Örlög í Oregon

Saga Rögnu Estherar Sigurðardóttur var talsvert í fréttum fyrr á árinu. Hér á blogginu var einnig áhugi á málinu. Ragna giftist snemma árs 1946 Emerson Lawrence Gavin, bandarískum dáta sem gegndi herþjónustu á Íslandi. Hún fluttist skömmu síðar með honum til Oregon í Bandaríkjunum. Nú hefur leit ættingja hennar og velunnara borið árangur og búið er að fylla út í mikið af eyðunum, sem fjölskyldan var skilin eftir með eftir að sambandið við Rögnu Esther slitnaði fyrir meira en 60 árum.

Frá því fyrr í ár hefur Lillý Valgerður Oddsdóttir sýnt málinu áhuga og fjölskyldu Rögnu samkennd, og leit hennar bar árangur. Nú eru örlög barna Rögnu og Emersons Gavins þekkt, eftir að sumir höfðu um tíma haldið að faðir þeirra hefði jafnvel myrt þau. Sonur hennar Raymond Leslie Gavin (er á örmum móður sinnar á myndinn efst) og systir Donita Gavin voru ættleidd árið 1953 og fengu ný nöfn: Robert Benson Allen og Debra Jeanne Allen. Donita/Debra Jeanne gekk aldrei heil til skógar og lést árið 1999. Robert er á lífi og býr í Oregon

Lesið frábæra frásögn Anne Saker á The Oregonian: The War Bride: The disappearance of Esther Gavin becomes a family legacy, sem meira að segja flækir Davíð Oddssyni aðeins inn í málið, en hann er bróðir Lillý Valgerðar, sem tókst að finna son Rögnu Estherear.

Enn er ekkert vitað um örlög Rögnu Esterar, en miðað við það sem er þekkt er um hvað Ragna Ester mátti þola í hjónabandi sínu með Emerson Gavin, og hvernig börn hans úr síðari hjónaböndum bera honum söguna, eru lítil ástæða til að ætla annað en að örlög hennar hefi borið að með óeðlilegum hætti.

Óska ég ættingjum Rögnu Estherar á Íslandi til hamingju með að finna meiri vissu um afdrif ættingja sinna, og að vera komin í samband við frænda sinn í Oregon. Það geta þau fyrst og fremst þakkað Lillý Valgerði Oddsdóttur, sem af einhverjum ástæðum var ekki nefnd í frétt Sjónvarps í gær.

Ragna Esther Sigurðardóttir

Hitler vitjar Palestínumanna í draumi

 

Zayzafuna heitir palestínskt tímarit fyrir börn og ungmenni. Þessi palestínska Æska er uppbyggilegt rit sem stærir sig af því að efla umburðarlyndi og lýðræði. Mennta- og Menningarmálaráð PLO styður útgáfuna á Zaysafuna og peningar frá UNESCO og Spáni fara í að gefa tímaritið út.

Umburðalyndi í þessu palestínska tímariti á þó aðeins við í samskiptum múslíma við kristna og t.d. við Drúsa. En þegar kemur að gyðingum er annað upp hljóð í skrokknum

Nýlega birti tímaritið Zaysafuna grein eftir 10 ára stúlku sem skrifaði dæmisögu þar sem Hitler vitjar hennar í draumi: "Ég sneri mér að næstu dyrum, þar á bak við beið Hitler eftir mér. Ég sagði, "Þú ert sá sem drapst gyðingana?." Hitler svaraði: "Já, ég drap þá [gyðingana] svo þið gætuð öll vitað, að þeir eru þjóð sem dreifir eyðileggingu um alla heimsbyggðina. Og það sem ég bið ykkur um, er að vera seig og þolinmóð í þeirri þjáningu sem Palestína upplifir nú fyrir þeirra hendi."

Simon Wiensenthal Center hefur haft samband við UNESCO sem nýlega gerðu Palestínu að fullgildum aðildarríki í samtökunum. Þar á bæ hefur embættismaður látið eftirfarandi frá sér fara: "Leyfið mér að undirstrika, að UNESCO tekur þetta mál mjög alvarlega og getur ekki annað en fordæmt og tekið afstöðu gegn yfirlýsingum ... Við munum vekja athygli viðeigandi palestínskra yfirvalda á málinu".Þetta er vitanlega vita ósiðlegt svar og algjörlega óviðeigandi viðbrögð. Palestína er nýorðin fullgildur meðlimur í UNESCO, og peningar samtakanna eru strax notaðir í gyðingahatur og ofsóknir.

