Hátt upp í himininn, fljúga skal ... belgurinn

 

Í fyrra voru liðin 50 ár síðan flugbelg var fyrst flogið yfir Íslandi. Fyrsta lofbelgsflugið á Íslandi fór fram 23. júní 1957.

Loftbelgir hafa ekki orðið stór dilla meðal Íslendinga.  Sennilega er mjög erfitt að fljúga loftbelg á Íslandi vegna óstöðugleika í veðri. Það er líklega ástæðan fyrir því að Ómar Ragnarsson valdi að fljúga flugvél og flýta þannig fyrir heimshitnuninni margumtöluðu.

Ég her aldrei flogið í loftbelg og mun aldrei gera það til neyddur, vegna þess að ég er lofthræddur og lafhræddur ef mér er lyft hærra en tvo metra frá jörðu. 

Þó svo að ég hafi ekki einu sinni verið fæddur árið 1957, hef ég nú samt sagt frá fyrsta ballónfluginu á Íslandi í máli og myndum. Það geri ég í febrúarheftinu af hinu ágæta tímariti Sagan Öll sem er nýútkomið að því er Illugi ritstjóri sagði mér í dag.

Allir flugáhugamenn, sem og frímerkjasafnarar og fagrar konur verða að kaupa Söguna Alla, ef þau vilja vita allt um belgflugið árið 1957. Þar er víst að finna ýmis konar annan fróðleik sem ætti að höfða til allra hinna.

Sagan Öll, í bomsurnar og út í næstu búð og kaupa, kaupa, kaupa....

Þurrkaðar döðlur

 

Ég heyri, og sé, að Ingibjörg Sólrún er skærasta stjarnan á Egyptalandi þessa dagana. Þar hitti hún meðal annars starfsbróður sinn sem heitir Geit. Þau hafa örugglega um margt að ræða. Í dag tjáði hún sig um friðarferlið í Miðausturlöndum í hádegisfréttum á RÚV. Al Jasíra var líka með hálftíma frétt um heimsókn Ingibjargar Sólrúnar, sem varð til þess að nýjasta ræða Osoma Bin Ladens var frestað. 

Ég hef oft velt fyrir mér, af hverju friðarferli séu svo mikilvæg fyrir Ingibjörgu og almenning á Íslandi? Er ekki nær að leysa hnútinn sem er kominn á slaufuna hans Þorsteins Davíðssonar eftir greiðann sem Matthiesen gerði honum.

Af hverju tuðar konan á "landnemabyggðum" gyðinga sem aðalvandamálinu á svæðinu, meðan hún segir lítið sem ekkert um árásir öfgafullra íslamista á saklausa íbúa Ísraelsríkis og annarra landa.

Er ekki nóg af vandamálum á Íslandi sem væri nærri lagi fyrir Ingibjörgu og samráðherra hennar að leysa, í stað þess að þeysast um á drómedara og upp á pýramída og ætla sér að leysa vandamál sem engar líkur eru á að leyst verði meðan að nær allur heimur Íslams, og vinstrimenn á Vesturlöndum þar að auki, leggja fæð á Ísraelsríki og hata lýðræði?  

Myndin að ofan er af fararskjóta ráðherrans, sem er af gerðinni Jassir. Þetta er rykþétt lúxorbikkja með leðursætum, innbyggðu kælikerfi og vatnstanki. Sú neðri er bara lík Abdul Geit, utanríkisráðherra Egyptalands.

P.s. gleymdi Imba nokkuð að mótmæla mannréttindabrotum í Egyptalandi?

 

Isländer auf der Reise

 

Nýlega keypti ég þetta óhrjálega blað í Hollandi vegna myndarinnar (sem er hægt að stækka með því að klikka nokkrum sinnum á hana) og textans undir henni.

Myndin er af ferðalöngum. Konu sem ríður í söðli og tveimur mönnum með barðastóra hatta.

Fólkið er allt frekar skuggalegt og ekki nóg með það, því er í textanum undir haldið fram að þarna séu Íslendingar á ferð. Kannski einhverjir í útrás? Líklega er það rétt tilgáta, þar sem þeir teyma á eftir sér fimm asna. Auðvitað hefur alltaf verið fullt af ösnum á Íslandi, en ekki fjórfættum eins og þeim sem er á myndinni. Kannski eru þetta Íslendingar á suðurgöngu, eða jafnvel Zoëga fjölskyldan á leið norður? Eða eru þetta bara myndabrengl í bókinni Europäer auf der Reise? Ítalir á ferð, og á síðunni þar sem stendur "Italiäner auf der Reise" munum við  finna Íslendingana.

Mér leikur forvitni á því að vita hvað þetta er. Allar tilgátur eru vel þegnar.

Ég veit þó svo mikið að þetta mun vera rifrildi úr einhverri þýskri skólabók frá miðbiki 19. aldar.

