Hannes er kominn út fyrir horn

Íslenskir fjölmiðlar hafa undanfarna daga haft hátt um kennsluaðferðir og kennsluefni Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar (HHG) prófessors við HÍ.

Ég ritaði athugasemdir við tvær (hér og hér) af þeim greinum sem birst hafa um málið í DV. Því miður hef ég ekki í nokkur ár getað gert athugasemdir á DV, þar sem hégómlegur blaðamaður þar á bæ sem ég leiðrétti um árið var svo lítill kall að hann ýtti á einhverja hnappa og typpi til þess að ég gæti ekki sett athugasemdir við villur hans og yfirleitt á athugasemdakerfi DV.

Vegna afar ófyrirleitinnar framkomu HHG við mig nýverið, þá er hann hélt fram staðlausum stöfum um mig í tveimur opinberum greinum sínum (sjá um málið hér), undrar það mig ekki að öðru heilvita fólki blöskri framferði mannsins á öðrum sviðum.

Það sem ég hef nú lesið um kennsluhætti hans og kennsluefni vekur hryggð. Í bók HHG er að finna skoðanir/rökræður um nauðgun, sem brýtur í bága við íslensk lög og almennt siðgæði. Maður sem hefur þá skoðun á nauðgun í dæmi sem hann rökræðir með, líkt og það sem HHG setur fram í bók eftir sjálfan sig sem hann kennir, er úr öllu samhengi við akademíska hefð. Maður sem telur það eðlilegt, að rökræða með þeirri skoðun að nauðgun sé aðeins úrþrifaráð, er dólgur í íslensku menntakerfi. Rökræður taka ekki aðeins eina hugsanlega skýringu. Ef skýringing er ein og stök erum við ekki að tala um rökræður, discussion, heldur alhæfingu, postúlat.

Hannes fer ugglaust brátt mikinn um að það séu í gangi ofsóknir í sinn garð af höndum kommúnista og einhverrar klíku vegna þeirrar umræðu sem nú fer fram. Það er galið og fjarri öllum sannleika, því ég er t.d. ekki kommúnisti, og algjörlega fyrir utan klíkur. Það sem ég skrifa hér eru ekki ofsóknir heldur andsvör einstaklings sem hefur því miður orðið fyrir því að HHG ljúgi um mig opinberlega. Það sem stendur í kennsluriti Hannesar eru hins vegar lítilsvirðing á fórnarlömbum og það er enn alvarlegra. 

Hér koma athugasemdir mínar á DV, sem menn hafa aðeins geta lesið á FB minni, því DV leyfir ekki öllum að gera eðlilegar athugasemdir, því hégómi sumra blaðamanna er greinileg svo mikill.

I

Háskóli Íslands og rektor skólans, Jón Atli Benediktsson, verða að taka af hörku á þessu máli. Kennsluefni og kennsluhættir HHG eru óásættanlegir fyrir stofnum sem vill láta taka sig alvarlega. Fordómar Hannesar í garð ýmissa hópa er glæpsamlegur. HHG telur að hann geti vaðið uppi með og lygar um fólk opinberlega og í kennslu sinni og það fyrir skattpeninga landsmanna. Ég varð fyrir því um daginn og ég sætti mig ekki við ósiðlega meðferð Hannesar á beiðni minni til hans um að hann birti afsökunarbeiðni. Það ætlar hann sér greinilega ekki að gera https://fornleifur.blog.is/blog/fornleifur/entry/2207838/ Ég kallaði grein mína um aðfarir Hannesar gegn mér í fjölmiðlum "Hannes á hálum ís". Nú sýnist mér að ísinn undir honum sé brotinn. Hann verður að fjarlægja þetta fasíska og mannfjandsamlega kennsluefni sitt af kennsluskrá HÍ. 

(Þessi athugasemd var sett við þessa grein á DV)

II

Samtökin AECR, sem nefnd í skrifum DV um mál HHG, sem nú hafa breytt um nafn og kalla sig ACRE, unnu að stofnun samtaka sem kallast Platform of European Memory and Conscience, þar sem Hannes Hólmsteinn er einnig virkur. Alþjóðleg samtök gyðinga, DefendingHistory, sem ég er meðlimur í hefur bent á það hvernig þessi samtök sem HHG er í, vinni að því skipulega að gera lítið úr helför gyðinga í Austur-Evrópu og líkir henni við alls óskylda hluti til að svala þorsta sínum í hálfsjúklegu kommúnistahatri.

Í Platform of European Memory and Conscience hefur Hannes unnið með sænskum stjórnmálamanni og fangelsistannlækni, Göran Lindblad, sem er einna helst þekktur fyrir það í Svíþjóð að hafa kvenna og karlafatafellur á kosningafundum sínum: https://www.expressen.se/…/nakenshow-ska-salja-moderat-rik…/ Lágkúran hefur greinilega engin takmörk. Hannes gerir lítið úr nauðgunum í bók sinni sem var framleidd sem samstarfsverkefni við samtök hægrimanna í Evrópu og samstarfsmaður hans frá Svíþjóð kemur sér áfram í stjórnmálum með nektarsýningum á kosningafundum. Í Eystrasaltslöndunum og víðar koma þessir mann fram sem réttlætarar fyrir stefnu yfirvalda óþroskaðra ríkistjórna sem vilja gera fjöldamorðingja gyðinga að frelsishetjum landa sinna. Ég hef á vefsíðu DefendingHistory hópsins skrifað þessa grein http://defendinghistory.com/holocaust-obfuscation-show/67054 um störf Hannesar þar. Þau eru honum og íslensku háskólastarfi til skammar.

European Memory and Concience, samtök þau sem HHG starfar með, eru samviskulaus þrátt fyrir þetta "Concience" sem þeir hafa klínt á titilinn. Þau vinna að því ljóst fremur en lent, að mæra morðingja gyðinga í Eystrasaltslöndunum. Við sjáum þetta samviskuleysi þegar HHG hélt ræðu í Brussell í vor og bar þar saman á afar ósmekklegan hátt helförina gegn gyðingum við morðstefnu ráðstjórnarríkjanna, sem var allt annars eðlis en útrýmingarstefna nasismans gegn gyðingum. Hannes er meistari í ofureinföldum á sögulegum viðburðum.

Öllum má vera þetta samviskuleysi ljóst, þegar eftir HHG er haft í Brussell: "Gissurarson said that the historian also had a duty to listen to, or even to recreate, the voices of those who had been silenced by force. The despots should not be allowed to leave this world in quiet satisfaction that their misdeeds had not been recognised and registered" á meðan hann leggur sem erlendur prófessor blessun sína yfir mæringar á gyðingamorðingjum í Litháen, Lettlandi og Eistlandi.

Öllum má vera ljóst að Hannes talar heldur ekki gegn misyndismönnum er hann skrifar bók sem notuð er við kennslu í HÍ, og sem gefin er út undir merkjum ACRE, þar sem hann lýsir í því sem hann kallar "rökræður á sjónarmiðum" að nauðganir séu örþrifaráð. Áhugi á fórnarlambinu og uppgjörið við misyndismanninn, sem HHG lýsir yfir að hann hafi brennandi áhuga á, koma ekki heim og saman við þá "kvenfyrirlitningu, fitufordóma, kynþáttafordóma og niðurlægjandi orðræðu um fatlað fólk, niðrandi tal í kennslutímum um feita og fatlaða" sem greint er frá í yfirlýsingu 65 núverandi og fyrrverandi nemanda í stjórnmálafræði við HÍ.

