Jesús Jósefsson

Nýlega kom út ”páskabók” í Danmörku eftir lækninn Niels Svensson. Bókin, sem ber heitið Det sande ansigt, fjallar um líkklæðið í Jóhannesarkirkju í Torino. Svensson er meðlimur í alþjóðlegum félagi kristinna manna, sem helst vilja trúa því, að það sem hefur myndast á líkklæðinu í Torino sé sjálfur Meistarinn frá Nazaret.

Ýmsar myndir af Jesú hafa fests á nethimnu manna. Við þekkjum vestfirska sjómanninn á íslensku altaristöflunum. Guðmundur Jaki sat fyrir hjá Einari Jónssyni. Einari þótti skriffinnskufingur Jakans tilvaldir þegar hann var að skapa hendur meistarans. Einar ku annars hafa haft Torinoklæðið að fyrirmynd þegar hann mótaði andlit Krists. Þetta sýnir okkur að klæðið er miklu eldra en Guðmundur Jaki.

Bók Svenssons er afar yfirborðskennd. Hann sniðgengur marga hluti og fer ekkert inn á það sem ég tel afsanna á afgerandi hátt, að það sé negatívan af Jesú, sem sé að finna á línstranganum í Torino.

1)       Ef maður málar andlit sitt með einhverjum smitandi lit, leggur sig, og leggur klæði yfir og lætur það falla eins og líkklæði, pressar dálítið á allar hliðar andlitsins og skoðar svo þrykkimyndina. Hver er útkoman? Spegilmynd þín? Nei aldeilis ekki. Það sem fram kemur er útflatt hringlaga andlitsmynd. Ekkert í líkingu við það sem sjá má á klæðinu í Torino.

2)       Látnir gyðingar voru, og eru, settir í líkklæði (sérstök föt, tachrich bitz) áður en þeir voru vafðir laki (sovev), sem mjög líklega leit ekki út eins og líkklæðið í Torino.

En kannski var Jesús bara ekki gyðingur. Palestínumaður segja sumir!

Allt virðist benda til þess að trúaðir kristnir geti alls ekki sætt sig við annað en Appolónískt útlit Guðs eða einhvern Jesús, sem gæti hafa verið fjölskyldumeðlimur þeirra eða fyrirliði í knattspyrnuliði á Skaganum.

Segðu mér hvaða Kristur hefur búið um sig í huga þínum, og ég get kannski sagt þér eitthvað um sjálfan þig? 

1)   

2)   

3)   

4)   

5) 

6)  

7)   

8)

 

9)

10)

11)

12)

13)

14)

Álsaga Íslands - Fyrstu árin

Stóriðjudraumar íslenskra stórmenna á 20. öld

Nú hafa tæplega 6000 Hafnfirðingar kosið í álkosningu.

Álver, og það helst mörg, hljómar eins og tónlist í eyrum marga Íslendinga. Menn með mikil tóneyru höfðu einnig stórar hugmyndir um stóriðju á Íslandi. Einn þeirra var Jón Leifs.

Á síðasta áratug 20 aldar blómgaðist áhuginn á Jóni Leifs. Þá voru liðin tæp 30 ár frá dauða tónskáldsins. Þá fá menn oft endurreisn, sem þeir nutu ekki í lifanda lífi.  Gerð var kvikmynd, sem þó getur ekki flokkast undir heimildamyndir. Ýmsir fræðimenn skrifuðu um Leifs og vildu hreinsa nasistastimpilinn af honum. Ekki langar mig að stimpla Leifs sem nasista, heldur aðeins greina frá örfáum atriðum, sem gleymdust hjá sagnfræðingum í meðferð þeirra á Jóni Leifs rúmum 30 árum eftir dauða hans árið 1968.

