Ljóshærði drengurinn frá Haifa

 

Asaf Zur var ósköp venjulegur ísraelskur unglingsstrákur, langur sláni sem hafði áhuga á sjóbrettum, íþróttum, ferðalögum, partíum og stelpum. Hann var ljóshærður, sem er ekki algengasti háraliturinn í Ísrael. Vinir hans kölluðu hann þess vegna Blondi. Það var líf í þessum dreng.

5. mars árið 2003 rann blóð um hár Asafs, þar sem hann lá líflaus í braki strætisvagns í Haifa. Hann varð aðeins 17 ára. 17 aðrir voru myrtir í þessari fólskulegu árás á saklaust fólk. Því réð ein af þessum rómuðu frelsishetjum frá Palestínu, sem eiga fullt af stuðningsmönnum á Íslandi. Eftir sátu unnusta Asafs, móðir hans Lea, faðir hans Yossi, og bróðir hans Almog sem var aðeins var 7 ára þegar hann missti bróður sinn.

Þessi auma lýsing mín á lífi og örlögum Asaf Zur er hægt að endursegja um hundruð annarra fórnarlamba raggeitanna, sem drepa saklaust fólk, vegna þess að þessir hryðjuverkamenn vilja stofna ríki á ísraelskri jörð, þar sem þeir ætla sér að troða mannréttindum og lýðræði fótum líkt og venjan er í flestum ríkjum sem umlykja Ísrael.

Fjölskylda Asafs kemst aldrei yfir missinn. Faðir hans vill ekki að neinn gleymi syni sínum og ég leyfi mér að minna Íslendinga á Asaf með honum. Ef Asaf hefði lifað, hefði hann ferðast um heiminn að lokinni herskyldu eins og margir jafnaldrar hans frá Ísrael. Faðir Asafs langar til að Asafs verði minnst á eins mörgum stöðum og mögulegt er.

Pabbi Asafs biður alla sem vettlingi geta valdið um að prenta mynd af syni sínum og taka svo mynd af sér og/eða fjölskyldunni með myndina af Asaf; Líka að taka mynd af sér og myndinni hvar maður er staddur í heiminum, t.d. á Þingvöllum, Geysi og Gullfoss. Faðir Asafs vill gjarna fá myndirnar sendar og mun safna þeim öllum saman og birtir þær á minningarsíðu Asafs.

Þetta gæti allt eins hafa verið sonur ÞINN, og þinn og þinn.......

Hér er hægt að nálgast myndina af Asaf og upplýsingar um það sem gera skal og hér fyrir neðan skýrir faðir Asafs fyrir ykkur hvað þið getið gert.

 

Nú er það svart maður !

 

 

Nýverið, þegar Svarthöfði Stjörnustríðsins bímaði sig niður á jörðina, lenti hann fyrir tilviljun við Dómkirkjuna. Hann var dálítið ræfilslegur, hóstaði og stundi meira en venjulega, enda veðráttan á Íslandi honum ekki til geðs. Þar er allt of mikið súrefni í andrúmsloftinu.

Nú er komið í ljós að Svarthöfði býr í Svíþjóð, nánar tiltekið í Málmey, þar sem hann rekur verslun, þegar ef hann er ekki á sjúkrahúsi með astmaköst. Hann var einmitt veikur í Málmey þann dag sem hann spígsporaði í Reykjavík.  Málið telst nú upplýst.

Ekki var hann fyrsti "svarthöfðinn" (afsakið myndmálið), sem sést hefur fyrir utan Dómkirkjuna á sögulegum tíma, meðal fölra og ástsælla guðs þjóna landsins. 30. ágúst 1964 sást einn svartur ganga til kirkju.

 

 

Þetta var biskup frá Afríku, en ekki hafði sést svona svartur maður síðan á stríðsárunum, þegar 50 blökkumenn komu til Íslands fyrir slysni árið 1942. Hermann Jónasson (B), faðir hans Steingríms, og já Lúðvíks, var ekki lengi á sér að koma þeim úr landi. Hann hafði samband við sendiherra Bandaríkjanna og vúptí! Hinir svörtu Bandaríkjamenn voru sendir til Bretlands og tókst því ekki að sýna Hermanni neina samkeppni í frjóseminni á Íslandi.

En rasistableðill einn í Reykjavík, við nefnum engin nöfn, birti þessa kjaftasögu úr borginni:

"Margar sögur ganga úr "ástandinu" og margar upplognar, en sumar sannar eins og gengur.  Lygasagan þessi þykir mér einna bragðlegust. Blökkumaður á hafa komið inn í skrautgripabúð hér í bænum, vel svartur á hörund. Því að hér eru menn með alls konar litarhátt, eins og allir vita. Á sá svarti að hafa spurt eftir hálsfesti. Voru honum sýndar festar og keypti hann eina þeirra.En næsta dag á hann að hafa komið inn í sömu búð og sagt sínar farir ekki sléttar. Að hálsfestin, sem hann hafði keypt þar daginn áður hafði reynzt of stutt.

Búðarmaður, sem annaði afgreiðsluna á að hafa véfengt þennan framburð negrans og talið þetta fásinnu hina mestu. En sennilegt að sagan sé hugsuð þannig, að afgreiðslumaðurinn hafi ekki álitið að sá dökki hafi haft tækifæri til að mæla háls sinnar útvöldu síðan í gær. Og hafi því haldið fram, að slík festi næði utan um hvaða háls sem væri.

En þá á á svarti að hafa dregið ljósmynd upp úr vasa sínum af þrifalegum peysufatakvenmanni, og sagt að þarna væri hún, sem of gild væri um hálsinn fyrir festina.

Svona tala illar tungur um kvenþjóðina okkar."

 

"Hildur, manstu ekki eftir honum Leroy, þú manst honum Leroy Washington?"

"Ása mín, ég man ekki neitt svo langt"