Jónas Hallgrímsson á Facebook

 

Auðvitað var það smekkleysa og bríarí hjá mér um daginn að líkja Þjóðskáldinu við fjöldamorðingjann Anders Behring Breivik.

Meiri smekkleysa finnst mér það hins vegar hjá hasarmiðlinum Pressunni að apa þessa myndlíkingu mína eftir (sjá hér) og eigna sér hana á Facebook, án þess að nefna sökudólginn á nafn. Pressuetík?

Nokkrir þeirra sem supu hveljur út af myndlíkingunni, sem einnig birtist hjá Pressunni, virðast engin líkindi sjá með norska brjálæðingnum og þjóðskáldinu. Aðrir, sem hafa haft samband við mig, benda á að nefið sé ekkert svipað, þótt allt annað sé nær steypt í sama mótið. Leyfi ég mér í því sambandi, að nefna, að nefið á Breivik var ekki nógu arískt, svo hann lét breyta því hér um árið. Slíkar breytingar stóðu ekki til boða fyrir Jónas.

Annar líkur, Ole Højland, norskur stórþjófur (sjá hér) 

Bið ég svo aðstandendur og hugsanlega afkomendur þjóðskáldsins afsökunar á því að líkja honum við ófreskjuna norsku. Þetta var bara mannfræðileg, fysíógnómísk, tilraun til að sýna skyldleika Íslendinga við Norðmenn, sem sumir afneita grimmt. 

Útlitið er þó ekki allt.

She's my China girl

 

"Last week she was Miss EU"

Ari Trausti Sternberg von Pasewalk-Guðmundsson

Hér sjáið þið forsetaframbjóðandann Ara Trausta Guðmundsson virða fyrir sér "Stolpersteine", steina með messingplötu sem á eru skráð nöfn ættingja hans í bænum Pasewalk sem fórust í helförinni. Steinum þessum er komið fyrir í gangstétt við hús fórnarlamba helfararinnar.

Ég er alveg viss um að pabbi Ara Sternbergs hefði orðið stoltur af stráknum sínum. Þegar Ari er orðinn forseti, geta menn svo grafið meira í ættgarðinn, minnst föður hans sem þótti gaman af Aríaspeki og var hlýtt til Þýskalands, reyndar svo mikið að í lok 4. áratugar 20. aldar var hann á lista danskra yfirvalda yfir Íslendinga sem þóttu hafa einum of mikil og vinsamleg samskipti við fyrirmenn í Þýskalandi Hitlers.

Mig minnir að Bretar hafi tekið útvarpssendingastöð af Guðmundi Einarssyni í upphaf hersetu. Lydía síðari kona Guðmundar frá Miðdal og móðir Ara var líka "þýsk", reyndar dóttir Pauls Sternbergs efnafræðings, en barnsmóðir Sternbergs, Theresía Zeitner, flutti með Guðmundi til Íslands og Lydia dóttir hennar síðar. Lydia og Guðmundur felldu hins vegar hugi saman og eignuðust þau fjögur börn upp á pólskan máta, m.a. Ara (1948), áður en þau Guðmundur giftust árið 1950.

Afi Ara Trausta, Paul Sternberg, var gyðingur, sem nafnið gæti líka bent til. Hann er af gamalli kaupmannsætt í bænum Pasewalk í fyrrum Austur Þýskalandi.

Hér má lesa um ættir forsetaframbjóðandans í Pasewalk.

Það væri örugglega ekki til annars en að flækja "geðklofa" þann sem menn sjá hjá íslensku þjóðinni, ef hún velur sér forseta sem átti föður sem var hallur undir Hitler og afa sem var gyðingur.

Ari er örugglega góður kostur fyrir hard-core samfylkingarmenn, en við hin höfum einn betri, sem er þegar á Bessatöðum og enginn vafi leikur á um uppruna konunnar hans. En af undanskildum Ólafi Ragnari Grímssyni, þá er Ari Trausti nú eini marktæki valkosturinn meðal frambjóðenda til embætti forseta Íslands.

