Alþingi er óstarfhæft

 

 

Í stað þess að ræða lausnir fyrir almúgann í landinu, skapa ný störf og sjá nýjar lausnir í kjölfarið á þeim lánum sem brátt fara að berast þrotabúi fáránleikans, er háttvirt Alþingi komið á annan endann. Allir eru komnir í rýtingsstungur á göngunum.

Vantrauststillaga er komin frá Glundroðaflokki vinstri snúinna græningja, Örflokki riðu- og klaufaveikra og Slysaflokki lauslyndra.  Tvö hrakmenni úr Samskotshreyfingunni munu líklega taka þátt í áramótateitinu. Einn þeirra er í byltingarham eins og sjá og heyra má hér. Það er ekki við hæfi að Össur hirðfífl steyti hnefann framan í alþjóð og segi „lifi byltingin". Nú vantar frekar byltingu til að koma honum í burtu úr stjórnmálum.

Sirkusinn hefur nú gengið fram úr öllu hófi, og það sýnir sig að það „mannaval" sem situr á Alþingi getur ekki leyst vanda landsins. Þar rífast menn um eiginhagsmuni, en gefa skít í þjóðina sem vonar bara að þetta fólk vinni fyrir laununum sínum, líka eftir að þau verða lækkuð.

Metsölubókahetjan á Bessastöðum ætti að sýna burði sína og setja á laggirnar góða og vitsmunalega hæfa þjóðstjórn sem í sitja sérfræðingar og fáeinir ábyrgir stjórnmálamenn, en ekki pólitískir ævintýramenn, gleiðgosar eða sundrungarpésar eins og sumir þeirra sem kosnir voru á Alþingi þegar allt lék í lyndi og menn héldu að við værum rík.

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 21.11.2008 kl. 20:17]

Nú er um að gera fyrir stjórnarandstöðuna að slíta þingi sem fyrst og efna til kosninga áður en hægt er að mynda nýjar og sterkar hreifingar til framboðs.

Auðvitað eru menn bara að hugsa um rassgatið á sjálfum sér. Geir kom með föstudagsklípuna, sem snerist um að lækka hæstu laun embættismanna tímabundið árið 2009.  Svona svo að múgurinn verði þægari á morgun. Hann nýtur þess helvítið að ég næ ekki til hans.

[Kristján Sveinsson (IP-tala skráð) 21.11.2008 kl. 21:24]

Gamli minn.

Gamla frón sekkur. Hér hefur verið hægt að upplifa heimsatburð. Samfélag í upplausn. Óviðjafnanlegan raunveruleikafarsa. Apaspil andskotans, óstytt og ekkert undan dregið. Ísland er dárafley sem lemst í ofviðri við klettavegg. Mergsjúgandi djöflar, gapandi græðgiskjaftar, æpandi hrokagikkir, lygamerðir og valdaskækjur skjögra emjandi stafna á milli. Eiturörvar, bakstungur, rógmælgi, hatursóp, nagg, níð og heitingar þjóta um loftið. Það blikar á rýtinga. Brátt munu þeir roðna. Kösin iðar og engist. Tár og gas renna saman í ramman vökva sem drýpur úr líkþráu holdi spilltrar þjóðar. Rotinnar og gjaldþrota ómenningarþjóðar fákunnandi eyjarskeggja sem gerðist ginningarfífl og skýjaglópur á hálu svelli auðsdýrkunar og valdaþrár. Reigingurinn og belgingurinn er það eina sem blankheitakóngar og falleraðar öryggisráðsdrottningar eiga eftir í pússi sínu. Tíminn fer í hringi. Tíminn er iða, svelgur. Hann nær okkur alltaf aftur — bölvaður, blessaður. Hreppsnefndaroddvitinn er stiginn út úr nítjándu öldinni, blankur og ráðþrota. En ber sig með dálitlum gorgeir. Reynir að fá okkur til að trúa þeirri augljósu blekkingu að hann viti eitthvað í sinn haus. Því „það er þó alltaf búningsbót, að bera sig karlmannlega.“ En við vitum flest betur. Við sem erum nýstokkin inn í sveitarómagahlutverk nítjándu aldarinnar. Við tökum ekki mark á áráttukenndri þvælu hreppsnefndarinnar. Vitum að þar segir enginn satt ef hægt er að ljúga. Vitum að einu tökin sem hreppsnefndin hefur eru tökin á stólunum sínum og brekánshorninu sem hún dregur yfir sig til að birtan skíni ekki á hana þar sem hún hírist ljósfælin innst í baðstofunni.

Þetta fór allt vel. Krakkið var fínt.  Þessi þjóð hefur ekkert við peninga að gera. Kann ekkert með þá að fara. Íslendingar hafa alltaf verið glópar í fjármálum. Það gerir þá skemmtilega. Og Íslendingar kunna að skemmta sér við sögur af fjármálasukki. Hugsaðu þér hvað Einar Benediktsson fjármálaafglapi var lengi söguefni hér í fásinninu fyrir heljarstökk sín, asnastykki og gönuhlaup í peningamálum og bisnissvafstri. Ábyggilega í 80 ár. Hvað heldurðu að það verði lengi hægt að segja sögur af Jóni Ásgeiri, Björgúlfum og varúlfum? Endist ábyggilega þremur kynslóðum. Ef við höfum það af.

 P.s. Ég hef sannfrétt að djúpt, djúpt í Seðlabankanum sé starfandi mjög lítil en afar vel búin rannsóknadeild sem sérhæfir sig í könnun á hjúskaparstöðu kvenna af húsi Ísraels þar sem vonbiðlar dætra Abrahams og Ísaks geta fullvissað sig um réttleika allra skilríkja gegn vænni fúlgu fjár. Mun deild þessi hafa verið sett á laggirnar af gefnu tilefni og einskærum og brennandi áhuga seðlabankastjóra á þessu mikilvæga málefni. 

[Gunnar Rögnvaldsson, 22.11.2008 kl. 02:33]

.

.

"Hvað varðar mig um þjóðarhag" - saggðann

.

.

Allt er við það sama. The time is almost midnight and all is well

Kveðjur