Hæ Frænka!

Lydia mín, ég er líka frændi Obama. Mín fjölskylda var með einhverjar kenjar og fór aðeins fyrr frá Kenya. Þar sem þú ert nærskyldari, þykir mér réttast að þú hringir í Obama og biðjir hann að senda hingað sendiherra. Frændi okkar af pigmeakyni, Össur Skarphéðinsson (dæmigert dverganafn), er víst ekki í sambandi við Obama eins og stendur.

Mér þykir fínna heima hjá þér en í Hvíta Húsinu. Hér er mynd af mér í veislu heima hjá Obama, þar sem við minnumst brottfararinnar frá Afríku:

Obama á frænku í Hveragerði

„Því má ævinlega treysta að Vilhjálmur Örn sé málefnalegur í skrifum sínum"

 

Þetta fína orðspor fékk ég um helgina með undirskrift og lakkstimpli Eiðs Guðnasonar. Það kom til vegna þess að ég skrifaði tvær kaldhæðnislegar greinar um málfasísku á Íslandi. Ég hef áður gert þá ísku að umtalsefni, vegna þess að mér leiðist hvernig sumt fólk setur sig á háan hest, þó það valdi íslensku betur en sauðgrár almúginn, sem bara horfir á amerískt sjónvarp um leið og hann forheimskast.

Börn innflytjenda fá stanslaust að vita að þau verði ekki góðir og gjaldgengir borgarar á Íslandi ef þau fá ekki 10 í íslensku á öllum prófum. Börn innflytjanda hafa samt í gegnum tíðina staðið sig betur í íslensku en meðaltalið. Eitt sinn þurfti íslenskur aðdáandi nasismans, Knútur Arngrímsson, að hrósa nemanda sínum, innflytjandanum Wolfgang Edelstein, því hann skrifaði betri stíla á íslensku en alíslenskir bekkjafélagar hans, og það eftir aðeins nokkurra ára dvöl á Íslandi.

Á Íslandi hefur sá ljóti siður lengi tíðkast, að menn voru reknir af ritvellinum vegna þess að einhver bláklæddur postuli sagði að þeir skrifuðu ekki nógu gott mál. Sumir þorðu ekki að skrifa meira vegna slíkra dóma.

Einn æðsti sjálfskipaður prestur og tortúrumeistari málvöndunarrannsóknarréttarins, Eiður S. Guðnason, heiðraði mig með athugasemd sinni í gær. Eiður hnýtti reyndar ekki í málfar mitt (þótt það sé rotið eins og hjá öðrum innflytjendabörnum sem forpesta tunguna). Hann skildi líklega frekar eftir sig athugasemd vegna þess að ég heiðraði hann með kommenti hér um daginn. Ég gaf góðlátlega í skyn að málrausið í honum væri Viagraið hans. Ég hef reyndar ritað um Eið áður, í færslu sem ég kallaði "Eyður Eiðs". Svo nú var náttúrulega kominn tími fyrir Eið að svara fyrir sig - þótt fyrr hefði mátt vera. Hann er alltaf velkominn hér.

Eiður hefur rétt fyrir sér þegar hann skrifar og hrósar mér: "Því má ævinlega treysta að Vilhjálmur Örn sé málefnalegur í skrifum sínum". Þetta er alveg satt hjá Eiði. Ég geri mér far um að vera mjög málefnalegur. Það er ekkert rangt með farið í því sem ég skrifað færslunni Kötuskór, um ritgerð Katrínar Jakobsdóttur um skó, sem hún flutti á málþingi í HÍ sl. laugardag.

 Kata flytur erindið í HÍ

Það má líka treysta því, sem ég skrifa í bók minni Medaljens Bagside, sem olli því að Anders Fogh Rasmussen (núverandi framkvæmdastjóri NATO) baðst opinberrar afsökunar á aðgerðum danskra yfirvalda gagnvart saklausu fólki, (krötum) og kommúnistum fyrr á tímum. Milljónir múslíma um heim allan hafa brennt allt og bramlað til þess að fá afsökunarbeiðni frá sama manni, en allt hefur komið fyrir ekki. Múslímar eru heldur ekki alltaf jafnmálefnalegir í málflutningi sínum, líkt og Egill Helgason, sem nokkrum mánuðum áður en bók mín kom út árið 2005 kom með óheiðarlegar aðdróttanir í garð minn og fræðistarfa minna í Danmörku á síðu sinni, sem leiddi af sér smá múgæsingu .

