Eru hattar bannaðir í Litháen - eða er gyðingahatur þar enn vandamál ?

Ég kom í fyrsta skipti til borgarinnar Kaunas um síðustu helgi og sótti þar tvær ráðstefnur. Reyndar var mér nú aðeins boðið á eina ráðstefnu, og þar hélt ég fyrirlestur um þann ágæta mann Åge Meyer Benedictsen, sem ég hef áður greint frá hér á blogginu.

Frásögn af ráðstefnunni, sem ég gerðist boðflenna á, en hún var reyndar opin öllum og var boðið til hennar af ríkisstjórn Litháens, hef ég birt á ágætri og mjög nauðsynlegri vefsíðu Dovid Katz fyrrverandi prófessors í Jiddísku við háskólann í Vilníus, sem ber heitið DefendingHistory.Com.

Gagnrýnisrödd Dovid Katz olli því að hann missti embætti sitt í Vilníus, þótt það sem hann upplýsi á heimasíðu sinni sé nauðsynlegur sannleikur. Sá sannleikur, að heimamenn í  Litháen, Lettlandi og Eistlandi hafi stundað fjöldamorð á gyðingum í miklum mæli, áður en að Þjóðverjar réðust inni í landið árið 1941, er greinilega erfiður sumum borgurum í þessum löndum og ríkisstjórnum. Þið munið kannski hann Mikson? Hér getið þið skoðað ágæta síðu Holocaust Atlas of Lithuania um fjöldamorðin á gyðingum í Litháen árið 1941.

Ég var um helgina nærri gerður brottrækur úr borgarráðssalnum í ráðhúsi Kaunas, einungis vegna þess að ég var með hatt, og maðurinn, sem réðst að mér, upplýsti mig að ég væri ekki í sýnagógu, samkunduhúsi gyðinga.

 1

The man, who attacked me

 2

 3

 4

 5

Gamli durgurinn (1-3) í brúngræna jakkanum á réðst að mér að tilefnislausu, því ég var með írskan hatt úr tweedi (newsboy hatt) og sömuleiðis upplýsti hann mig að ég væri ekki í samkunduhúsi gyðinga, og endurtók í sífellu orðin "nera sinagóga". Eftir að hann skipaði mér að taka hattinn ofan, sem ég tók ekki í mál, arkaði hann að tveimur vinum sínum í salnum og hvíslaði eitthvað í eyru þeirra. Loks hóf hann að ljósmynda mig. Mest var af gömlu fólki í salnum (4), en ungu fólki hafði einnig verið safnað saman (5) og hafði ráðuneyti boðist til að aka þátttakendum og sér í lagi ungu fólki á staðinn. Stækkið myndirnar með því að klikka á þær.

Ég heimsótti líka samkunduhús gyðinga í Kaunas þegar ég fékk mig fullsaddan af ráðstefnunni í ráðhúsi Kaunas.

Þetta er svo gesturinn í Kaunas með alveg eins hatt og þann sem hann bar í bæjarstjórnarsalnum í Kaunas 19. maí 2012

Hér má lesa grein mína um það sem ég upplifði á ráðstefnu fólks sem hyllti mann sem var forsætisráðherra í litháískri leppstjórn nasista, sem sumarið 1941 undirritaði lög sem gerði mögulegt að smala gyðingum í gettó, að byggja fangabúðir fyrir gyðinga og afnema réttindi þeirra sem Vytautas hinn mikli gaf þeim þegar á 14. öld.  

Litháen er ekki stætt á ósóma eins og að hylla einn helsta skósvein nasista og Quisling landsins, og veita honum heiðursútför. Í kjölfar þeirrar árásar sem ég varð fyrir í Kaunas ætla ég með málið til Evrópusambandsins og Evrópuráðsins. Ríkisstjórn lands sem hyllir meðreiðarsvein verstu morðingja 20. aldar er ekki húsum hæf.