Mér sýnist HHG vera samviskulaus og siðlaus í þeim dæmum sem hann tekur til stuðnings rökræðum sínum á sjónarmiðum í bók sinni sem er gefin er út í tengslum viðö ACRE. Hann tekur ekki eðlilegt tillit til fórnarlamba frekar en hann gerir í samtökum evrópskra hægrimanna þegar þau hjálpa öfgamönnum í Eistlandi, Lettlandi og Litháen til að minnast morðingja gyðinga sem þjóðhetja. Mér er næst að halda að HHG sé eiginlega nákvæmlega sama um öll fórnarlömb. Hans eina markmið er að sverta sósíalisma eins mikið og hann getur og með öllum ráðum, jafnvel með að gera þá sem börðust gegn honum að hetjum þó þeir hafi myrt þúsundir saklausra gyðinga. Krossför HHG gegn vinstristefnu er öllum kunn, en hún þarf ekki að enda í glapræði eins og stuðningi við lönd sem vilja gera gyðingamorðingja að þjóðhetjum árið 2017. Kalda Stríðinu og svínlegheitum þess er lokið.

---

Ég vona að Jón Atli Benediktsson rektor HÍ taki á máli HHG af hörku. Það er skylda rektors, sama hvar hann stendur í litrófi stjórnmálanna. Mig langar einnig að biðja rektor um að skýra hvernig prófessor í HÍ sé stætt á því að fara með rangt mál um menn í fjölmiðlum í greinum þar sem  viðkomandi prófessor skrifar undir titlinum "Prófessor við HÍ".  Ég hef beðið HHG um að biðjast afsökunar á lygum sínum gegn mér í tveimur fjölmiðlum  fyrr í þessum mánuði (desember 2017). HHG hefur ekki gert það, en skrifaði eftirfarandi orð í tölvupósti er ég hafði beðið hann um að leiðrétta ósannindi þau sem hann fór með um mig:

Auðvitað tek ég það alvarlega. En þú tekur þetta allt of óstinnt upp. Menn mega túlka aðra á sinn hátt.

HHG má ekki og getur ekki leyft sér að  "túlka" með því bera á menn ósannindi líkt og hann gerði í greinum í Morgunblaðinu og á Pressunni. Það varðar við lög. Þegar hann lýgur því upp á mig að ég hafi sagt eitthvað um Halldór Kiljan Laxness, sem ég hvorki hef skrifað né sagt, er hann að fremja lögbrot og svína mig til í opinberri umræðu. Það sæmir ekki manni í hans stöðu. Því fyrr sem hann gerir sér grein fyrir því, því betra.

Miklu verra en lygarnar gegn mér er stuðningur Hannesar við samtök sem gera lítið úr hörmungum þeim sem gyðingar urðu fyrir með kjánalegum samanburði við hræðilega atburði, sem eiga þó mest lítið skylt við hörmungar helfarar Evrópubúa gegn gyðingum álfunnar á 20. öld.

Ef HHG hefur áhuga á alls kyns fórnarlömbum, þá mæli ég með því að hann rökræði ekki um þau í bókum sínum og kennslutímum eins og fíll í postulínsbúð.

Af er það sem áður var

Menntamálráðherra boðar nú hertar reglur og verri lánakjör fyrir íslenska námsmenn. Eins og öryrkjar og aldraðir verða námsmenn að blæða svo bruðlveislan geti haldið áfram - vonandi aðeins fram á haust.

Verri lánaskilaðri munu einungis skila sér í verri menntunarstöðu þjóðarinnar sem er nú nógu slæm fyrir. Allt flýtur á Íslandi í hálfmenntuðu fólki, sér í lagi lögfræðinga- skröttum og hagfræðibeljum sem "stjórna" öllu og oftast til ófara. Sjálfsálitið vantar hins vegar ekki. Maður þarf ekkert annað en að líta á samsetningu Alþingis síðustu árin til að sjá að slæmt er andlegt atgervið og vart getur það versnað. Fjárglæfrastrákar, sjoppumellur, ruglukollar, blómasölukonur, helluþjófar og landsölulið er það sem við höfum setið uppi með í löggjafasamkomunni. Ísland er ekki eitt um þessa þróun. Siðleysi í póltík hefur aukist í flestum löndum Evrópu og siðleysið er síðasta stigið á undan fasisma.

Nám kostar og menntun er gulls ígildi fyrir flesta. En hingað til hafa annaðhvort ófleygar flugfreyjur eða pattarafeitir kjánar án siðferðismeðvitundar, sem lugu sér til gráður frá Oxford og miklu miklu, miklu meiru, náð sér í hæstu embætti þjóðarinnar og það vitaskuld með dyggri hjálp kjósenda og pólitískra viðhlæjenda. Lengi lifi Lýðveldið sem margir Íslendingar halda enn að sé aðeins fyrir þá eina og að þeir séu á einhverjum sérsamningi. 

Ljótt er til þess að hugsa, að menntamálaráðherra árið 2016 vilji komandi kynslóðum svo illt, að ungt fólk verði kannski að hrökklast úr óloknu námi vegna þess að foreldrar þess geta ekki hjálpað því fjárhagslega.

Þegar öldin var önnur - full af orku og energy

En Þegar Illugi Gunnarsson var í námi í Lundúnum fyrir aldamótin var öldin allt önnur. Þá var sko sannarlega svigrúm, svo ekki sé annað sagt. Fyrir utan námslán voru sumir námsmenn með velunnara í sendiráðum Íslands. Stöku námsmaður gekk lausum hala með lykilinn að sendiráði Íslands og einn þeirra, sem stundaði nám við London School of Economics, bauð samnemendum sínum í eftirpartý í sendiráðinu á Eaton Terrace þegar það var lokað almenningi. Hann var einnig með lyklavöld að áfengisbirgðum íslensku utanríkisþjónustunnar. Já, those were the days. Ætli það hafi verið Benedikt Ásgeirsson eða Þorsteinn Pálsson sem gerðu svo vel við fátæka námsmenn á LSE? Ég veðja á Steina. Hann hafði verið í pólitík og sjúklega "Evrópusinnaður" alveg eins og Illugi sýnist mér vera.

Samnemandi íslenska stúdentsins, danskur heiðursmaður og er virtur fjármálaráðgjafi í dag, sagði mér fyrir tveimur árum með mikilli hrifningu frá partíi í íslenska sendiráðinu sem honum var boðið í af íslenskum skólafélaga á LSE. Er hann sá fljótt að þessi veislulýsing misbauð siðferðiskennd fornleifafræðingsins, eins og hans reyndar líka - honum þótti þetta bara gott partí og sá sem bauð var öðlingur og góður drengur fæddur norður undir heimskautsbaug. Hann spurði loks íbygginn á svip hvort slíkur öðlingháttur við stúdenta væri almenn praxís í íslenskum sendiráðum. Ég sagðist ekki vitað það, en upplýsti hann þó um að í eina skiptið sem ég hafði verið boðaður í íslenskt sendiráð, þá var mér bara boðið vatn að drekka, enda hafði ég þá ekki verið námsmaður í meira en 15 ár. Annað fékk ég ekki. Allt var eðlilegt, ekkert bruðl, ekki einu sinni ein skitin snitta frá NOMA. Sendiherrann sem brynnti mér með íslensku lindarvatni var hins vegar síðar tilbúinn að veita meira en vatnsglas þegar hann vildi afhenda hausinn af Íslandi á silfurfati til ESB. Hann var svo sannarlega líka tilbúinn að tæma barskápinn og meira til, þó hann hafi verið styrktur til náms í DDR - eða kannski einmitt þess vegna.

