Félagsskapur í Litháen leitar íslenskra meðlima

 

Ég er meðlimur í félagsskap í Litháen, Vinum Åge Meyer Benedictsens, sem vill halda minningu og heiðri íslenskrar þjóðhetju á lofti. Nei, er tala um Jón Baldvin, sem um þessar mundir hvílir sig bak við sól sína, heldur Åge Meyer Benedictsens.

Åge Meyer Benedictssen (1868-1927) hef ég lítillega nefnt áður hér og hér, en móðir hans var íslensk og fæddist í Hæstakaupstað (Ísafirði), en faðir hans var danskur gyðingur.

Åge Meyer var á sínum tíma þekktur ferðalangur, þjóðfræðingur, málfræðingur og alþýðufræðari í Danmörku. Hann ritaði fjölda áhugaverðra bóka, m.a. um Ísland. Eitt þekktasta verk hans, Et Folk, Der Vaagner (1895),  fjallaði um Litháen og nauðsyn þess að litháíska þjóðin fengi frelsi og sjálfstæði.

Það eru enn ekki nóg af Litháum sem vita um þennan félagsskap í Litháen og hann vill líka fá félagsmenn frá Íslandi, líka Jón Baldvin. Ég er að fara á þing félagsins í Kaunas síðar í þessum mánuði, og vona þá að heyra að Íslendingar hafi skráð sig í félagið.  

Félagar geta menn orðið með því að hafa samband við Dr. Svetlönu Steponoviciene i Vilnius,  [e-mail],  sem margir á Íslandi þekkja fyrir þýðingar sínar á íslenskum bókmenntum. Félagsgjöld er ekki há. Að gerast félagsmaður í Vinum Åge Meyer Benedictsens er góð leið til að kynnast Litháum, sem eru mjög fjölbreytt þjóð sem enn er að móta frelsi sitt eftir 20 öldina sem lék þá illa.

Heimsmaður eins og Åge Meyer Benedictsen, sem var Dani og Íslendingur af gyðingaættum, og var talsmaður minnihlutahópa og smáþjóða,  er einn besti Litháensvinur allra tíma. Undir merkjum hans er hægt að hafa áhrif á góða þróun í Litháen, þar sem allir geta lifað saman, lært af sögunni og mistökunum sínum og ekki síst Litháar sjálfir.

Ég hef alltaf litið á Litháen sem þjóð minnihlutanna. Ef þeir lifa saman án þjóðernisrembu og haturs og sögubrenglunar sem leiðir til öfga, spái ég Litháum góðs farnaðar. Litháen er safn af dugmiklum þjóðarbrotum og án þeirra allra er ekkert Lithaugaland. Land hinna lituðu hauga, lands hins mismunandi fólks.

En...

 í dag er ástandið ekki gott í Litháen. Menn sem tala máli litháískra gyðinga eru kallaðir "Talibanar". Helför gyðinga, sem margir Litháar tóku þátt í, er líkt við ódæðisverk Rússa meðan þeir stjórnuðu landinu. Því er einfaldlega ekki hægt að líkja saman. Vissulega frömdu Sovétrússar andleg þjóðarmorð í baltnesku löndunum og fjöldi fórnarlamba var stór. En  í dag ættu menn að hafa lært af mistökunum. En svo er ekki. Ríkistjórnir Litháens, Lettlands og Eistlands leyfa göngur nýnasista undir því yfirskini að þeir séu að minnast frelsishetja landa sinna. Sumar þeirra frelsishetja sem menn dýrka í Baltnesku löndunum höfðu stundað morð á gyðingum, áður en Þjóðverjar hertóku Baltnesku löndin. Enn aðrir unnu ötullega með þjóðverjum í morðverksmiðjum nasismans.

Frjálsum þjóðum, sem eru meðlimir í Evrópu og NATO, er ekki stætt á því að dýrka morðingja gyðinga, eins mikilvægasta minnihlutans í Litháen gegnum tíðina. Það þýðir ekki að nota sovétaðferðir í Baltnesku löndunum, nú þegar Þjóðirnar eru komnar inn í ESB, NATO og annan félagsskap. 