Í bók sinni Berlínarblús (1996), leggur Ásgeir Guðmundsson sagnfræðingur sig mjög fram við að hreinsa nasistastimpilinn af Jóni Leifs, um leið og hann setur þá á aðra menn. Ásgeir kennir dr. Þór Whitehead ranglega um að hafa sett stimpilinn á Leifs, vegna túlkunar hans á bréfum um járnvinnslu (stóriðju á Íslandi), sem Jón sendi til þýska utanríkisráðuneytisins árið 1939.  Aðrir menn en Jón vildu ólmir gefa nasistum upplýsingar og hráefni. Íslendingur, búsettur í Kaupmannahöfn, sem taldi sig lögmætan eiganda óðala á Vestfjörðum, reyndi ákaft að upplýsa um íslenska boxítnámur og aðrar ímyndaðar auðlindir, sem gætu gagnast ef að þýskri yfirtöku landsins yrði.

Annar maður í Kaupmannahöfn, Þjóðverji, var handtekinn fyrir njósnir fyrir Þjóðverja árið 1939. Í gögnum um hann hef ég fundið fjölmörg bréf Íslendingsins með gylliboðum til Þriðja Ríkisins um auðlindir, virkjanir og álframleiðslu á Íslandi. Skrif hans þóttu svo ruglingsleg, að ekki þótti ástæða til að tengja óðul mannsins á Íslandi við ákærur á hendur þýska njósnaranum, sem síðar var dæmdur fyrir aðrar syndir.

Hvort einhver ættartengsl eru á milli vitlausa, íslenska landsölumannsins í Kaupmannahöfn og Álkana nútímans (eða Alcoa) hef ég ekki rannsakað. En hafa ber í huga að þegar Jón Leifs og landi hans i Kaupmannhöfn voru að falbjóða auðlindir lands síns í Þýskalandi nasismans, höfðu flest lönd Evrópu skapað ákveðna stefnu í auðlindamálum gagnvart Þýskalandi vegna styrjaldarhættu. Athæfi Jóns Leifs, og vestfirska álbóndans, var því á skjön við utanríkisstefnu Dana og Íslands.

Þrátt fyrir vinaleg tilboð frá Íslendingum voru Þjóðverjar árið 1939 orðnir stærri álframleiðendur en Bandaríkjamenn.

Tæplega 6.000 Hafnfirðingar hafa greitt atkvæði í álverskosningunni

Álsambönd Hitlers

 

Ál Hitler

Kannski hefur það farið framhjá löndum mínum, að auður og velgengni ALCOA samsteypunnar á fyrri árum er hægt að þakka góðu sambandi fyrirtækisins og fyrri stjórnenda þess við Þýskaland Hitlers.

ALCOA var á sínum tíma ásakað um að eyðileggja fyrir uppbyggingu flugflota Bandaríkjahers i byrjun 5. árutugs 20. aldar. ALCOA hafði samvinnu við I. G. FARBEN verksmiðjurnar, sem voru m.a. með útibú í AUSCHWITZ.

Mellon fjölskyldan, sem átti stóran hlut í ALCOA félaginu, átti líka hlut í Bank of Boston, sem hafði mikil og góð viðskipti við Þýskaland nasismans. ACH SO! 

Því má þó ekki gleyma, að fjöldi annarra bandarískra fyrirtækja veðjaði líka á Hitler.

En ætli Fjarðaál minnist þessa á einhvern hátt?  Kannski verður hægt að festa álhausinn hér að ofan á eitthvað efniskennt í Austfjarðaálþokunni. 

Jesús - 485.460 kaloríur

 

Súkkulaði Kristur í Nýju Jórvík, sem kaþólskir telja til helgispjalla, og sem ég sagði frá í gær, er ekki meira né minna en 480.000 kaloríur. Hvort einhverjir leggja sér meistarann til munns um Páska veit ég ekki, en þá verða þeir að vara sig, því að hann inniheldur 7020% meira af kólestróli en hollt þykir í daglegan skammt manns. Ekkert C vítamín er í Kristi.

"Maður lifur ekki á súkkulaði einu saman" ....  Það get ég alveg.

Súkkulaði Kristur

Allt er að verða vitlaust í heimi kaþólskra, því að stytta af Kristi krossfestum verður afhjúpuð næstkomandi mánudag í New York.  

Styttan er eftir matarly(i)stamanninn Cosimo Cavallaro, og er hún alfarið búin til úr gæðasúkkulaði. Þykir kaþólskum það miður. Líkami og blóð Krists er, eins og kunnugt er, étið í miklum mæli í formi obláta og víns, en súkkulaði hefur hingað til ekki verið notað mikið sem sakramenti.  Ekki einu sinni í Sviss. 

Talsmaður pápískra, Bill Donohue, segir að Súkkulaði Kristur sé alversta móðgun við kristna menn frá fæðingu meistarans. Eins og dönsk Múhameðsteikning.

Það sem mest fer fyrir brjósin á Donohue er að hlutföll öll á Súkkulaði Kristi eru rétt og mun hann einnig vera umskorinn og líkur gyðingi.

En hvaða mórall er þetta? Það er ekkert nýtt undir sólinni. Jesús súkkulaði hefur verið selt í áraraðir.

Hvað með svona oblátur í íslenskar kirkjur? I am Cerious, Nói!

GLEÐILEGA PÁSKA

 

Falskir Íslendingar í Þýskalandi árið 1936

Árið 1936 steig á fjöl frekar fölleitur leikflokkur í München. Leikflokkurinn kom fram á mörkuðum, kabarettum og á leikvöngum á Oktoberfest, þar sem þeir klæddust eins konar fornaldarklæðum. Íslenskur læknir, Eyþór Gunnarsson (1908-69), (afi Péturs súperbloggara Gunnarssonar), sem um þessar mundir var staddur í Þýskalandi, nánar tiltekið við nám og störf á eyrnadeild Háskólans í München, brá sér á kabarett og sá sýningu þessarra listamanna. Eyþór Gunnarssyni ofbauð sýningin svo, að hann fór daginn eftir í danska konsúlatið í München og setti fram kæru vegna þessa hóps loddara sem sögðu sig vera Íslendinga.

Dr. Eyþór greindi frá því að flokkurinn kallaði sig “Eismännschen” (sem má víst útleggjast sem ísdvergar). Hann lýsti listamönnumum sem stríhærðu fólki með rauðleit augu. “Die ganze Aufmachung und die Primitivität der Darbietungen ist geeignet, bei den Zuschauern das isländische Volkstum herabzuwürdigen” var haft eftir íslenska lækninum. Ræðismaðurinn danski lét þegar rannsaka málið og skrifaði skýrslu, sem send var danska sendiráðinu í Berlín og utanríkisráðuneytinu í Kaupmannahöfn.

Rannsóknin leiddi í ljós, að um var að ræða 6 manna hóp og fékk ræðismaðurinn mynd af hópnum. Í ljós kom einnig að hópurinn kallaði sig ekki Eismännschen heldur Eismenschen (Ísfólk). Á kynningarspjaldi var sagt að hópurinn kæmi frá “Islands hohem Norden”. Kynnir sýningarinnar tilkynnti hins vegar, að hér væri á ferðinni “blómaviðundur” frá Reykjavík. Það kostaði 10 pfenniga að sjá sýninguna. Ræðismaðurinn lét sig hafa það. Hópurinn kom svo fram á einföldu sviði og lék “Sunnuleiki” (Sonnenspielen), þar sem töfruð voru fram blóm svo að lokum varð úr blómahafinu Reykvískur blómagarður.

Eftir showið spurði ræðismaðurinn fyrirliða hópsins, hvort hann eða aðrir meðlimir væru í raun Íslendingar. Sagði fyrirliðinn, að foreldrar hans og forfeður hefðu verið Íslendingar, en að hann væri sjálfur Austurríkismaður. Hann bætti því við að allir í hópnum væru albínóar. Er kynnir sýningarinnar var spurður um uppruna hópsins, fór hann í fyrstu undan í flæmingi, en sagði að lokum að maður mætti ekki búast við neinni þjóðfræðilegri sýningu – það sem boðið væri upp á væru “Listir frá Norðurhöfum”.

Ræðismaðurinn, sem greinilega hefur brosað út í annað munnvikið þegar hann skrifaði skýrslu sína, bætti við: “Sýning þessarra albínóa gæti vel hugsast að gefa áhorfendum með litla þjóðmenningarlega þjálfun ranghugmyndir, en hins vegar verður að líta þannig á málið, að það er mjög lítill trúverðugleiki í sýningunni og að hana ber frekast að flokka undir töfrasýningu. Ræðismaðurinn lauk bréfi sínu til sendiráðsins í Kaupmannahöfn með því að skrifa: “Skylduð Þér, þrátt fyrir það sem fram er komið, óska eftir því að ég hafi samband við tilheyrandi yfirvöld hér í bæ, þætti mér vænt um að fá skeyti þar að lútandi”.  H.P. Hoffmeyer í danska sendiráðinu taldi ekki neina þörf að eyða meiri tíma ræðismannsins í erindi Eyþórs Gunnarssonar, sem mógaðist yfir blómasýningu sex albínóa í München árið 1936.

Þetta á ekki að verða lærð grein, en þess má þó geta, að albínóar þóttu gjaldgeng viðundur fyrir sýningaratriði í fjölleikahúsum fyrr á tímum. Hér að neðan er mynd af “hollenskri” albínóafjölskyldu, Lucasie, sem sagðist vera komin af negrum frá Madagaskar. Hið rétta var að herra Lucasie var frá Frakklandi, kona hans frá Ítalíu og sonurinn var fæddur í Hamborg. Hinn heimsþekkti bandaríski sirkusmaður Phineas Barnum, flutti þau með sér til Bandaríkjanna árið 1857. 

Allar frekari upplýsingar um austurrískan albínóna, son íslenskra hjóna, eru hins vegar vel þegnar.

 

Ráðstefna um vandamál

Danska öryggislögreglan, Politiets Efterretningstjeneste, (PET) býður til ráðstefnu. Ráðstefnan, sem haldin verður 25. og 26. apríl, á að fjalla um hvernig hægt er að nota Kóraninn, þá helgu bók, til að koma í veg fyrir hryðjuverk (terror) og ofbeldi. Maður hlýtur að spyrja: Er þetta vegna þess að flest hryðjuverk eru framin af múslimum og hlutfallslega mest ofbeldi í Danmörku er beitt af múslimum?

PET hefur boðið múslimaprestum (imömum) á þessa lokuðu ráðstefnu til að ræða málin. Yfirmaður PET, Lars Findsen, hefur nefnilega fundið nýja strauma í útlandinu og segir: “ Í útlöndum ræða menn til dæmis, hvort skriftlærðir geti leikið hlutverk í að bjóða upp á mótrök og sýna fram á aðrar lausnir fyrir ungt fólk, sem finnur sér sjálfsímynd í öfgafullri túlkun og iðkun á Íslam”. Lars Findsen veit vonandi að prestlærðir og predíkarar eru oftast þeir sem mest kynda undir öfgar í nafni Guðs og heilags anda.

Spurningar sem vakna: Væri ekki líka hægt að nota Biblíuna og önnur helg rit, eða eru rök í þeim helgu bókum ólánsorð í eyrum Imama? Er svörin á vanda öfgafullra múslima aðeins að finna í Kóraninum? Gæti sálfræði og þjóðfélagsfræði ekki skýrt ýmislegt í hegðun múslima með alvarleg hegðunarvandamál? Gæti hugsast að svörin sé frekar að finna án ítarleitar í helgum ritum frá fornöld? Hvers vegna að lesa Kóraninn spjaldanna á milli til að undirbyggja þá skoðun að Kóraninn geti komið í veg fyrir hryðjuverk og glæpi?

