„Því má ævinlega treysta að Vilhjálmur Örn sé málefnalegur í skrifum sínum"

 

Þetta fína orðspor fékk ég um helgina með undirskrift og lakkstimpli Eiðs Guðnasonar. Það kom til vegna þess að ég skrifaði tvær kaldhæðnislegar greinar um málfasísku á Íslandi. Ég hef áður gert þá ísku að umtalsefni, vegna þess að mér leiðist hvernig sumt fólk setur sig á háan hest, þó það valdi íslensku betur en sauðgrár almúginn, sem bara horfir á amerískt sjónvarp um leið og hann forheimskast.

Börn innflytjenda fá stanslaust að vita að þau verði ekki góðir og gjaldgengir borgarar á Íslandi ef þau fá ekki 10 í íslensku á öllum prófum. Börn innflytjanda hafa samt í gegnum tíðina staðið sig betur í íslensku en meðaltalið. Eitt sinn þurfti íslenskur aðdáandi nasismans, Knútur Arngrímsson, að hrósa nemanda sínum, innflytjandanum Wolfgang Edelstein, því hann skrifaði betri stíla á íslensku en alíslenskir bekkjafélagar hans, og það eftir aðeins nokkurra ára dvöl á Íslandi.

Á Íslandi hefur sá ljóti siður lengi tíðkast, að menn voru reknir af ritvellinum vegna þess að einhver bláklæddur postuli sagði að þeir skrifuðu ekki nógu gott mál. Sumir þorðu ekki að skrifa meira vegna slíkra dóma.

Einn æðsti sjálfskipaður prestur og tortúrumeistari málvöndunarrannsóknarréttarins, Eiður S. Guðnason, heiðraði mig með athugasemd sinni í gær. Eiður hnýtti reyndar ekki í málfar mitt (þótt það sé rotið eins og hjá öðrum innflytjendabörnum sem forpesta tunguna). Hann skildi líklega frekar eftir sig athugasemd vegna þess að ég heiðraði hann með kommenti hér um daginn. Ég gaf góðlátlega í skyn að málrausið í honum væri Viagraið hans. Ég hef reyndar ritað um Eið áður, í færslu sem ég kallaði "Eyður Eiðs". Svo nú var náttúrulega kominn tími fyrir Eið að svara fyrir sig - þótt fyrr hefði mátt vera. Hann er alltaf velkominn hér.

Eiður hefur rétt fyrir sér þegar hann skrifar og hrósar mér: "Því má ævinlega treysta að Vilhjálmur Örn sé málefnalegur í skrifum sínum". Þetta er alveg satt hjá Eiði. Ég geri mér far um að vera mjög málefnalegur. Það er ekkert rangt með farið í því sem ég skrifað færslunni Kötuskór, um ritgerð Katrínar Jakobsdóttur um skó, sem hún flutti á málþingi í HÍ sl. laugardag.

 Kata flytur erindið í HÍ

Það má líka treysta því, sem ég skrifa í bók minni Medaljens Bagside, sem olli því að Anders Fogh Rasmussen (núverandi framkvæmdastjóri NATO) baðst opinberrar afsökunar á aðgerðum danskra yfirvalda gagnvart saklausu fólki, (krötum) og kommúnistum fyrr á tímum. Milljónir múslíma um heim allan hafa brennt allt og bramlað til þess að fá afsökunarbeiðni frá sama manni, en allt hefur komið fyrir ekki. Múslímar eru heldur ekki alltaf jafnmálefnalegir í málflutningi sínum, líkt og Egill Helgason, sem nokkrum mánuðum áður en bók mín kom út árið 2005 kom með óheiðarlegar aðdróttanir í garð minn og fræðistarfa minna í Danmörku á síðu sinni, sem leiddi af sér smá múgæsingu .

Sturla Böðvarsson, minn gamli vin og velgjörðarmaður, skrifaði  nýlega málefnalega grein um Egil Helgason, og fjandakornið ef Sturla hefur bara ekki rétt fyrir sér í þessari greiningu sinni: Egill Helgason er um margt hugmyndaríkur og flinkur þáttastjórnandi.  En hann kann sér ekkert hóf í bloggfærslum sínum og ýtir undir ósómann  sem fylgir með þegar hann skrifar og opnar síðan fyrir umsagnir um það sem hann setur fram. Skrif hans á blogginu eru jafnan mjög ómálefnalegar umsagnir og viðbrögð við því sem er í fréttum. Þar setur hann fram nær undantekningarlaust einhverjar fullyrðingar og oft meiðandi ummæli um nafngreinda menn sem leyfa sér að hafa aðra skoðun en Egill sem bloggar á Eyjunni  í skjóli  RÚV og fer þá lítið fyrir hlutleysi þessa starfsmanns ríkisútvarpsins. Viðbrögðin láta ekki á sér standa eins og sjá má á bloggsíðunni ríkiskynntu.

Nú höfum við það á hreinu. Sturla Bö segir Egil vera ómálefnalegan og Eiður Guðna hrósar mér fyrir málefnalega umfjöllun.

Verðir íslenskrar tungu hafa alltaf verið miklir dressmenn. Föt Jónasar, sem Reykvískar konur á öllum aldri heilluðust af, enduðu forðum á báli bak við Friðriksspítala í Kaupmannahöfn til að koma í veg fyrir frekari syfilissmit. Hin sígildu, ljósbláu strumpaföt Eiðs, sem hann sést í hér að ofan, ætti að bjarga málsins vegna. Jakkann gæti Eiður hæglega gefið Þjóðminjasafni og buxunum gætu menn komið fyrir í brynvörðum skáp á Árnastofnun með öðrum dýrgripum menningarsögu okkar.

Athugasemdir

[Snorri Bergz, 17.11.2009 kl. 10:28]

Hehe, burtséð frá (and-)zionisma og semísku ætterni þínu Villi, held ég að jafnvel ólíklegustu menn hafi gaman að skrifum þínum. En það fór góður biti í hundskjaft þegar þú fórst að sóa orkunni í að skrifa á dönsku... þú ert einfaldlega með skemmtilegri og snorrískustu pennum sem ég þekki.

Spurning hvort maður taki sér ekki bara kúlulán og fari að kíkka á þig þarna í smurbrauðslandinu.

[Ragnhildur Kolka, 17.11.2009 kl. 21:26]

Einhverra hluta vegna set ég biologiskt diversití alltaf í samband við kálfa með tvö höfuð. Kannski féð í Tálkna falli líka undir það, en þá er líklega of seint að skrifa undir verndarsamninga Sþ þeim til handa.