Nýlega var reynt að stöðva gagnrýnisrödd prófessors Dovid Katz, prófessors í jiddísku við háskólann í Vilníus, sem heldur úti heimasíðu http://defendinghistory.com/ um þá sögufölsun sem fer skipulega fram í baltnesku ríkjunum með fulltingi og stuðningi yfirvalda. Dr. Katz var úthýst úr embætti sínu! Það er gamalkunn sovétísk aðferð, en það vantaði bara gúlagið!

Félagar í LAF smala saman gyðingakonum í Kaunas árið 1941

 

Nú síðast standa litháísk yfirvöld í ströngu við að flytja jarðneskar leifar Juozas Brazaitis (Ambrazevičius) til Litháen, þar sem grafa á þær í Upprisukirkjunni í Kaunas. Brazaitis, sem dó í BNA árið 1972 var um tíma strengjabrúða þjóðverja, forsætisráðherra í litháískri ríkisstjórn sumarið 1941, sem stofnuð var af LAF (Framvarðarsveit Litháískra aktívísta). Félagsmenn LAF tóku þátt í grimmdarlegum morðum á gyðingum landsins áður en að Þjóðverjar ruddust inn í landið. Nú á að heiðra minningu félaga úr morðsveitum í kirkju í Kaunas, eins og hann væri þjóðhetja. Hve lágt geta menn sokkið? Mæli ég að  með að menn lesi þessa grein, eftir Leonidas Donskis, fyrrv. prófessor í sagnfræði í Kaunas sem nú situr á Evrópuþinginu

Öfgafullir þjóðernissinnar og nasistar í skrúðgöngu á Fullveldisdegi Litháa, 11. mars sl. Boðskapurinn er greinilegur Í dag gatan - á morgun Þingið (Seimas). Sumir í göngunni báru hvít armbönd eins og þau sem LAF notaði er þeir myrtu gyðinga. Sjá hér

 

Mín von er sú, að íbúar í Litháen sjái, að Åge Meyer Benedictsen, sonur danska gyðingsins og íslensku kaupmannsdótturinnar, sé góð hetja. Åge Meyer Benedictsen er tilvalin þjóðhetja fyrir Litháa. Ég er einnig viss um að Åge Meyer Benedictsen, sem elskaði landið Lietuva svo heitt, hafi lítið kært sig um árlegar skrúðgöngur öfgamanna sem vilja minnihluta feiga eða þjóðarmorðastofnun sem um tíma hafði nýnasista starfandi sem sérfræðing. Hann hótaði að myrða þingmenn í Lithauen í Facebooksíðu sinni. Åge Meyer Benedictsen hefði ekki kært sig um að sjá stjórnmálaflokka á þingi frjálsrar Litháíen sem berst gegn rétti samkynhneigðra og rétti gyðinga til þess að saga þeirra í landinu sé ekki skrumskæld af frumstæðum þjóðarrembingi.

Velkomin í Vini Åge Meyer Benedictsens.

Á Íslandi er saga Fischers lygasaga

 

Í gær kom út bók Helga stórmeistara Ólafssonar um síðustu ár Bobby Fischers á Íslandi. Óska ég skólastjóra Skákskólans til hamingju með bók sína. Þótt ég hafi ekki lesið bókina, verð ég strax að lýsa áhyggjum mínum. Helgi var að sögn náinn vinur Fischers. Nánir vinir eru ekki alltaf besta heimildin um menn.

Síðustu ár Fischers einkenndust því miður ekki af skáklistinni, eins og góðir menn höfðu vonast til, með því að hjálpa honum til Íslands. Fyrir utan að vera alvarlega sjúkur líkamlega, var Fischer einnig andlega vanheill. Mikill tími hans og meintrar konu hans, Myioko Watai, fram að komunni til Íslands árið 2005, fór í að halda úti vefsíðu í Japan. Vefsíða þessi innihélt mestmegnis frumstætt andgyðinglegt efni. En þar voru einnig birt bréf til fyrirmenna á Íslandi. Er Fischer kom fram í fjölmiðlum síðustu árin, notaði hann sérhvert tækifæri sem gafst til að lýsa andstyggð sinni á gyðingum, t.d. á fyrsta blaðamannafundi sínum á Íslandi.