Sturla Böðvarsson, minn gamli vin og velgjörðarmaður, skrifaði  nýlega málefnalega grein um Egil Helgason, og fjandakornið ef Sturla hefur bara ekki rétt fyrir sér í þessari greiningu sinni: Egill Helgason er um margt hugmyndaríkur og flinkur þáttastjórnandi.  En hann kann sér ekkert hóf í bloggfærslum sínum og ýtir undir ósómann  sem fylgir með þegar hann skrifar og opnar síðan fyrir umsagnir um það sem hann setur fram. Skrif hans á blogginu eru jafnan mjög ómálefnalegar umsagnir og viðbrögð við því sem er í fréttum. Þar setur hann fram nær undantekningarlaust einhverjar fullyrðingar og oft meiðandi ummæli um nafngreinda menn sem leyfa sér að hafa aðra skoðun en Egill sem bloggar á Eyjunni  í skjóli  RÚV og fer þá lítið fyrir hlutleysi þessa starfsmanns ríkisútvarpsins. Viðbrögðin láta ekki á sér standa eins og sjá má á bloggsíðunni ríkiskynntu.

Nú höfum við það á hreinu. Sturla Bö segir Egil vera ómálefnalegan og Eiður Guðna hrósar mér fyrir málefnalega umfjöllun.

Verðir íslenskrar tungu hafa alltaf verið miklir dressmenn. Föt Jónasar, sem Reykvískar konur á öllum aldri heilluðust af, enduðu forðum á báli bak við Friðriksspítala í Kaupmannahöfn til að koma í veg fyrir frekari syfilissmit. Hin sígildu, ljósbláu strumpaföt Eiðs, sem hann sést í hér að ofan, ætti að bjarga málsins vegna. Jakkann gæti Eiður hæglega gefið Þjóðminjasafni og buxunum gætu menn komið fyrir í brynvörðum skáp á Árnastofnun með öðrum dýrgripum menningarsögu okkar.

Dagur íslenskrar tungu

Tungan geymir í tímans straumi
trú og vonir landsins sona,
dauðastunur og dýpstu raunir,
darraðarljóð frá elztu þjóðum.
Heiftareim og ástarbríma,
örlagahljóm og refsidóma,
land og stund í lifandi myndum
ljóði vígðum - geymir í sjóði.

Matthías Jochumsson

Kötuskór

Menntamálaráðherra, Katrín Jakobsdóttir, flutti erindi á einhverju Málrembuþingi í HÍ í gær. Kallar hún erindið "Út í heim á íslenskum skóm". Ég var ég farinn að halda að hún væri að lýsa dýrum túrum sínum á sauðskinns- eða roðskóm inn í ESB.

Nú er hins vegar búið að setja inn ræðu ráðherrans við fréttina á mbl.is, og þá uppgötvar maður ýmislegt merkilegt. Glæpasaga Guðbrands Jónssonar, þar sem breskur dóni reynir að nauðga saklausri, íslenskri sveitastúlku, er skóhorn Katrínar. Enski dóninn er á fjallgöngustígvélum og blómarósin á roðskóm. Táknrænt fyrir vonda útlendinginn og saklausa Íslendinginn.

Andagiftin sem drífur ráðherra menntamála áfram á íslenskum skóm er frá Guðbrandi Jónssyni (1883-1953), komin.  Guðbrandur vitlausi, eins og sumir kölluðu hann, var prófessor og naut þess lengi að vera sonur Jóns Þorkelssonar.

Menntamálráðherra anno 2009 notar forneskjulega sögu fulla af útlendingahatri, eftir mann sem hallaðist undir nasisma, sem vildi gera eitthvert nasistagerpi að konungi á Íslandi og sem þýddi skjöl yfir á þýsku til brottvísunar á gyðingum frá Íslandi. Jú, mann sem var yfir sig hrifinn af Dachau-fangabúðunum, líkt og sumir skósveinar kommúnismans á Íslandi voru hrifnir af Gúlögum og fjöldaaftökum. Kannski skýrir þetta val Katrínar á skóm. Skór komma og nasista eru oft af sömu stærð.

