Listin að kaupa íslenska list

 

Síðastliðinn sunnudag kom út Søndagsavisen, sem er rótgróið auglýsingablað hér í Danmörku. Og þeir eru ekki að eyða peningunum í óþarfa blaðamennsku eða vefsíður. Ég glugga stundum í þetta blað, þegar eru greinar um fólk með ólæknandi sjúkdóma, eða þá sem aftast eru á dönsku þjóðfélagsmerinni.

Ég rak strax augun í ofanstæða auglýsingu. Maður nokkur frá Reykjavík er nú á hóteli í Gentofte og bíður eftir því að Danir komi til hans í tugatali með íslenska dýrgripi sem þeir eru orðnir þreyttir að horfa á.  Mér þykir dálítið leitt að það sé verið að tæma dönsk heimili af íslenskri list. Það fer nefnilega ekki sérstaklega mikið fyrir íslenskri menningu í Danmörku. Handritin komu vissulega heim, en ekki þarf hver einasti strigi, sem Kjarval og félagar smurðu litum sínum á, að snúa aftur til ættjarðarinnar. Líkast til enda þessi verk, sem mörg voru sköpuð í Danmörku, sem veggfóður í salarkynnum Nýríkra Karlssona.

Ekki er lengi síðan að stórskransalan Bruun Rasmussen í Kaupmannahöfn reyndi að selja meingallaðan “Kjarval”. Einhver hafðið málað “Kjarval” yfir málverk eftir núlifandi danskan listamann, Hoff að nafni. En málverkið, sem var undir “Kjarvalnum”, hafði áður verið selt hjá Bruun Rasmussen. Aftan á blindrammanum var meira að segja uppboðsmerki frá þeim tíma að málverkið eftir Hoff var selt hjá Bruun Rasmussen. Skransalarnir drógu sneypulega verkið út af uppboðinu við upphaf þess, eftir að athugasemdir höfðu komið frá ágætum forverði á Íslandi, sem er afar glöggur á meingölluð málverk. Eigandi “Kjarvalsins” hafði áður reynt að koma þessu málverki sínu á tveimur hæðum í verð á galleríi í Reykjavík.

Vonandi kaupir maðurinn á hótelinu í Gentofte ekki “Kjarvala”, sem óprúttnir málarar hafa málað ofan á myndir danskra meistara. Til dæmis Kjarval ofaná og Hoff undir. Hugsið ykkur að eiga Rembrandt undir og Picasso ofan á. Frábært er líka að eiga Rembrandt ofan á og Picasso undir. En það er samt örugglega einhver til í að kaupa það líka. List er bara lyst fyrir suma.