Í lokin verð ég  ég að minnast ekta diplómata sem reddaði mér fátækum stúdent á Englandi vorið 1989, þar sem ég var á dönskum Forskerakademi-styrk við hluta doktorsnáms míns í Durham. Ég þurfti þá að fara á ráðstefnu til Maine í Bandaríkjunum. En ég hafði aldrei farið til BNA og hafði því enga vegabréfsáskrift til fyrirheitna landsins. Ég hafði þegar samband við Íslenska sendiráðið í Lundúnum snemma árs og fór þangað með vegabréf mitt sem þeir sendu í Bandaríska sendiráðið. Bandaríkjunum gekk mjög erfiðlega að skilja hvað maður sem var með vegabréf frá Íslandi, leit út eins og hryðjuverkamaður frá Ítalíu, bjó í Danmörku og var við nám á Englandi vildi til fyrirheitna landsins í flugi með Air Kuwait (sem voru reyndar voru með ódýrasta flugið vegna þess að enginn vildi fljúga með þeim vegna flugráns á einni flugvél þeirra í Alsír). Bandaríska sendiráðið vissi þó ekki, mér vitandi, að ég flygi með Air Kuwait. Loks var ekki nema vika í brottför og ekki var vegabréfið enn komið frá Bandaríska sendiráðinu. Ég hringdi í íslenska sendiráðið sem sá um þetta allt fyrir mig og svo vel vildi til að ég náði í sendiherrann, Ólaf Egilsson, sem síðar í vikunnu átti að hitta sendiherra Bandaríkjanna. Á þeim fundi var vegabréfsáritun minni "reddað" og Ólafur Egilsson fékk vegabréfið mitt og ég sótti það daginn eftir snemma morguns í sendiráðið á 1. Eaton Terrace, sama dag - áður en ég flaug til New York. Ólafur var ekta diplómat og vann öllum stundum fyrir alla. En ég efa að Ólafur hefði gefið námsmönnum lyklavöld að sendiráði Íslands frekar en að lyklar að tollfrjálsum vínbirgðum hafi legið á glámbekk. En hann gat hjálpað námsmönnum. Það gat LÍN á þeim árum, en nú á að taka námslánakerfið af lífi svo aðeins þeir sem eiga ríka að geti stundað nám. Bubbadrengir og millapíur með aðgang að börum siðspilltra valdastétta verða líklega þeir einu sem komast í nám erlendis, nema að menn sé því fluggáfaðri en bubbabörnin. Þetta er víst það sem kallað er að viðhalda gömlum hefðum.

Illugi, hvað finnst þér. Hefðir þú fílað opinn barskáp sendiráðsins og námsmannaveislu  í húsakynnum Íslenska ríkisins? Varla. Þú nefnir ekkert slíkt í kynningarefninu um nám erlendis efst sem framleitt var af Rannís. Er opinn barskápur sendiráða hluti af reynslunni sem allir þurfa að fá í námi erlendis?

Íslendingar eru fávitar...

að minnsta kosti, þegar að fræðslu á helförinni kemur. Ísland er samkvæmt nýrri skýrslu UNESCO það ríki Evrópu sem kennir minnst allra ríkja í álfunni um helförina Holocaust/Shoah), hina skipulögðu útrýmingu á gyðingum í kjölfarið á níu ára ofsóknum nasista gegn þeim.

Kannski eru það mistök að Íslendingar kenni ekkert um helförina, taki maður tilliti til stefnu ríkisstjórnar Íslands árið 1937-39, þegar Hermann Jónasson og sú ríkisstjórn sem hann sat í var af "prinsippi" mótfallin því að veita gyðingum dvalarleyfi á Íslandi (sjá hér). Margir Íslendingar eiga líka afar erfitt með að sætta sig við að Gunnar Gunnarsson og Guðmundur Kamban voru skósveinar nasista. Prófessor Hannes Hólmsteinn Gissurarson hefur t.d. sýknað Gunnar af nasisma m.a. með þessum vafasömu rökum: "því að grimmdarverk þýsku nasistanna urðu ekki öllum ljós fyrr en eftir stríð".

Ekkert er að finna um Holocaust/Shoah/Helför stærsta þjóðarmorð 20. aldar í námsskrám á Íslandi, þó svo að Íslendingar hafi árið 2000 skuldundið sig til að kenna sérstaklega um helförina.

Þetta kemur fram í nýrri skýrslu UNESCOs. Sérfræðingar í Þýskalandi hafa komist að þessari niðurstöðu varðandi Ísland. Ísland er enn aftast á merinni.

Nýlega (desember 2014)hringdi ég í Menntamálaráðuneytið og spurði út í kennsluna um helförina vegna greinar sem ég er að vinna að. Þar kom ég líka að tómum kofanum. Séra Baldur Kristjánsson, sem ég hringdi einnig í, þar sem hann er vel inni í öllum minnihlutamálum, var einnig á þeirri skoðun að fræðsla um helförina væri í mýflugumynd og væri kennurum í sjálfsvald sett, hvort þeir kæmu yfirleitt inn á efnið. Kemur það heim og saman við niðurstöður samantektar UNESCO.

Næstu lönd við Íslands sem gefa jafn mikið frat í upplýsingu og fræðslu um helförina og þjóðarmorð og Ísland, eru Egyptaland, Líbanon og Írak. Er nema von, að fæstir á Íslandi, kunni ekki skilgreininguna á þjóðarmorði.

Hér er Ísland aftur komið með afar vafasamt hlutverk á meðal þjóðanna, og nú fær maður hlutaskýringu á því af hverju gyðingahatrið er oft svo svæsið á Íslandi. Jafnvel vinstri menn á Íslandi eru gyðingahatarar, þó þeir haldi vart vatni fyrir minnihlutum eins og samkynhneigðum og múslímum, sem mönnum ber vitanlega skylda til að þykja vænt um líka.

Nýlega hélt maður einn, frekar óheflaður, því fram á fasbók Gísla Gunnarssonar fyrrv. prófessors í sagnfræði að ISIL væri tilbúningur Ísraelsmanna. Gísli ávítaði manninn með þessum orðum:"Þú ert að styðja ofstækismenn í Ísrael með þessum fullyrðingum, Óskar." Gísli og aðrir yfirlýstir vinstrimenn eru mjög ósparir á að stimpla aðra sem ofstækismenn. Þeir sjá því miður ekki ofstækið í sjálfum sér.

Óskar þessi,sem vegna gyðingahaturs hefur um árabil uppnefnt mig "Villa öfgamann í Köben", FB-vinur Gísla Gunnarssonar líkt og ég, fékk greinilega heldur ekki næga kennslu í skóla. Vandamálið er gamalt. Nasistar og gamlir kommar halda í dag, að þeir eigi einhvern einkarétt á mannréttindum - Sem er skrýtið, þegar haft er í huga að nasistar og kommar hafa ávallt fótum troðið mannréttindi í skammlífum útópíum sínum, sem voru reyndar helvíti á jörð.

Íslendingar eru algjörir snillingar

Á Íslandi ættu að búa 26 milljónir manna. Þetta segir rektor Háskóla Íslands, vegna þess að 11 mannanöfn, sem reyndar tilheyra ekki öll Íslendingum, eru á lista yfir 3000 vísindamenn í heiminum sem koma oftast og best fyrir í vísindagreinum, jafnvel í greinum sem þeir hafa ekki skrifað neitt í, sem og í greinum þar sem engin sönnun er sett fram fyrir því sem haldið er fram, því menn telja niðurstöðuna vera verndaða verslunarvöru sem hægt verður að búa til pillur úr með tíð og tíma.

