Hæ Frænka!

Lydia mín, ég er líka frændi Obama. Mín fjölskylda var með einhverjar kenjar og fór aðeins fyrr frá Kenya. Þar sem þú ert nærskyldari, þykir mér réttast að þú hringir í Obama og biðjir hann að senda hingað sendiherra. Frændi okkar af pigmeakyni, Össur Skarphéðinsson (dæmigert dverganafn), er víst ekki í sambandi við Obama eins og stendur.

Mér þykir fínna heima hjá þér en í Hvíta Húsinu. Hér er mynd af mér í veislu heima hjá Obama, þar sem við minnumst brottfararinnar frá Afríku:

Obama á frænku í Hveragerði

„Því má ævinlega treysta að Vilhjálmur Örn sé málefnalegur í skrifum sínum"

 

Þetta fína orðspor fékk ég um helgina með undirskrift og lakkstimpli Eiðs Guðnasonar. Það kom til vegna þess að ég skrifaði tvær kaldhæðnislegar greinar um málfasísku á Íslandi. Ég hef áður gert þá ísku að umtalsefni, vegna þess að mér leiðist hvernig sumt fólk setur sig á háan hest, þó það valdi íslensku betur en sauðgrár almúginn, sem bara horfir á amerískt sjónvarp um leið og hann forheimskast.

Börn innflytjenda fá stanslaust að vita að þau verði ekki góðir og gjaldgengir borgarar á Íslandi ef þau fá ekki 10 í íslensku á öllum prófum. Börn innflytjanda hafa samt í gegnum tíðina staðið sig betur í íslensku en meðaltalið. Eitt sinn þurfti íslenskur aðdáandi nasismans, Knútur Arngrímsson, að hrósa nemanda sínum, innflytjandanum Wolfgang Edelstein, því hann skrifaði betri stíla á íslensku en alíslenskir bekkjafélagar hans, og það eftir aðeins nokkurra ára dvöl á Íslandi.

Á Íslandi hefur sá ljóti siður lengi tíðkast, að menn voru reknir af ritvellinum vegna þess að einhver bláklæddur postuli sagði að þeir skrifuðu ekki nógu gott mál. Sumir þorðu ekki að skrifa meira vegna slíkra dóma.

Einn æðsti sjálfskipaður prestur og tortúrumeistari málvöndunarrannsóknarréttarins, Eiður S. Guðnason, heiðraði mig með athugasemd sinni í gær. Eiður hnýtti reyndar ekki í málfar mitt (þótt það sé rotið eins og hjá öðrum innflytjendabörnum sem forpesta tunguna). Hann skildi líklega frekar eftir sig athugasemd vegna þess að ég heiðraði hann með kommenti hér um daginn. Ég gaf góðlátlega í skyn að málrausið í honum væri Viagraið hans. Ég hef reyndar ritað um Eið áður, í færslu sem ég kallaði "Eyður Eiðs". Svo nú var náttúrulega kominn tími fyrir Eið að svara fyrir sig - þótt fyrr hefði mátt vera. Hann er alltaf velkominn hér.

Eiður hefur rétt fyrir sér þegar hann skrifar og hrósar mér: "Því má ævinlega treysta að Vilhjálmur Örn sé málefnalegur í skrifum sínum". Þetta er alveg satt hjá Eiði. Ég geri mér far um að vera mjög málefnalegur. Það er ekkert rangt með farið í því sem ég skrifað færslunni Kötuskór, um ritgerð Katrínar Jakobsdóttur um skó, sem hún flutti á málþingi í HÍ sl. laugardag.

