Fornleifavernd Ríkisins In Memoriam

   

Um þessar mundir er Fornleifavernd Ríkisins 10 vetra. Þess vegna býður Kristín Sigurðardóttir forstöðumaður mér og öllum öðrum í afmælisráðstefnu á Hótel Sögu næstkomandi föstudag 18. nóvember frá klukkan 13 til 17. Frá mínu bæjardyrum séð er þessi stofnun afar þreytt bikkja, sem aldrei tókst það sem henni var ætlað. Þess vegna skrifa ég hér minningarorð fyrir stofnunina um leið og ég óska Fornleifaverndinni til hamingju með að hafa lifa svo lengi, þrátt fyrir allt. Sérstaklega þrátt fyrir yfirmanninn.

Hvernig Krístínu H. Sigurðardóttur forstöðumanni Fornleifaverndar hefur tekist að túlka þjóðminjalög á þá vegu, að hægt sé að fá leyfi hjá henni persónulega til að reisa ævintýrabyggingu ofan á friðaðri rúst í Skálholti, er í sjálfu sér afrek, sem gaman væri að fá að vita meira um áður en Fornleifavernd Ríkisins fer undir græna torfu í fyrirhuguðum breytingum á forminjavörslunni árið 2013.

Forstöðumaðurinn stakk nýlega upp á því í heljarins draumóraæði, að viðhald og viðgerð rústanna á Stöng í Þjórsárdal myndu kosta 700.000.000. 700 millur, þið lesið rétt. Ég hef lýst því hvernig það ævintýri varð til og hvernig það reyndist vera hjóm og húmbúkk þegar farið var að spyrjast fyrir um veruleikann. Sjá hér, hér og hér.

Tillaga um 700.000.000 kr. aðgerðir á Stöng í Þjórsárdal er afrek í sjálfu sér þrátt fyrir fjársveltið sem forstöðumaðurinn hefur kvartað yfir í blaðagreinum og í útvarpi, ef tekið er tillit til þess að forstöðumaðurinn finnur ekki nein almennileg gögn um hvernig hún komst að þeirri ævintýraupphæð. Líkast til er leyfi til byggingar Þorláksbúðar á friðuðum minjum afleiðing þess að starfsmenn Fornleifaverndar hímdu í aðgerðarleysi og svelti meðan lög sem þeir eiga að fylgja voru hunsuð og ómerk gerð af forstöðumanninum.  

Kristín H. Sigurðardóttir býður á afmælinu til fundar í salnum „Yale" á Hótel Sögu nú á föstudag, þar sem hún "horfir fram á veginn" og kveinkar sér örugglega yfir fjárleysinu. Réttast væri hins vegar fyrir Kristínu að segja þeim sem koma á fundinn hvernig í ósköpunum hún gengur þannig frá hnútum að hægt er að reisa ævintýrakofa ofan á friðuðum fornleifum í trássi við þjóðminjalög. Hefur Kristín völd til að gráðbeygja lögin eftir duttlungum sínum og þeirra sem telja það nauðsynlegt að reisa það sem fyrir löngu er eru orðnar jarðlægar minjar? Störf slíkra fornleifaverndar líkjast mest því sem við könnumst við í Þýskalandi kommúnismans og sér í lagi nasismans. Það heillar víst alltaf ákveðnar manngerðir.