Mismunandi seðlar auka samkeppni

Í Hollandi, háborg ESB, er hræðslan við hrun ESB skýjaborgarinnar farin að gera sumt fólk nokkuð órólegt. Í hollenskum fjölmiðlum, sem ég fylgist öðru hvoru með, sér maður meiri áróður fyrir ágæti ESB og evrunnar en oft áður, sem gæti bent til þess að fólk í Hollandi sé farið at vera í vafa um sinn haag.

Pólitískt viðrini, Wouter Koolmees frá Rotterdam, sem tilheyrir einhvers konar demókrataflokki sem kallast D 66, og sem mun vera efnahagsmálatalsmaður D66, hefur skrifað skýrslu, þar sem hann kemst að þeirri niðurstöðu, að það muni verða óheyrilega dýrt fyrir Hollendinga að hverfa aftur til gyllina. Koolmees heldur því fram, að það geti kostað hvern Hollending um 4.500 evrur á ári í einhvern tíma að "snúa aftur" eða taka upp það sem hann kallar nevru (Neuro), þ.e. evru fyrir útvaldar þjóðir Norður Evrópu og Skandinavíu (sem er gæluhugmynd sem er í gerjun hjá krötum). Þegar maður skoðar svo "skýrslu" þessa lofbelgs, sér maður að þetta er innantómur hræðsluáróður sem ekki byggir á  fræðilegum rannsóknum. Skýrslan sýnir einnig, að það er töluverð pólitískur taugastrekkingur í rótgrónu ESB-bæli eins og Hollandi. Yfirlýsingar sem þessar hafa svo sem sést áður, eins og t.d. hér, en hvar eru rökin??

Miðað við viðbrögðin geng yfirlýsingum Koolmees og D 66 í dagblaðinu de Telegraaf, þá er nú greinilegt að margir Hollendingar vilja snúa aftur til hinna góðu gömlu daga með gyllini upp á vasann í stað þess að vera með þá efnahagslegu gyllinæð sem nú ríkir í ESB og sem Össur og hinir hálfvitarnir í íslensku ríkisstjórninni vilja líka fá í rassinn til að verða heimsborgarar.

Besta lækningin við atvinnuleysi og vandamálum Evrópu í dag er afturhvarf frá evru og ESB, sem var ekkert annað en þýskt dæmi, sem tókst það sem Hitler tókst ekki.  

ESB

ETC

Athugasemdir

[Samstaða þjóðar, 3.4.2012 kl. 18:05]

Fróðlegt væri að vita hvernig Wouter Koolmees reiknar út svona mikinn kostnað við að taka upp aðra mynt í stað Evrunnar. Margir hafa talað um þann mikla vanda sem á að fylgja því að kast Evrunni, en fyrir mér er það auðvelt og ekki kostnaðarsamt.

 

Aðferðin er sú að taka upp innlendan gjaldmiðil undir myntráði, í stað Evrunnar. Hægt er að reikna út hversu mikið er af Evrum í umferð í Hollandi, eða hverju öðru landi. Þessar innlendu Evrur eru leystar út með nýgja gjaldmiðlinum, sem um leið verður lögeyrir í landinu en ekki Evran.

 

Sem stoðmynt væri notaður USD, en ekki EUR. Þar með væri landið laust úr viðjum Evrunnar, með sinn eigin gjaldmiðil sem væri baktryggður með stoðmyntinni og hann gæti ekki fallið ef rétt væri að málum staðið.

 

Það væri síðan almennings að ákveða hvort tekið væri upp flotgengi með verðbólgu, eignabruna, lánavísitölu og öðru efnahagslegu góðgæti fyrir valdaaðalinn.

Loftur Altice Þorsteinsson.

 

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 6.4.2012 kl. 06:01]

Þakka þér fyrir þetta Loftur og afsakaðu að ég tók ekki eftir svari þínu fyrr en nú.Ég hef ekki hundsvit á því sem þú ert að færa fram en það hljómar vel.

Ég hef hins vegar verið að velta því fyrir mér, hvað það myndi kosta íslensku þjóðina að skipta frá krónu til evru. Það getur vart verið minna en það sem Koolmees telur að það verði fyrir svipuð skipti í Hollandi. Eða hvað?

Ég sé þessa skýrslu Koolmess og D66 sem hræðsluáróður stjórnmálaflokks, sem er farinn að vera í vafa um ágæti gjaldmiðils lands síns og framtíð samstarfsins í ESB. Rík er ástæðan.

[Samstaða þjóðar, 6.4.2012 kl. 11:59]

Kostnaður við að taka upp erlenda mynt við Dollaravæðingu er að stærstum hluta fólginn í mismuni kostnaðar, annars vegar við að framleiða innlenda mynt og hins vegar að leigja erlendan gjaldmiðil, sem skipt væri fyrir innlenda peninga í notkun. Þeir erlendu peningar sem glatast í umferð eru tap þeirra sem þá áttu og ekki kostnaður ríkisins.

 

Við Dollaravæðingu (upptaka erlendrar myntar) þyrfti Ísland að leigja jafnvirði um 40 milljarða Króna, sem árlega myndi kosta um 2 milljarða, ef vextir eru til dæmis 5%. Þrátt fyrir rangar fullyrðingar hagfræðinga, eins og Jóns Daníelssonar, er þörfin fyrir erlenda gjaldmiðilinn við gjaldmiðlaskiptin ekki meiri en grunnfé peningakerfisins (base money) sem eru peningar í umferð, einnig nefnt “M0”.

 

Framangreindur leigukostnaður af erlenda gjaldmiðlinum fellur einungis til að litlum hluta ef myntráð er notað, því að erlenda stoðmynt myntráðsins (Kanadadalur) er ávöxtuð í erlendum (Kanadískum) ríkisskuldabréfum og ekki notuð sem greiðslumiðill. Hins vegar getur almenningur notað stoðmyntina til greiðslu innanlands, en mytráðið myndi sæta færis að skipta henni út fyrir innlenda Ríkisdalinn.

 

Samkvæmt Seðlabankanum voru kr.40.658.658.000 í umferð um síðustu áramót. Ef hægt er að fá jafnvirði þessarar upphæðar lánað í Kanadadölum gegn lágum vöxtum, þá getur einhliða upptaka CAD verið jafn hagkvæm og notkun CAD sem stoðmyntar undir myntráði. Samanburður Dollaravæðingar og myntráðs er því fyrst og fremst fólginn í samanburði kostnaðar. Bæði upptaka Kanadadals og útgáfa Ríkisdals undir stjórn myntráðs, með Kanadadal sem stoðmynt, skila alvöru fastgengi og öllum þeim miklu kostum sem því fylgja.

 

Vilhjálmur, ég geri ráð fyrir að ef búið væri að innlima Ísland í ESB þá fengjust Evrur gegn lágri leigu. Kostnaður við aðildina að Evrópusambandinu væri mörgum stærðargráðum meiri.

Loftur Altice Þorsteinsson.

 

[Jón Valur Jensson, 7.4.2012 kl. 01:05]

Gróflega fyndinn Vilhjálmur.