Ég hitti afkomendur Djengis Khans í gær

 

Svona litu "Tyrkir" út, þegar þeir komu í áheyrn til Pashans í Istanbúl árið 1878. Enginn á þessari mynd er þó líkur afkomendum Djengis Khans frá Konya, sem ég hitti í gær. Myndin birtist á forsíðu The Graphic, laugardaginn 20. apríl 1878.

 

Eins og áður segir, lauk ég störfum í þjónustu Danska Póstsins í gær. Venjulega vinn ég ekki á laugardögum, en skipti á vakt við vinnufélaga minn.

Þegar ég átti eftir 35 uppganga í verkamannabústöðunum mínum í gærmorgun mætti mér heill þjóðflutningur. Bílastæði, sem ég notaði þegar ég sligaðist með hjól og 50 kíló af pósti, var alveg fullt. Bílastæðin þarna eru þó venjulega er tóm, þar sem fæstir íbúanna í verkó hafa ráð á því að kaupa bíl.

Þarna var allt í einu margt um manninn, prúðbúið fólk með asísku (mongólsku) yfirbragði, sem lagði bílunum sínum þarna og flykktist að risastórri rauðri rútu, sem hafði lagt handan við hornið. Ég fór strax í viðbragðsstöðu mannfræðingsins og velti fyrir mér hvaðan allt þetta fólk nú kæmi. Ég hef á tölti mínu upp og niður stigaganga stundað ýmsar rannsóknir sem ég mun greina frá síðar. Ég sá að mennirnir í hópnum gáfu hverjir öðrum vangakoss, en ekki konunum, eins og ég mundi náttúrulega gera. Ekki var þetta asískt gay pride og brátt sá ég eina konu í þessum hópi sem bar slæðu að hætti múslima.

Ég er svo forvitinn. Varð að fá að vita hvaðan þetta fólk kom og hvað það ætlaði. Ég vatt mér því að einni yngri konu með slæðu og spurði: "Hvaðan eruð þið eiginlega?". Hún var næstum fegin yfir forvitni minni og ég fékk svarið á púra jósku: Við erum frá Konya-héraði í Anatólíu, og erum á leið í trúlofunarveislu í Árósum. Brúðguminn er héðan og kvænist stúlku frá Árósum".  Svo brosti hún og konurnar með henni sínu breiðasta til þessa forvitna póstmanns, sem vildi vita.

Þarna voru því á ferðinni hópur nærri hreinræktaðra afkomenda Mongólaherjanna sem sigruðu Seljúka undir stjórn hershöfðingjans Baiju árið 1243, og lögðu undir sig hina fornu borg Konya (sem Grikkir kölluðu Ikonion) og hluta af Anatólsku hásléttunni á 13. öld. Á lok 14. aldar herjaði einn af afkomendum Gjengis Khans frá þessum slóðum um gjörvalla Asíu. Það var Timur Leng (hinn lamaði), sem barðist oftast við aðra múslimi og stundaði fjöldamorð á Indlandi. Eftir að hann hafði afmáð hersveitir Ottómana af yfirborði jarðar við Ankara fór hann og ætlaði að sölsa undir sig Kína, en á leiðinni dó hann sem betur fer. Það voru líklega fyrirsjáir menn, sem eitruðu fyrir honum.

Fram í nútímann: Fyrir utan 2-3 konur með slæður, var þarna á bílastæðinu saman komið fólk sem fylgdist með tískunni og sem ekki virtist láta ofsatrú aftra sér í að verða góðir þegnar í Danmörku.

Rauða rútan með afkomendur Djengis Khans og Baijusar og lest 10 bifreiða með stórum slaufum og blúndum ók loks af stað til Árósa.  Vonandi fær mongólski prinsinn prinsessuna í Árósum og nú þegar þetta er skrifað, er fólk örugglega nýgengið til náða eftir villtan dans þeim til heiðurs í Árósum.

Ekki fannst mér nú þetta fólk þess legt, að það gæti verið tyrkneskir þjóðernisfasistar, t.d. frá Turkish Islamic Union.  Tyrkneskir nasistar, sem kalla sig venjulega "hreinræktaða Tyrki" til þess að ekki sé ruglast á þeim og "Mongólunum", stefna að því að breyta landakortinu í þessa veru á 21. öld. Takið eftir gulu blettunum í Evrópu.

 

 

Athugasemdir

[Loftur Altice Þorsteinsson, 27.8.2007 kl. 01:04]

Skemmtileg frásögn Vilhjálmur, af degi í lífi póstburðarmanns. Þegar ég sé minnst á Ikonion (Konia) verður mér hugsað til þeirra hundruð þúsunda Grikkja og Armena, sem 1915-1916 voru flutt nauðarflutningi um Konia í átt til Sýrlendsku eyðimerkurinnar. Allar brautarstöðvar á leiðinni voru gerðar að fangabúðum, eða öllu heldur útrýmingarbúðum.