Eftir að Ari Trausti hefur gengið úr skugga um uppruna sinn í Pasewalk og Berlín, og örlög ættingja sinna, er hann vonandi ekki eins hatrammur út í Ísrael og sumir samferðamenn hans í pólitík.

Jónas er engum líkur, eða hvað?

 

Margir hafa þurft að þola það síðustu  9 mánuðina að vera líkt við hinn geðveika, norska fjöldamorðingja Breivik, sem í dag var leiddur fyrir rétt. Þetta er orðin dægradvöl sumra manna, sem telja að siðferðið á vinstri vængnum sé betra en á þeim hægri. Nú er ekki nóg fyrir suma vinstri menn, jafnvel þá sem stutt hafa Polpot og aðra þjóðarmorðingja, að nota verstu skammaryrðin frá Kreml. Andstæðingurinn er eins og Anders Behring Breivik, ef maður vill sverta pólitíska andstæðinga sína sem mest.

Danskir dátar úr Modstandsbevægelsen heilsa á rússneskan hershöfðingja á Kastrup eftir síðari heimsstyrjöld

 

Veruleikaflóttinn er svo svakalegur, að kveðja sú sem Breivik hefur haft í frammi í réttarsal er sögð vera kveðja hægrimanna. Googlið myndir með textanum "Neo Nazi salute". Er fjölmiðlafólk í afneitun eða er komin ný kynslóð fávita í þessa stétt? Steyttur hnefi er ekki meira hægrisinnaður en Mörður Árnason í Maóskóm.

Sá einasti sem mér finnst líkur Breivik á Íslandi er hins vegar blessað þjóðskáldið, Jónas Hallgrímsson. Sannast það að Íslendingar eiga ættir sínar að rekja til Noregs. Jónas er að verða að 10.000 kalli. Það verður líklega síðasti seðillinn áður en við fáum blíða ásjónu Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar Skarphéðinssonar á evruseðlana. Ljótt er til þess að hugsa, að verðmætasti seðillinn á Íslandi, áður en þjóðin verður prettuð inn í ESB, muni minna umheiminn á versta fjöldamorðingja Norðurlandanna, eða var sá versti ekki annars Dani?  

Hneykslist !

 

Tekið hefur verið eftir skemmtilegu uppátæki annars mjög leiðinlegra útvarpsmanna á RÚV. Stundum koma þó gullmolar, t.d. þegar þau tóku upp á því í leiðindum sínum, að bjóða upp mjög ómerkilegt plastmál sem allt er makað út í varalit Jóhönnu Sigurðardóttur. Uppboðið var í beinni útsendingu og hlustaði ég eins og margir á hvernig Sjónlistasafnið á Akureyri, undir stjórn Hannesar Sigurðssonar, keypti plastbikar sem Jóga hafði drukkið kaffi úr fyrr um daginn.

Nú er bikarinn með stríðsmálningu forsætisráðherrans kominn norður fyrir 105.000 kall (enda nóg til að peningum þar). Svo er Hannes, gamall skólafélagi í MH og í listasöguáfanga í þeim skóla, búinn skrifa klessubikar fársætiráðherrans inn í listasöguna, með skreytnum stíl sínum, viðbættum nokkrum pólitískum pillum, sem þessi mynd gæti ef til vill skýrt.

Mér þykir tenging Hannesar við Marcel Duchamp og aðra góða hneykslara langt út í hött. Jóhanna hefur ekki skapað neitt listaverk, og þetta mál hennar er ekki til mikilla lystauka.

Það eina sem mér datt í hug að minnti á þetta "listaverk" var kúkur í dós. Árið 1961 skóp ítalskur listamaður, Piero Manzoni, verkið Merda d‘artista. Það var lítil dós sem að sögn innihélt 30 grömm af manna úr Manzoni sjálfum. Hann setti 90 slíkar dósir á markaðinn og keyptu listasöfn dósirnar grimmt fyrir það sem svaraði verðinu á 30 grömmum af gulli. Ég hef séð eina slíka dós í listasafninu í Herning á Jótlandi. Verkið minnti mig óneitanlega á íslensk stjórnmál, en dósin hafði þó ekki verið opnuð.