Haturssíða sú sem Fischer og Watai héldu úti í Japan var lokað eftir dauða Fischers, en Ríkissaksóknari neitaði að lögsækja Fischer fyrir þessa síðu, sem var brot á hegningarlögum. Hún hefur skilið eftir sig spor eins og allt annað á veraldarvefnum, sem kastar ljósi á ýmsa hluti.

Eins og Íslendingum er kunnugt um, erfði Miyoko Watai Fischer. Hæstiréttur tók gilda japanska pappíra sem sýndu að „brúðkaup" Fischers og Watai sem átti að hafa átt sér stað í fangelsinu í Japan 2004, en að hjónavígslan hefði fyrst verið "samþykkt" árið 2005.

Vandamálið er bara, að þegar Fischer á að hafa kvænst Watai í fangelsi árið 2004, gat Fischer ekki, og mátti ekki samkvæmt japönskum lögum (sjá hér), kvænast japönskum ríkisborgara.

Fischer hafði verið tilkynnt af innflytjandayfirvöldum á Narita-flugvelli og dómsmálaráðuneyti Japans þann 13. og 15. júlí 2004, að hann væri ólöglegur innflytjandi, sjá hér og hér. Þess vegna var hann í varðhaldi í Japan. Samkvæmt japönskum lögum geta ólöglegir innflytjendur ekki kvænst eða gifst japönskum þegnum, og sérstaklega ekki ef hinn ólöglegi innflytjandi situr í varðhaldi japanskra yfirvalda eins og Fischer gerði.

Ég hef margoft sýnt fram á hér á blogginu (sjá t.d. hér og hér), að Fischer talaði um Miyoko Watai sem vinkonu (friend) sína, löngu eftir að hann á að hafa gifst henni. Ég og aðrir telja að Kanadamaðurinn John Bosnitch, sem var vitni við réttarhöld í erfðamálinu, hafi farið með rangt mál í íslenskum réttarsal um vígslu Myiako Watai og Bobby Fischers. Í bréfi til Davíðs Oddssonar dags. 26. nóvember 2004, kallar Fischer meira að segja Watai "vin" sinn, þó hann eigi samkævmt upplýsingum fyrir Hæstarétti að hafa verið kvæntur henni á þeim tíma, sem bréfið til DO utanríkisráðherra var skrifað.  

Nýkvæntir menn tala nú einu sinni ekki um konur sínar sem vini í opinberum bréfum. Það kórónar allt, að kona Fischers skrifaði sjálf bréfið - og gerði greinilega engar athugasemdir við "vinfangið". Sjá mynd efst, þar sem ég hef litstrikað kjarna málsins.

Þessi gögn og önnur er búið að fjarlægja af internetinu, en það sem eitt sinn fer á veraldarvefinn hverfur þaðan aldrei.

Ég tek enn einu sinni fram að ég álít að Hæstiréttur Íslands hafi látið leika á sig í erfðamáli Fischers, nema að dómarar hafi dæmt gegn betri vitund. 

Ég er líka viss um að þær upplýsingar sem hér birtast eru ekki með í bók Helga Ólafssonar um vin hans Bobby Fischer. Vinir segja ekki endilega sannleikann. Ég álít að upplýsingar þessar hefðu átt að vera með gögnum í erfðamáli Fischers. 

Getur verið að íslensk yfirvöld og dómkerfi hafi ekki rannsakað málið til hlítar? Ég tel ljóst að arfurinn eftir Fischer hafi farið á rangar hendur og íslenska kerfið hafi verið snuðað, enn eina ferðina - eða viljað láta snuða sig, sem virðist mjög ríkt í Íslendingum.

Skák mát!

Kynvillufréttir

 

Dönsk kona verður að manni á Íslandi, og nú verður greinilega farið að bjóða upp á kynskiptingatúrisma á Íslandi.

Vísir.is greinir frá Rikke Arnes, danskri konu sem kom til Íslands og uppgötvaði að Íslendingar senda hugskeyti þegar þeir aka bifreiðum. 

Rikke Arnes, (sem líklega er frá Árnesi), hefur ekki tekist að læra þessa list Íslendinga sem felst m.a. í að þeir þurfa ekki að gefa stefnuljós.

