Ísland er í lagi

Í frábærri grein í Wall Street Journal skýrir dr. Hannes Hólmsteinn Gissurarson frá því af hverju Íslendingar vilja ekki greiða skuld þá sem ríkistjórn landsins vill ólm leggja á herðar þjóðarinnar.

Eins og allir vita, sem þora að lesa eitthvað eftir Hannes, þá hefur hann í mörg ár sýnt okkur myndir af sjálfum sér með frægu fólki, celebrití, og jafnvel framliðnum. Mér finnst nokkrar myndanna hafa horfið að undanförnu. Ég legg til að Hannes setji myndina hér að ofan í safn sitt, þó hún sé fótósjoppuð.  

Það er lýðræðið í hæsta veldi, þegar gamlir andstæðingar í stjórnmálum eru fullkomlega sammála í máli sem varðar líf og framtíð þjóðar og hvort hún geti yfirleitt kallað sig þjóð. Málið er hafið yfir flokkadrætti og hreppapólitík þá sem ríkisstjórnarflokkarnir eru alltaf í. Forsetinn fer ekki um og biður ráðherra annarra landa að tala harkalega til Íslendinga. Ég tel víst að það hafi Steingrímur gert í Noregi, en norskir starfsbræður hans komu með diplómatískari yfirlýsingu en Steini hafði vænst. Aftenposten spurði hann:  Hvorfor det var riktig at Islands befolkning skulle betale for kaoset som noen få bankfolk står bak?  Það eina sem Steingrímur gat svarað var:  Hvorfor er ikke verden rettferdig? Þetta lýsir annað hvort heimsku eða örvinglun ráðherrans.

Ríkisstjórninni og sauðahjörð hennar og fylgifiskum til mikils ama virðist vera sem umheimurinn sé að verða sterkasti stuðningsmaður okkar í því að greiða ekki fyrir syndir Ólínu Þorvarðardóttur (les: Icesave). Þakka ber öllum þeim Íslendingum og sérstaklega Ólafi Ragnari Grímssyni, sem hefur tekist að ná til umheimsins í alþjóðlegum fjölmiðlum, meðan Frú Jóhanna og Steini harðibóndi á Allsleysu fara á miðilsfundi. Gaman var að heyra að Max Keiser, sjónvarpsmaðurinn sem tekur aðra tali og leyfir þeim aldrei að segja neitt, átti góðan heimildamann á Íslandi.

Svo virðist sem meirihluti íslensku þjóðarinnar hafi gert upp hug sinn og vilji hafna Icesave-skuldinni, sem er ekki skuld þjóðarinnar, heldur tap erlendra áhættufíkla sem héldu að einhverjir jólasveinar á Íslandi myndu gefa þeim meira í aðra hönd en aðrar fjármálastofnanir. Enginn þessara áhættufíkla geta sýnt fram á að þeir hafi haft ástæður til að trúa á að öryggi Icesave-reikninga væri mikið.

Athugasemdir

[Arnór Baldvinsson, 11.1.2010 kl. 17:43]

Sæll Vilhjálmur,

Í þessari þjóðaratkvæðagreiðslu er ekki kosið um IceSave lögin.  Þar er kosið um lög til breytinga á lögum nr. 96/2009.  Ef þessi lög eru felld þá einfaldlega standa lög 96 óbreytt, en þau fjalla um greiðslur og ábyrgðir vegna IceSave.  Bretar og Hollendingar höfnuðu fyrirvörunum í þessum lögum, en verði nýju lögin felld þá einfaldlega þarf að setjast aftur að samningaborðinu þar sem niðurfelling fyrirvaranna hefur verið felld.  Flestir halda að hér sé um að ræða lögin um IceSave en svo er ekki, þessi lög eru einfaldlega til breytinga á eldri lögunum frá því í byrjun september.

Ég bloggaði um þetta nýlega og setti þar inn linka á bæði frumvarpið, umræðurnar um það og endanlegu lögin sem Ólafur neitaði að undirrita.

Kveðja,

[Jón Steinar Ragnarsson, 11.1.2010 kl. 18:02]

Þetta er í grundvallaratriðum rangt hjá þér Arnór. Icesave eitt er fallið úr gildi, ekki bara fyrir það að þeim var hafnað af handrukkurunum heldur einnig vegna þess að nú sem stendur eru Icesave 2 lögin í gildi fram að niðurstöðu þjóðaratkvæða og þessi eldri lög féllu úr gildi samdægurs.

Hvaðan  þú hefur þína sérfræði veit ég ekki, en þú ert þá eini maðurinn, sem vogar sér að halda þessu fram án þess að roðna.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 11.1.2010 kl. 18:16]

Sæll Arnór, Ég kaupi nú ekki alveg rök þín. 