Ég gruna Hannes um græsku, því í honum rennur kaupmannsblóð úr Hlíðunum. Tæknilega séð eru þetta tvö mál eins og sjá má á myndinni efst. Myndin hér neðst sýnir, að listamanninum var mikið mál að komast í ESB.

Hannesi ætti ekki að reynast það erfitt að skella á sig smá varalit og farða og smjatta á innra málinu um leið og hann fer með þulu um ESB og Icesave. Síðan heldur hann hann uppboð í beinni og selur innra málið til hæstbjóðandi í Samfylkingunni, þar sem menn halda vart vatni fyrir alls kyns lystisemdum Jóhönnu Sigurðardóttur. Yrði bikarinn þá vitanlega seldur sem trúarlegt icon, frekar en list. Miðað við það sem menn skrifa stundum um Jógu á eyjan.is, myndi það ekki undra mig, að sumir hverjir myndu tilbiðja slíkan bikar sem væri það hið heilaga gral. Bestu líkneskin eru þau sem eru fölsuð, sbr. líkklæði eitt frá Torino.

Ég sting upp á því, að næsta uppboð til góðgerðarstarfsemi hjá RÚV verði sem hér segir: Þegar Össur Skarphéðinsson tjáir sig um eitthvað næst, verður lygum hans tappað á dós sem merkt verður: Lygar með lauk. Eldaðar eftir ESB stöðlum ofaní auðtrúa asna.

Norður-Kóreumenn æfir út í Íslendinga

 

Fréttastofan KCNA i Pyongyang greinir frá því í fréttatilkynningu hér í morgunsárið, að hjöruliðir úr íslenskum gervilimum hafi valdið því vestræna og síonistíska hryðjuverki sem kom í veg fyrir flug minningarflaugarinnar um hin himneska föður þjóðarinnar Kim Il Sung. Hjöruliðirnir voru notaðir í leysingabúnað annars þreps eldflaugarinnar, þegar í ljós kom að ekki voru nógu margir limlestir á Gaza.

Eldflaugin skilaði hins vegar áætluðum tilgangi samkvæmt flokksráði Norður-Kóreanska kommúnistaflokksins. Hún sýndi afl og mátt norðurkóreönsku þjóðarinnar í hnotskurn.

Basher el Assad forseti Sýrlands hefur á milli vorfjöldamorða sinna óskað Norður-Kóreumönnum til hamingju með aldarafmæli hins ofurguðlega leiðtoga þjóðarinnar Kim il Sung. Norður-Kóreumenn fagna einnig vorkomunni með nýrri stjórn í Líbýu.

Efst er er bútur úr nýrri heimildamynd um barnabarn hin mikla leiðtoga Kim Dip Sovs, sem hefur sýnt áhuga á ígulkerum á Íslandi. Í síðari hlutum myndarinnar er greint frá dvöl hans í Sviss, þar sem hann var eins og sést helsti kaupandi Toblerone og Jodl-Sex-Woche. Neðst er áhugaverð heimildamynd um kjarnorkuáætlun Norður-Kóreu.

Flogið hátt, lotið lágt

 

Eins og hefur örugglega farið fram hjá flestum í ólifnaðinum nú yfir dauðahátíð kristinna manna, var Rússinn Viktor But (Bout) dæmdur í 25 ára fangelsi í Bandaríkjunum um daginn. But, sem er rússnesku útrásarvíkungur árgerð 1967, en betur þekktur sem „Kaupmaður Dauðans", fékk þennan harða dóm fyrir vopnasölu. Saksóknarinn vildi gefa honum 40 ár.   

Mér sýnist að það sem Viktor But hefur sér til saka unnið, sé afar svipað því sem Íslendingur nokkur, Loftur Jóhannesson, hafði lífsviðurværi af hér um árið. Ég rakst á hann við tilviljun í leit á tímarít.is,sama dag og dómur féll í máli Rússans But, þegar ég var að skrifa um greinina um Iceland Food Center í London sjá hér.

