Endalok Íraks

Ef Nuri el Maliki meinar eitthvað með beiðni sinni um hjálp frá nágrannaríkjum Íraks, eru endalok Íraks loks orðin að veruleika. Landið er, eins og mörg ríki í Miðausturlöndum, hreinn tilbúningur sem orðið hefur til á teikniborðum evrópskra nýlendufursta. Í Írak, hefur t.d. aldrei verið hægt að tala um írakska þjóðerniskennd, eins og þá sem t.d. hefur orðið til meðal þess mjög fjölleita hóps sem í dag kalla sig Palestínumenn. Mismunandi trúarfylkingar og þjóðarbrot gerir það nærri ómögulegt að tala um ríkið Írak og írakska þjóð. Það sama er tilfellið á Sýrlandi, í Afganistan og víðar.

Slík ríki hafa hingað til verið útópíur fyrir einræðisherra og "flokka" þeirra, sem venjulega taka Guð í gíslingu. Svoleiðis menn hafa fyrst og fremst hyglt ættbálki sínum á kostnað annarra hópa sem búa á landsvæði, sem hefur fengið tæknileg nöfn og landamæri hjá kortagerðum herforingjaráða í Evrópu.

El Maliki biður um hjálp frá röngum aðilum.  Frá Sýrlandi og Íran hefur hingað til aðeins komið sundrung og eyðileggin inn í Írak.  Kannski langar El Maliki að ljúka þessu af og láta Íran og Sýrland skipta eyðimörkinni á milli sín?

Ég tel mig ekki sjá ofsjónir og heyra raddir þegar ég upplifi landa mína tala um "Stríð BNA" í Írak og sé þá krefja að vestrænar hersveitir hverfi á brott frá Írak.

Kæru vinir á vinstri væng vitleysunnar. Bandaríkin og aðrir sem stunda friðargæslu í Írak, eftir að einræðisherranum Saddam var steypt af stóli, eru ekki ástæðan fyrir því að 30-200 manns eru myrtar daglega í Bagdað. Þau hryðjuverk eiga upptök á Sýrlandi og í Íran. Í hvert sinn sem þið krefjið heri vestrænna ríkja frá Írak komið þið nær eyðingu írakskar "þjóðar" og einingar í ríkinu Írak.

 

Írakar kalla eftir aðstoð við að kveða niður ofbeldið í landinu

Falleg mynd á laugardagskvöldi

Bush fór með nesti og nýja skó til Suður-Ameríku. Hann hefur greinilega deilt út af nestinu. 

Þetta er fallegt. Hjartnæmt! Vildi deila þessu með ykkur áður en ég fer í háttinn. Batnandi börnum er best að lifa! Ekki allir sem hata Bush og BNA eins og á Íslandi.  

Daniel Pipes í Kaupmannahöfn

Ég fór í dag til að hlusta á súpermann zíonistanna, Daniel Pipes, sem er staddur í Kaupmannahöfn. Hann hélt erindi í kjallaranum á safnaðarheimili gyðinga í Kaupmannahöfn. Ekki ætla ég að endurtaka það sem maðurinn sagði, því að miklu betra er að upplýsast á heimasíðu Daniels Pipes sjálfs

Eftir fyrirlesturinn fékk ég áhugaverðar fréttir. Upplýsingar þær sem ég lét Simon Wiesenthal stofnuninni í Jerúsalem í té um danska stríðsglæpamanninn Søren Kam, eftir að Þjóðverjar neituðu að taka mál hans fyrir rétt,  hafa valdið því að danskir gyðingar krefjast þess að danska dómsmálaráðuneytið flýti rannsókn á þeim glæpum Kams sem ég benti mönnum á. Áður en það gerðist var danski dómsmálaráðherrann búinn að biðja dönsku lögregluna um að ganga í málið. Þýsk yfirvöld þegja og þýskt sendiráðsráðunaut hér í Kaupmannahöfn tjáði dagblaðinu Politiken nýlega, að hann hefði skipun að ofan um að tjá sig ekki um málið.

Nú, aftur í veruleikann, þegar ég hélt heim á leið var eitthvað um að vera. Lögreglan hafði safnast saman í flokkum með brynvarða bíla á Gammel Torv og við norðuhlið Vorrar Frúar Kirkju. Sá ég ekki betur en að danska löggan væri komin með bíla frá hollensku löggunni. Kallaði ég af gamni blótsyrði á hollensku, sem sýndi mér að hollenskar löggur höfðu ekki fylgt lánsbílunum, því engin viðbrögð voru við skrækjum mínu. Tvær þyrlur voru á sveimi yfir miðborginni. Ekki þætti mér ólíklegt að einhver muni snapa sér fæting í kvöld og lögreglan geti kýlt kúlu á hausinn á nokkrum unglingum.

