Nú er það svart maður !

 

 

Nýverið, þegar Svarthöfði Stjörnustríðsins bímaði sig niður á jörðina, lenti hann fyrir tilviljun við Dómkirkjuna. Hann var dálítið ræfilslegur, hóstaði og stundi meira en venjulega, enda veðráttan á Íslandi honum ekki til geðs. Þar er allt of mikið súrefni í andrúmsloftinu.

Nú er komið í ljós að Svarthöfði býr í Svíþjóð, nánar tiltekið í Málmey, þar sem hann rekur verslun, þegar ef hann er ekki á sjúkrahúsi með astmaköst. Hann var einmitt veikur í Málmey þann dag sem hann spígsporaði í Reykjavík.  Málið telst nú upplýst.

Ekki var hann fyrsti "svarthöfðinn" (afsakið myndmálið), sem sést hefur fyrir utan Dómkirkjuna á sögulegum tíma, meðal fölra og ástsælla guðs þjóna landsins. 30. ágúst 1964 sást einn svartur ganga til kirkju.

 

 

Þetta var biskup frá Afríku, en ekki hafði sést svona svartur maður síðan á stríðsárunum, þegar 50 blökkumenn komu til Íslands fyrir slysni árið 1942. Hermann Jónasson (B), faðir hans Steingríms, og já Lúðvíks, var ekki lengi á sér að koma þeim úr landi. Hann hafði samband við sendiherra Bandaríkjanna og vúptí! Hinir svörtu Bandaríkjamenn voru sendir til Bretlands og tókst því ekki að sýna Hermanni neina samkeppni í frjóseminni á Íslandi.

En rasistableðill einn í Reykjavík, við nefnum engin nöfn, birti þessa kjaftasögu úr borginni:

"Margar sögur ganga úr "ástandinu" og margar upplognar, en sumar sannar eins og gengur.  Lygasagan þessi þykir mér einna bragðlegust. Blökkumaður á hafa komið inn í skrautgripabúð hér í bænum, vel svartur á hörund. Því að hér eru menn með alls konar litarhátt, eins og allir vita. Á sá svarti að hafa spurt eftir hálsfesti. Voru honum sýndar festar og keypti hann eina þeirra.En næsta dag á hann að hafa komið inn í sömu búð og sagt sínar farir ekki sléttar. Að hálsfestin, sem hann hafði keypt þar daginn áður hafði reynzt of stutt.

Búðarmaður, sem annaði afgreiðsluna á að hafa véfengt þennan framburð negrans og talið þetta fásinnu hina mestu. En sennilegt að sagan sé hugsuð þannig, að afgreiðslumaðurinn hafi ekki álitið að sá dökki hafi haft tækifæri til að mæla háls sinnar útvöldu síðan í gær. Og hafi því haldið fram, að slík festi næði utan um hvaða háls sem væri.

En þá á á svarti að hafa dregið ljósmynd upp úr vasa sínum af þrifalegum peysufatakvenmanni, og sagt að þarna væri hún, sem of gild væri um hálsinn fyrir festina.

Svona tala illar tungur um kvenþjóðina okkar."

 

"Hildur, manstu ekki eftir honum Leroy, þú manst honum Leroy Washington?"

"Ása mín, ég man ekki neitt svo langt"