Myndin hér að ofan er úr einni af veislum íslendingafélagsins í London, n.t.t árið 1963. Veislurnar voru gjarna haldnar á dýrasta hótelinu í London, Dorchester. Minna mátti það auðvitað ekki vera. Sjármörinn Loftur Jóhannesson, sem síðar gerðist kaupmaður dauðans, sést hér á tali við dömu sem virðist éta hann eins og forrétt með augunum.

Loftur vopnasali

Loftur fór á 7. áratugnum út í "íslenskt útrásarævintýri". Hann kom að mörgum fyrirtækjum sem fóru á hausinn, en auðgaðist að lokum á skítabisness á kanti laga og mannlegrar virðingar.

Sunday Times birti árið 1994 grein með upplýsingum um Loft Jóhannesson. Greinin var kölluð "British companies funded Stasi ": Loftur Johannesson, a businessman who lives in Victoria, central London, allegedly used the London firm to organise the shipment of 12 Soviet-made T-72 tanks to Saddam Hussein's army in Iraq. The British-based arms dealer used IMES, a Stasi arms company, to help facilitate the $26m deal in January 1987.

Þessi íslenski flugkappi dauðans þénaði einnig feitt á stríðinu í Biafra og fyrirtæki hans flaug með vopn til Gaddafís. Spiegel, Vikublaðið Pressan og Mogginn birtu um 1992 1994 og 2000 greinar um vafasöm viðskipti þessa íslenska ævintýramanns. Þessi íslenski captain from hell, les: íslenski athafnamaður á erlendri grund) var líklega haldinn sama brestinum og bankadrengirnir sem settu Ísland á hausinn. Hann stundaði áhættu og var heltekinn af græðgi. Bankadrengirnir gerðu það með fé saklaus fólks, Loftur með peninga fjöldamorðingja.  

Fer leynt - kannski dauður?

Fyrri kona Lofts, Irmgard Toft, dóttir Tofts kaupmanns í Reykjavík sagði frá aröbum á miður huggulegan, en hreinskilinn hátt, á sínum tíma. Í dag væri ekki hægt að skrifa þetta um araba á Íslandi. Irmy Toft skrifaði einnig á sínum tíma um ballett í Moggann. 

En eins og menn vita skipta flugmenn út konum eins og þeir skipta um flugvélar. Önnur kona Lofts flugkappa er franska aðalsdaman Sophie Dumas Jóhannesson (f. 1947). Hún gerðist íslenskur ríkisborgari, en er líka í vopnabransanum. Léttum vopnum þó, en hún var  var af einhverjum ástæðum í nefnd skylmingasambands Íslands sem sótti fundi Heimssambands skylmingamanna árin 2004 og 2008 í París. Sjá hér. Ætli vopnapeningar hafi farið til Skylmingasambands Íslands? Það væri nú aldeilis En Garde.

Spurningin er, hvort Loftur Jónsson hryðjuverkaflugmaður sé enn með viðskipti á Íslandi, kominn á tíræðisaldurinn? Fraktflug, fyrirtæki sem hann var skráður fyrir árið 2000 er enn hægt að finna á ja.is, en ef til vill er það ekki sami bisnessinn og hann var með. Hann situr situr líklega sem aflóga gamalmenni við sundlaugina í Maryland eða í höll í Frakklandi og lætur nudda úr sér gigtina með fyrir morðfé. Hann hefur á 21. öldinni verið örlátur á smáaura í kosningarsjóði Repúblíkana frá heimili sínu í við hina fallegu vík Shaw Bay (Bruffs Island Road) í Easton í Marylandfylki í BNA.

En hefði ekki átt að sækja svona íslenskan siðleysingja til saka, sem flaug um heiminn með vopn fyrir annan hvern einræðisherra arabaheimsins? Að sjálfsögðu!