Menningarlegt eða hitt þó heldur hjá Imeldu Marcos í menntamálaráðuneytinu. Sá veit gjörst hvar skórinn kreppir sem hefur hann á fætinum.

Málæði

Svakalega er þetta neyðarlegt fuck maður. Sjáið hvað þeim leiðist og salurinn er hálftómur, kaldur og nasjónalrómantískur. Svaka lásí að sjá svona "marga" á málræktunarþinginu um mál málanna.

Flestum er líklega meira mál að kaupa kílópakka af Starbuckkaffi hjá Jóni Gerharði í Kosti, þegar hann opnar í dag. Hann opnar verslun sem vonandi mun hjálpa efnahag fólksins, og samt er hann vart talandi á ilhýra hrognamálinu. Pólverjarnir, sem fá vinnu hjá honum, munu alveg geta gert sig skiljanlega, án þess að börnum þeirra verði hótað af siðapostulum málfasisma með því að verða ekki gjaldgengir borgarar á Íslandi ef þeir læri ekki reiprennandi íslensku.

Er núna rétti tíminn að vera á antiksölu vitavonlauss tungumáls, sem aðeins gefur vandræði og óþarfa kostnað við þýðingar í tengslum við ævintýraferð gerræðisríkisstjórnarinnar inn í ESB? Ætli Kata litla í Menntó hafi haldið erindið sitt "Út í heim á íslenskum skóm" um ferðir sínar og afætuflokksins hennar til ESB? Ekki tipplar hún um á sauðskinns- eða roðskæði?

Málkjaftæðið og þjóðarrembingurinn var svo mikill hér um árið, þegar Mjólkursamsullan auglýsti ljóshærðar og háarískar stúlkur með fléttur sem þömbuðu mjólk sér til óbóta, að þegar útrásarvíkingarnir brunduðu hankípankíi og fóníballoníi yfir þjóðina, var ekkert mál fyrir þá að fullvissa Íslendinga um að þeir væru bestir hér í heimi. Allir höfðu fyrir löngu verið dáleiddir í milksjeik og 1944- rómantík. Málið er fyrir löngu búið að aðlaga sig pulsum, pissu og prins póló. Pétur og Páll geta hvort sem ekki beygt orðið bagall.

Málræktarþing í hátíðarsal HÍ

Sullabúð opnar

Mikið er ég viss um að móðurafi hans Geralds Sullenbergers sé lítið ánægður þessa dagana uppi í himnaríki. Afi hans, sem ég hef skrifað um áður, var afar lítið gefinn fyrir kaupmenn og fólk sem hafði gengið betur í lífinu en honum sjálfum, en hann var sonur sýslumanns og kominn af alþýðufólki.

En afi Sulla, og friður sé með honum, hefur ástæðu til að vera stoltur, og innst inni vonar maður að Geraldur meiki það með verslunina, svo eðlileg samkeppni komist á á Íslandi. Við vonum og biðjum í kirkjum landsins á sunnudaginn, að Jón Geraldur fái góðan byr - og verði með lágt verð.

Svo þrátt fyrir háðsglósur mínar í garð Jóns Geraldar, þá vona ég að honum gangi allt í haginn. Ég vona líka að Jóni Sérif af Nothingmore muni ganga betur næst. Því það er einu sinni svo, að afkoma og árangur einstakra manna getur haft áhrif á framgang heillar þjóðar - einnig afglöp þeirra.

En svoleiðislagað skilja kratar og kommar ekki, og búa til eintóm klámyrði um fólk sem er skapandi í viðskiptum. Sjálfir hafa þeir lengst af verið í niðurbroti, eyðileggingu og afætustarfsemi, eða að rífast um hver á að hafa völdin. Völd hefur maður ekki ef maður veldur ekki.

Til hamingju með Sulli Supermarkt (Kost). Ég vona að ég geti upplifað að versla þar, ódýrt, næst þegar ég kem í heimssókn í gamla, fátæka landinu.