 Kata flytur erindið í HÍ

Það má líka treysta því, sem ég skrifa í bók minni Medaljens Bagside, sem olli því að Anders Fogh Rasmussen (núverandi framkvæmdastjóri NATO) baðst opinberrar afsökunar á aðgerðum danskra yfirvalda gagnvart saklausu fólki, (krötum) og kommúnistum fyrr á tímum. Milljónir múslíma um heim allan hafa brennt allt og bramlað til þess að fá afsökunarbeiðni frá sama manni, en allt hefur komið fyrir ekki. Múslímar eru heldur ekki alltaf jafnmálefnalegir í málflutningi sínum, líkt og Egill Helgason, sem nokkrum mánuðum áður en bók mín kom út árið 2005 kom með óheiðarlegar aðdróttanir í garð minn og fræðistarfa minna í Danmörku á síðu sinni, sem leiddi af sér smá múgæsingu .

Sturla Böðvarsson, minn gamli vin og velgjörðarmaður, skrifaði  nýlega málefnalega grein um Egil Helgason, og fjandakornið ef Sturla hefur bara ekki rétt fyrir sér í þessari greiningu sinni: Egill Helgason er um margt hugmyndaríkur og flinkur þáttastjórnandi.  En hann kann sér ekkert hóf í bloggfærslum sínum og ýtir undir ósómann  sem fylgir með þegar hann skrifar og opnar síðan fyrir umsagnir um það sem hann setur fram. Skrif hans á blogginu eru jafnan mjög ómálefnalegar umsagnir og viðbrögð við því sem er í fréttum. Þar setur hann fram nær undantekningarlaust einhverjar fullyrðingar og oft meiðandi ummæli um nafngreinda menn sem leyfa sér að hafa aðra skoðun en Egill sem bloggar á Eyjunni  í skjóli  RÚV og fer þá lítið fyrir hlutleysi þessa starfsmanns ríkisútvarpsins. Viðbrögðin láta ekki á sér standa eins og sjá má á bloggsíðunni ríkiskynntu.

Nú höfum við það á hreinu. Sturla Bö segir Egil vera ómálefnalegan og Eiður Guðna hrósar mér fyrir málefnalega umfjöllun.

Verðir íslenskrar tungu hafa alltaf verið miklir dressmenn. Föt Jónasar, sem Reykvískar konur á öllum aldri heilluðust af, enduðu forðum á báli bak við Friðriksspítala í Kaupmannahöfn til að koma í veg fyrir frekari syfilissmit. Hin sígildu, ljósbláu strumpaföt Eiðs, sem hann sést í hér að ofan, ætti að bjarga málsins vegna. Jakkann gæti Eiður hæglega gefið Þjóðminjasafni og buxunum gætu menn komið fyrir í brynvörðum skáp á Árnastofnun með öðrum dýrgripum menningarsögu okkar.

Dagur íslenskrar tungu

Tungan geymir í tímans straumi
trú og vonir landsins sona,
dauðastunur og dýpstu raunir,
darraðarljóð frá elztu þjóðum.
Heiftareim og ástarbríma,
örlagahljóm og refsidóma,
land og stund í lifandi myndum
ljóði vígðum - geymir í sjóði.

Matthías Jochumsson

Kötuskór

Menntamálaráðherra, Katrín Jakobsdóttir, flutti erindi á einhverju Málrembuþingi í HÍ í gær. Kallar hún erindið "Út í heim á íslenskum skóm". Ég var ég farinn að halda að hún væri að lýsa dýrum túrum sínum á sauðskinns- eða roðskóm inn í ESB.

Nú er hins vegar búið að setja inn ræðu ráðherrans við fréttina á mbl.is, og þá uppgötvar maður ýmislegt merkilegt. Glæpasaga Guðbrands Jónssonar, þar sem breskur dóni reynir að nauðga saklausri, íslenskri sveitastúlku, er skóhorn Katrínar. Enski dóninn er á fjallgöngustígvélum og blómarósin á roðskóm. Táknrænt fyrir vonda útlendinginn og saklausa Íslendinginn.

Andagiftin sem drífur ráðherra menntamála áfram á íslenskum skóm er frá Guðbrandi Jónssyni (1883-1953), komin.  Guðbrandur vitlausi, eins og sumir kölluðu hann, var prófessor og naut þess lengi að vera sonur Jóns Þorkelssonar.

