Hátt upp í himininn, fljúga skal ... belgurinn

 

Í fyrra voru liðin 50 ár síðan flugbelg var fyrst flogið yfir Íslandi. Fyrsta lofbelgsflugið á Íslandi fór fram 23. júní 1957.

Loftbelgir hafa ekki orðið stór dilla meðal Íslendinga.  Sennilega er mjög erfitt að fljúga loftbelg á Íslandi vegna óstöðugleika í veðri. Það er líklega ástæðan fyrir því að Ómar Ragnarsson valdi að fljúga flugvél og flýta þannig fyrir heimshitnuninni margumtöluðu.

Ég her aldrei flogið í loftbelg og mun aldrei gera það til neyddur, vegna þess að ég er lofthræddur og lafhræddur ef mér er lyft hærra en tvo metra frá jörðu. 

Þó svo að ég hafi ekki einu sinni verið fæddur árið 1957, hef ég nú samt sagt frá fyrsta ballónfluginu á Íslandi í máli og myndum. Það geri ég í febrúarheftinu af hinu ágæta tímariti Sagan Öll sem er nýútkomið að því er Illugi ritstjóri sagði mér í dag.

Allir flugáhugamenn, sem og frímerkjasafnarar og fagrar konur verða að kaupa Söguna Alla, ef þau vilja vita allt um belgflugið árið 1957. Þar er víst að finna ýmis konar annan fróðleik sem ætti að höfða til allra hinna.

Sagan Öll, í bomsurnar og út í næstu búð og kaupa, kaupa, kaupa....

Dies caniculares

 

Sannkallaðir hundadagar.

Hér færi ég sönnur fyrir því, að hundaspark er gömul og góð norsk íþrótt, sem snemma þróaðist í fótbolta og múgæsingu. Sparkaðir hundar leituðu einatt til fjalla og gerðust vitanlega styggir.

Talið er víst að íþróttin hafi borist frá Afríku með hvíta manninum þegar hann fór til Evrópu. En sumir vísindamenn harðneita þessu og telja víst að fólk í Afríku hafi aðeins stundað hundakast.

Hundakast í Afríku

Franskur ferðamaður sendi mér þessa mynd af hundi í kirkju á Akureyri. Hann uppgötvaði fyrst hundinn þegar hann setti myndirnar inn á tölvu sína heima í Avignon.

 

Hundurinn Lúkas á lífi

Trúarfasisti, Hallelúja!

Í gær komst ég í tölu trúarfasista. Ævar Rafns Kjartansson dæmir mig og aðra og skrifaði:

"Það er aumt þegar þið trúarfasistarnir verjið gerðir gyðinga sem hafa verið úthrópaðar af öllum hinum siðmenntaða heimi en verndarvængur Bandaríkjanna  heldur enn á floti. Enda stærsti kaupandi vopna frá þeim auk þess sem bandarískum fjölmiðlum og afþreyingariðnaði er að mestu stýrt  af gyðingum sem vilja ekki flytja til Ísrael en kaupa sitt aflátsbréf með stuðningi."

Þessi orð Ævar Rafns sýnir að sjálfsögðu hvað hann er sjálfur. Hann dæmir sig best sjálfur, eins og aðrir stuðningsmenn hryðjuverka og öfgastefnu.

Þessi Stóri Dómur Ævars féll vegna þess að ég hef dregið heilbrigðið í tillögu Vinstri Grænna um að vilja stjórnmálasamband við Hamas í efa. Þá ritaði Ævar um barnamorð Ísraelsmanna. Það er mjög algeng athugasemd hjá þeim sem skilja Hamas, sem þó oftast gleyma því að blessuð börnin tína lífi sínu vegna þess að þeim er beitt sem vopnum í eldlínunni. Vinir Hamas vilja helst ekki heyra um börnin sem vinir þeirra myrða. Tilfinningataugin í Ævari er ekki eins fín þegar honum eru sýnd börn saklausra Ísraelsmanna, gyðinga, sem verða fyrir "frelsisbaráttu" Palestínumanna, múslima, sem Ævar og hans líkir segjast skilja. Börn Palestínumanna sem myrða og deyja í stríðinu eru frelsishetjur, en börn gyðinga eru augljóslega fórnarlömb frelsisbaráttu sem er skilin og studd af Ævari og hans félögum á Íslandi.