Ferðasögur fyrirmenna

Heyrt hef ég, að verið sé að skrifa sögu konungsheimsóknanna á Íslandi. Það er afar merkileg saga og verður gaman að sjá hvernig það verk verður leyst.

Saga íslenskra ráherra- og forsetaferða gæti einnig orðið hin skemmtilegasta lesning. Eitt sinn fóru íslenskir forsetar ekki eins víða og ferðalangarnir Vigdís og Ólafur Ragnar hafa gert. Flugferðir voru dýrar og forseti eins og Eldjárn var aldrei eins mikið partýljón og eftirmenn hans. Þegar Bjarni Benediktsson var utanríkisráðherra komst hann oft aðeins í opinberar utanlandsferðir vegna þess að velunnari Íslendinga, C.A.C. Brun ráðuneytisstjóri í Danska utanríkisráðuneytinu, sá til þess að hann gleymdist ekki. Þetta gerðist til dæmis árið 1948 í janúar á ráðstefnu norrænna utanríkisráðherra. Brun reit: "Við tog imod paa Bristol. Dagen igennem ordinært nordisk Udenrigsministermøde, Island inkluderet. Bjarni Benediktsson spiller, imidlertid som sædvanlig, en aldeles ynkelig Rolle..." . C.A.C. Brun bjóst við meiru af embættismönnum unga lýðveldisins, sem hann hafði stutt manna mest í fæðingarhríðunum. En þar er saga sem nú er verið að vinna í.

Sveinn Björnsson átti í stökustu erfiðleikum með sjálfan sig þegar Kristján síðasti konungur Íslendinga (1918-47) andaðist  vorið 1947 og honum var boðið í útförina.  Sveinn hafði m.a. áhyggjur á viðhorfum Dana til sín vegna sonarins, sem var svæsinn nasisti og SS-liði í Danmörku á stríðsárunum.  Sveinn hafði því samband við gamlan vin sinn, C.A.C. Brun. Brun sagði honum að koma og sá persónulega til þess að dagblöð eins og Information héldu sig á mottunni og væru ekki með neitt skítkast á meðan Sveinn var í Danmörku.

Síðdegis þann 28. apríl 1947 ók Brun út á flugvöll með J.R. Dahl, sem var hásettur í hernum og átti að fylgja Sveini Björnssyni við hvert fótmál. Dahl þessi var hins vegar ekki eins háttsettur og generalmajorinn sem fylgja átti Hákoni Noregskonungi. Einhverjar rökræður höfðu spunnist í utanríkisráðuneyti Dana um hvort hægt væri að senda lágsettan mann eins og J.R. Dahl til móts við Svein. Brun lýsti svo því sem gerðist á flugvellinum:

"Á flugvellinum var okkur vísað inn á skrifstofu flugvallastjórans, þar sem Prins Knud var þegar mættur. Þarna var kræsilegt rækjusmurbrauðsborð með bjór og snaps, sem Prinsinn var þegar búinn að gera sig ríkulega heimakominn í. Hann hagaði sér eins og trúður. Friðrik Konungur vildi gjarnan hafa tekið á móti forsetanum, en þar sem ekki hafði verið gefinn upp nákvæmur lendingartíma um hádegi, hafði hann sent erfðaprinsinn í sínu umboði.

Mér kveið örlítið fyrir því, hvernig það myndi fara og .... Þegar prinsinn segir við mig:

„Heyrðu, hvað vill þessi forseti eiginlega hér niður?"

Ég: „Já það er eðlilegt að hann mæti"

Pr: "Núú, eftir allt sem hefur gerst!"

Ég: „Hvað er hans konunglega hátign að gefa í skyn?"

Pr: "Þér vitið alveg eins vel og ég. Hann fór bara til Íslands bara til að ræna krónunni af Pabba!"

Ég: "Ég held, að yðar konunglega hátign hafi fengið rangar upplýsingar. Sv. Bj. gerði alveg öfugt allt til að seinka málinu og setti alla sína pólitísku framtíð og politískan orðstír undir (o.s.fr.)".

Pr: "Já, en það var akkúrat það, sem Þér áttuð að segja maður! Þess vegna gaf ég boltann upp. Ég hef heyrt eitthvað um það, en aðrir segja að það sé rangt. En ég hef alltaf verið á þeirri skoðun að honum líkaði við pabba minn og vildi halda í Konungsdæmið. Segðu bróður mínum þetta, heyrið Þér, það er mjög mikilvægt, hann hefur gott að því að heyra það"!. "

Þá vitum við það.

Knútur prins (f. 27.7. 1900 - d. 14.6. 1976) var reyndar hið mesta flón, og vegna gáfnabrests var rétturinn til að erfa krúnuna eftir eldri bróður hans, Friðrik IX, tekinn af honum og gefinn Margréti Þórhildi árið 1953. Orðatiltækið "En gang til for Prins Knud" er enn notað þegar einhver "fattar" ekki hlutina nógu fljótt.