Menntamálráðherra anno 2009 notar forneskjulega sögu fulla af útlendingahatri, eftir mann sem hallaðist undir nasisma, sem vildi gera eitthvert nasistagerpi að konungi á Íslandi og sem þýddi skjöl yfir á þýsku til brottvísunar á gyðingum frá Íslandi. Jú, mann sem var yfir sig hrifinn af Dachau-fangabúðunum, líkt og sumir skósveinar kommúnismans á Íslandi voru hrifnir af Gúlögum og fjöldaaftökum. Kannski skýrir þetta val Katrínar á skóm. Skór komma og nasista eru oft af sömu stærð.

Menningarlegt eða hitt þó heldur hjá Imeldu Marcos í menntamálaráðuneytinu. Sá veit gjörst hvar skórinn kreppir sem hefur hann á fætinum.

Málæði

Svakalega er þetta neyðarlegt fuck maður. Sjáið hvað þeim leiðist og salurinn er hálftómur, kaldur og nasjónalrómantískur. Svaka lásí að sjá svona "marga" á málræktunarþinginu um mál málanna.

Flestum er líklega meira mál að kaupa kílópakka af Starbuckkaffi hjá Jóni Gerharði í Kosti, þegar hann opnar í dag. Hann opnar verslun sem vonandi mun hjálpa efnahag fólksins, og samt er hann vart talandi á ilhýra hrognamálinu. Pólverjarnir, sem fá vinnu hjá honum, munu alveg geta gert sig skiljanlega, án þess að börnum þeirra verði hótað af siðapostulum málfasisma með því að verða ekki gjaldgengir borgarar á Íslandi ef þeir læri ekki reiprennandi íslensku.

Er núna rétti tíminn að vera á antiksölu vitavonlauss tungumáls, sem aðeins gefur vandræði og óþarfa kostnað við þýðingar í tengslum við ævintýraferð gerræðisríkisstjórnarinnar inn í ESB? Ætli Kata litla í Menntó hafi haldið erindið sitt "Út í heim á íslenskum skóm" um ferðir sínar og afætuflokksins hennar til ESB? Ekki tipplar hún um á sauðskinns- eða roðskæði?

Málkjaftæðið og þjóðarrembingurinn var svo mikill hér um árið, þegar Mjólkursamsullan auglýsti ljóshærðar og háarískar stúlkur með fléttur sem þömbuðu mjólk sér til óbóta, að þegar útrásarvíkingarnir brunduðu hankípankíi og fóníballoníi yfir þjóðina, var ekkert mál fyrir þá að fullvissa Íslendinga um að þeir væru bestir hér í heimi. Allir höfðu fyrir löngu verið dáleiddir í milksjeik og 1944- rómantík. Málið er fyrir löngu búið að aðlaga sig pulsum, pissu og prins póló. Pétur og Páll geta hvort sem ekki beygt orðið bagall.

Málræktarþing í hátíðarsal HÍ

Bro, bro brille

 

Nú fær København fína brú í Christianshavn, sem danski kúnstnerinn Ólafur Elíasson hefur skapað. Hægt verður að ganga yfir hana árið 2012.  Kostnaður eru litlar 25 danskar milljónir. Tæpar 629 milljónir í Frónkrónum.

Gaman er að sjá hvað nærsýni hjólabrettastrákurinn á Højbro Plads er orðinn mikilvægur Dani.

Getum við ekki gert hann að Heiðursíslendingi?

Þrjár rússneskar konur

Mér finnst Austur-Evrópumenn færa sig heldur betur upp á skaftið þessa dagana. Verslunaraðferðir þeirra eru heldur ófínar og sést hefur til þeirra, þar sem þeir fara í sund á nærbuxunum.

Nú er hins vegar vitað að þrjár rússneskar konur hafi starfað að mikilvægum málum fyrir KSÍ og ferðuðust þær, fjármálafulltrúa sambandsins til aðhalds, til Sviss. KSÍ sýnir þarna gott fordæmi gangvart nýbúum.