Sjá einnig hér, hér og hér

Den Hass im Grass findet man auch in Island

 

Günter gamli Grass hefur gert það aftur. Hann hefur gefið út einhvern óskapnað um Ísrael í bundnu máli sem hann kallar Það sem segja þarf. Ljóðið birtist í Süddeutsche Zeitung. Það sem Grass gamla, sem lengi leyndi innskráningu sinni í SS-sveitir Hitlers, er nú á hjarta, er illska Gyðinganna í Ísrael. Hann skrifar: Af hverju beið ég þangað til nú í elli minni  með þessa síðasta dropa af bleki til að segja: Kjarnorkuveldið Ísrael setur heimsfriðinn, sem er þegar viðkvæmur, í hættu.

Svarið við því er ljóst. Fyrst var Grass upptekinn í vinnu hjá þeim sem myrtu gyðingana, svo var hann upptekinn við að leyna fortíð sinni í þjónustu Hitlers, og nú, þegar hégómalegar skýjaborgir tvískinnungs hans og samtímamanna hans í veruleikafyrringunni eru fallnar er hann nær elliær farinn að minnast þess sem hreif hann áfram er hann var ungur og hraustur. Það var því miður hatur. 

Grass (t.h.) árið 1944 þegar hann var í vinnusveitum Luftwaffe, áður en hann gekk í SS

Nóbelverðlaunaskáldið Grass hefur ekki beint uppskorið lárber í Þýskalandi fyrir þetta pólitíska ljóð sitt. Sendiráð Ísraels í Þýskalandi hefur gefið út fréttatilkynningu sem einnig kallast Það sem segja þarf, þar sem sendiráðið skrifar: Það sem segja þarf, er að það er evrópsk hefð fyrir því að ásaka gyðinga fyrir trúarleg morð fyrir páskahátíð. Fyrr á tímum var það blóð kristinna barna sem gyðingar áttu að hafa notað í ósýrðu brauðin, en í dag á það að vera íranska þjóðin sem Ísraelska ríkið ætlar að útrýma. Það verður einnig að segja, að Ísrael er eina ríkið í heiminum sem menn draga opinberlaga í efa að hafi tilverurétt. Það var einnig tilfellið á stofndegi ríkisins og er enn upp á teningnum. Við viljum búa í friði með nágrönnum okkar á þessu svæði. Og við erum ekki tilbúinn að taka á okkur það hlutverk sem Günter Grass reynir að setja okkur í sem hluta af viðleitni þýsku þjóðarinnar að gera upp við fortíð sína.

Samtök gyðinga í Þýskalandi hafa kallað ljóðið árásagjarnt áróðursverk. Ruprecht Polenz formaður utanríkismálanefndar Þýskalands, sem er samflokka Angelu Merkel, tjáði Mitteldeuthce Zeitung, að meðan Grass væri stórfenglegur í bókmenntunum "þá ætti hann í stökustu erfiðleikum í hvert sinn sem hann gerði athugasemdir um stjórnmál og tæki þá oft skakka hæð í pólinn". Ja, hvers er hægt að vænta af manni sem hefur bæði verið meðlimur í SS og Nóbelsverðlaunahafi?

Formaður PEN samtakana í Þýskalandi Johano Strasser hefur hins vegar lýst stuðningi sínum við fyrrverandi SS-liðann Grass.

Henryk Broder, þekktur fjölmiðlamaður í Þýskalandi, sem er gyðingur og Íslandsvinur, birti athugasemd í Die Welt í dag. Broder skrifar: Grass hefur alltaf verið með vandamál varðandi gyðinga, en hann hefur aldrei komið eins vel orðum að því vandamáli eins og í þessu "ljóði".Broder skrifar einnig að Grass hafi alltaf haft tilhneigingu til mikilmennskubrjálæðis, en að nú sé hann orðinn algjörlega ruglaður. Broder bendir einnig á að Grass hafi í viðtali við ísraelska blaðamanninn Tom Sevev árið 2011 talað um að 6 milljónir þýskra hermanna hafi verið útrýmt af Rússum eftir Síðari Heimsstyrjöld. Sú tala er afar umdeild og er vitaskuld ætlað að vera bein samlíking við fjölda gyðinga sem voru myrtir í Helförinni. Broder skrifar einnig, að Grass sé "prótótýpa (frumgerð) hins vel menntaða gyðingahatara.