Rektorinn er alvörurektor yfir HÍ, þar sem fjöldi starfsmanna skrifaði einu sinni undir áskorun til að kom í veg fyrir þjóðarmorð og hreinsanir sem þeir héldu fram að Ísraelsríki ætlaði að fremja. Létu þessi starfsmenn glepjast af vefsvikum, þar sem haldið var fram að 187 ísraelskir prófessorar væru á sömu skoðun og hefðu hafið þessa undirskrifasöfnun. Þegar verið er að slátra íbúum Sýrlands heyrist ekkert í þessu eðalfólki, sem réttast ætti að teljast til milljónaþjóða, þar sem vitleysingarnir hverfa í fjöldann. Á Íslandi stinga þeir bara í augun.

Það búa aðeins nokkrar hræður á Íslandi og afstaða margra þeirra í garð umheimsins, í garð minnihluta, sýnir að fáir eru snillingar og að fjöldin allur á afar erfitt með rökhugsun, hugsanlega vegna skyldleikaræktar fyrri alda. Menn sem stutt hafa Pol Pot og Hamas telja sig helstu verndara lýðræðis. Aðrir sem telja sig óefað snillinga og að minnsta kosti sérleyfishafa á réttar og sannar skoðanir, berjast hetjulega fyrir mosku, en um leið gegn umskurn.

Það er alltaf sama sagan. Íslendingar vilja tilheyra þeim stóru í lítilleika sínum, en vera litlir þess á milli á alls kyns undanþágum frá hinum stóra heimi vegna smæðar sinnar. Suma dreymir um ESB og Öryggisráðið og aðra um að vera með á ráðstefnu í BNA um höfin þeirra. Eitt sinn vildi fjöldi Íslendinga fljóta með Hitler og Stalín. En vegna smæðar sinnar hverfa Íslendingar venjulega í hafið, fyrir utan 11 einstaklinga sem bjarga öllum heiminum.

Íslendingar eru reyndar svo heppnir að tilheyra sjálfum sér, en það þykir víst ekki nógu fínt lengur. Mér er sjálfum næst að halda að við séum bara á flötu pönnukökustiginu eins og sumir gerðu sér að lokum grein fyrir þegar þeir seldu pönnsur á Manhattan þegar þeim varð ljóst var að stuðningur Assads og annarra þjóðarmorðingja var ekki tryggður fyrir setu Íslands í Öryggisráðinu. Þar ætluðu íslenskir snillingar að brillera og sýna umheiminum hlutverk Íslendinga á meðal þjóðanna, þegar Ingibjörg Sólrún var utanríkisráðherra og Ísland ætlaði að bjarga friðinum fyrir botni Miðjarðarhafs fyrir fullt og allt.

Þegar konan á myndinni tók í höndinni á manninum taldi hún víst að Ísraelsmenn væru þjóðarmorðingar. Hún er greinilega ekki snillingur.

 

Kannski ætti HÍ að leggja meiri áherslu á kennslu í heimildarýni, sjálfsgagnrýni og hafa reglulega kúrsa í minnimáttarkennd í öllum deildum og skorum. Hugsanlega myndi Íslendingum fækka úr 26.000.000 þykistunni Íslendingum niður í viðráðanlega tölu. Segjum svona ca. 320.000 manns.

Í dag sagði Ómar Stefánsson sig úr Framsóknarflokkunum, búinn að fá sig fullsaddan af þjóðernispopúlisma. Án þess að fara út í smáatriði, þá hét Ómar eitt sinn Abdallah og er líkast til umskorinn eins og flestir sem bera það nafn. Ætli réttar skoðanir hans nú og hrein samviska geri honum létt fyrir þegar hann styður mosku. Þá vona ég að hann þurfi ekki að ærast út af umskurn á drengjum, því það gera flestir hreinhjartaðir stuðningsmenn mosku á Íslandi. Þeir vilja mosku - en ekki fyrir neina muni umskurn. Ómar finnur örugglega einhverja átillu og undanþágu til að hata umskurn með öllum hinum sem ekki eru popúlistar.

Ekki heyrði ég mikið í Ómari hér um árið þegar sígaunum var hent út úr landi jafnóðum og þeir hófu að leika á nikku við verslanir á Íslandi ... og hvar lógaði hann Abdallah???

Próf seðlabankastjóra, alþingismanns og nasista

Davíð Ólafsson seðlabankastjóri stundaði nám í Þýskalandi 1935-1939. Samkvæmt Hagfræðingatali hlotnaðist honum prófráðan Bac. sc. oecon. eða "bac[calaureus] sc[ientiæ] oecon[omicæ]. Það er bara einn galli á gjöf Njarðar við þessa upplýsingu, og heldur stór, og hann er sá að ekki voru gefnar bakkalaureus gráður í Þýskalandi eftir 1820 (þið lesið rétt: Átjánhundruð og tuttugu). (sjá hér og hér).

Á vefsíðu Alþingis er upplýst, að Davíð Ólafsson hafi verið hagfræðingur og stundað nám við háskólana í München og í Kiel. Á síðastliðnu ári hafði ég samband við Landesarchiv í Schleswig, sem upplýsti mig að engin göng fyndust um nám eða próf Davíðs Ólafssonar við háskólann í Kiel. Gat þetta verið vegna þessa að mikið magn ganga eyðilagðist í stríðinu, en skjalavörður sem rannsakaði málið fann heldur ekki nafn Davíðs á varðveittum lista yfir erlenda námsmenn við háskólann á þeim tíma sem Davíð á að hafa stundað nám við skólann.

 Fánaliði nasista á Íslandi á Hamrinum í Hafnafirði sumarið 1935, sumarið sem Davíð Ólafsson hélt til náms í Þýskalandi nasismans. Myndin efst er tekin á góðri stundu. Maðurinn í miðið er Jón Þ. Árnason einn fremsti foringi íslenskra nasista. Í lautarferð nasistanna var Bakkus gamli álíka mikið lofsunginn og Adolf Hitler, og það er Davíð Ólafsson sem teygir sig þarna í viskípelann.  Ljósmyndirnar eru úr öndvegisverki Illuga og Hrafns Jökulssona, Íslenskir Nasistar (1988).

Davíð Ólafsson, var fánaliði nasista á Íslandi á 4. áratugnum. Þýskaland var líklega eðlilegur staður að fara í nám fyrir ungmenni með slíkar öfgaskoðanir. Menn dreymdi einnig um stóra og sameinaða Evrópu þá, líkt og fasista og gyðingahatara í Úkraínu dreymir ESB-drauminn í dag. Með námi við þýskan háskóla var hægt að marséra ein og maður gerði heima á Íslandi.

Mig langar að komast til botns í þessu undarlega máli varðandi menntun fyrrverandi seðlabankastjóra, alþingismanns, nasista og sjálfstæðismanns. Kannski á Seðlabankinn skjöl sem varpað geta ljósi á menntun Davíðs eða ef til vill á fjölskylda Davíðs einhver prófgögn. Fékk Davíð kannski einhvern sérstakan titil sem nasistar gáfu erlendum námsmönnum sem aðhylltust hugmyndafræði nasismans?  Hafa ritstjórar Hagfræðingatals gert skyssu eða háskólinn í Kiel? Allar upplýsingar væru vel þegnar til að koma þessari óvissu á hreint.

Ég minni einnig á leit mína að upplýsingum um sendiherra ESB á Íslandi Matthias Brinkmann. Ég hef spurst fyrir um nokkur atriði í sendiráðinu vegna alvarlegra mótsagna í ferilskrá dr. Brinkmanns, en ég fæ engin svör. (Sjá hér).

