Settur í bann af Agli Helgasyni

Eins og tryggir lesendur þessa bloggs hafa líklega tekið eftir, hef ég undanfarið verið í öngum mínum yfir því að geta ekki gert stakar athugasemdir við skoðanir annarra Íslendinga á Eyjan.is.

Ég hef skrifað og spurt forsvarsmenn þar, hverju sæti og hvort þeir geti ekki látið mig vita, hvaða boðorð ég hafi brotið til að vera settur út af sakramentinu á svo voðalegan hátt.

Þegar menn gerast of svæsnir rasistar á Moggablogginu eiga þeir á hættu að haft sé samband við þá og þeir beðnir um að fjarlægja ósómann. Mogginn vill vitanlega ekki eiga málaferli á hættu fyrir að birta illmæli og hatur fólks sem nota bloggsvæði blaðsins. Ég hef aldrei lent í slíku. En Mogginn sýnir þó þá kurteisi að hafa samband við fólk. Eyjan.is fjarlægir fólk.

En ég, sem stakk upp á mosku áður en íslenskir múslímar fóru að verða trúaðir, og sem veð upp að hálsi í minnihlutum í rannsóknum mínum, nema kannski helst þeim sem Íslendingar dýrka mest, suður á Gaza, og er þar að auki blíður í garð homma sem ekki hakka fyrir Wikileaks og hata Rússa eins og í tísku er, hef ekkert verið með neinar ósæmilega skoðanir á Eyjunni, nema að síður sé. Ég er líklega meira pólitískt kórréttur en Egill Helgason, sem eitt sinn hélt því fram að sígaunabörn sem væru rauðhærð eins og hann hefði örugglega verið rænt af vondum sígaunum í Finnlandi.

 

Censurstelle Egill Helgason

Nú er hins vegar komið í ljós, að það er Egill Helgason í allri sinni dýrð, sem bannað hefur athugasemdir mínar á vefmiðlinum Eyjunni. Ég er kominn á bannlista Eyjunnar. Egill greindi frá honum á smettiskruddu Guðmunar Magnússonar blaðamanns á Morgunblaðinu.

Klikkið og stækkið

Með þessu sýnir Egill mér hinn mesta sóma. Hvað hefur valdið því að hann fór að leika eitthvað Stasíkikvendi gagnvart mér veit ég ekki, en líklega hefur honum ekki líkað almennt við skrif mín. t.d. um föður "stjúpu" sinnar Sigrúnar Davíðsdóttur, bankastjórann sem aldrei lauk lokaprófi í hagfræði frá þeim þýsku háskólum sem hann marséraði á, þó svo að háttvirt Alþingi upplýsi að hann hafi verið fullgilt fjármálaséní með próf frá Hitler-Þýskalandi. Nei, fjandakornið, ekki hefur það verið ástæðan, enda man ég ekki eftir því að hafa skrifað neitt slíkt á Eyjunni, og það sýnir yfirlitið á Facebook heldur ekki.

Egill hefur nú sjálfur verið verið ötull við að skíta mig og aðra út og til (hér), en ég hef ekki lokað á hann enn. Mér finnst gaman að láta fræga menn gera sig að fíflum. Ég kippi mér ekki upp við svínaríið i honum Agli, en hann þolir greinilega ekki að ég gefi einstaka stikkpillu á Eyjunni.

En nú vitum við það, Eyjan er með bannlista al la Guardian. Ætli hann sé ekki öllu heldur líkari bannlista Neues Deutschlands eða annarra flokksmálgagna í DDR-inu sem ganga að mínu mati aftur á blessaðri Eyjunni.

Sápan af Landsspítalanum

 

Myglulæknirinn

Í 80 ára byggingu er enginn korkur. Ef mygla er komin í kork í vegg Landspítala er það vegna síðari framkvæmda við gluggaumgjörðir. Það gæti afi Tómasar Guðbjartssonar yfirlæknis (f. 1965) og nafni hans hafa getað sagt honum. Hann var líka iðnaðarmaður og byggði mörg húsin. Prófessor Tommi er ekki að segja satt í sápu Sjónvarpsins frá Landspítalanum. Má biðja um nöfn þeirra lækna sem veikst hafa af myglu á Landspítalanum? Nei, allar upplýsingar um lækna á Íslandi eru hernaðarleyndamál. Orð þeirra eru orð guða, og við eigum bara að trúa þeim og halda svo kjafti.

Rauða örin sýnir að ekki er þetta geymsla eða gæsla. Þetta er sjúkrastofa sem hefur verið notuð undir hirðuleysi á Landsspítalanum.

 

Kompur og geymslur

Árið 1971 voru sjúklingar líka settir inn í kompur, og það miklu minni en "tækjageymslan" (gæslustofan)  með súrefnisinntakinu á Landspítalanum nú. Skilti er hægt að taka af og setja á að vild. Tækjageymslan sem Tommi læknir sýndi okkur er greinilega upphaflega stofa fyrir sjúklinga.