Barnaníð og -misnotkun Palestínumanna er vitaskuld ekki nýtt fyrirbæri.

Ég velti því fyrir mér, hver hafi vitjað Össurar Skarphéðinssonar í blautum draumförum hans upp á síðkastið, meðan hann er ekki á svefngöngu í ESB? Alþingi Íslands hefur nýlega fagnað og stutt stofnun Palestínuríkis, þar sem þegnana dreymir Hitler, sem gefur þeim ráð. Ísland leggur blessun sína yfir þjóð sem leitar ráða hjá framliðnum þjóðarmorðingja. Sjá menn ekki hvaða mara hvílir á íslensku þjóðinni?

Þessi bakar hálfmána og hakakrossa. Það er víst í tísku. Hún kann ekki við gyðingakökur.

GLEÐILEG JÓL

Össur would like to think, but does he?

 

Mikilmennskubrjálæði, veruleikaflótti eða greindarskerðing er það sem fyrst kemur upp í huga manns, þegar maður hlustar og horfir á Össur Skarphéðinsson í viðtali sem the Stream á Al-Jazeera átti við hann gegnum Skype. Takið eftir því hvernig hann segir að Ísland og Íslendingar hafi stutt Palestínu í 10 ár, hvernig hann heldur því fram, að á Íslandi hafi viðurkenning Palestínuríkis verið í bígerð í tvö ár, þ.e.a.s. að undirbúningur viðurkenningarinnar hafið hafist áður en Abbas sagðast ætla að lýsa yfir stofnun Palestínuríkis.

Sjáið einnig og heyrið hvernig Össur greinir frá því, að Ísland styðji líka Ísraelsríki; Og eins hvernig hann greinir frá því, án þess að það hafi nokkurn viti borinn tilgang í röksemdafærslu hans, að hann hafi ferðast til Palestínu í ár og undirstrikar að hann hafi vísvitandi ekki heimsótt Ísrael í þeirri ferð. Hvernig stendur á því að maður sem segist vilja friðarviðræður stríðandi fylkinga, vill ekki hlusta á rök Ísraels? Það er aðeins til ein skýring á því: Össur er Ísraelshatari og getur ekki hugsað sér að ræða við Gyðinga í ríki þeirra.

Takið eftir því hvernig Össur fer fram úr sjálfum sér þegar hann spilar út norræna kortinu og segir virðinguna fyrir mannréttindum á Norðurlöndunum sé ástæðan til þess að Norðurlandaþjóðirnar styðji Palestínu, því engir séu eins ofsóttir og Palestínumenn. Össur hefur greinilega ekki heyrt um mannréttindabrot Palestínumanna.

Ruglið í manninum setti þó fyrst nýtt heimsmet, þegar hann talaði um "the economical miracle" á Íslandi og var spurður af hverju Ísland vildi í ESB þegar efnahafsástandið þar væri jafnvel verra en á Íslandi.

Deginum áður en þetta makalaus rugl var sent um alla heimsbyggð öfganna, hafði samstarfsaðili Össurar á Gaza, sem hann reyndar heimsótti fyrr í ár, hvatt menn á  fjölmennum fundi til að fylkja liði í arabískum her til að frelsa Jerúsalem og Aksa moskuna. Stóð Hanieh á ræðupalli sem var í laginu eins og skip og eins og myndin sýndir er þessi stýrimaður Össurar þegar á leiðinni til að eyða Ísraelsríki. Össur og Íslendingar eru nú bátsmenn á árásardalli Hamas, hvort sem þeir vilja það eður ei. Össur er búinn að selja Íslendinga á fæti í hryðjuverkastríð Palestínumanna gegn eina lýðræðisríkinu fyrir botni Miðjarðarhafs, og á nú bara eftir að senda okkur nauðug í ESB. 

Já, ég veit ég bý í ESB, og ég er líka búinn að vera atvinnulaus í nærri 4 ár, síðan ég vann sem póstmaður, þótt ég sé með doktorsgráðu, en þær geta komið sér vel við lestur á umslög. 

Forseti Íslands og utanríkisráðherra fræddu Nubo um heimsskautaísinn

 

»Den islandske præsident og udenrigsminister har fortalt mig, hvordan isen smelter, og at Island ligger godt placeret til havne. Der vil med sikkerhed blive en ny korridor her, som forbinder Europa, og det er ikke en dårlig ide. Kinesiske skibe skal også kunne bruge den, og det er ikke noget, som de lokale skal være bange for,« segir Huang Nubo.

