Hvert fara peningarnir?

 

 

Jørgen Poulsen heitir maður nokkur hér í Danmörku, sem hefur verið forstöðumaður Rauða Krossins hér í landi síðustu 14 árin og reyndar gegnt ýmsum öðrum stöðum um leið, t.d. verið launaður bókagagnrýnandi fyrir DR (Danmarks /Danska Ríkisútvarpið). Sem slíkur hefur hann t.d. skrifað afar lofsamlega um bók mína. Áður var hann þekktur sem fréttamaður Danska sjónvarpsins og kannski mest fyrir einstakan talsmáta með ýktum kækjum og stunum, svo að sá sem á fréttaflutning hans horfði, leit mest á Poulsen og missti af óhugnaðinum eða stríðinu sem hann var að segja frá.

Nýlega var Poulsen kosinn á danska þingið sem þingmaður nýja flokksins Ny Alliance, sem er stjórnað af Palestínumanni sem ættaður er frá Sýrlandi. Poulsen sýndi ekkert fararsnið á sér hjá Rauða Krossinum eftir kosningarnar í nóvember og var því sagt upp, því hann gerði það ekki sjálfur.  Í Danmörku er það nefnilega lenska, að menn geti ekki verið í alls kyns öðrum stöðum og krækt sér í aukabitlinga þegar þeir eru komnir á hið háa þing.

Poulsen fékk svo 750.000 danskar krónur, rúmar 9 milljónir íslenskar, í "brottfararlaun" hjá Rauða Krossinum og hefur það farið fyrir brjóstið á mörgum í Danaveldi. Skiljanlega, gæti maður leyft sér að halda, þó ég sé ekki að sjá eftir aurunum sem ég gef í bauka Rauða Krossins.

Eins og einn fjölmiðillinn greindi frá, þá var hægt að fá ýmislegt fyrir þessa peninga, t.d.

Hægt að framfleyta 5000 flóttamönnum í Sómalíu í mánuð

Hægt að gefa 750 eyðnisjúklingum í Afríku fulla lyfjameðferð

Hægt að bjarga 3170 mjög vannærðum börnum frá því að deyja

Og eins og gárungar Nyhedsavisens, blaðs í eigu Íslendinga, skrifaði.  Hægt var að kaupa 1 Audi TT Coupé með 3,2 lítra mótor og 250 hestöflum, sem fæst ekki fyrir klink í Danmörku eins og á Íslandi.

Meðan Poulsen var upptekinn í kosningarbaráttunni þáði hann laun hjá Rauða Krossinum, þótt hann gerði ekkert fyrir stofnunina á meðan. Þá gerði Poulsen það eina rétta og afsalaði sér launum meðan hann var í fríi. Jørgen Poulsen hefur nú verið tekinn í því að ljúga um starfslok sín. Hann segist hafa stungið upp á að taka sér frí frá starfi sínu áður en honum var sagt upp. Það rétta er að honum var sagt upp áður en hann kom með þá tillögu. Staða hans er auglýst laus til umsóknar í dönsku dagblöðunum í dag.

Nú er bara að sjá hvort Poulsen sýni af sér góða takta sem pólitíkus. Kannski er hann fyrst nú kominn á rétta braut í lífinu. Ég er hins vegar lítið gefinn fyrir fréttamenn í stjórnunarstörfum eða á þingi. Þetta er ofmetinn starfshópur og hana nú.

Íslandsmissir Dana

  

Margt bendir til þess að danskir stjórnmálamenn hafi árið 1944 séð eftir því að hafa ekki sölsað Ísland almennilega undir sig og gert landið að nýlendu fyrr á 20. öldinni. Sömu stjórnmálamennirnir fengu sárabætur fyrir Íslandsmissinn. Þeir drekktu til dæmis sorg sinni með því að selja smjör til Þýskalands nasismans. Myndin sýnir þjóðverja skera danskt smjör úr tunnu. Maðurinn með litla, ljóta yfirvaraskeggið, sem stendur og fylgist með smjörskurðinum, er reyndar ekki Hitler. Hitler var grasaæta þótt að grasaætur harðneiti því.