Broder benti árið 2006 á, að Grass gerði ekki greinarmun á landamærum Ísrael árið 1948 og 1967 líkt og Mahmoud Ahmadinejad i Íran, sem leynir því ekki að hann hefur þá ósk heitasta að útrýma Ísraelsríki.

Það eru líka til margir Íslendingar sem ekki gera greinarmun á landamærum í Miðausturlöndum árin 1948 og 1967. Þar að auki þylja margir þeirra upp andgyðinglegt rugl frá 17. öld í kirkjum landsins og ríkisútvarpi, jafnvel þótt þeir hafi svarið og sárt við lagt að þeir væru trúleysingjar.

Það eru líka til stórskáld á Íslandi sem þurfa að atast í gyðingum, sem reyndar ekki voru gyðingar. Hannes Pétursson, íslenskt stórskáld, gaf nýlega út ævisögu þar sem hann segir frá Albert Volker Lindemann sem rak um tíma gistiheimilið í Varmahlíð í Skagafirði. Hannes Pétursson gefur í skyn að Lindemann þessi hafi verið barnaníðingur og hafi hrökklast burt úr Varmárhlíð og af landi brott vegna samkynhneigðar sinnar (sem var líklega orsök þess að hann flýði frá Þýskalandi nasismans). Hannes Pétursson er líka búinn að gera hann að gyðingi, þótt það hafi Lindemann aldrei verið. Það er ekki nóg með að Hannes reyni að setja barnaníðingsmerkið á enni manns, án nokkurra haldbærra raka, heldur fær Lindemann einnig gyðingastjörnuna í ofanálag.

Hatur hinnar svokölluðu "menningarelítu", þess fólks á vinstrivængnum, sem telur að það sé betra en annað fólk, fróðara, víðsýnna og umburðarlyndara, er nú almennt fyrirbæri í Evrópu. Hatrið gagnvart Ísrael er hreint og vopnabræðurnir í hatrinu eru öfgamúslímar sem vilja myrða og útrýma gyðingum, vestrænni menningu og öllu því sem við köllum almenn mannréttindi.  

Er það nema von að fyrrverandi SS-menn og afdalafólk á Íslandi skrif ljóð og minningar þar sem skúrkarnir eru gyðingar. Þetta rótgróna hatur virðist vera eins og lífselexír fyrir áðurnefnda "elítu". Hún nærist á aldagömlu hatri.

Sjá frétt á ensku á Der Spiegel hér og fyrri færslu um Grass hér

Mismunandi seðlar auka samkeppni

Í Hollandi, háborg ESB, er hræðslan við hrun ESB skýjaborgarinnar farin að gera sumt fólk nokkuð órólegt. Í hollenskum fjölmiðlum, sem ég fylgist öðru hvoru með, sér maður meiri áróður fyrir ágæti ESB og evrunnar en oft áður, sem gæti bent til þess að fólk í Hollandi sé farið at vera í vafa um sinn haag.

Pólitískt viðrini, Wouter Koolmees frá Rotterdam, sem tilheyrir einhvers konar demókrataflokki sem kallast D 66, og sem mun vera efnahagsmálatalsmaður D66, hefur skrifað skýrslu, þar sem hann kemst að þeirri niðurstöðu, að það muni verða óheyrilega dýrt fyrir Hollendinga að hverfa aftur til gyllina. Koolmees heldur því fram, að það geti kostað hvern Hollending um 4.500 evrur á ári í einhvern tíma að "snúa aftur" eða taka upp það sem hann kallar nevru (Neuro), þ.e. evru fyrir útvaldar þjóðir Norður Evrópu og Skandinavíu (sem er gæluhugmynd sem er í gerjun hjá krötum). Þegar maður skoðar svo "skýrslu" þessa lofbelgs, sér maður að þetta er innantómur hræðsluáróður sem ekki byggir á  fræðilegum rannsóknum. Skýrslan sýnir einnig, að það er töluverð pólitískur taugastrekkingur í rótgrónu ESB-bæli eins og Hollandi. Yfirlýsingar sem þessar hafa svo sem sést áður, eins og t.d. hér, en hvar eru rökin??