Sjá Kinablog.dk, þar sem fréttaritari danska dagblaðsins Berlingske Tidende í Kína, Kim Ratchcke Jensen, var með viðtal við Huang Nubo í október síðastliðnum.

Er fólk ekki farið að sjá í gegnum þennan kínverska heimsvaldafasista og heimsskautaref í pöndubúningnum og meðhjálpara hans?

Lesið þessa fjárfestafrétt:

Huang með peningana í plastkassa á Hólsfjöllum

Socialdemocratus pecunarius

Telja herinn horfa til Íslands

Til hamingju með daginn

 

Fullveldisdagurinn verður brátt liðin tíð ef Jóga, Skallakollur og hinir trúðarnir í sirkus Alþingi komast upp með landsöluna. Fólk sem vill selja sig heimsvaldastefnu Kínverja og gefa landsins fáu gögn og gæði einhverjum gráðugum lýð í Evrópu, halda örugglega ekki upp á fullveldisdaginn. Græðgin kemur í veg fyrir slíkt.

Ég segi frekar frá þessum fallegu fánum á Fornleifi einhvern af næstu dögum, eða áður en blár líkdúkur ESB með merki þyrnisrassgatsins fer að blakta hér við annað hvert hús.

Alþingi viðurkennir eyðingu Ísraels

 

Alþingi ákvað í dag að viðurkenna ríki sem ekki er til. Þeir sem stofna vilja það ríki leyna því hvergi, að þeir vilja sjá Ísraelsríki feigt.  

Þeir öfgafullu leiðtogar, sem stofna vilja Palestínuríki afneita reyndar flestir rétti gyðinga að landi sínu sem SÞ samþykktu á sínum tíma. Þeir afneita flestir þeirri helför sem gaf mönnum á Vesturlöndum næga ástæðu til að viðurkenna stofnun ríkis Gyðinga á því svæði sem það eitt sinn var á. Þeir vilja ekki að gyðingar búi í fyrirhuguðu landi Palestínu. Þeir viðurkenna flestir ekki tilvist Gyðinga og ríkis þeirra, og heldur ekki Gyðingdóm. Sumir þeirra herja hvenær sem þeir geta á Ísrael og hafa í frammi lygaherferðir sem stefna að því að grafa undan Ísraelsríki.  

Ísland styður nú að mínu mati eyðingu eina lýðræðisríkisins í Miðausturlöndum. Það er sorglegt eins og svo margt annað sem gerst hefur á Íslandi á síðari árum. Ísland gerir sig að athlægi hvar sem er í heiminum. En ég bjóst ekki við öðru, því hvað gerir fólk sem vill gefa sitt eigið land eða selja það hæstbjóðanda? Falleruð hórdómsþjóð í Ballarhafi er ekki mikill stuðningur við eitt eða neitt.

Eini flokkurinn á þingi, sem bjargaði andliti Íslands var Sjálfstæðisflokkurinn. Viðurkenning Alþingis á ríki, sem ekki er einu sinni sátt um meðal Palestínuaraba sjálfra, er Palestínuaröbum aumur stuðningur.

Ögmundur gaf sig ekki

 

10 bónusstig til karlsins fyrir að fylgja lögum. En það er örugglega eftir að kosta hann dýrt. Kínavinafélag Samfylkingarinnar er í vígahug.

Blodrødt lig i lasten

Atvinnu- og framfararáðherra Dana, Ole Sohn, sem nú er meðlimur í Socialistisk Folkeparti (SF), en var áður meðlimur og formaður Dansk Kommunistisk Parti (DKP), hefur reynst nýju ríkisstjórninni í Danmörku léleg auglýsing, jafnvel hættulegri en furðufyrirbærið Sass Larsen sem varð að sjá af ráðherratign vegna þess að hann umgekkst rokkara og annan rumpulýð of mikið. Ole Sohn er ágæt opinberun á ótrúverðugleika nýju ríkisstjórnarinnar, sem er örugglega eftir að valda meira atvinnuleysi í Danmörku en nú er og fara með Danmörku úr öskunni í eldinn.

Þessi fyrrverandi DKP-leiðtogi, sem í den tid kyssti skindauðar hendur og fætur Erichs Honecker, hefur fram í rauðan dauðann logið um vitund sína um rússagull sem rann í stríðum straumum til DKP. Nú, þegar hann er orðinn atvinnumálaráðherra í rauðbleikri sósustjórn hér í Danaveldi, kemur sannleikurinn fyrst í ljós, en þó fyrst eftir að fyrrverandi félagar hans í kommúnistaflokknum sögðu Sohn sinn ljúga, þegar hann sagðist ekki vita eitt eða neitt. Sohn er sagnfræðingur að mennt. Maður les nú hér eftir allt eftir hann með varnagla. Það hljóta að vera pólitískar fegrunarbókmenntir.