Til hamingju með daginn (2)

Milljónir kvenna halda ekki upp á baráttudag kvenna. Þær eru pakkaðar inn í burqa, chador og hijab og er seldar eins og dýr hæstbjóðandi karlpeningi, margar þeirra aðeins á barnsaldri.  Hulinshettan er til þess að óviðkomandi karlpeningur lokkist ekki til að stela "eigninni" frá þeim sem hefur keypt vöruna. Það er ekkert "bleikt" í tilveru þessarra kvenna.

Þessi innpökkun á sér stað víða um lönd. Sumir vesturlandabúar virðars vera dálítið veikir fyrir þeirri menningu sem alið hefur þessa niðulægingu af sér.  En kannski eru þessar tuskur líka Bandaríkjamönnum, Zíonistunum og ómenningu þeirra að kenna?

Munið eftir kynsystrum ykkar undir hulunni, og hugsið um hvernig blóðþrýstingurinn er í 40 stiga hita undir þéttri hulu!

Stokkurinn og gríman

Japanskir ferðamenn á kínverskum veitingastað í Reykjavík. "Japanarnir taka vart af sér grímurnar þegar þeir borða" segir Teitur Fong veitingamaður.

 

Í fréttum Sjónvarpsins í gærkvöldi var greint frá mengun í höfuðborginni og kröfum um að fá Kringlumýrarbraut og Miklubraut niður í stokk. Hefur einhver hugsað um, hvernig mengunin í stokknum yrði? Hvar á að lofta út? Ef til vill úti í Viðey?

Ein af mörgum smámæltum, eða andstuttum, fréttakonum Sjónvarpsins rabbaði svo fram og aftur og klikkti út með myndskeiði, sem kvikmyndatökumaður hafði náð af ferðamanni með ÖNDUNARGRÍMU.

Nú er það svart maður, hugsaði ég, og bjóst við því að sjá ferðamann með súrefnihylki og öndunargrímu vegna mengunar í Reykjavík. Svo var skúb tökumannsins sýnt, og það sem ég sá á myndinni var japönsk kona með kvefgrímu, sem Japanir setja á sig, fyrst og fremst til að varnar því aðrir fái ekki kverkaskítinn sem er að krauma í þeim sjálfum. Tökumaðurinn ofsótti ungt japanskt par með myndavél sinni og japanski maðurinn uppgötvaði myndatökuna. Tiplaðu parið, að hætti Japana, undan í flæmingi inn á næsta kaffihús. Ég held að þau hafi verið á flótta undan Íslendingum, sem héldu að konan væri fárveikur útlendingur með pest – eða svona óánægð með mengunina í Reykjavík, höfuðborg hreinasta lands í heimi.

Í Japan setja menn á sig grímur til að varna því að öll þjóðin fái ekki kvefið, sem það gengur með. Gríman er hugsuð sem tillitssemi við náungann. Á Íslandi telja menn að grímur séu settar upp vegna þess að það er kominn tími til þess að setja Kringlumýrarbraut og Miklubraut í stokk.

Ég hef aldrei verið spámaður í mínu eigin landi. Ég á ekki lengur bíl og hjóla bara. Ef fólk á höfuðborgarsvæðinu æki meira í almenningsvögnum, væri öll umræða um stokka komin undir stein. Í strætó gæti fólk bara skellt á sig andlitsgrímu að hætti Japana, þegar því væri illt í hálsinum og grímulausir gætu óskað grímuklæddum góðs bata á þeim 20 mínútum sem ferðin tæki. Öndunargrímur eru aðeins fyrir fólk sem ferðast mikið í stokkum og þarf að komast í vinnuna á 2 mínútum.

En hvað veit ég? Veit bara að á Íslandi þarf hugafarsbreytingu í sjálfsánægukastinu og það þýðir ekkert að flýja niður í stokk á jeppanum sínum.

 

McDonalds í ólátaseggina - Róar það þá?

