Við lifum alltaf á Klámöld

Ég hef, sem Íslendingur búsettur erlendis, fylgst nokkuð áhyggjufullur með ofbeldinu sem virðist hafa færst í aukana heima á Fróni. Þetta var örugglega ekki svona í gamla daga? Svo er það allt klámið, barnaklámið, nauðganirnar og nú klámráðstefna á landinu hreina. Í dag las ég um íslenskan klámjöfur, Westuríslending, sem hreinlega skammast sín fyrir uppruna sinn vegna neikvæðra viðbragða við ráðstefnunni á Íslandi.   

 

Einu sinni var þetta örugglega klám! Fyrir svona rúmum 20.000 árum. Klám er afstætt fyrirbæri í tíma og séstaklega rúmi.  Ég held ekki að neinn andmæli mér, þegar ég held því fram að klám er notað alveg eins mikið á Íslandi og alls staðar annars staðar, nema vera skyldi í Norður Kóreu (þó ég hafi ekki haft tök á því að kynna mér það). Ekki á ég verðbréf í klámiðnaðinum og sæki ekki klámráðstefnur sem hér í Danmörku eru árlegur viðburður. Ég get ekki séð, hvernig einhver ráðstefna erlendra klámkaupmanna á Íslandi misbjóði blygðunarkennd nokkurs manns. Kastið fyrst steini að klámbúllunum og dansstöðunum, sem fyrir eru í eigu Íslendinga. Oft er gott er að líta í eigin barm frekar en á aðra.

Upptökur á eðlunarmyndum af mannfólkinu er örugglega afar leiðinlega atvinna. Ef sú iðja varðar við íslensk lög, getur löggan bara handsamað fólk, sem fer í sleik við Gullfoss og hefur samfarir við Geysi og vísað þeim úr landi. Við búum í lýðræðisríki og virðum lög. Bjóðum því klámkalla og –kerlingar velkomin, en gerum þeim ljóst, að lög á Íslandi banna þeim að hafa verklegar framkvæmdir nema í hjónasænginni, bak við gardínur og læstar dyr og að það sé synd að gera það uppi á fjöllum og á förnum vegi. Hvað gæti sauðkyndin ekki haldið? Við megum ekki missa sérstöðu okkar á meðal þjóðanna!