Atvinnumálaráðherra, sem lýgur nú um fortíð sína, mun alltaf ljúga. Danaveldi er greinilega á rauðri rennubraut til andskotans. Vont var það með sjálfsblekkingu borgaraflokkanna, en vont versnaði með innantómri stefnu Gucci kerlingarinnar, Thorning-Schmidt, þessari sem er gift hommanum frá Wales (Kinnoch). Hún getur þakkað rússneskum gullnjósnurum gróusöguna um manninn sinn. Thorning-Schmidt var forðum sjálf meðlimur í DKP. Svo ekki sé talað um Gúlagsjarmörinn Villy Søvndahl sem  því miður er orðinn utanríkisráðherra. Hann er tikkandi bomba eins og kollega hans á Íslandi, þó Sövndal  sé enn ekki farinn að gera hosur sínar grænar fyrir Hamas. Það eru þrátt fyrir allt enn takmörk fyrir brjálseminni í Danaveldi.

Honey give me money

Margt varð ekki birt

 

Í nýrri bók Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar um íslenska komma er sannleikurinn greinilega sumum svo sár, að aldnir Stalínistar og þar að auki einhver sögulaus rumpulýður á Eyjunni grefur nú síðustu skotgrafirnar til að fara á Hannesarveiðar, sem þykir víst hið besta sport meðal ákveðins hóps á Íslandi.

Tilsvör og athugasemdir á Eyjunni, sem ekki ber að taka alvarlegar en þá veitu sem birtir þær, benda til þess að til sé fólk á Íslandi sem aðhyllist ritskoðun og -bann. Ekki ólíku því sem menn beittu hér áður fyrr til að vernda ímynd Morðsovétsins, þangað  sem þeirra sóttu nám sitt og fjárframlög til menningarmála, meðan milljónir manna voru myrtar Austantjalds vegna skoðana sinna, uppruna eða bara útlits.  

Ekkja Sigfúsar Daðasonar fann sér tilefni til að skrifa skammargrein í Fréttablaðið eftir að hafa gluggað í lokaorð nýrrar bókar Hannesar í bókabúð í Reykjavík. Gæti verið að hún hafi ekki þekkt mann sinn (sem hún giftist árið 1983) eins vel og hún hélt? Í dag bendir Hannes henni í Fréttablaðinu á misminni hennar. Guðný Jónsdóttir hefur kannski rutt sannleikanum til hliðar eftir að draumsýn þeirra hjóna hrundi og óþefurinn í fyrirheitna landinu varð öllum lýðum ljós?

Það var nefnilega maðurinn hennar, hinn siðfágaði frankófíll Sigfús Daðason, sem árið 1961 gagnrýndi opinberlega flóttamanninn Tibor Merlay, sem hingað kom til að segja frá kúgun kommúnista í Ungverjalandi. Sigfús hafnaði árið 1963 ritgerðum Arnórs Hannibalssonar í Tímarit Máls og menningar um kúgun kommúnista í Ráðstjórnarríkjunum og þjónkun íslenskra kommúnista við Kremlverja. Árið 1963 neitaði Sigfús Daðason að tjá sig opinberlega um uppgjör Halldórs K. Laxness við kommúnismann í Skáldatíma, þótt Morgunblaðið leitaði eftir því. Það var Sigfús, sem hamaðist gegn Doktor Zhivagó, eins og flestir Harðlínukremlverjar á vesturlöndum gerðu skipulega. Svo mikil var hin andlega kúgun og siðferðileg slagsíða, að Sigfús Daðason fékk ekki einu sinni  birta gagnrýna grein eftir sjálfan sig í tímariti Máls og Menningar, sem hann ritstýrði. Í dag liggur handaritið á Landsbóksafninu merkt af höfundi sjálfum sem „varð ekki birt". Greinin varð ekki birt frekar en annar sannsleikur um ógnarstjórn Sovétríkjanna og mannfyrirlitningu.