Nasistar marséra við háskólann í Kiel

Að misnota börn í skriftarkennslu

Enn bætast við nýir kaflar í hina stóru og miklu hörmungasögu barnamisnotkunar á Íslandi, ljóta sögu sem menn keppast við að skrá á síðustu árum, en oft án sannana, löngu eftir lát meintra gerenda, án þess að lögregluyfirvöld hafi rannsakað málin og að gerendur hafi verið dæmdir fyrir verknað sinn. Mál þessi þjóna best hástemmdri blygðunarsemi samtímans og er safaríkur biti fyrir afkomendur Gróu á Leiti. 

Nú er Skeggi Ásbjarnarson (1911-1981) nýjasta "málið", nýjasti "perrinn" sem ákærður er post mortem.  Hann er m.a. ásakaður um að hafa misnotað drengi í miðjum kennslustundum, nánar tiltekið í  skriftartímum. Ef einhver getur greint mér frá því, hvernig það gat farið leynt í nær 50 ár, að kennari hafi farið í buxur drengja í miðri kennslustund, án þess að það yrði umtalsefni meðal nemenda, væri ég þakklátur fyrir skýringar.

Björg Guðrún Gísladóttir stingur nú á enn einu kýlinu í hinu kynferðislega brenglaða íslenska skandalaþjóðfélagi. Hún hefur leyst frá skjóðunni í bókinni Hljóðin í nóttinni. Hún átti ömurlega æsku og segir marga menn í föðurfjölskyldu sinni hafa verið barnaníðinga. Hún var í "tossabekk" með nágrönnum sínum úr Höfðaborginni, sem að hennar sögn voru misnotaðir í tímum í Laugarnesskóla. En þýðir þetta að hún var svo félagslega niðurlægð að hún gat ekki sagt "ojbara" og "ullabjakk" fyrr en nær 50 árum eftir að Skeggi renndi niður buxnaklaufinni á nágrannadrengjum hennar úr Höfðaborginni til að leika sér með kynfæri þeirra í miðjum skriftartíma?  Eða hvernig fór hann að þessu? Réðst Skeggi á félagslega bágstadda drengi meðan hann hygldi þeim sem betur máttu sín? Guðrún lýsir þessum meintu aðförum kennarans á þennan hátt:

"Hann stoppar hjá einum drengjanna og beygir sig yfir hann. Fyrr en varir sé ég höndina á honum renna niður buxnaklaufinni hjá stráknum og hverfa inn um klaufina. Í eldrauðu drengsandlitinu er eins og sálin hverfi, höndin sem liggur á skriftarbókinni og heldur á blýantinum hreyfist ekki. Ég og bekkjarsystir mín, sem situr við hliðina á mér, fylgjumst með kennaranum og stráknum þar til hann dregur höndina út úr klaufinni."

Höfðaborgin, þegar Björg Guðrún var 6 eða 7 ára 

 

Því er haldið fram, að Laugarnesskóli hafi á 6. og 7. áratugnum verið mjög stéttskiptur skóli. Börn úr Höfðahverfi og annar "lýður" var settur í D og C bekki, en betri manna börn í A og B bekki. En gátu börn í C og D bekkjum sem urðu fyrir meintum glæpum ekki tjáð sig og andmælt? Voru börn svo harkalega niðurlægð í Laugarnesskóla að það tók þau nær 50 ár að vinna í sínum vandamálum?

Lýsingar á Skeggja Ásbjarnarsyni

Ég þekkti ekki manninn Skeggja Ásbjarnarson og gekk ekki í Laugarnesskóla. Ég var sjálfur svo heppinn að ég gekk í skóla þar sem ekki var "sýnileg" stéttarskipting og engir kennarar sem sýndu nemendum kynferðislega tilburði. Samt er ég ekki meira en 4 árum yngri en höfundur Hljóðanna í Nóttinni. Var svo mikill munur á milli nokkurra ára og á milli borgarhverfa?

Hins vegar hafði ég bekkjakennara í 9 ára bekk sem varð mjög hneykslaður á því að sonur borgastjórans í Reykjavík teiknaði samfaramynd af stúlku og dreng í bekknum, en kennarinn ræddi við okkur börnin á siðmenntaðan hátt um að við ættum ekki að gera vera velta slíku fyrir okkur og bætti svo við að hann yrði að tala við föður drengsins.

Skeggi við sumarstörf árið 1966. Ljósmynd af Flickr eftir Kristinn Vilhelmsson

 

Ég man eftir Skeggja Ásbjarnarsyni úr útvarpinu og heyrði af honum úr unglingavinnunni í Reykjavík og Kirkjugörðunum, þar sem hann var verkstjóri á sumrin. Þar þótti unglingum  hann afburða gamaldags og dálítið sérvitur.

Skeggi Ásbjarnarson hefur hingað til verið lýst sem góðum kennara og góðum manni. Ef maður les minningargreinar um hann er þar eintómt lof eins og gengur í slíkum greinum. En allt í einu árið 2014, 33 árum eftir dauða hans breytist þessi mynd. Lýsingar Bjargar Guðrúnar Gísladóttur og Guðrúnar Ögmundsdóttur (sjá neðar) veita nýja mynd sem kemur mörgum að óvörum. Þeir sem efast er lýst sem vitorðsmönnum að glæp, glæp sem hvorki er sannaður eða nokkur dæmdur fyrir, nema af skyndidómstóli götunnar.

En hverju ber að trúa? Ég get ekki leyft mér að trúa áburði á menn sem eru löngu látnir og sem ekki geta varið sig. Saga Bjargar Guðrúnar er ekki undirbyggð þó að Guðrún Ögmundsdóttir stígi fram og segist geta staðfest hana.

Ég les hins vegar minningarorð um Skeggja sem hlédrægan mann af gamla skólanum, einfara og fagurkera. Til dæmis minningu Baldurs heitins Pálmasonar, sem ég man vel eftir á RÚV þegar ég starfaði þar sem sendill. Ég hef enga ástæðu til að ætla að allir sem skrifa með hlýju um Skeggja hafi fengið ranga mynd af manninum.

Styrmir Gunnarsson ritar t.d. um Skeggja í minningargrein í Mbl:

"Skeggi Ásbjarnarson var einstaklega vel til þess fallinn að kenna börnum. Framkoma hans og umgengni við nemendur var með þeim hætti, að hvatti til samvizkusemi í námi. Hann kom sér upp kerfi, sem var í því fólgið, að nemendur fengu sérstaka viðurkenningu fyrir að ná ákveðnum árangri í hverri grein. Þessi viðurkenning var fallega lituð stjarna á stóru spjaldi. Það var okkur mikið kappsmál að ná öllum stjörnunum eftir veturinn. Ef erfiðlega gekk að ná þessu árangri átti Skeggi það til að bjóða þeim, sem áttu við þann vanda að stríða heim til sín til þess að taka sérstakt próf í þessum stjörnuleik og bauð upp á appelsín og kex. Það þótti vegsemd og virðingarauki að vera boðinn heim til Skeggja."

Ýmsir aðrir merkismenn minntust Skeggja í blöðum árið 1981 og þegar ég leitað á gamla góða netinu fann ég t.d. minningar Ómars Ragnarssonar og athugasemd Halldórs Blöndals.