Hans og Gréta, forðum aktívistar á Norðurbrú, nú nýtir samfélagsþegnar

Danska lögreglan gefur ólátaseggjunum frá Norðurbrú, sem eru í fangageymslum þeirra, McDonalds hamborgara í matinn. Því hafa tvær dömur frá Svíþjóð mótmælt harðlega og fara líklega með málið fyrir mannréttindadómsstólinn í Strassbúrg. Í Svíþjóð er nefnilega alltaf hægt að velja um 7 rétti í gæsluvarðhaldi. Sænsku flikkurnar eru nefnilega grænmetisætur, sem ekki borða mjólkurafurðir – eins konar kanínur.

Danskur óróaseggur á Norðurbrú, Thomas Greve, borðaði þó matinn frá McDonalds með bestu lyst og lét þetta eftir sér hafa um McDonalds keðjuna: “Ég borða á henni stundum, þegar ég er í bænum. Það er ekki svo að ég hati hana eins og sumir öfgafullir aktívistar. En það er enginn vafi á því, að það er eitthvað pólitískt á bak við þetta hjá löggunni.”

Lögreglan neitar þessum ásökunum unga mannsins, sem kláraði borgarann sinn. Þetta er bara óskaplega venjulegur matur í dönskum fangelsum segir löggan.  Kannski ekki nema von, að það séu svo margir glæpir hér í landi. Fólk langar bara í ókeypis ruslamat á rólegum stað.

Talsmaður lögreglunnar, Michael Bæk, skýrir skoðun sína á matvendni sænsku stúlknanna. “Þær gætu bara hafa fjarlægt kjötið og borðað restina”.  Lesið meira um málið á fréttastoð Politikens.

 

Ungr var ek forðum

 

Minningar borgarskæruliðans:

Ungr var ek forðum. Líkt og unga fólkið á Norðurbrú. Þó ekki alveg eins vitlaus, enda var lögreglan sætari við okkur þá. Einn septemberdag í haustfrosti söfnuðumst við saman, herstöðvaandstæðingar, í Sundahöfn til að láta illa við herskip sem þar lágu við hafnarbakkann. Hétu þau Karlsruhe og Nipigon. Eiginlega var það ekki ætlunin að láta illa, heldur ætluðum við aðeins að syngja "Ísland úr NATO" og hlusta á Árna Björnsson halda ræðu inni í Lödu Sport, sem hann sat inni í.

Ég fór beint úr latínutíma í MH og var með þýðingar mínar á Gallastríðinu eftir Júlíus Cæsar í plastoka og Lívíus. Þarna voru líka nemar úr Iðnskólanum og MS, sem höfðu óspektir í huga. Sumir voru með kassa fullan af boltum, sem höfðu verið fylltir af rauðri og blárri málningu. Þeim átti að henda í herskipin. 

Nokkrar löggur voru mættar á staðinn, svo liðið hélt að það kæmist upp með óspektir. En viti menn, skyndilega opnaðist rennihurð á kornsílói og út kom varalið löggunnar, sem hafði beðið inni í kornsölunni eftir því að komast í slag við ungviðið. Þarna voru gamlir kallar með Bjarka Elíasson í fararbroddi og veifuðu þeir kylfum sínum dólgslega. Þá hófst auðvitað slagurinn. Hér er hægt að lesa um hann í túlkun Moggans.

Ég var auðvitað alltaf jafnheppinn og Óli K. Mag. tók þessa mynd af mér "að safna grjóti", og sagði eftir að hann gerði það. "Hvað ætli hann afi þinn segi þegar hann sér myndina af þér". Þetta tók úr mér allan þrótt. Ég var ekki handtekinn eins og sum skólasystkini mín.

Daginn eftir, og í nokkurn tíma á eftir, var ég uppnefndur borgarskæruliðinn. Það þótti mér mjög miður enda friðarsinni fram í fingurgómana.

 

Berserkurinn á Nyhedsavisen

 

 

Nú er hann orðinn frægur, René Fredensborg, gæðablaðamaðurinn á Nyhedsavisen. Kominn á Wikipediu

Blaðamaður Nyhedsavisen tók þátt í mótmælum

Blaðamaður Nyhedsavisens gengur berserksgang

 

Danskt dagblað, að mestu í eigu Íslendinga, hefur rekið blaðamann, sem tók þátt í óeirðumum á Norðurbrú í Kaupmannahöfn. Ritstjóri blaðsins, David Trads, hefur beðist afsökunar á hegðun blaðamannsins. Nú er það lögreglunnar að ákveða hvort einhverjar afleiðingar verði vegna hegðunar blaðamannsins.