Afi minn fékk eitt sinn mikla bólgu í hálsinn. Mig minnir að það hafi verið um 1972 og einhver læknalalli var búinn að ákveða að hann væri með krabbamein. Allir voru kvaddir til til að kveðja afa á Landspítalanum. Hann átti ekki langt eftir samkvæmt lækninum en samt hafði hann verið settur inn í litla kompu, því fínni maður þurfti að vera á stofunni sem hann kom upphaflega á.

Síðan kom í ljós að læknaljósið sem taldi afa vera með krabbamein, hafði ekki sóst bóklega námið sérlega vel, því afi var bara með hressilega ígerð og spýttist gröftur út um alla skurðstofu er læknarnir ætluðu að skoða krabbameinið. Afi lifði í 20 ár í viðbót og hlaut sem betur fer engan skaða af dvöl sinni á Landsspítalanum, þar sem hann var dæmdur krabbameinsdauða, áður en hann hafði verið rannsakaður að ráði.

Faraómaurar

Faraómaurar, sem einnig hrjá íslenska lækna í launakapphlaupi þeirra við sjálfa sig, eru vottur um lélegt hreinlæti. Það hefur lengi verið vandi á Landspítalanum, og hefur sá vandi ekkert minnkað þó laun lækna hafi hækkað verulega eftir árið 2000. Læknar gera ekki hreint, þeir heimta bara hærri laun.

Launabarátta íslenskra lækna er hins vegar ekki trúverðug. Tvær vesalings læknamúmíur sem áður unnu á Íslandi, allar gegnblautar af myglu og maurbitnar, réðu sig í föst störf í Noregi í fyrra. Líklega hafa ekki fleiri vafningar komist til fyrirheitna landsins vegna verkfalls flugumferðastjóra og flugmanna. Sögur af íslenskum faraómaurum gætu hafa orðið til þess að færri læknar fóru frá Íslandi en þeir sem lofuðu okkur því í síðustu atrennu.

Sápan af Landsspítalanum heldur örugglega áfram... í boði lygaveitunnar RÚV.

Vesturfarar og ritbann á skerinu

 

Mikið var nú gaman að sjá frændfólk mitt í einum þátta Egils Helgasonar um vesturfarana. Ég er frændi Stephans G. og einn þeirra sem standa honum næst á Íslandi, ef svo má að orði komast. Stórgaman var að sjá barnabörn Stephans G. og hve lík þau voru sumu frændfólki mínu og þeirra á Íslandi. Sömu kækirnir, sami tjáningarmátinn. Litningar láta ekki að sér hæða.

Það fer hins vegar í verra að ég geti ekki hrósað Agli Helgasyni fyrir þættina. Ég get ekki gert athugasemdir á Eyjunni og heldur ekki á DV. Ég fæ enga skýringu á þessu ritbanni í athugasemdasvæði Eyjunnar. Ég hef spurst fyrir um það en fæ engin svör. DDR-háttalag íslenskra fjölmiðlamanna er útbreiddara en maður hefði haldið.

Þótt Agli Helgasyni sé illa við tilhugsunina um að ég sé frændi Stephans G. og hann hafi látið það í ljós á mjög ljótan og lítilmótlegan hátt (sjá nánar hér og hér), er lítið sem hann getur gert við því. Ég er bara feginn því að Egill sé ekki ættmenni mitt. Ég er afkomandi Þórðar Sigurðsonar stýrimanns, en Stephan G. og hann voru systrasynir. Þeir voru afkomendur fátækra kotunga í Skagafirði, sem meikuðu það, þrátt fyrir alla mótstöðuna í lífinu, þrátt fyrir að þurfa að flýja heimasveit sína vegna yfirgangs mektarmanna og presta sem söfnuðu hrossum, riðu börnum og sungu falskt við undirleik Bakkusar.

Þótt Stephan hafi sem betur fer aldrei verið ritskoðaður í Kanada, þá er ég það á miðli þeim sem Egill Helgason skrifar pistla sína á. Eyjan er miðill sem annars hreykir sér af frelsi hugsana og skoðana og þar eru ábyrgðarmenn flestir sérleyfishafar á réttar skoðanir og kenndir. Mikið fer heiminum aftur. Egill hyllir friðarsinnann Stephan G. fyrir skattpeninga þjóðarinnar en Eyjan.is ritskoðar aumingja mig án röksemda nærri heilli öld eftir að Stephan frændi velti fyrir sér heimsfriðinum í litla "bleika" húsinu í Markerville.

Ég læti Bill frænda syngja Agli sönginn um lestina Voodoo King sem Egill Helgason verður fyrr eða síðar fyrir eða Drottningu Frelsisins sem félagar hans á Eyjunni hafa gert útlæga.