Jihadmamma

Forsíða Nyhedsavisens í dag kemst á blöð sögunnar. Þar er flennistór mynd af konu, íslamskrar trúar, sem er vel pökkuð inn eftir reglum sem þó líkast til er hvergi að finna í hinni helgu bók Kóraninum. Þetta er orðin nokkuð algeng tíska hér í vissum hverfum Kaupmannahafnar og greinilega líka í Óðinsvéum og Árósi. Tíska þessi hefur verið að ryðja sér til rúms um heim allan síðan 11.9. 2001.

Nyhedsavisen leyfir sér að spyrja lesendur sína: Viljið þið láta þessa konu passa barnið ykkar?

Blaðið greinir nánar frá svona kappklæddum konum í miðju blaðinu, þar sem blaðakonan Leny Malacinski, þýskættuð ef ég tek ekki feil, skrifar um 42 ára danska konu, S. Andersen, sem gerst hefur svona gríðarlegur múslimur, að hún var rekin úr starfi sem dagmamma, bara vegna þess að hún ber niqab, sem hylur allt nema bláu augun hennar.

Það fyndna er, að þeir múslimir, sem eru spurður neðanmáls á bls. 10 í Nyhedsavisen í dag, skiptast í tvo hópa. Danskættaðar konur (múslimir), segja að það sé í lagi að hafa svona dagmömmu, en innflytjendurnir vilja ekki láta konu í niqab passa börnin sín.

Hvað mér finnst? Mér hálfleiðist alltaf að sjá konur afsala sér grundvallarréttindum sínum og ég held að þessi klæðnaður geti ekki verið mjög heilsusamlegur.

Á dagheimli sonar míns var á tímabili fóstrunemi, palestínsk stúlka, með slæðu mjög þétta og svarta. Hún kallaði alltaf son minn Rubensteg (Rúbensteik). Ég kunni bara vel við hana og var ekkert hræddur, þó svo að hún sæi son minn sem steik.

Athugasemdir

[Þórdís Bára Hannesdóttir, 3.5.2007 kl. 23:51]

Ég myndi vilja sjá hana og kynnast henni fyrst. Kannski væri hún bara fyrsta flokks barnapía? Ég veit það ekki annars... hún hlýtur að vera mjög sérvitur og einþykk, sennilega ekki skemmtileg. 

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 4.5.2007 kl. 13:53]

Aumingja konan, hún fær víst ekki lengur vinnu í Danmörku, og fyrst senorina Lucia Bjartmarz fékk fyrirgreiðslu, ætti ekkert að vera léttara fyrir fr. S. Andersen en að bregða undir sig betri fætinum og sigla til Íslands og verða barnapía fyrir fjöldan allan af fólki. En helvíti yrði nú skrítið að sjá þá visjón verða að veruleika. Ég er enn rétt að ná mér eftir að konur hættu að vera með klúta um hausinn á 7. áratugi síðustu aldar. Það var sú ljótasta tíska sem ég man eftir.