Danskt (ó)veður

Þegar snjóar nokkra millimetra í Danmörku er komið óveður. Að minnsta kosti samkvæmt dagblöðunum. Þegar verulega kyngir niður, er ekki hægt að tala um minna en katastrófu. Eftir að hafa lesið og heyrt um “Heimshitnun” (Global Warming) á hverjum degi í 10 mánuði, voru Danir farnir að hugsa um hvort húsin þeirra væru 30 metra yfir sjávaryfirborði ellegar um að kaupa sér gúmmíbát og utanborðsmótor, sem gæti komið þeim til Svíþjóðar, þ.e.a.s. ef Norðurpóllinn bráðnaði.

En nú snjóaði svo smáræði fyrir viku, og bætt hefur nokkrum sentímetrum ofan á. Og viti menn, allt blaður um “Heimshitnun” hætti í fjölmiðlunum. Ég held meira að segja að ég hafi lesið greinarkorn um ísöld á næsta leiti, ísöld fyrir bráðahitnunina, þegar við deyjum öll í flóðöldu eða í frystikistuáhrifum, eða eitthvað svoleiðis svartagallsraus.

Sem póstburðardýr tek ég líka eftir því að snjórinn er kominn, og að “katastrófan” hefur haft áhrif á sálarlíf fólks. Í einbýlishúsahverfi í Glostrup, þar sem ég bar út póst um daginn, býr að mestu leyti fólk yfir sextugt, sem getur ekki selt hús sín. Alt grotnar niður, andlega og líkamlega, meðan fasteignaverðið hækkar eins og hitinn. En flóttinn frá veruleikanum er samt mögugleiki, ef peningar eru til á kistubotninum. Þegar snjóaði fóru kílóaþungir bæklingar dönsku ferðaskrifstofanna að berast. Í eitt hús var ég með 5 katalóga á einum degi, meira að segja tvo frá sömu ferðaskrifstofunni. Ég vona að fólkið með bæklingana geti gert upp huga sinn um hvert skal halda. Hvað ætli hafi farið mörg tré í blessaða ferðapésana, og hvað gerði það fyrir gróðurhúsaáhrifin?

Nú fer brátt að hlána. Þá fer ungviðið á ritstjórnum blaðanna aftur að skrifa um “Heimshitnun” og annað óáran, sem það hefur skiljanlega ekki séð eða upplifað, þar sem það er fætt eftir 1980. Þá kaupir heitfengt fólk sér líklega helgarferðir til Íslands, svona til að fullvísa sig um að ísinn sé enn ekki alveg bráðnaður.

Veðrið stjórnar heiminum en hver stjórnar veðrinu? Það hlýtur að vera einhver asni.

 

No Smoking

 

Reykjarmökkur yfir Amalienborg

Nú er það svart maður. Frá og með 1. apríl má Margrét Þórhildur Danadrottning ekki lengur reykja í höllinni í nánd við starfsmenn sína. Að minnsta kosti samkvæmt danska Fréttablaðinu (avisen.dk). Drottningin reykir venjulega 4 pakka af Prince, eða álíka, á dag.  Þótt ég reyki ekki, þykir mér þetta harla harðneskjuleg meðferð á drottningunni.

Eftir nokkuð mörg ár í Danmörku, er ég orðinn skápsroyalisti. Margrét er líka fornleifafræðingur í röngu starfi, alveg eins og ég.  Hvað verður það næsta? Reykingabann í Christíaníu? Og hvernig ætli þessu sé farið heima hjá þeim Bessastaðahjónum?