Til hamingju með nasistaverðlaunin Andri Snær

Ljósmynd af Andra Snæ, sem í upphafi prýddi þessa færslu, hefur verið fjarlægð að ósk aðila sem hafa haft samband við www.mbl.is. Ég hef rætt við ljósmyndarann sem reyndist eiga myndina, en ekki hafði hann samband við Morgunblaðið og heldur ekki rit það, gefið út af Iceland Express, sem keypt hefur myndina af honum (en ekki einkaréttinn). Greinilegt er að færsla mín hefur farið fyrir brjóstið á einhverjum. Þessum "einhverjum", sem eru búnir að skíta í leðurbuxurnar, og Andra Snæ til heiðurs birti ég nú mynd af ekta þýskum náttúruverndarmanni sem er ekki ósvipaður Andra í Draumalandinu: Ljósmyndin er einnig notuð í leyfisleysi af Alfred Töpfer Stiftung.

 

Andri Snær hefur fengið KAIROS-verðlaunin frá Töpfer Stiftung i Hamborg. Er ekki óborganlegt að forystumaður landverndar á Íslandi þiggi bitling úr sjóð sem fjöldi manns hefur afþakkað verðlaunin frá?

Og vitið þið af hverju:

Alfred Töpfer(1894-1993) var illræmdur nasisti. Hann var félagi í SS. Hann var m.a. foringi í gagnnjósnadeild í París. Hann komst í álnir vegna starfa sinna fyrir SS. Starf hans var að ræna. Hann stórgræddi á stríðinu. Seldi meðal annars kalk til Lodz gettósins, sem notað var til að hella yfir líkhrúgurnar. Eftir stríð hafði hann í þjónustu sinni stríðsglæpamenn eins og  Edmund Veesenmeyer sem vann með Adolf Eichmann við morð á 400.000 ungverskum gyðingum. Hjá honum starfaði einnig Hans-Joachim Riecke, sem var viðriðin útrýmingu á rússneskum föngum.  Allt fram til 1970 studdi Töpfer nasistann Thies Christoffersen fjárhagslega, (Christoffersen bjó um tíma bjó í Danmörku), Christoffersen gaf síðar út ritið "Lygarnar Um Auschwitz" (Die Auschwitzlüge).

Til hamingju Andri Snær. Þú ert greinilega kominn í góðan félagsskap!

Það er ekki nema von að fanatísk umhverfisvernd minni mig stundum á nasisma.

Íslenska þjóðin og þeir sem fagna verðlaunum Andra Snæs, ætlar einfeldnin aldrei að yfirgefa ykkur?

Sjá frekari upplýsingar hér

Gleðileg nasistajól

Það eru ekki allar bókakápur eins fallegar og vel fótósjoppaðar og kápa Viggu forseta. Bókaútgáfan Skrudda auglýsir stíft endurútgáfu bókarinnar Berlínarblús. Raðmyndaauglýsing fyrir þessa skruddu á visir.is. er bæðir ljót og nasísk. Í auglýsingunni er hægt að sjá son fyrrverandi forseta lýðveldisins í SS-úníform, hakakrossfána Þriðja ríkisins og þýska örninn. Maður gæti haldið að það væri komið stríð. Þetta er frekar ósmekkleg og æsingsleg auglýsing. Kannski er þetta talið nauðsynlegt til að selja vöruna? Maður verður að vona að hin háaríska söluherferð á bókinni Berlínarblús beri árangur. Ég bíð þó með að kaupa hana þangað til að ég veit að hún inniheldur eitthvað verulega nýtt.

Maður leyfir sér einnig að vona að þessi endurbætta útgáfa Ágústs Guðmundssonar á bókinni Berlínarblús, sem fyrst kom út árið 1996, innihaldi t.d. leyfi frá Rigsarkivet (Þjóðskalasafninu) í Danmörku fyrir birtingu skjala, sem Ágúst birti í algeru leyfisleysi árið 1996. T.d. skjöl um mann, íslenskan nasista í Danmörku, sem ekki var látinn, þegar skjöl um hann birtust í bókinni. Slíkt er brot á dönskum lögum og er víst hægt að dæma menn í fangelsi fyrri það. Flest þau skjöl sem Ágúst birti úr Rigsarkivet fékk hann aldrei  leyfi til að birta. Hann fékk leyfi til að rannsaka þau (aktadgang), en ekki til að birta þau. Það er tvennt ólíkt í dönskum skjalalögum.

Ýmislegt nýtt er komið út um Íslending í Noregi, sem er söguhetja í bók Ágústs. Maður þessi, Ólafur Pétursson, var valdur að dauða norðmanna og jafnvel fangelsun og fangabúðavist Íslendinga. Arnfinn Haga gaf árið 2007 út bókina Angiveren, sem fjallar um Ólaf, sem eftir "afrek" sín í Noregi, bjó á Íslandi og starfaði við endurskoðun. Væntanlega er það allt með í nýrri útgáfu Berlínarblúss. Bókin fjallar annars mest um Saklausa Sveitastráka, sem af ýmsum ástæðum urðu nasistar.

Mikið af villum var í fyrstu útgáfunni af Berlínarblús og hef ég hér á blogginu sýnt fram á nokkrar í tengslum við Jón Leifs og Halldór Laxness. En sá síðastnefndi var af einhverjum óskiljanlegum ástæðum með í bók Ágústs (þá líklega sem fórnarlamb) og Jón var nú ekki eiginlegur nasisti eins og maðurinn á forsíðu Bókarinnar. Ég skrifaði um það Berlínarboogie.

Þrátt fyrir galla er engin ástæða til að banna bókina, líkt og var í tísku í DDR og nú HÍ.  En sagnfræðingar verða þó að fylgja þeim reglum sem settar eru. Einnig í öðrum löndum. Þeim ber þó ekki að fylgja duttlungum einhverra prívatpersóna sem heimta lögbann.

Ekki er nóg með að bókaútgáfan Skrudda selji Berlínarblús með glóandi hakakrossi og undir ásjónu SS-liða. Útgáfan markaðssetur einnig skáldsögu Elíasar Snælands Jónssonar, Rúnagaldur, sem líka er mjög nasísk í allri hönnun.  

Heil jól lesendur góðir!