Viðbrögð Breta og Hollendinga eigum við nú eftir að sjá. Þeir telja þetta skuldir Íslendinga, eins og ríkisstjórnin okkar, og telja að lög samningar hafi verið samþykktir, enda var Svavar búinn að segja þeim það.

Ef Íslendingar hafna breytingum á lögunum, nenna Bretar og Hollendingar varla að sækja þetta mál eða ræða það frekar, við förum ekki í ESB, sem er frábært, og mögulegt er að lánavilji "vinaþjóða" okkar hafi verið eintómt hjal. Ríkisstjórnin verður að leita sér að nýrri vinnu eða rifja upp hvernig það er að vera í stjórnarandstöðu.

Þetta er ekki skuld þjóðarinnar. Því fyrr sem menn hætta að ganga með þá grillu, því betra fyrir framtíðina. Hún verður erfið, en hver hefur lofað öðru. ESB, AGS, Egill Helgason?   

[Jón Steinar Ragnarsson, 11.1.2010 kl. 18:39]

Þegar ég var í þorskastríðinu í den þá lágum við undir grófum hótunum frá bretum, þegar loksins þeir munduðust við að efna þær, þá brást alþjóðasamfélagið við og knúði menn að samningaborðinu. Þeir kostuðu mig næstum lífið, svo ég er minnugur þessa.

Hefðum við látið undan þá, þá væri hvorki ýsukóð né þyrsklingur eftir hér og allir hefðu tapað.  Sama staða er uppi nú. Ef menn ætla sér að rústa efnahag og framtíð landsins þá tapa allir í þessu spili. Undirliggjandi afl í þessu máli er yfirtaka banksteranna á auði landsins og þeir eru ekki þjóð né hafa landamæri og hafa því engan rétt.  Gervialþjóðastofnunin AGS gengur erinda þeirra, en þeir geta ekkert gert okkur, ef við stöndum gegn þeim eins og argentínumenn gerðu t.d.

[Ómar Ragnarsson, 12.1.2010 kl. 09:31]

Forsetinn hefur lýst opinberlega yfir að verði lögin nr. 2 felld úr gildi, standi hin fyrri lög óhögguð og undirrituð af honum.

Vandamálið er það að samkvæmt þeim lögum skuldbindum við okkur til að greiða þessa skuld samkvæmt þeim fyrirvörum sem Bjarni Benediktsson hefur lýst yfir að allir flokkar hafi látið góða heita.

Ef Bretar og Hollendingar myndu ákveða eftir að lög nr. 2 yrðu felld í þjóðaratkvæðagreiðslu að sætta sig við fyrirvarana úr lögum nr. 1 sætum við uppi með að greiða allt gumsið samkvæmt lögum nr. 1 og myndum líta út eins og algerir ómerkingar ef við hlypum frá því.

Icesave-málið getur orðið að langtímamáli á borð við Versalasamningana, en lagfæring á þeim var gerð í Locarnosamningunum sex árum eftir stríðslokin og þær lagfæringar hefðu líkast til haldið ef heimskreppan mikla hefði ekki skollið á.

Icesavemálið snýst um siðferði og sanngirni, "Fair deal". Þjóðirnar þrjár hafa ákveðið að skattborgarar skuli borga innistæðueigendum tjón þeirra að ákveðnu marki.

Það er hins vegar ekki sanngjarnt að hver íslenskur skattborgari borgi 24 sinnum meira en hver skattborgari í Bretlandi.

[Jón Steinar Ragnarsson, 12.1.2010 kl. 17:07]

Eigum við bara ekki að lifa við það að líta út sem ómerkingar. Það hefur fleira komið í ljós síðan þetta var samið. Ómerkingar værum við ekki í augum neinna nema nokkurra beurocrata og bankstera. Það er ansi afstætt hvar ómerkilegheitin liggja hér.  Ég hef sjalfur ekki mikla virðingu fyrir undirlægjum og raggeitum og ætla ekki að Íslendingar vilji þann stimpil heldur. Þetta er prófsteinn á mannréttindi fleira folks en Íslendinga.  Ég mun allavega berjast til síðasta blóðdropa.

Þeir fá allar eignir landsbankans upp á ríflega 1000 milljarða og það er þeim nóg. Þeir eru ekki beint að auglýsa þá staðreynd. Þeir vilja setja okkur á hausinn og kaupa okkur á brunaútsölu. Þetta er stríð en ekki diplómatík, takk fyrir.

Hugleiddu svo þá stórmerkilegu tilviljun að allir þeir sem styðja þetta fjárhagslega þjóðarmorð eru ákafir Evrópubandalagssinnar. Össur segir þó að hér hangi ekkert á spýtunni, enda hefur hann jú ekki komið nálægt Icesave, sem utanríkisráðherra. Er það ekki svolítið merkilegt líka?

Bretar hafa hafnað hinum samningnum. Punktur.