Sullabúð (Kostur) er nýr kafli í verslunarsögu Íslendinga, sem er orðin nokkuð merkileg. Þetta hefst hjá Jóni Gerharði, ef landið verður ekki selt en gros til ESB af fólki sem ekki kann kaupmennsku.

Bro, bro brille

 

Nú fær København fína brú í Christianshavn, sem danski kúnstnerinn Ólafur Elíasson hefur skapað. Hægt verður að ganga yfir hana árið 2012.  Kostnaður eru litlar 25 danskar milljónir. Tæpar 629 milljónir í Frónkrónum.

Gaman er að sjá hvað nærsýni hjólabrettastrákurinn á Højbro Plads er orðinn mikilvægur Dani.

Getum við ekki gert hann að Heiðursíslendingi?

Þrjár rússneskar konur

Mér finnst Austur-Evrópumenn færa sig heldur betur upp á skaftið þessa dagana. Verslunaraðferðir þeirra eru heldur ófínar og sést hefur til þeirra, þar sem þeir fara í sund á nærbuxunum.

Nú er hins vegar vitað að þrjár rússneskar konur hafi starfað að mikilvægum málum fyrir KSÍ og ferðuðust þær, fjármálafulltrúa sambandsins til aðhalds, til Sviss. KSÍ sýnir þarna gott fordæmi gangvart nýbúum.

Rússnesku konurnar eru gífurlega færar á tölvur og í tölfræði.  Ein þeirra Galína Rippoffsgaja er afar ánægð með störf sín fyrir KSÍ, og vill endilega benda á þessa bók sem hún gaf fjármálastjóranum í jólagjöf: 

Swiss Miss saknar íslenskra punga

Íslenskir refir með íslenskan ríkispung, sem tæmdur er fyrir ýmis konar þjónustu á erlendum hórukössum er örugglega ekki nein ný bóla. Ég þykist hafa heyrt sögur af slíkum ferðum áður. Það er ekkert sjálfsagðara að nú fari fram rannsókn á óeðlilega miklu líbídói íslenskra greðjukarla í erlendum höfnum. Boltabjánar í Sviss, sendiherra í masókistakjallara, stjórnendur menningastofnanna sem henda reiðhjólum í dýki Kaupmannahafnar í ölæði, transvestít á menningarferðalögum í undirheimum Parísar og Lundúna og hvað veit ég. Allt verður að fara upp á borðið. DV og Eyjan slefa örugglega við tilhugsunina. Svo geta Jóhanna og Katrín Jakobs flengt strákana opinberlega.

Þó að útrásarsvín hafi verið atvinnuveitendur fyrir hórur í Flórída, þýðir það ekki að fífl hjá KSÍ geti verið með besefann í einni hendi og greiðslukort ríkisins í hinni við rætur Alpanna.

Er annars eitthvað að íslenskum konum? Ég man ekki betur en að heima væru bestu beib heimsins. Fá íslenskir menn ekki nóg heima hjá sér fyrst þeir eru að læðupokast á svissneskum kynlífsbúllum?

Chief of European Slavery

Munið þið eftir henni Ingibjörgu, dálítið þunnhærðri konu með fortíð sem póstur í Kaupmannahöfn, sem vildi alveg óskaplega mikið komast í Öryggisráðið?  Þá voru aðrir tíma og hún full af öryggi - og Ísland með hlutverk í sirkus heimsins.

Nú langar Imbu til að verða mansalsfulltrúi ÖSE. ÖSE gerir sér vonandi grein fyrir því hvers konar snilling þeir geta fengið í þetta fulltrúastarf. Telja má víst að Imba sé tilvalin í starfið, þar sem hún hefur reynslu við það að selja fólk í ánauð. Já, heila þjóð. Þarna fer kona sem kann sitt fag - og að ota sínum tota meðan aðrir lepja dauðann úr skel. 

Dagar aflóga og duglausra pólitíkusa í bitlingaembættum ættu að vera taldir. Slíkar stöður tilheyra sama siðleysinu og tíðkaðist meðal fjárglæframanna landsins.