Mest athygli mína vekur frábær grein Önnu Kristjánsdóttur vélstýru. Anna, sem ólst upp í Höfðaborg, lýsir því hvernig hún kom af barnaheimilinu Reykjahlíð í Mosfellssveit árið 1963 í Laugarnesskóla. Þá var hún sett í C bekk og Skeggi var umsjónakennari. Anna skrifar:

"Ég var þarna komin í C-bekk. Aðalkennarinn var Skeggi Ásbjarnarson. Hann kunni að hrósa nemendum og á hverjum degi hrósaði hann mér í hástert fyrir færni mína. Eftir tvær vikur var haldið skyndipróf í reikningi og ég fékk tíu í einkunn enda prófið létt. Skeggi lýsti því þá yfir frammi fyrir öllum nemendunum að ég ætti ekki heima í þessum bekk. Nokkrum dögum síðar var haldið annað skyndipróf og aftur var ég langefst í bekknum. Daginn eftir var ég færð yfir í A-bekk þar sem á meðal samnemenda minna var Ragnar Þorsteinsson núverandi fræðslustjóri Reykjavíkur."

Þegar kennarar standa eru ugglaust ekki mögulegt fyrir þá að læðast með höndina inn um buxnaklauf nemenda

 

Svo gerist það í A bekknum að Anna er eitt sinn veik og mætir í skólann eftir veikindi og er niðurlægð fyrir það af kennara A-bekkjarins. Anna lýsir þessu þannig:

"Nýi aðalkennarinn sparaði hrósið mun betur en Skeggi og eitt sinn er ég var lasin heima hélt hann langa tölu yfir hópnum þess efnis að ég ætti ekkert heima í A-bekk frekar en önnur börn úr Höfðaborginni. Hinir krakkarnir voru fljótir að segja mér hvað hann hefði sagt daginn eftir er ég mætti aftur í skólann og það tókst aldrei vinátta á milli mín og umrædds kennara, en það leystist er komið var í gagnfræðaskóla og hinn ágæti kennari Ásmundur Kristjánsson tók við hópnum það sem eftir lifði skólaskyldunnar."

En sjá: Allir þeir sem leyfa sér að vera í vafa um ásakanirnar á hendur Skeggja verða umsvifalaust ásakakið um afneitun og þaðan af verra. Dómur götunnar er það sem blífur í dag.

 

Guðrúnar þáttur Ögmundsdóttur

Egill Helgason ræddi við Guðrunu Björgu Guðrúnu Gísladóttur í Kiljunni og talaði Egill eins og Skeggi Ásbjarnarson væri dæmdur barnaníðingur. Pressan.is hefur einnig farið mikinn, þannig að halda mætti að það sé uppvíst og öruggt að Skeggi hafi framið glæpi. Skólastjóri Laugarnesskóla kom einnig fram á RÚV og harmaði það líkt og æð lægi fyrir full vissa um glæpi Skeggja: "Kynferðisofbeldið er orðin að bletti á sögu skólans": Greinilegt er að siðapostular samtímans eru búnir að dæma og afgreiða Skeggja Ásbjarnarson með hjálp hungraðra fjölmiðla.

RÚV birti einnig frétt sem kölluð var "Kerfið brást", en nú er fréttin horfin af vef RÚV. Fleiri kerfi en skólakerfið virðast því bresta á Íslandi.

Svo stígur fram á sjónarsviðið Guðrún Ögmundsdóttir, tengiliður vistheimila ríkisins, og segir að þolendur hafi upplifað mikla angist þegar Skeggi leitaði á þá í skriftartímum. Upplýsingarnar fékk hún upprunalega frá Björgu Guðrúnu og fór svað "leggja inn" spurningar um efnið þegar hún talaði við unga menn sem höfðu verið í Laugarnesskóla. Yfirskriftirnar og yfirlýsingarnar eru nú  mjög fjörugar."Fjölmargir nemendur urðu fyrir broti"; "Fleiri en tíu lýsa ofbeldi Skeggja";  "Skeggi misnotaði marga nemendur", og ":  RÚV upplýsir:  að fórnalömbin hafi verið "fjöldi" og"Það voru allmargir" sem Guðrún talaði við. Mér finnst Guðrún heldur margsaga í þessum fjölda fórnarlamba, nema að það séu blaðamennirnir sem hún hefur samstarf við sem enn eru ekki búnir að gera upp við sig hvort fjölmargir, allmargir, fjöldi og fleiri en 10 séu sama stærðin.

Þetta verður að upplýsast, því ekki er hægt að vega að minningu látins manns með þeim hætti sem Guðrún gerir. Hún og tímenningarnir verða að segja söguna. Einn maður hefur vissulega haft þor og getu til að segja sína sögu, m.a. þetta:

"Já, hann sagðist þurfa að ræða við mig. Hann fór alveg í klofið á manni. Hann fitlaði við typpið á manni og hann reyndi að kyssa mann. Maður sat stjarfur og þorði ekki að hreyfa sig fyrr en í restina. Þegar maður þorði loks að taka sprettinn var maður kallaður fyrir daginn eftir og fékk svo skammir. Síðan fengu foreldrarnir kvartanir þó maður væri að flýja. Maður flosnaði eiginlega upp eftir þetta. Ég var kominn á togara fimmtán sextán ára og var þar næstu sautján árin."

Guðrúnu grunar að í sumum tilfellum hafi misnotkunin staðið yfir alla skólagönguna. Hún upplýsir " þeir sem hún ræddi við hafi lent í því sama og Björg segir frá í bók sinni, að kennarinn hafi leitað á þá í skriftarkennslu. Þá þurfi nemendurnir að sitja stífir og stjarfir og ekki hreyfa sig. „Ég hef ekki fengið þá sem lentu í heimili Skeggja, en aðallega gerðist þetta inni í skólastofunni og maður getur rétt ímyndað sér þá angist sem þessir drengir hafa þurft að kljást við.""

Að nemendur hafi þurft að sitja stjarfir og hafi ekki geta hreyft sig árið 1965, en ekki árið 1970 þegar ég fékk skriftarkennslu, tel ég af og frá. Skriftartímar í mínum skóla voru ekki hljóðlátari en aðrir tímar.

Hvernig það er yfirleitt hægt að bogra yfir nemanda og færa fullorðna hönd inn í buxnaklauf 11-12 ára drengs á ég erfitt með að sjá að sé líkamlega mögulegt. En bekkjasystir Bjargar sem sat við hliðina á henni sá þetta líka. Vonandi er hún enn til frásagnar. Eða er fólk úr Höfðaborginni svo andlega og félagslega kramið vegna skólavistar sinnar í Laugarnesskóla fyrir nær 50 árum síðan, að það þorir ekki að segja neitt enn.

Við leit af "teacher putting/puts hand into studens pants" á netinu fann ég ekki neinn kennara úti í hinum brenglaða heimi sem hafði gert slíkt í skólastofu meðan á tíma stóð. Skeggi Ásbjarnarson kennari var greinilega á undan sínum tíma. Eða er hann fórnarlamb hópæsingar og kynóra í hálfbrengluðu þjóðfélagi? Ísland er á góðri leið að verða nýtt ríki í Bandaríkjunum, þar sem vart má koma við barn án þess að það sé tengt kynferðisáreitni. Ég las þessa grein um bandarískan kennara sem fjölmiðlarnir ásökuðu fyrst fyrir að hafa komið við drengi, en það reyndust vera stúlkur. Hann á nú yfir höfði sér 20 ára dóm fyrri að hafa komið við tvær stúlku, þó svo að það komi ekki fram í fréttum hvar og hvernig. Hann getur að öllum líkindum varið sig fyrir dómstólum (þó maður hafi ekki mjög hátt álit á réttarkerfi BNA) ef hann er saklaus, en það getur Skeggi Ásbjarnarson ekki.