Rússnesku konurnar eru gífurlega færar á tölvur og í tölfræði.  Ein þeirra Galína Rippoffsgaja er afar ánægð með störf sín fyrir KSÍ, og vill endilega benda á þessa bók sem hún gaf fjármálastjóranum í jólagjöf: 

One Day

Ég hef áður skrifað um Matisyahu. Mér finnst hans góður. Góð krepputónlist.

Útför íslenska lýðveldisins

var gerð frá Dómskirkjunni í Reykjavík um daginn. Jarðarförin fer fram síðar. Söfnuðurinn söng Iceseve með semingi, en í kistunni lá þjóðin undir oki. Skattaálögur hafa verið reknar sem fleygur í hjarta hennar og líkstöng úr harðviði frá AGS, viðarvarin með súrum lút frá ESB sem seldur er með svikráðum Norðurlandaþjóðanna, verður rekin í leiðið til að varna því að nokkur sála gangi aftur.

Það leggur ekki lengur blómalykt fagurra loforða frá vitum kothjúanna Steingríms harðabónda og Jóhönnu þöglu á Allsleysu. Þessa dagana myrða þau börnin sín eða selja þau á fæti duggurum frá Niðurlöndum og Englandi til að friðþægja skuldheimtumennina á óðalinu. Það var ógeðfelld sýn sem blasti við mönnum í drottins húsi bak við kaðla lögvaldsins. Þarna sátu pólitískir dólgar og dækjur, morðingjar og hækjur saman í hræsninni. Stjórnmálamenn undir vernd Drottins allmáttugs og sveiattan. 

Nú verður að hrekja hjúin á Allsleysu á brott. Hún er hvort sem er í dái þegar hún gengur ekki með kutann um göngin löng, og hann er búskussi sem segist ætla að hlaða fjós, þegar hans eina verk er að rífa veggi samsveitunga sinna svo óðul herraþjóðanna verði reist á jafnsléttu.

Pönnukökumeistarinn málar Ólaf Ragnar

Maður er nefndur Dan Lacey. Hann er hámenntaður listmálari, en kannski er lystmálari réttnefni á iðju þessa manns.  

Hann málar portrett og þá gerist oft það furðulega, að hann fær gífurlega löngun í pönnukökur. Þess vegna kemur hann fyrir pönnukökum á höfði þeirra sem hann málar.

Á síðasta ári ætlaði hann að mála mynd af Geir Haarde, en einhver vondur maður hefur gefið honum mynd af Ólafi Ragnari Grímssyni í misgripum. Ekki varð Dan Lacey bráðhungraður í pönnukökur þegar hann málaði myndina af Ólafi Geir Haarde Ragnari Grímssyni. Kalt vatn rann milli skinns og hörunds og hann setti því frosna pönnuköku og freðna smjörklípu á hausinn á Ólafi Haarde Geir Grímssyni.

 

Obama er til vinstri

 Geir til hægri,

einhver mótmæli?

Í fyrra greindi Morgunblaðið frá því að þessi maður hefði hefði afrekað að mála mynd af "Olaf Ragnar Grimmson", en sú mynd var nú mest lík samsuðu af Geir Haarde og Ástþór Magnússyni "heitnum", sem nú kallar sig Thor. En er Geir ekki venjulega með eitthvað freðið á höfðinu? Myndin af Geir er því meira realístisk en myndin af Ólafi, þar sem Ólafur er alla jafnan með Dorrit yfir höfðinu.

Ég legg til að Listasafn Íslands kaupi myndina af Ólafi Ragnari með freðnu pönnukökuna, þó svo að myndin sé frekar lélegur samhristingur af Boga Ágústsyni, Ólafi Ragnari og Þorvaldi Gylfasyni. Með þessu væri hægt að spara. Það er engin ástæða er til þess að mála Boga eða Þorvald.

Horfið á þessa frábæru heimildamynd um pönnsumeistarann Dan Lacey: