Af nýafstöðnum hengingum á Bessastöðum

 

 

Nú er Ólafur Ragnar Grímsson búinn að hengja og næla fálka og jafnvel stórfálka á handboltadrengina "okkar". Ekki segi ég að þeir eigi það ekki skilið eftir að þeir fengu okkur alveg til að gleyma því hvernig Kínverjar fara með margt fólk sem aldrei kemst á Ólympíuleikana.

Eitt sinn var til Heiðurspeningur Forseta Íslands. Hefði slík medalía ekki verið betur við hæfi? Gleði forsetans við að næla í menn orður er þó ekkert miðað við gleðibútbrot Þorgerðar Katrínar, sem fann heilan silfursjóð til að efla handboltaíþróttina. Slíkir sjóðir virðast leynast hér og þar. Þorgerður Katrín á stórriddarakross skilinn fyrir að finna þennan sjóð.

Heiðurspeningur Forseta Íslands

Mér hefði þótt nóg ef sprengdir hefðu verið nokkrir kínverjar á Bessastöðum.

Mér finnst alltaf gaman að bera saman þjóðir. Danir, frændur vorir, hlaða ekki orðum á menn sem þegar eru þegar komnir með skotsilfur um hálsinn. Fjölskylda drottningarinnar er undantekningin, og er karlpeningurinn í hennar ætt hlaðinn síldasalati frá fermingu. Danir settu líka þá reglu eftir Síðara stríð, að ekki ætti að gefa mönnum sem börðust geng nasismanum Dannebrogsorður. Heiðurinn að berjast fyrir föðurlandið var nægilegur. Einn fremsti nasisti Dana, SS-maðurinn Søren Kam, sem enn er eftirlýstur fyrir glæpi sína, þar sem hann lifir undir verndarvæng Þjóðverja í hárri elli, varð þeirrar hamingju nótandi að mjög orðuglaður maður, sem hét Hitler, nældi í hann tvo járnkrossa. Ef maður barðist gegn Danmörku fékk maður orður. Hitler var alltaf orðuglaður við stráka í stórræðum. Ekki segi ég að Danir beri betra skynbragð á það en Íslendingar, hverjir hæfir séu til að bera orður og afrekspjátur um hálsinn. Danir gáfu Ceausescu einræðisherra og kommúnista í Rúmeníu stórriddarakross Dannebrog og Elefantorðuna árið 1980. 

Já, svona er dómgreind manna nú merkileg, þegar kemur að orðuhengilshætti. Þó ég hafi engu áorkað sem veitt getur jakkaskreytingar, tala bæði og skrifa ljótt mál og illa um fólk, leyfi ég mér að  koma með tillögu: Að fyrir utan fálkaorðuna, sem nú hefur lent í óðaverðbólgu, verði tekin upp Hvítabjarnaorðan, sem fyrst og fremst verði gefin leiðtogum og íþróttamönnum sem stunda skot og hraðaupphlaup. Stríð halda áfram og hætt er við að Íslendingar vinni fleiri verðlaun á Ólympíuleikum.

Athugasemdir

[Rauða Ljónið, 28.8.2008 kl. 22:58]

Sæll. Eftirvill hefði Heiðurspeningur Forseta íslands átt betur við, hefur lítið verið notaður ásamt Afreksorðunni.

[Predikarinn - Cacoethes scribendi , 28.8.2008 kl. 23:52]

Hjartanlega sammála kæri dr. Vilhjálmur Örn. Það á að fara sparlega með orðurnar. Ekki vegna kostnaðarins heldur gjaldfellingarinnar á fálkaorðunni með því að strá henni svona um sig.

[Adda bloggar, 29.8.2008 kl. 09:33]

stórskemmtileg lesning!!!

[Hafsteinn Viðar Ásgeirsson, 2.9.2008 kl. 09:40]

Frábær pistill Vilhjálmur og orð í tíma töluð

[Auðun Gíslason, 4.9.2008 kl. 09:48]

Þvílík endemis þvæla og nöldur!  Einhverjum kann að finnast þetta nöldur þitt skemmtilegt, en biturð þín og geðvonska lekur í gegn einsog ávallt í skrifum þínum!

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 5.9.2008 kl. 11:08]

Þú færð riddarakross fyrri þetta, Auðun!