Á litla Íslandi hefur Guðrún Ögmundsdóttir hins vegar tekið að sér að dæma Skeggja Ásbjarnarson í hjáverkum - í hlutverki æðsta dómara sem fær að dæma dauða menn í fyrstu frétt í aðalkvöldfréttum ríkisfjölmiðils. Hún nýtur dyggrar aðstoðar blaðamanna sem margir virðast hafa óhemjuáhuga, jafnvel sjúklegan áhuga á öllu kynferðislegu, ef þeir eru ekki uppteknir af órum um framtíð sína í ESB. En eitt er víst að RÚV og Guðrún Ögmundsdóttir eru ekki æðsta dómsstig í landinu.

Ekki er allt sem sýnist - í fljótu bragði

Hvítur reykur yfir Rómarborg

 

eða eins og Danir segja: "Habemus kolonihavehus"

Maður gleðst vissulega yfir því að kaþólskir séu nú búnir að fá sér nýjan Páfa, Fransiscus / Jorge Mario Bergoglio,  sem virðist í fljótu bragði ekki hafa hylmt yfir glæpi bræðra sinna og systra í kirkjunni. Hann á meira að segja góða vini á meðal gyðinga í Argentínu. Svo eldar hann ofan í sig sjálfan og labbar í vinnuna. Líklegt þykir mér að Vatíkanið banni honum alla góða siði sína. Þetta virðist þó vera hinn sterkasti karl, sem lifað hefur með eitt lunga síðan hitt var tekið þegar hann var unglingur.

Þetta getur sem sagt ekki orðið betra, nema vera skyldi að næsti páfi yrði kona.

Við sem aðra Guði höfum óskum Jóni Val og hinum milljörðunum til hamingju. Myndin efst sýnir fyrirboðann. Frans missti kardínálakollhúfuna í vindgusti á Péturstorginu. Nú er hann komin með hvíta húfu og vonandi er hún hrein.

Among the best

 

Nýlega hafa birst yfirlit yfir gæði háskóla í heiminum. Sú fyrri er gerð af QS stofnuninni (sjá topuniversities.com) og birtist hún í síðastliðnum mánuði. Þar var Háskóla Íslands ekki að finna á lista með 400 bestu háskólum heimsins. Þögn Háskólans var sláandi yfir þessari frétt, jafn sláandi og hvað mönnum kemur það á óvart að háskólinn er í verri endanum á 300 bestu háskólum heims samkvæmt annarri úttekt hjá Times Higher Education. Þessu var m.a. greint frá í Ríkissjónvarpinu.

Eins og sést á stöplariti Times Higher Education eru rannsóknir og kennsla í HÍ ekki upp á marga fiska.

Ég las nýlega grein eftir Birgir Guðjónsson lækni, sem hann kallar Háskóli Íslands 100 ára (einsemd!) Ég tel hnitmiðaða grein Birgis mjög þarfa greiningu á ástandinu í háskólamálum á Íslandi. Hvet ég menn að kynna sér hana, því hún lýsir því vel hvað veldur því að HÍ er hvorki fugl né fiskur, og er alls ekki á leið til stjarnanna.

Þegar menn velja þriðja besta manninn í stöður lektora og prófessora, fær maður vitaskuld 3. flokks háskóla, 3. flokks nemendur og 3. flokks fræðilegt umhverfi. Klíkuskapurinn í HÍ er líka einstakur og samur við sig, og í honum komast menn örugglega í eitt af 10 efstu sætunum í fílabeinsturni heimsins. 

Frábært ! Aukafjárveitingu og það strax, ef hún er ekki þegar komin!

Öndvegisfyrirlesarinn Chomsky

 

Ekki rísa hugvísindin hátt í Háskóla Íslands á 100 ára "ammæli" skólans. Til að sýna hvað þetta svið nær langt í fræðunum er boðið til landsins Noam Chomsky. Hann er "öndvegisfyrirlesari" Hugvísindasviðs þann 9. september nk. Greinilega fannst ekki neinn hæfur Íslendingur, sem hafði nógu þroskaðan huga og þróuð vísindi sem landsmenn hans gátu gapað yfir í lotningu. Ekki getur það furðað, að enginn íslenskur háskóli kemst á nýbirtan lista yfir sæmilega háskóla.

Chomsky og fylgisfólk hans, sem sumir kalla Chomskyista, eru skilningsríkt fólk, jafnvel nokkuð auðtrúa. Á góðum degi getur meðal Chomskyistar varið rétt helfararafneitara til að efast um Helförina, þeir skilja verk hryðjuverkamanna og annarra brjálæðinga, hvað veldur gremju þeirra og blóðþorsta. Fylgismenn Chomskys eiga það til að líkja Ísraelsríki við Þýskaland nasismans og Gaza við gettóin. Þeir eru sammála um að BNA og Ísrael séu á bak við allt vont í heiminum. Allt vont á sér skýringu og rætur og þær rætur rekur Chomsky og þeir sem aðhyllast lýðskrum hans, til Bandaríkjanna. Þótt Chomsky sé ekki sagnfræðingur eru alþýðuskýringar hans í sagnfræði og líka stjórnmálafræði farnar að mynda "skóla". "Svona viljum við hafa það-söguskoðun" Chomskyista er ekki fræðilega gjaldgeng. Tilfinningar, eins og hatur, ræður þar meira ferðinni en raunhugsun.

Chomsky er örugglega mikill fræðimaður á sviði málvísinda, en nú hef ég ekki sérstaka fagþekkingu á því sviði, þótt ég sé ungaður út úr fornmáladeild á Íslandi. Þó svo að þau fræði, sem Chomsky setti fram á sínum tíma, og sem á íslensku kallast málkunnáttufræði, hafi æ ofan í æ tekið breytingum sem Chomsky hefur eignað skjálfum sér, þó svo að þær hafi flestar komið til vegna gagnrýni frá öðrum fræðimönnum, sem Chomsky virðir að vettugi.

Á síðari árum hefur Chomsky orðið miklu frægari og ástsælli vegna annars en málvísindanna. Hann er einn að guðspjallamönnum pólitískrar rétthugsunar, og þess vegna er honum væntanlega boðið til Íslands, því slík „fræði" þrífast hjá ákveðnu fólki, sérstaklega eftir hrunið. Það sem gert hefur hann einna vinsælastan hjá fólki sem telur sig hafa réttari skoðanir en allir aðrir, er einstakur hæfileiki hans til að lýsa hatri sínu á landi því sem hefur alið hann og Ísraelsríki sem er þjóðríki þeirra ættmenna hans sem ekki hata sjálfa sig, eins og þeir voru annars þvingaðir til að gera gegnum árhundruð ofsókna.

Það eru eru ekki málvísindi sem karlinn ætlar að fræða Íslendinga um í næstu viku. Chomsky kemur með gamalt efni sem hann gaf út bók hér um árið, eða eins og Háskóli Íslands upplýsir; "Chomsky fjallar um stöðu heimsmálanna, lýðræði, vald og ofbeldi undir yfirskriftinni: ,,The two 9/11s: Their historical significance". Þann 11. september verður áratugur liðinn frá árásunum á Tvíburaturnana í New York en Chomsky hefur talsvert ritað og rætt um orsakir og afleiðingar þeirra".