Frú Arnes má þó vel við una, því eftir síðustu ferð sína til Íslands er hún/hann orðin að karli. Vísir.is byrjar frásögnina af ferð Rikke til Íslands, þar sem hún er kvenkyns, en þegar hún er búin að rausa um hæfileika Íslendinga í telepatíu er hún orðin karlkyns. Geri aðrir betur.

Sjáið þessa makalausu grein Vísis.is, sem greinilega hefur ekki ráðið til sín best gefnu blaðamenn landsins, með því að stækka myndina efst. Varist þó, ef þið gerið það, því þá fara stefnuljósin í gang á bílnum og fiðringurinn gæti orðið annar en hingað til.

Rikke ville være mere glad for Island, hvis flere islanske bilsister blinkede til hende: "Islændingene er uden retning", siger Rikke

Jónas Hallgrímsson á Facebook

 

Auðvitað var það smekkleysa og bríarí hjá mér um daginn að líkja Þjóðskáldinu við fjöldamorðingjann Anders Behring Breivik.

Meiri smekkleysa finnst mér það hins vegar hjá hasarmiðlinum Pressunni að apa þessa myndlíkingu mína eftir (sjá hér) og eigna sér hana á Facebook, án þess að nefna sökudólginn á nafn. Pressuetík?

Nokkrir þeirra sem supu hveljur út af myndlíkingunni, sem einnig birtist hjá Pressunni, virðast engin líkindi sjá með norska brjálæðingnum og þjóðskáldinu. Aðrir, sem hafa haft samband við mig, benda á að nefið sé ekkert svipað, þótt allt annað sé nær steypt í sama mótið. Leyfi ég mér í því sambandi, að nefna, að nefið á Breivik var ekki nógu arískt, svo hann lét breyta því hér um árið. Slíkar breytingar stóðu ekki til boða fyrir Jónas.

Annar líkur, Ole Højland, norskur stórþjófur (sjá hér) 

Bið ég svo aðstandendur og hugsanlega afkomendur þjóðskáldsins afsökunar á því að líkja honum við ófreskjuna norsku. Þetta var bara mannfræðileg, fysíógnómísk, tilraun til að sýna skyldleika Íslendinga við Norðmenn, sem sumir afneita grimmt. 

Útlitið er þó ekki allt.

She's my China girl

 

"Last week she was Miss EU"

Ari Trausti Sternberg von Pasewalk-Guðmundsson

Hér sjáið þið forsetaframbjóðandann Ara Trausta Guðmundsson virða fyrir sér "Stolpersteine", steina með messingplötu sem á eru skráð nöfn ættingja hans í bænum Pasewalk sem fórust í helförinni. Steinum þessum er komið fyrir í gangstétt við hús fórnarlamba helfararinnar.

Ég er alveg viss um að pabbi Ara Sternbergs hefði orðið stoltur af stráknum sínum. Þegar Ari er orðinn forseti, geta menn svo grafið meira í ættgarðinn, minnst föður hans sem þótti gaman af Aríaspeki og var hlýtt til Þýskalands, reyndar svo mikið að í lok 4. áratugar 20. aldar var hann á lista danskra yfirvalda yfir Íslendinga sem þóttu hafa einum of mikil og vinsamleg samskipti við fyrirmenn í Þýskalandi Hitlers.

Mig minnir að Bretar hafi tekið útvarpssendingastöð af Guðmundi Einarssyni í upphaf hersetu. Lydía síðari kona Guðmundar frá Miðdal og móðir Ara var líka "þýsk", reyndar dóttir Pauls Sternbergs efnafræðings, en barnsmóðir Sternbergs, Theresía Zeitner, flutti með Guðmundi til Íslands og Lydia dóttir hennar síðar. Lydia og Guðmundur felldu hins vegar hugi saman og eignuðust þau fjögur börn upp á pólskan máta, m.a. Ara (1948), áður en þau Guðmundur giftust árið 1950.

Afi Ara Trausta, Paul Sternberg, var gyðingur, sem nafnið gæti líka bent til. Hann er af gamalli kaupmannsætt í bænum Pasewalk í fyrrum Austur Þýskalandi.

Hér má lesa um ættir forsetaframbjóðandans í Pasewalk.