Sigfúsi lýstu margir að honum látnum sem siðfáguðum frankófíl sem bruggaði espresso úr Kaaber kaffi, einhvers konar heimsborgara í fjötrum lágkúru lands síns. Ég man sjálfur aðeins eftir honum sem geðvondum manni í strætisvagni sem sussaði á börn. Við sem ferðuðumst með þessum heimsborgara í níunni eða þristinum veðjuðum á hvort hann myndi fara að reykja inni í vagninum eða ekki, því hann hafði ávallt sett sígarettuna í munninn áður en vagninn kom að stoppistöð hans, nærri þar sem hann bjó í „öreigablokk" í Hvassaleitinu. Hann kveikti iðulega á rettunni á tröppum vagnsins. Seinna las maður ljóð hans í MH og sá að maðurinn með gulu reykingafingurna var merkilegt skáld.  

Með bók Hannesar vitum við hins vegar betur, hvað var oft bak við ytra lag og búning íslenskra  menningarvita og hve margt „varð ekki birt": Það er miður falleg saga, sem fyrir suma er erfitt að minnast. Hannes Hólmsteinn hefur unnið stórverk um vondu minningarnar, sem svo margir vildu gleyma. Það er góð sagnfræði og nauðsynleg!

Flóttamaður eða bóhem frá Beirút

Meðan litlu börnin í Reykjavík komast ekki á dagheimili fyrr en þau geta sagt „Gnarr", er múmínálfurinn við Tjörnina búinn að bjóða skáldi frá Beirút til dvalar á Íslandi á kostnað borgaranna. Í tvö ár getur Mazen Maarouf lifað í Reykjavík á kostnað ykkar. Hann fær íbúð og framfærslukostnað borgaðan af skattpeningum Reykjavíkinga. Fær hann ekki líka bíl, píanó og frítt í sund?

RÚV, sem er nyrsta málgang Hamas og Fatah, með virka liðsmenn eins og Gunnar Hrafn stjúpson Jóhönnu forsætisráðherra og Kára litla Gylfason, greinir frá því að Maarouf hafi komið til Íslands á mánudaginn og fái þar nú skjól. Það er gefið í skyn í fréttum RÚV, að hann óttist yfirvöld í Líbanon, þar sem hann annars býr, þegar hann er ekki að leika flóttamann á Íslandi.

Maarouf ferðast um á líbönsku vegabréfi og hefur árið 2011 farið á ljóðahátíðir í öðrum löndum. Í tengslum við eina þeirra í Edinborg var gerð þessi stuttmynd, þar sem hann lýsir því yfir, að þó svo að Ísraelsmenn leyfðu honum að snúa aftur, þá myndi hann ekki gera það, því hann liti á Líbanon, fæðingaland sitt, sem sitt heimaland. En kannski er hann hann nú ofsóttur fyrir þá yfirlýsingu sína?

Í myndinni hér kemur í ljós, að Maarouf hafi alist upp í Caracas stræti við ströndina í Beirút. Caracas gata, sem nú er reyndar kennd við Kuwait, er ekki í neinum flóttamannabúðum, heldur gata í einu ríkasta hverfi í vesturhluta Beirút, Al Manara, rétt hjá American University og fjölda lúxushótela. Hann segir að fjölskylda sín hafi verið færð í þessa byggingu nærri ströndinni, þar sem hann sá sjóinn úr stofuglugganum. Það bendir til þess að æskuhúsið sé neðst á Caracas stræti sunnanverðu, og líklega hefur Maarouf horft yfir fjölfarna General de Gaulle götu.

Maarouf segir okkur að fjölskylda hans hafi verið færð til Caracas götu eftir að "fólk hafði verið drepið í flóttamannabúðum", þannig að skilja má að fjölskyldan hafi komið frá búðum þar sem Palestínumenn voru myrtir, t.d Sabra og Shatila árið 1982. Þeir Palestínumenn, sem ekki fóru með Arafat til Túnis, búa flestir enn í Sabra og Shatila. Þess vegna finnst mér ótrúlegt að heyra um Palestínumenn sem hafa verið settir í íbúð í besta hluta Vestur-Beirút, nema að fjölskyldan hafi verið kristin eða síamúslímar, en Palestínumenn með þau trúarbrögð fengu venjulega full borgararéttindi í Líbanon.

Væri ekki miklu nær fyrir Íslendinga að styðja Palestínumenn sem lifa við sult og seyru í Sabra og Shatila en að borga undir einhvern bóhem frá Beirút? Íbúar Sabra og Shatila, eins og Palestínumenn víðar, eru vísvitandi undirokaðir af arabaþjóðum. Sú kúgun er hluti af sameiginlegu stríði Arabaríkja gegn Ísrael.

Maðurinn, sem er með píanóleikaranum Mazen í myndinni efst, er þekkt ljóðskáld og jetset-fígúra í Líbanon: