Bókastuldur aldarinnar?

Þetta er skrýtið mál eða réttara sagt skrýtin frétt. Hvernig geta dýrmætar bækur horfið á tveimur tímabilum. Voru tvö innbrot framin?  Hér höfum við borgarlögmann sem ákærir fólk í Morgunblaðinu og fornbókasala sem sagður er vera í vitorði með þjófum.  Það er ekki orð um þjófinn eða þjófnaðinn. Eitthvað segir mér að þessi frétt sé illa unnin ellegar rannsókn málsins sé ábótavant.

Allir sem vita eitthvað um fágætar bækur, þekktu verk og söfnum Böðvars Kvarans og mátti vera ljóst að safn hans væri mikils virði. En hvernig komust menn í tvígang að þessu fágæta safni, sem nú er mælt í hundruð milljónum (af ættingjunum). Höfðu erfingjarnir ekki ráð á þjófavarnarkerfi? Eða hafði þjófurinn aðgang að safninu?

Böðvar Kvaran þekkti ég ekki persónulega en rakst þó eitt sinn á nafn hans í heimildum hér í Kaupmannahöfn. Hann var námsmaður í hagfræði hjá þjófunum og morðingjum í Þýskalandi nasismans árið 1938. Hann kom sér til Íslands árið 1939. Hefur líklega ekkert litist á blikuna.

Mikið vona ég að mál þetta leysist annars staðar en í Morgunblaðinu fyrst svo margar játningar liggja fyrir, og að menn sem hafi bækur Kvarans undir höndum skili þeim til réttmætra eigenda.

Meginþorri safns Böðvars Kvarans hlýtur að hafa verið skráður, svo fjöldi stolinna bóka hlýtur að vera nokkuð vel þekktur. 

En hefur virkilega verið stolið bókum fyri tugi milljóna króna? Hver hefur gefið það mat?

Stærsti bókastuldur Íslandssögunnar

Athugasemdir

[Þorvaldur (IP-tala skráð) 5.1.2008 kl. 11:44]

Þess má geta, skv. fréttum í gær og dag, að meintur delinkvent er ættingi Böðvars heitins og hefur væntanlega haft lyklavöld að safninu og sennilega verið að ná sér í sinn skerf af arfinum. Aðrir erfingjar munu ekki hafa verið sáttir við hvernig hann skipti honum svo. Og listinn yfir horfnar bækur og skjöl sem löggan birti í gær er þesslegur að „arfshlutinn“ geti verið tuga eða hundraða milljóna virði og ljóst að „arfþeginn“ hefur vitað hvað hann var að gera.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 5.1.2008 kl. 17:59]

Sæll Þorvaldur, ég sá þetta með ættingjann og var svo sem búinn að hugsa þann möguleika. Það datt mér fyrst í hug. Listann hef ég ekki augum barið, en miðað við verð sem ég hef séð fyrir íslenskar bækur fara á á erlendum uppboðum og íslenskum, á ég mjög erfitt með að ímynda mér það verðmæti sem fjölskyldan talar um. Mjög leiðinlegt er að svona söfn staldri ekki lengur við hjá fjölskyldunni. En peningar eru víst mikilvægari en fræðin. Þetta er leiðinda mál og fréttamennskan hjá 24 stundum er ekki til mikils sóma.

[Þorvaldur (IP-tala skráð) 5.1.2008 kl. 20:00]

http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/frett.html?nid=1312824

Ágæti Vilhjálmur!

Kíktu á listana sem fylgja þessari frétt og ekki er ólíklegt að þú sjáir þar bækur sem ekki eru í hvers manns höndum, sumt af þessu gæti næstum flokkast undir vögguprent, amk myndu sumir sem ég kannast við gefa hægri handlegginn og vinstra augað fyrir einstaka bækur. Kv Þ

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 5.1.2008 kl. 22:57]

Þorvaldur, ég skoðaði aðeins útlensku ferðabækurnar á listanum og þar fara dýrustu bækurnar ekki yfir 500.000 ísl. krónur, nema Olaus Magnus. Það færi líklega eftir ásigkomulagi þeirra.

Þarna eru eigulegar bækur eins og Zorgdrager (sem gæti farið á mikið) og kortabók Zenos sem er lítils virði án Íslandskortsins (sem Þjóðarbókhlaðan segist eiga í upprunalegum útgáfum, en það er rangt) og strandlýsing Pouls Löwenörns, sem ég sá til sölu í Þýskalandi fyrir rúmlega ári.  Restina er enn hægt að kaupa á þokkalegu verði, en greinilega ekki í Bókinni á Klapparstíg.

Kvaran fjölskyldan gerir sér grillur um verðmæti þess hluta bókasafnsins sem stolið var af ættingjanum. Bækur hækka ekki eins mikið í verði og margt annað. Léleg fjárfesting sem safnar ryki og kemur á stað rifrildi afkomenda.