Það væri örugglega ekki til annars en að flækja "geðklofa" þann sem menn sjá hjá íslensku þjóðinni, ef hún velur sér forseta sem átti föður sem var hallur undir Hitler og afa sem var gyðingur.

Ari er örugglega góður kostur fyrir hard-core samfylkingarmenn, en við hin höfum einn betri, sem er þegar á Bessatöðum og enginn vafi leikur á um uppruna konunnar hans. En af undanskildum Ólafi Ragnari Grímssyni, þá er Ari Trausti nú eini marktæki valkosturinn meðal frambjóðenda til embætti forseta Íslands.

Eftir að Ari Trausti hefur gengið úr skugga um uppruna sinn í Pasewalk og Berlín, og örlög ættingja sinna, er hann vonandi ekki eins hatrammur út í Ísrael og sumir samferðamenn hans í pólitík.

Jónas er engum líkur, eða hvað?

 

Margir hafa þurft að þola það síðustu  9 mánuðina að vera líkt við hinn geðveika, norska fjöldamorðingja Breivik, sem í dag var leiddur fyrir rétt. Þetta er orðin dægradvöl sumra manna, sem telja að siðferðið á vinstri vængnum sé betra en á þeim hægri. Nú er ekki nóg fyrir suma vinstri menn, jafnvel þá sem stutt hafa Polpot og aðra þjóðarmorðingja, að nota verstu skammaryrðin frá Kreml. Andstæðingurinn er eins og Anders Behring Breivik, ef maður vill sverta pólitíska andstæðinga sína sem mest.

Danskir dátar úr Modstandsbevægelsen heilsa á rússneskan hershöfðingja á Kastrup eftir síðari heimsstyrjöld

 

Veruleikaflóttinn er svo svakalegur, að kveðja sú sem Breivik hefur haft í frammi í réttarsal er sögð vera kveðja hægrimanna. Googlið myndir með textanum "Neo Nazi salute". Er fjölmiðlafólk í afneitun eða er komin ný kynslóð fávita í þessa stétt? Steyttur hnefi er ekki meira hægrisinnaður en Mörður Árnason í Maóskóm.

Sá einasti sem mér finnst líkur Breivik á Íslandi er hins vegar blessað þjóðskáldið, Jónas Hallgrímsson. Sannast það að Íslendingar eiga ættir sínar að rekja til Noregs. Jónas er að verða að 10.000 kalli. Það verður líklega síðasti seðillinn áður en við fáum blíða ásjónu Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar Skarphéðinssonar á evruseðlana. Ljótt er til þess að hugsa, að verðmætasti seðillinn á Íslandi, áður en þjóðin verður prettuð inn í ESB, muni minna umheiminn á versta fjöldamorðingja Norðurlandanna, eða var sá versti ekki annars Dani?  

Hneykslist !

 

Tekið hefur verið eftir skemmtilegu uppátæki annars mjög leiðinlegra útvarpsmanna á RÚV. Stundum koma þó gullmolar, t.d. þegar þau tóku upp á því í leiðindum sínum, að bjóða upp mjög ómerkilegt plastmál sem allt er makað út í varalit Jóhönnu Sigurðardóttur. Uppboðið var í beinni útsendingu og hlustaði ég eins og margir á hvernig Sjónlistasafnið á Akureyri, undir stjórn Hannesar Sigurðssonar, keypti plastbikar sem Jóga hafði drukkið kaffi úr fyrr um daginn.

Nú er bikarinn með stríðsmálningu forsætisráðherrans kominn norður fyrir 105.000 kall (enda nóg til að peningum þar). Svo er Hannes, gamall skólafélagi í MH og í listasöguáfanga í þeim skóla, búinn skrifa klessubikar fársætiráðherrans inn í listasöguna, með skreytnum stíl sínum, viðbættum nokkrum pólitískum pillum, sem þessi mynd gæti ef til vill skýrt.

Mér þykir tenging Hannesar við Marcel Duchamp og aðra góða hneykslara langt út í hött. Jóhanna hefur ekki skapað neitt listaverk, og þetta mál hennar er ekki til mikilla lystauka.

Það eina sem mér datt í hug að minnti á þetta "listaverk" var kúkur í dós. Árið 1961 skóp ítalskur listamaður, Piero Manzoni, verkið Merda d‘artista. Það var lítil dós sem að sögn innihélt 30 grömm af manna úr Manzoni sjálfum. Hann setti 90 slíkar dósir á markaðinn og keyptu listasöfn dósirnar grimmt fyrir það sem svaraði verðinu á 30 grömmum af gulli. Ég hef séð eina slíka dós í listasafninu í Herning á Jótlandi. Verkið minnti mig óneitanlega á íslensk stjórnmál, en dósin hafði þó ekki verið opnuð.

Ég gruna Hannes um græsku, því í honum rennur kaupmannsblóð úr Hlíðunum. Tæknilega séð eru þetta tvö mál eins og sjá má á myndinni efst. Myndin hér neðst sýnir, að listamanninum var mikið mál að komast í ESB.

Hannesi ætti ekki að reynast það erfitt að skella á sig smá varalit og farða og smjatta á innra málinu um leið og hann fer með þulu um ESB og Icesave. Síðan heldur hann hann uppboð í beinni og selur innra málið til hæstbjóðandi í Samfylkingunni, þar sem menn halda vart vatni fyrir alls kyns lystisemdum Jóhönnu Sigurðardóttur. Yrði bikarinn þá vitanlega seldur sem trúarlegt icon, frekar en list. Miðað við það sem menn skrifa stundum um Jógu á eyjan.is, myndi það ekki undra mig, að sumir hverjir myndu tilbiðja slíkan bikar sem væri það hið heilaga gral. Bestu líkneskin eru þau sem eru fölsuð, sbr. líkklæði eitt frá Torino.

Ég sting upp á því, að næsta uppboð til góðgerðarstarfsemi hjá RÚV verði sem hér segir: Þegar Össur Skarphéðinsson tjáir sig um eitthvað næst, verður lygum hans tappað á dós sem merkt verður: Lygar með lauk. Eldaðar eftir ESB stöðlum ofaní auðtrúa asna.

Norður-Kóreumenn æfir út í Íslendinga

 

Fréttastofan KCNA i Pyongyang greinir frá því í fréttatilkynningu hér í morgunsárið, að hjöruliðir úr íslenskum gervilimum hafi valdið því vestræna og síonistíska hryðjuverki sem kom í veg fyrir flug minningarflaugarinnar um hin himneska föður þjóðarinnar Kim Il Sung. Hjöruliðirnir voru notaðir í leysingabúnað annars þreps eldflaugarinnar, þegar í ljós kom að ekki voru nógu margir limlestir á Gaza.

Eldflaugin skilaði hins vegar áætluðum tilgangi samkvæmt flokksráði Norður-Kóreanska kommúnistaflokksins. Hún sýndi afl og mátt norðurkóreönsku þjóðarinnar í hnotskurn.

Basher el Assad forseti Sýrlands hefur á milli vorfjöldamorða sinna óskað Norður-Kóreumönnum til hamingju með aldarafmæli hins ofurguðlega leiðtoga þjóðarinnar Kim il Sung. Norður-Kóreumenn fagna einnig vorkomunni með nýrri stjórn í Líbýu.

Efst er er bútur úr nýrri heimildamynd um barnabarn hin mikla leiðtoga Kim Dip Sovs, sem hefur sýnt áhuga á ígulkerum á Íslandi. Í síðari hlutum myndarinnar er greint frá dvöl hans í Sviss, þar sem hann var eins og sést helsti kaupandi Toblerone og Jodl-Sex-Woche. Neðst er áhugaverð heimildamynd um kjarnorkuáætlun Norður-Kóreu.

Flogið hátt, lotið lágt

 

Eins og hefur örugglega farið fram hjá flestum í ólifnaðinum nú yfir dauðahátíð kristinna manna, var Rússinn Viktor But (Bout) dæmdur í 25 ára fangelsi í Bandaríkjunum um daginn. But, sem er rússnesku útrásarvíkungur árgerð 1967, en betur þekktur sem „Kaupmaður Dauðans", fékk þennan harða dóm fyrir vopnasölu. Saksóknarinn vildi gefa honum 40 ár.   

Mér sýnist að það sem Viktor But hefur sér til saka unnið, sé afar svipað því sem Íslendingur nokkur, Loftur Jóhannesson, hafði lífsviðurværi af hér um árið. Ég rakst á hann við tilviljun í leit á tímarít.is,sama dag og dómur féll í máli Rússans But, þegar ég var að skrifa um greinina um Iceland Food Center í London sjá hér.

Myndin hér að ofan er úr einni af veislum íslendingafélagsins í London, n.t.t árið 1963. Veislurnar voru gjarna haldnar á dýrasta hótelinu í London, Dorchester. Minna mátti það auðvitað ekki vera. Sjármörinn Loftur Jóhannesson, sem síðar gerðist kaupmaður dauðans, sést hér á tali við dömu sem virðist éta hann eins og forrétt með augunum.

Loftur vopnasali

Loftur fór á 7. áratugnum út í "íslenskt útrásarævintýri". Hann kom að mörgum fyrirtækjum sem fóru á hausinn, en auðgaðist að lokum á skítabisness á kanti laga og mannlegrar virðingar.

Sunday Times birti árið 1994 grein með upplýsingum um Loft Jóhannesson. Greinin var kölluð "British companies funded Stasi ": Loftur Johannesson, a businessman who lives in Victoria, central London, allegedly used the London firm to organise the shipment of 12 Soviet-made T-72 tanks to Saddam Hussein's army in Iraq. The British-based arms dealer used IMES, a Stasi arms company, to help facilitate the $26m deal in January 1987.

Þessi íslenski flugkappi dauðans þénaði einnig feitt á stríðinu í Biafra og fyrirtæki hans flaug með vopn til Gaddafís. Spiegel, Vikublaðið Pressan og Mogginn birtu um 1992 1994 og 2000 greinar um vafasöm viðskipti þessa íslenska ævintýramanns. Þessi íslenski captain from hell, les: íslenski athafnamaður á erlendri grund) var líklega haldinn sama brestinum og bankadrengirnir sem settu Ísland á hausinn. Hann stundaði áhættu og var heltekinn af græðgi. Bankadrengirnir gerðu það með fé saklaus fólks, Loftur með peninga fjöldamorðingja.  

Fer leynt - kannski dauður?

Fyrri kona Lofts, Irmgard Toft, dóttir Tofts kaupmanns í Reykjavík sagði frá aröbum á miður huggulegan, en hreinskilinn hátt, á sínum tíma. Í dag væri ekki hægt að skrifa þetta um araba á Íslandi. Irmy Toft skrifaði einnig á sínum tíma um ballett í Moggann. 

En eins og menn vita skipta flugmenn út konum eins og þeir skipta um flugvélar. Önnur kona Lofts flugkappa er franska aðalsdaman Sophie Dumas Jóhannesson (f. 1947). Hún gerðist íslenskur ríkisborgari, en er líka í vopnabransanum. Léttum vopnum þó, en hún var  var af einhverjum ástæðum í nefnd skylmingasambands Íslands sem sótti fundi Heimssambands skylmingamanna árin 2004 og 2008 í París. Sjá hér. Ætli vopnapeningar hafi farið til Skylmingasambands Íslands? Það væri nú aldeilis En Garde.

Spurningin er, hvort Loftur Jónsson hryðjuverkaflugmaður sé enn með viðskipti á Íslandi, kominn á tíræðisaldurinn? Fraktflug, fyrirtæki sem hann var skráður fyrir árið 2000 er enn hægt að finna á ja.is, en ef til vill er það ekki sami bisnessinn og hann var með. Hann situr situr líklega sem aflóga gamalmenni við sundlaugina í Maryland eða í höll í Frakklandi og lætur nudda úr sér gigtina með fyrir morðfé. Hann hefur á 21. öldinni verið örlátur á smáaura í kosningarsjóði Repúblíkana frá heimili sínu í við hina fallegu vík Shaw Bay (Bruffs Island Road) í Easton í Marylandfylki í BNA.

En hefði ekki átt að sækja svona íslenskan siðleysingja til saka, sem flaug um heiminn með vopn fyrir annan hvern einræðisherra arabaheimsins? Að sjálfsögðu!

Sjá einnig hér, hér og hér