 

Þessi barnsungi matrós skemmti sér konunglega með Knúti

Hvað varðar Knút er grein Glücksborgarættarinnar út frá honum dálítið veik að líkamlegu og andlegu atgervi og var greinilega lengi hornkerling í höllum Margrétar Danadrottningar. Frænka Margrétar, Elisabeth prinsessa, dóttir Knúts, heldur nú orðið jólin ein og yfirgefin með eldabusku sinni og sagði frá því í Søndagsavisen árið 2005.

Það sem Knútur prins sagði við Brun yfir smurbrauðinu á flugvellinum í Kastrup endurspeglaði viðhorf bróður hans, Friðriks IX, sem var óþreyttur að segja C.A.C. Brun neikvæða skoðun sína á fyrsta íslenska forsetanum, en Friðrik rómaði hins vegar jafnan aðra Íslendinga.

Sveinn Björnsson kom til Kaupmannahafnar og tók þátt í útför Kristjáns X á tilheyrilegan hátt og enginn angraði hann opinberlega.

Hér eru nokkrar söguhetjurnar saman komnar á Íþróttavellinum í Reykjavík þann 18. júní 1936. Knútur prins (1), Kristján tíundi (2), C.A.C. Brun (3), Hermann Jónasson (4) og óþekk(t)ur drengur (5):

Diskó Kristjáns níunda og konungssteinninn

 

Þegar Íslendingar héldu upp á 1000 ára afmæli búsetu í landinu árið 1874 var mikið um dýrðir. Kristján konungur vor, níundi, kom í heimsókn. Myndir í vikublaðinu Illustrated London News eru líklega með bestu heimildum sem til eru um þessa heimsókn.

Í september árið 1874 birti blaðið röð lítilla fréttapistla um það sem gerðist á Íslandi við konungskomuna. Ekki er ég þó viss um að stálstungan frá dansiballinu hér fyrir ofan gefi rétta mynd af því sem gerðist. Þetta var hættan við stálstungur. Þær áttu til að ýkja. Stóri salurinn á líklega að vera salur Lærða Skólans.

Stúlkurnar í skautbúningunum voru sem dáleiddar af dönsku riddurunum.

Önnur mynd, sem birtist fyrr í Illustrated London News, sýnir Stjána númer 9 skoða stærðar stein þar sem í var höggvið fangamark hans hátignar. Þessi steinn er enn til, en þó nokkuð veðraður, við Geysi í Haukadal, eins tveir aðrir steinar frá konungskomunum 1907 og 1921.

Ég var við Geysi um daginn, en náði ekki mynd af steinunum. Ég fékk því þessa að láni hjá meistaraljósmyndaranum Ingva Stígssyni.

Opið bréf til Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur

Virðulegi ráðherra,

Það hefur ekki fari fram hjá neinum, að eitt af þínum hjartans málum er stjórnmálasamband við Palestínumenn, löglega kosna leiðtoga þjóðarinnar, bæði úr röðum Hamas og Fatah.

Nýlega hafa málin þróast þannig á Gazaströndinni, að Hamas, sem opinberlega hvetur til eyðingar Ísraelsríkis, hefur sagt sig úr lögum við hefðir þeirra manna sem kosnir eru í löglegum og lýðræðislegum kosningum, og hrakið þjóðkjörna leiðtoga Fatah í burtu frá Gazaströndinni. Nú eru í raun tvö ríki Palestínu, sem þú getur væntanlega ekki gert upp á milli.

Mig langar að biðja þig, þegar þú ferð til Gaza að beita þér í einu máli:

Á skjön við allar alþjóðareglur rændu liðsmenn Hamas ungum Ísraelsmanni, Gilat Schalit, inni í Ísrael fyrir réttu ári síðan. Tveir félagar hans voru myrtir. Honum hefur síðan verið haldið föngnum og notaður til að krefjast lausnar hundruða glæpamanna sem sitja í fangelsum Ísraels og annarra landa.

Þú hefur áður hvatt til þess að Íslendingar einangri þjóðir sem brjóta alþjóðasáttmála og sagt það vera siðferðilega skyldu Íslendinga að gera slíkt. Palestínska þjóðin kaus Hamas og hefur lagt blessun sína yfir mannrán á Ísraelsku yfirráðasvæði. Palestínska þjóðin kaus Hamas, sem hefur útrýmingu Ísraelsríkis á stefnuskrá sinni. Er ekki siðferðileg skylda þín að einangra Palestínumenn ef þeir gera ekki það sem þú biður þá um?

Virðulegi ráðherra, valdið er í hendi þinni. Þú kemur frá þjóð í norðri sem getur leyft sér að "einangra aðrar þjóðir siðferðislega".