Miðað við viðbrögðin geng yfirlýsingum Koolmees og D 66 í dagblaðinu de Telegraaf, þá er nú greinilegt að margir Hollendingar vilja snúa aftur til hinna góðu gömlu daga með gyllini upp á vasann í stað þess að vera með þá efnahagslegu gyllinæð sem nú ríkir í ESB og sem Össur og hinir hálfvitarnir í íslensku ríkisstjórninni vilja líka fá í rassinn til að verða heimsborgarar.

Besta lækningin við atvinnuleysi og vandamálum Evrópu í dag er afturhvarf frá evru og ESB, sem var ekkert annað en þýskt dæmi, sem tókst það sem Hitler tókst ekki.  

ESB

ETC

Hvað hefur Össur nú gert af sér ?

 

Pútín keisari sendi um daginn yfirmann "þjóðaröryggisráðs Rússlands" til Íslands. Þá er nú örugglega eitthvað mikið að.

Nikolay Platonovich Patrushev er nefnilega yfirmaður

sem Utanríkisráðuneytið þýðir Þjóðaröryggisráð Rússlands. Greinilegt er því að íslenska Utanríkisráðuneytinu vantar góða þýðendur og hefur líklega ekki neina rússneska agenta fyrir utan formann utanríkismálanefndar, sem er að sögn allvel mellufær í rússnesku. Ég er viss um að Árni Þór Sigurðsson, sem hlýtur að hafa setið fundinn með Patruschev, myndi þýða starfsheiti Patrushevs: Formaður Andhryðjuverkanefndar Rússneska Ríkjasambandsins.

KGB FSB SOB PhD

Svo er utanríkisráðuneytið heldur ekki að nefna, að þessi Patruchev er fyrrverandi foringi FSB sem er arftaki KGB. Þessi maður sér líka um samböndin við helstu hryðjuverkamenn heimsins. Margir Rússar, sem ekki kjósa litlu gulu Pútuna, telja hann ótíndan glæpamann og hér má sjá hvers konar kall þetta er, sokkinn í svínarí og sora og búinn að koma börnum sínum fyrir í bestu stöðunum í rússneska þjóðfélaginu.

Þegar Rússar berjast gegn einum hryðjuverkahópi í leppríkjum sínum, styðja þeir að minnsta kosti þrjú hryðjuverkasamtök annars staðar í heiminum. Patruschev, sem er sjómannsson frá Leníngrad sem snemma lærði að búa til skipavélar áður en hann gerðist KGB-liði, er maðurinn sem ver kjarnorku"tilraunir" Írans og hann mælir með fjöldamorðunum á Sýrlandi, þangað til að Sýrlendingar eru búnir að borga fyrir vopnin sem þeir keyptu í Rússíá.

Gæti verið að Rússar hafi áhyggjur af því að Össur sé að stíga í vænginn við Kínverja? Kínverjar og Rússar ætla sér, eins og kunnugt má vera, að hrifsa til sín auðæfi öll norður af Íslandi, jafnóðum og að þeir bræða ísinn með óhóflegri mengun. Grænland er að verða leppríki Kína, og ekki þarf annað en tvær lauslátar grænlenskar fyllibyttur í Nuuk til að Grænland verði falboðið fyrir árlegar byrgðir af vodka. Þá verða Kínverjar nágrannaþjóð okkar. Rússar hafa vitaskuld áhyggjur af því, því þeim hefur alltaf verið lofað að verða Disneylandið okkar. Sjá hér.

Mig grunar þó helst, að Petruchev sé að leita sér hugmynda til betra samstarfs við hryðjuverkasamtök. Í Moskvu vita menn, að Össur hefur góða reynslu á því sviði. Honum hefur t.d. tekist að beisla verstu öflin í VG og svo er hann svili Ingibjargar Sýrlandsfara, sem heillaði Assad upp úr skónum.