Ekki var Jóni Baldvini Hannibalssyni forðum bannað að bera hatt er hann var hetja í Litháen

 

Åge Meyer Benedictsen, sá ágæti maður, gekk líka iðulega með hatt

Athugasemdir

[H.T. Bjarnason (IP-tala skráð) 23.5.2012 kl. 17:10]

Ég er ekki beint ungur lengur og man vel þá tíð þegar karlmenn gengu með hatta.  Sú regla gilti að taka hann ætíð að ofan innandyra.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 23.5.2012 kl. 18:37]

Nú er öldin önnur H.T. Bjarnason.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 23.5.2012 kl. 18:40]

... Svo voru hvorki fatahengi né sæti þarna í salnum.

[V.Jóhannsson (IP-tala skráð) 23.5.2012 kl. 23:27]

Þú varst í borgarráðssalnu (innanhúss), en ekki úti á götu. Íslendingar kunna ekki almenna kurteisi, hvorki heima né utan og þú ert enginn undantekning, Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson!

Þegar vikomandi nefnir sínagog, þá veit hann að það er siður að hafa hattanna á hausnum þar og notar orðalagið sem áréttingu.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 24.5.2012 kl. 04:21]

V. Jóhannesson, í ESB er hvergi bann við því að nota hatta. Litháen er í ESB Þeir sem vilja ekki hatta innanhúss á Íslandi, verða greinilega af ESB-samförum.

Ég tek gjarnan hattinn minn af þegar ég er staddur í kirkju, þótt páfinn geri það ekki.

Þetta var ráðstefna til að hylla mann sem vildi engar synagógur og enga gyðinga. Það hvarflar ekki að þér að karldurgurinn hafi verið gyðingahatari, hr. Jóhannesson?

En kannski ríkir líka svört forneskjan á Íslandi meðal nokkurra karlfauska líkt og í Litháen?

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 24.5.2012 kl. 04:29]

Svo er nú ekki alveg sama hvernig maður biður fólk um að gera hlutina. Ef gamli maðurinn hefði ekki haft þetta hatur í augum sínum, ekki æst sig og ekki sagt "nera sínagóga" í sífellu um leið og hann benti á hatt minn, þá hefði ég kannski tekið höttinn ofan.

[V.Jóhannsson (IP-tala skráð) 24.5.2012 kl. 10:31]

Ég viðurkenni, að í dag fynnast einstaklingar sem taka ekki niður kepsinn 24 tíma á sólahring - þeir vinna, borða, hafa sex, í frítíma gónandi á sjónvarp, í veirslum og sofa með hann og fara við jarðarfarir með þá. En þá þarf einhvern annann, siðmenntaðann, til að biðja viðkomandi að sína smá virðingu.

Ég veit að þú ert ekki einn af þessum, en ábendingar er þörf.

Maðurinn hefur notað höfuðfat frá upphafi síns tíma.

Ég man í mínu ungdæmi, þá hafði hver einasti maður, undantekningarlaust hatt eða sixpensara, en alltaf voru höfuðfötin tekin niður innanhúss.

[Þorvaldur S (IP-tala skráð) 29.5.2012 kl. 17:23]

Það sem þú hefur á höfðinu á myndinni er ekki hattur.  Þetta heitir derhúfa á íslensku og oft kallað sixpensari á vondri útlensku.  Mér er alveg sama þótt útlendingar kalli þetta hatt; á íslensku er gerður greinarmunur á hatti og húfu.

Og það telst enn skortur á mannasiðum að ganga með höfuðfat innanhúss.  Nema maðurinn sé kvenkyns.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 12.6.2012 kl. 19:21]

Bölvað rugl í þér Þorvaldur. Hattur er bara yngra orð en hið forna orð húfa.

Svo veist þú greinilega ekkert um hatta. Mínar húfur eru svo kallaðir Eight piece eða Newsboy hattar og ég var einmitt með írskan Newsboy í Kaunas. Ekki sixpensara, sem eru búnir til úr sex þríhyrningum, heldur Eight piece, sem gerðir eru úr átta. Áttaðu því á því. 

Þú setur heldur ekki reglurnar um mannasiði, hvorki fyrir konur né karla. Hattur er stundum trúarlegt fyrirbæri og í öðrum tilvikum tíska og hégómi, en enginn og ekki einu sinni þú ákveður hvar menn bera sinn hatt, nema þá öryggisverðir á flugvöllum sem verða að dansa eftir pípu öfgamúslíma og BNA.