Svo nefnd Bagdad járnbraut lá frá Miklagarði til Aleppo í Norður Sýrlandi. Þeir sem gátu borgað Tyrknesku böðlunum fargjald fengu far með lestinni til nærstu stöðvar, hinir urðu að ganga. Séð var til þess að fáir komust alla leið til Sýrlands.

Var þessi útrýmingarherferð Tyrkja gegn Armenum, Grikkjum og öðrum Kristnum mönnum fyrirmynd Nazistanna ?

Hér er samantekt eftir Arnold Toynbee yfir innihald bókarinnar: The Treatment of Armenins in the Ottoman Empire 1915-16. Þörf lesning fyrir þá sem ekki þekkja málið:

http://www.armenian-genocide.org/toynbee.html

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 27.8.2007 kl. 09:54]

Þakka fyrir áminninguna, Loftur, um þjóðarmorðin í Tyrklandi, sem voru ofarlega í huga mér þegar ég skrifaði pistilinn. Þegar ég kynntist Eric Markusen heitnum fyrir 7 árum síðan, komst ég ekki hjá því að kynna mér helförina gegn Armenum. Prófessor Markusen kom frá Minnesota til Kaupmannahafnar til að vera rannsóknastjóri við Dansk Center for Holocaust og Folkedrabstudier, þar sem ég vann um skeið.  Því miðul entist honum ekki aldur til að ljúka mikilvægu ætlunarverki sínu þar.

Markusen, sem var virkur í samtökum sem minnast þjóðarmorðsins á Armenum tók með sér stórt bókasafn um efnið til Danmerkur. Við héldum eitt sinn ráðstefnum um þjóðarmorðið á Armenum og erindrekar tyrkneska sendiráðsins mættu og höguðu sér dólgslega.

Hins vegar vildi ég ekki blanda þeirri sögu við forfeður tyrknesku Mongólanna, sem mættust í Glostrup í fyrradag, sem er ömurlegur staður miðað við steppur forfeðra þeirra og heimahaga. Saga forfeðra þeirra er grimm, en líka glæsileg á köflum. Mongólarnir voru upphaflega bandamenn Armena um skeið og herjuðu þeir saman á Mamelúkka í Sýrlandi og tóku Bagdað!

Þess ber einnig að geta að einn af þeim fyrstu Efrópumönnum, sem aðvöruðu gegn framferði Tyrkja gegn Armenum var maður af Íslenskum ættum (og sonur gyðings), Aage Meyer Benedictsen. Í fyrra sat ég þing um hann í Vilníus. Litháar líta á hann sem meiri hetju en Jón Baldvin Hannibalsson. Meir um það síðar, t.d. í Lesbók Mbls.

Hugmyndina um að Þjóðverjar hafi haft þjóðarmorðið á Armenum sem fyrirmynd að Helförinni held ég að sé út í hött. Ef maður hatar nógu mikið og elur á hatri í umhverfi sínu, sama hvort það er á gyðingum, múslimum,  "stupid" Ameríkönum, you name it, þá getur maður á endanum "lent í því" að taka þátt í þjóðarmorði.

Útrýmingarherferð Tyrkja á Armenum var ekki þaulskipulögð aðgerð eins og Helförin gegn gyðingum. Þetta var kannski síðasta stóra þjóðarmorðið að þeirri tegund sem iðkuð voru meðal herskárra "herraþjóða" þjóðflutningatímabilsins. Sumir segja að þeim sé ekki lokið, og aðrir "herrar" séu komnir fram á sjónarsviðið. Þar sem menn hafa ekkert lært og vilja ekki læra af Helförinni og öðrum þjóðarmorðum, þá er enn hætta á ferðinni. Aðgerðaleysi í Darfúr gerir Íslendinga af "Bystander" þjóð. Þjóð, sem gat gert ýmislegt, en beið of lengi.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 27.8.2007 kl. 15:41]

Athyglisvert að frétta af Aage Meyer Benedictsen.

Þér skjátlast ekki oft Vilhjálmur, en nú kom að því !

>>>  Þjóðarmorðin á Armenum og Pontus Grikkjum voru þaulskipulögð, af Tyrkneskum stjórnvöldum. Traustar heimildir sanna þetta. Á árunum 1915-1916 voru Tyrkir og Þjóðverjar bandamenn og ég tel mjög líklegt að hugmyndin um Helförina hafi verið fengin frá Tyrkjum. Aðferðirnar voru líka keimlíkar. <<<

Kveðja.