Gleðileg nasistajól

Það eru ekki allar bókakápur eins fallegar og vel fótósjoppaðar og kápa Viggu forseta. Bókaútgáfan Skrudda auglýsir stíft endurútgáfu bókarinnar Berlínarblús. Raðmyndaauglýsing fyrir þessa skruddu á visir.is. er bæðir ljót og nasísk. Í auglýsingunni er hægt að sjá son fyrrverandi forseta lýðveldisins í SS-úníform, hakakrossfána Þriðja ríkisins og þýska örninn. Maður gæti haldið að það væri komið stríð. Þetta er frekar ósmekkleg og æsingsleg auglýsing. Kannski er þetta talið nauðsynlegt til að selja vöruna? Maður verður að vona að hin háaríska söluherferð á bókinni Berlínarblús beri árangur. Ég bíð þó með að kaupa hana þangað til að ég veit að hún inniheldur eitthvað verulega nýtt.

Maður leyfir sér einnig að vona að þessi endurbætta útgáfa Ágústs Guðmundssonar á bókinni Berlínarblús, sem fyrst kom út árið 1996, innihaldi t.d. leyfi frá Rigsarkivet (Þjóðskalasafninu) í Danmörku fyrir birtingu skjala, sem Ágúst birti í algeru leyfisleysi árið 1996. T.d. skjöl um mann, íslenskan nasista í Danmörku, sem ekki var látinn, þegar skjöl um hann birtust í bókinni. Slíkt er brot á dönskum lögum og er víst hægt að dæma menn í fangelsi fyrri það. Flest þau skjöl sem Ágúst birti úr Rigsarkivet fékk hann aldrei  leyfi til að birta. Hann fékk leyfi til að rannsaka þau (aktadgang), en ekki til að birta þau. Það er tvennt ólíkt í dönskum skjalalögum.

Ýmislegt nýtt er komið út um Íslending í Noregi, sem er söguhetja í bók Ágústs. Maður þessi, Ólafur Pétursson, var valdur að dauða norðmanna og jafnvel fangelsun og fangabúðavist Íslendinga. Arnfinn Haga gaf árið 2007 út bókina Angiveren, sem fjallar um Ólaf, sem eftir "afrek" sín í Noregi, bjó á Íslandi og starfaði við endurskoðun. Væntanlega er það allt með í nýrri útgáfu Berlínarblúss. Bókin fjallar annars mest um Saklausa Sveitastráka, sem af ýmsum ástæðum urðu nasistar.

Mikið af villum var í fyrstu útgáfunni af Berlínarblús og hef ég hér á blogginu sýnt fram á nokkrar í tengslum við Jón Leifs og Halldór Laxness. En sá síðastnefndi var af einhverjum óskiljanlegum ástæðum með í bók Ágústs (þá líklega sem fórnarlamb) og Jón var nú ekki eiginlegur nasisti eins og maðurinn á forsíðu Bókarinnar. Ég skrifaði um það Berlínarboogie.

Þrátt fyrir galla er engin ástæða til að banna bókina, líkt og var í tísku í DDR og nú HÍ.  En sagnfræðingar verða þó að fylgja þeim reglum sem settar eru. Einnig í öðrum löndum. Þeim ber þó ekki að fylgja duttlungum einhverra prívatpersóna sem heimta lögbann.

Ekki er nóg með að bókaútgáfan Skrudda selji Berlínarblús með glóandi hakakrossi og undir ásjónu SS-liða. Útgáfan markaðssetur einnig skáldsögu Elíasar Snælands Jónssonar, Rúnagaldur, sem líka er mjög nasísk í allri hönnun.  

Heil jól lesendur góðir!

Athugasemdir

[Sigurður Þór Guðjónsson, 1.12.2009 kl. 11:54]

Þessi gagnrýni finnst mér óréttlát að því leyti að þú víkur engu orði að efni bókarinnar nema að þar hafi verið villur. Var þá ekkert nýtilegt í henni? Ekki get ég séð að kápan sé neitt nasistaleg í þeim skilningi að þeim sé veitt samúð. Bókin fjallar nú einu sinni um meðreiðasveina og fórnarlömb nasista. Ég var reyndar að ljúka við að lesa þriggja binda verk Richard Evans um Þriðja ríkið og það er einhver óhugnanlegasti lestur sem ég hef lesið.