Chomksy og hryðjuverkahöfðinginn Nazrallah

Í dag er hatur í garð Bandaríkjanna og Ísraels því miður vinsælt tómstundargaman meðal margra menntamanna á Vesturlöndum og fyllir allt í hugmyndarheimi þeirra og skoðunum. Það eru nærri því orðin fremstu hugvísindin að hatast út í Ísrael, þótt frekar ætti að kalla það hugarangur. Þó gagnrýni geti mörgum tilfellum verið Ísrael nauðsynleg, er hún ekki yfirveguð meðal manna sem kunna að meta Chomsky. Gagnrýnin veldur miklu æsingi hjá gagnrýnandanum og getur hún versta falli endað með að flokkast sem gyðingahatur. Chomsky mun örugglega krydda ræðu sína með slettu á Bandaríkin og hann lýkur venjulega fyrirlesrum sínum með fúlli ælu á Ísrael með góðri undirtekt áheyrenda.

Af hverju er Chomsky eins og hann er? 

Faðir [Avrams] Noams Chomskys var hebreskufræðingurinn William Chomsky, sem eins og móðir Noams, Elsie, talaði jiddísku í æsku. Það tungumál var þó bannlýst á heimili þeirra hjóna. Þar sjáum við fyrsta þrepið í tilurð þess sem ég kalla aumkunarvert sjálfshatur Noam Chomskys. Til að "meika" það í Bandaríkjunum og víða annars staðar þurftu nýlega aðfluttir gyðingar að aðlagast kröfum umhverfisins. Ef trúin var ekki yfirgefin til að fá stöður og störf, var að minnsta kosti lokað á alla fornynju frá gamla landinu. Menn litu "fram á veg" og vildu meika það í nýja landinu. Nýja landið setti kröfur, ekki síður en það land sem fólk hafði flúið frá. Kröfurnar í báðum álfum byggðu hins vegar oftast á rótgrónu kynþáttahatri, antísemítisma. Þú lifðir stundum af ef þú varst sammála hatursmönnum þínum.

Þegar sumir ungir gyðingar í menntageiranum á Vesturlöndum sáu að vinstrisinnuðum félögum þeirra var enn í nöp við gyðinga eftir síðara heimsstríð og bundu það hatur við Ísrael, var annað hvort að fylgja lögum eða land flýja. Við sáum fjöldann allan af menntamönnum af gyðingaættum sem hötuðust út í þjóðríki gyðinga, einfaldlega til að þóknast umhverfi sínu. Ég þekki persónulega slatta af slíku fólki.  Með árunum dró hins vegar úr þessu sjálfshatri og menn sáu ljósið og mistök sín. Aðrir, eins og Chomsky, sem sótti greinilega sjúklega á viðurkenningu umhverfisins að halda, efldist allur í sjálfshatri sínu.

Árið 1979 varði gyðingurinn Noam Chomsky ásamt öðrum rétt helfararafneitarans Robert Faurrisons til að afneita helförinni á gyðingum í Síðari heimsstyrjöld. Það gerir Chomsky með tilvitnun í hinn heilaga rétt manna til að hafa skoðun, rétt sem ég tel hann hafi þrælnauðgað í tilfelli Chomskys. Ætli hann telji Breivik hinn norska hafa heilagan rétt til að hafa skoðanir sínar? Ætli hann skilji ástæðuna fyrir hatri Breiviks og gerðum, líkt og hann skilur ástæðuna fyrir hatri öfgamúslíma í garð Bandaríkjanna sem leiddi til árásanna á Tvíburaturnana.

Nei, það held ég  ekki, það er ekki sama hver maðurinn er, og þannig er það oft hjá hentistefnuspámönnum eins og Chomsky og hirðmönnum hans. Chomsky er populisti og lýðskrumari og pólitísk rétthugsun hans er ekki eins rökrétt og málvísindi hans eru - vonandi. Maður sem er svo afgerandi í dómum sínum á mönnum og málefnum, eins og Chomsky, ætti að vera í stakk búinn að búast við gagnrýni. En þar er önnur laus skrúfa í karlinum. Hann tekur illa gangrýni.

Þegar Chomsky skrifaði formála að ógeðslegri bók margdæmds helfararafneitarans franska Robert Faurrisons, hefur pólitísk skvaldur Chomsky færst í aukana. Hann segir það sem fólk með sjálfsánægjueyrnartappa í eyrunum vill heyra, en það á ekkert skylt við hugvísindi.

Æi, ég held barasta að Chomsky sé tískufyrirbæri í HÍ, eins og femínistafræði Gender-studies, hinsegin- og kynjafræði, eða hvað þetta heitir allt... 

Maður leyfir sér að draga í efa að þessi maður kunni að lesa, en hann var samt sem áður búinn að ná sér í Noam á bókasafninu. Síðan Chavez komst til valda í Venezuela, hefur gyðingahatur verið landlægt, sjá hér og hér.

Cand. perv. gráðan við háskólann í Álaborg

 

TV2 og Danska dagblaðið Politiken greina frá heldur einkennilegri háskólagrein, sem menn iðka við háskólann í Álaborg í Danmörku.

Í ljós er komið að fólk safnast reglulega saman  í kjallaraherbergi á háskólanum, sem er auðvitað ekkert skrítið. En þarna koma saman karlmenn klæddir í munkakufl og kona (-ur?). Konan stundar svo kynlífsleiki með þeim kuflklæddu, og í anda kollektívismans deila þeir konunni bróðurlega á milli sín. Tekur konan þátt í þessari helgistund, að því er virðist ótilneydd. Við þessar athafnir eru menn með tæki og tól, sem bendir til þess að þetta sé undirdield á einhverri raunvísindadeild eða á læknadeild. Upp komst um þessar athafnir er háskólayfirvöldum barst kvikmynd af þeim, eftir að maður nokkur sem svalaði fræðilegri fýsn sinni hafði sett upp upptökubúnað í kjallara háskólans.

Það er m.a. ónafngreindur prófessor við háskólann, sem stjórnar þessum "kjallaraleik". Hann hefur fengið áminningu hjá rektor, en fær að halda stöðu sinni og kufli. Ég velti því fyrir mér, hvort þarna í kjallaranum hafi farið fram kvöldtímar, þar sem stúdínur gátu bætt einkunnir sínar, en það reyndust eintómir hugarórar, þar sem konan sem þeir lærðu tóku í kjallaranum var algjörlega leik. Sumir hafa það fyrir satt að þetta sé verklegur þáttur að nýrri gráðu við háskólann: Cand.Perv. við Institut for Etik. En eitt er víst, að prófessorinn er danskur, því af nýsku tímdi hann ekki að leigja lókal úti í bæ fyrir perversjón sína og reglufélaganna, en notaði í staðinn kjallarann við háskólann til að gagnast konun (-um?) með gríðarlegan áhuga á klausturólifnaði (eða launum prófessorsins).

Svona er lífið nú fjölbreytilegt undir hvelfingum fílabeinsturnanna, ef sauðgrár almúginn hefur verið að velta fyrir sér hvað menn eru að gera þar, þegar þeir eru ekki að baktala kollega og tala illa um keppinauta sína.

Gæti svona gerst á Íslandi? Neeeeeh, jú kannski á Akureyri. En hnífur í bakið og baktal er víst algengari íþrótt í hinum akademíska heimi.  

Ålborg Universitet hefur víst fallið verulega niður á gæðastiga háskólanna eftir þessa frétt, en hver veit? Myndin að ofan er af deildarforseta við kjallaradeildina við háskólann í Álaborg. Henni er ekki skemmt. Myndin hér fyrir neðan, er hins vegar frá kvöldnámskeiði í listasögu Endurreisnartímabilsins, sem nú fer fram við sama skóla.