Nýlega rak ég nefið niður í leynileg skjöl danska þingflokksins Venstre dags. 21. apríl 1944.  Þau voru að minnsta kosti leynileg árið 1944. Venstre var, eins og fróðum mönnum má vera kunnugt, flokkur sveitanna og meginþorra velstæðra bænda í Danaveldi. Í dag er flokkurinn aðeins straumlínulagaðri og verkamenn geta meira að segja leyft sér að kjósa flokkinn án þess að verða fyrir aðkasti á vinnustað.

Það skjal sem ég fann var sem sagt leynileg greinargerð þingflokks Venstre til meðlima sinna. Af einhverjum ástæðum endaði þessi skýrsla þeirra líka í danska utanríkisráðuneytinu. Skrifin sýna að menn í þessum flokki dauðsáu árið 1944 eftir því að Danir hefðu ekki hafið stórfellda búsetu og landtöku á Íslandi árið 1908 og gert landið að eins konar nýlendu með dönskum herrum og tilheyrandi yfirstétt.

Greinargerðin fjallar að mestu um Ísland og sambandsslitin. Eftir langa lýsingu á sögu þjóðarinnar, séða með gleraugum gamals bónda á Norður Jótlandi, sem hélt ræðu á Alþingishátíðinni á Þingvöllum árið 1930, er þessu fleygt fram:

"Eftir 1908, þegar samþykktum um Stjórnarskrá Íslands var hafnað af meirihluta Alþingis og eftir öll hin neyðarlegu íslensku mótmæli, hefði það verið gott tækifæri fyrir Danmörku að stuðla að danskri  búsetu (Kolonisation) á Íslandi. Íslendingar voru miðað við hjálparhellur þeirra [Dani] mjög fámennir, og áttuðu sig ekki einu sinni á að nýta sér möguleikana. Við höfðum svo að segja kennt þeim næstum því allt".

Höfundur skýrslunnar lýsir harmi sínum yfir því að Danir skuli ekki hafa tekið afgerandi völd á Íslandi, þar sem "lavajorden er frugtbar", og að þeir hafi í staðinn leitað til til Vesturheims þar sem þeir hafi oft lifað erfiðislífi sem skóvarhöggsmenn og síðar í striti við að brjóta land til búsetu á preríunni. 

Skjalið byrjar hins vegar á vangaveltum flokksforystunnar í Venstre um sölu landbúnaðarafurða til Englands eftir að stríðinu líkur. Danir, sem í stríðinu seldu Þjóðverjum allar umframafurðir sínar, voru þarna samir við sig. Lætur höfundur greinargerðarinnar sig dreyma um stórt útflutningsátak til Englands eftir stríð. Hann metur stöðuna þannig, að Holland, Svíþjóð, Pólland og baltnesku löndin, sem fyrir stríð áttu 25% markaðsaðild í beikon- og flesksölu á Bretlandseyjum, muni alls ekki geta tekið upp sömu viðskiptahætti fyrr en að mörgum árum liðnum eftir stríðslok. Höfundurinn reyndist sannspár. Hann  græddi væntanlega sem bóndi á tá og fingri með því að fóðra þýska herinn með svínum sínum meðan aðrar þjóðir Evrópu voru rændar og myrtar af nasistum.

Svona voru sumir Danir nú spældir - og vitlausir. Þeir sáu eftir því að hafa ekki tekið Ísland almennilega í geng þegar tækifæri gafst fyrir 100 árum síðan. En þeir fengu hins vegar margar rúllur af plástri á sárið um leið og þeir misstu Ísland. Þeir gátu öll styrjaldarárin haft náið samstarf við Þýskaland og selt afurðir sínar til Þjóðaverja á góðu verði og losað sig við nokkra óæskilega flóttamenn ofan í kaupin. Stríðið var ekki neitt gjaldþrot fyrir frændur okkar. Ísland var áhætta sem þeir losnuðu við. En saga sambandsslitanna er vissulega ekki að fullu sögð.

En hvernig hefði það verið að vera danskur þegn á Íslandi árið 2007?  Ég er viss um að þjóðfélagsmyndin hefði ekki verið mjög lík þeirri sem við sjáum á Grænlandi í dag. Annars er ekki neitt vit í því að vera að velta sér upp út því hvernig hlutirnir hefðu orðið, ef þeir hefðu þróast á annan veg. Íslendingar eru sínir eigin herrar nú og Íslendingar eru að kaupa ættarsilfur Dana á skipulegan hátt  .......