Hvers konar fasisti er svo Ævar Rafn, ef við hin erum trúarfasistar? Kannski auðtrúa fasisti? Veltið því fyrir ykkur, og svo getur Ævar horfst í augu við börnin sem uppáhaldsfrelsisbaráttan hans hefur myrt. Ætli hann skilji það sem gerst hefur og geti skammast sín?:

Konungskoman 1921

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Konungskoman 1921 hefur alltaf leikið stórt hlutverk í lífi mínu. Þá stökk afi minn yfir hest og lék listir á þverslá fyrir hans hátign Kristján X. Þetta var á Konungssýningunni 3. júlí. Afi var í  ÍR  og fékk medalíu fyrir. Hana hef ég erft og geymi með öðrum gersemum. Það er danskur silfurpeningur sem hefur verið slípaður niður á bakhliðinni og þar hefur verið grafið Konungssýningin 1921. Á framhlið er vangamynd Kristjáns X. Kóngsi mun sjálfur hafa nælt medalíuna á afa og félaga hans. Stór dagur í lífi hans, sem ég heyrði oft um þegar ég var lítill. Myndin hékk líka alltaf á vel völdum stað í íbúðinni hans.

Afi minn, Vilhelm Kristinsson, er 4. frá vinstri í aftari röð á myndinni, sem ég geymi fyrir komandi kynslóðir. Afi bjó lengi að þeirri fimi, sem han þjálfaði í ÍR. Þótt hann væri í góðum holdum síðar á ævinni, gat hann staðið og gengið á höndum á sjötugsaldri og reyndi að kenna mér það. Það tókst aldrei að læra, enda hef ég ekki erft líkamlegt atgervi móðurafa míns á neinn hátt.

Ýmsir heiðursmenn voru í fimleikum með afa. Þar á meðal Benedikt G. Waage, Björn Ólafsson í Coca Cola, Ósvaldur Knudsen, Tryggvi Magnússon, Harald Aspelund, og þjálfari þeirra var að sjálfsögðu kempan Björn Jakobsson.

Og já, ÍR á 100 ára afmæli í ár. Til hamingju! Því miður er ekki lengur fimleikadeild í ÍR.

Hattrick í Køben

Danadrottning við opnun safns gyðinga í Kaupmannahöfn. Hinn heimsþekkti arkítekt Libeskind, sem hannaði sýningarsalinn á safninu, horfir með hryllingi á hatt drottningar. Margréti leist ekkert á gleraugu Libeskinds.

Danskir fjölmiðlar greina frá því hér í morgunsárið, að lögreglan í Kaupmannahöfn hafi verið kölluð til Christiansborgar vegna dularfulls pakka við Konungshliðið . Sérsveit lögreglunnar, sem sér um að eyða sprengjum, setti Rúllu-Maríu í verkið. Rulle Marie er beltadrifið vélkvendi sem opnar dularfulla pakka.

Hvað innihélt svo pakkinn?

Pakkinn innihélt hatt, og geta menn sér til að hatturinn hafi verið ætlaður Danadrottningu, Margréti Þórhildi. Ekki fannst sprengja í hattinum. Þetta var sem sagt enginn "knaldhattur".

Jótlandspósturinn greinir frá þessu

Bænir gefa engan styrk

Heittrúaðir gyðingar geta margir hverjir hlaupið í spik við lestur, þótt heilinn sé þaulþjálfaður.

Framtaksamur maður í Ísrael hefur opnað heilsurækt fyrir heittrúa gyðinga, þar sem þeir geta losað sig við aukakílóin eða styrkt líkamann - án þess að horfa upp á stinnar meyjar, sem leika sér af huga Adams eins og Lilith forðum, áður en Herrann skapaði Evu.

Þetta er auðvitað eitthvað annað en þegar ég var í öftustu röð í steppi hjá Hrafni og Ágústu. En þá fékk maður nú oft á tíðum opinberun beint upp í andlitið. 

Those were the days.