Kóranin inniheldur mörg boð um hvað gera skuli við vantrúaða, gyðinga, kristna og aðra heiðingja. Þessum hópum er oft lýst á mjög ófallegan hátt og eru þeir færðir í gervi óæðri dýra. Ýmsar lausnir eru gefnar í Kóraninum á því hvernig hægt er að koma heiðingjunum fyrir kattarnef, jafnvel útrýma þeim. Þessar fornaldarkreddur eru oft teknar fram af æsingaprestum nútímans, sem lesa á milli línanna. Prestar múslima æsa ungviðið til hefnda, morða, og hryðjuverka. Þeir sitja flestir í löndum einræðisherra, þar sem engin önnur leið er til þjóðfélagsúrbóta nema með Kóranninn í einni hendi og vopn í hinni. Kóraninn er lesinn bókstaflega af milljón manns, t.d. súrur, þar sem limlestingar á gyðingum og kristnum eru réttlættar í nafni Guðs. Það eru ekki bara öfgafullir múslimaprestar, sem misnota slíka bókstafstrú til að koma á stað erjum og óöld. Mahmoud Abbas, forseti Fatah-Palestínumanna gerir það í sífellu. Síðasta dæmið um slíkt var þegar hann sagði eftirfarandi á 42. ára afmæli Fatah hreyfingarinnar: “Að skjóta bræður ykkar er bannað. Að munda riffli að landnámi (Ísraela) er lögmætur réttur okkar, en að miða byssum á hvern annan er er bannað. Við ættum að setja innbyrðis bardaga til hliðar og miða rifflum okkar að ísraelsku landnámi". Abbas bætti við með tilvitnun í Kóranvers og móttók mikið lof fyrir: “Synir Ísraels eru þeir kallaðir sem spilla manngæsku á jörðinni”.

Prestar múslima í Danmörku eru svo heppnir að búa ekki löndum einræðisherra. Þeir búa nú í litlu lýðræðisríki. Þeim, sem og öðrum, ber að fylgja lögum landsins, en ekki setja lög, boð og bönn sem byggð er á hatursboðskap í fornum ritum. Þess vegna er þeim boðið á ráðstefnur af dönsku öryggislögreglunni. Þeir njóta trausts á við aðra borgara í Danmörku. Hatursboðskapurinn sem leynist í afkimum helgirita þeirra á aðeins upp á pallborðið hjá þeim vesturlandabúum, sem óska eftir glundroða og skálmöld. Slíkir karakterar eru örugglega líka undir smásjá dönsku öryggislögreglunnar. Auðvelt er að sjá hverjir það eru, og það er einkennilegur andskoti að sjá slíkar kenndir á 21. öld og jafnvel gamla vinstrimenn sem lofsyngja og réttlæta eitthvað óeðli og hatursmóral í miðaldatrúarbrögðum vegna þess að þeir styðja frelsisbaráttu þjóða í Miðausturlöndum. Það er hrein tímaskekkja - eða kannski dæmi um dómgreindarleysi.

Hattrick í Køben

Danadrottning við opnun safns gyðinga í Kaupmannahöfn. Hinn heimsþekkti arkítekt Libeskind, sem hannaði sýningarsalinn á safninu, horfir með hryllingi á hatt drottningar. Margréti leist ekkert á gleraugu Libeskinds.

Danskir fjölmiðlar greina frá því hér í morgunsárið, að lögreglan í Kaupmannahöfn hafi verið kölluð til Christiansborgar vegna dularfulls pakka við Konungshliðið . Sérsveit lögreglunnar, sem sér um að eyða sprengjum, setti Rúllu-Maríu í verkið. Rulle Marie er beltadrifið vélkvendi sem opnar dularfulla pakka.