Ef ég hefði fengið vinnu á Nyhedsavisen, hefði ég hjálpað löggunni, og barið hressilega á þessu liði....

Svíar eru hættulegasta Norðurlandaþjóðin

 

Það er ekki nema von að Svíar hafi ráð á að halda uppi fleiri flóttamönnum frá stríðshrjáðum löndum en aðrar Norðulandaþjóðir. Sumir af flóttamönnunum eru örugglega á flótta undan sænskum drápstækjum, sem seld hafa verið illmennum, löglega og ólöglega.

Frá 1950 til 1983 voru háð 107 stríð í heiminum. Sænsk vopn voru seld til þáttakenda í 63 af þessum stríðum. Í nærri 60% stríða á þessum tíma voru notuð sænsk vopn. Rannsókn, sem gerð var árið 1983, sýndi að 12 % af vopnum þessum voru seld stríðsaðilum innan þriggja ára frá því að stríðið, sem kaupandinn tók þátt í, hófst.  Árið 1995 var birt önnur sænsk skýrsla, sem sýndi að frá 1980 höfðu sænsk vopn verið notuð í að minnsta kosti 33 stríðum eða skærum. Í 27 tilvikum hafði sænska ríkisstjórnin samþykkt vopnasöluna en í sex styrjöldum hafði sænskum vopum verið smyglað til þáttakenda.  Ítarlesning hér. 

Sænski félagsskapurinn Svenska Freds- och Skiljedomsförening, í daglegu tali kallaður Svenska Freds, fylgist áhyggjufullur með sænsku hernaðarbrölti. Rolf Lindahl stjórnarmaður í félaginu skrifaði nýverið merka grein, sem birtist á heimasíðu sænska sjónvarpsins (SVT opinion). Í greininni er fjallað um þau múturmál sem nú eru aftur komin upp í tengslum við sænskan vopnaiðnað.

En á stundum er fjári erfitt að sjá hvar tvískinnungurinn er mestur, hjá sænskum vopnasölum eða sænskum gagrýnendum þeirra í Svenska Freds og öðrum samtökum vinstrimóralista. Í nóvember síðastliðnum skrifuðu  stjórnendur ýmissa friðarsamtaka í Svíþjóð opið bréf , þar sem sænsk yfirvöld eru hvött til að virða lög og viðtektir sænska þingsins varðandi vopnasölu. Í yfirlýsingunni frá samtökunum er því haldið fram að sænsk vopnasölulög séu hunsuð af stjórnvöldum og æ fleira fólk sé drepið í heiminum með sænskum vopnum; einnig að Svíþjóð selji í æ meirum mæli vopn til landa sem eiga í erjum. En meðal sænsku móralistanna er einnig fólk, sem vill að Svíþjóð kaupi ekki vopn frá ákveðnum löndum og er Ísrael ávallt nefnt í því samhengi. Ef  friðarsinnar í Svíþjóð gætu ráðið, ættu Svíar ekki að kaupa vopn frá Ísrael. Á meðan á Svíþjóð svo að selja vopn sín til landa sem ekki eiga óvini. Svíþjóð selur reyndar heldur ekki, samkvæmt pólitískum ákvörðunum, vopn til Ísraelsríkis. Hryðjuverkasamtökin Hamas hafa hins vegar haft undir höndum sænsk vopn. Vitanlega hafa Svíar ekki selt vopn sín til Hamas (eða svo er okkur sagt), en sænsk vopn er greinilega enn sem áður hægt að kaupa á ólöglegum mörkuðum.

Einhvern tíma heyrði ég að tvískinnungurinn hefði líklega verið fundinn upp í Svíþjóð. Svíar hafa um margra ára skeið verið hörðustu gagnrýnendur á ófrið og erjur í heiminum. Frá Svíþjóð koma dúfur eins og Bernadotte greifi, Hammerskjöld, Blix og auðvitað Astrid Lindgren. En Svíar eru þó einfaldlega ófriðarþjóð, sem í nafni heilagleika síns á alþjóðlegum vettvangi, selja dauðavélar sem oft enda í vopnabúri einræðisherra og hryðjuverkamanna.

Friðarverðlaun Nóbels eru svo gefin til friðþægingar. Það er gert í Osló, nógu langt frá vopnaverksmiðjunum í Svíþjóð. Verðlaunin eru blóði drifin. Peningarnir koma frá gróðanum af vopnaframleiðslunni.

Fy for Fanen, Sverige.