Hvað innihélt svo pakkinn?

Pakkinn innihélt hatt, og geta menn sér til að hatturinn hafi verið ætlaður Danadrottningu, Margréti Þórhildi. Ekki fannst sprengja í hattinum. Þetta var sem sagt enginn "knaldhattur".

Jótlandspósturinn greinir frá þessu

Ísland - Íslam = Draumalandið

Áhrif í Kaupmannahöfn?

Formaður danska landhreinsunarfélagsins Den Danske Forening var í heimsókn á Íslandi og líkaði víst mjög vel. Hitti hann þar fyrir frábæra menningu og frábæra og hreina þjóð.

Hann skrifar þetta á heimasíðu sinni:

"Det er altid dejligt at befinde sig i et monokulturelt samfund, som er fri for indre kulturelle spændinger, og som er i harmoni med sig selv.
Island er et af verdens fristeder, hvor man slipper for at opleve ynkværdige kvinder med underkastelsesslør, - og fri for at blive konfronteret med brovtende mandlige muhamedanere med herrefolksmentalitet.
Som et monokulturelt samfund er Island venligt og imødekommende overfor fremmede - som forventes kun at opholde sig i landet som midlertidige gæster. Og naturen - jeg elsker dens rasen!"

Þetta er greinilega hræddur maður, sem fynnst að sér þrengt. En hefur hann greint íslenskt samfélag rétt?

Óæskileg áhrif í Reykjavík?

Danska svínið og hin heilaga pølse

 

Úr þessum forláta pulsuvangi seldi útlendingaráðherra Dana, Rikke Hvilshøj, heitar, pólitískar pylsur fyrir síðustu kosningar. Nú sendir hún múslimi úr landi.

Í gær birti Nyhedsavisen, sem að hluta til er í eigu Íslendinga sem þessa dagana verma stóla Reykvískra réttarsala, afar merka grein. Greinin fjallaði um pulsuvagna, þetta rammdanska menningarfyrirbæri, sem sumir Danir myndu deyja fyrir.

Greinin fjallar um gæði og vinsældir ákveðinna pulsuvagna í Kaupmannahöfn. Ég get ekki frætt ykkur um þetta, enda hef ég ekki étið á þeim stöðum sem nefndir eru til sögunnar í grein Nyhedsavisen. En Nyhedsavisen bregður á leik, ef svo má að orði komast, og biður leigubílstjórann Turkan Daminovski, sem er múslimur um að dæma pusluvagnana. Turkan þessi mun vera mikill pylsugleypir og áhugamaður um svínakjötsát.

Það er einmitt þetta atriði í greininni, frekar en gæði pulsuvagnanna, sem ég hef mannfræðilegan áhuga á . Turkan er nefnilega múslimur og alla jafnan borða múslimir ekki svínakjöt. Eins og í fréttinni stendur: “Turkan er nútíma múslimur, eins og hann segir sjálfur. Enginn annar í fjölskyldu hans borðar svínakjöt ..... << Synir mínir sem eru 16 og 18 ára kasta upp af svínakjöti og pabbi minn segir að ég verði að borða svínakjötið utan heimilisins og ekki taka það með mér heim>>, segir Turkan”.

Ekki veit ég hvaða leigubílastöð pulsusérfræðingurinn Turkan ekur fyrir, en tel víst, að það sé ekki hann sem hefur neitað að aka með gyðinga í Kaupmannahöfn (sjá fyrri færslu).

Kannski grísakótilettan og danskar pulsur muni brúa það bil sem er á milli þeirra menningaheima, sem harðast takast á um þessar mundir.

Ekki mæli ég þó með dönsku útflutningsátaki á pulsum í heimi múslima, nú í kjölfarið á hamaganginum með teikningarnar af Múhameð spámanni. Það gæti orðið svínslegt.