Áður en þú situr heilu þjóðirnar í einangrun, væri á hinn bóginn mikill heiður af því fyrir Ísland, ef þér tækist að koma því verk, að hinn tvítugi Gilat Schalit yrði frelsaður og um leið komið Palestínumönnum í skilning um, að þeir nái engu fram með áframhaldandi árásum á saklausa borgara í Ísrael og annars staðar eða með stuðningi við hryðjuverk um heim allan.

Virðulegi ráðherra, ég hlakka til að sjá ferðaáætlun þína til Palestínu.

Virðingarfyllst

Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson

Trúarfasisti, Hallelúja!

Í gær komst ég í tölu trúarfasista. Ævar Rafns Kjartansson dæmir mig og aðra og skrifaði:

"Það er aumt þegar þið trúarfasistarnir verjið gerðir gyðinga sem hafa verið úthrópaðar af öllum hinum siðmenntaða heimi en verndarvængur Bandaríkjanna  heldur enn á floti. Enda stærsti kaupandi vopna frá þeim auk þess sem bandarískum fjölmiðlum og afþreyingariðnaði er að mestu stýrt  af gyðingum sem vilja ekki flytja til Ísrael en kaupa sitt aflátsbréf með stuðningi."

Þessi orð Ævar Rafns sýnir að sjálfsögðu hvað hann er sjálfur. Hann dæmir sig best sjálfur, eins og aðrir stuðningsmenn hryðjuverka og öfgastefnu.

Þessi Stóri Dómur Ævars féll vegna þess að ég hef dregið heilbrigðið í tillögu Vinstri Grænna um að vilja stjórnmálasamband við Hamas í efa. Þá ritaði Ævar um barnamorð Ísraelsmanna. Það er mjög algeng athugasemd hjá þeim sem skilja Hamas, sem þó oftast gleyma því að blessuð börnin tína lífi sínu vegna þess að þeim er beitt sem vopnum í eldlínunni. Vinir Hamas vilja helst ekki heyra um börnin sem vinir þeirra myrða. Tilfinningataugin í Ævari er ekki eins fín þegar honum eru sýnd börn saklausra Ísraelsmanna, gyðinga, sem verða fyrir "frelsisbaráttu" Palestínumanna, múslima, sem Ævar og hans líkir segjast skilja. Börn Palestínumanna sem myrða og deyja í stríðinu eru frelsishetjur, en börn gyðinga eru augljóslega fórnarlömb frelsisbaráttu sem er skilin og studd af Ævari og hans félögum á Íslandi.

Hvers konar fasisti er svo Ævar Rafn, ef við hin erum trúarfasistar? Kannski auðtrúa fasisti? Veltið því fyrir ykkur, og svo getur Ævar horfst í augu við börnin sem uppáhaldsfrelsisbaráttan hans hefur myrt. Ætli hann skilji það sem gerst hefur og geti skammast sín?:

Óskir um skjótan bata fyrir Dorrit

 

Í gær sá ég Forsetann í sjónvarpinu segja frá slysi konu sinnar í harðfenni í Colorado og frá gróðurhúsaáhrifum. Gott að Dorrit var með hjálm! Verra með jöklana sem brotna og bráðna.

Gróðurhúsaáhrifin eru svo gríðarlega þessa dagana, að allur snjór er nú bráðnaður í Aspen, og skiltið sem lenti í árkstri við forsetafrúna er komið á minjaskrá Colorado-fylkis.

Skiptar skoðanir eru þó um, hvort þetta er í raun skiltið sem Dorrit brunaði á. Aðrir sérfræðingar halda því fram, að skiltið sé enn á kafi í snjó og líti svona út:

Við lifum alltaf á Klámöld

Ég hef, sem Íslendingur búsettur erlendis, fylgst nokkuð áhyggjufullur með ofbeldinu sem virðist hafa færst í aukana heima á Fróni. Þetta var örugglega ekki svona í gamla daga? Svo er það allt klámið, barnaklámið, nauðganirnar og nú klámráðstefna á landinu hreina. Í dag las ég um íslenskan klámjöfur, Westuríslending, sem hreinlega skammast sín fyrir uppruna sinn vegna neikvæðra viðbragða við ráðstefnunni á Íslandi.   

 

Einu sinni var þetta örugglega klám! Fyrir svona rúmum 20.000 árum. Klám er afstætt fyrirbæri í tíma og séstaklega rúmi.  Ég held ekki að neinn andmæli mér, þegar ég held því fram að klám er notað alveg eins mikið á Íslandi og alls staðar annars staðar, nema vera skyldi í Norður Kóreu (þó ég hafi ekki haft tök á því að kynna mér það). Ekki á ég verðbréf í klámiðnaðinum og sæki ekki klámráðstefnur sem hér í Danmörku eru árlegur viðburður. Ég get ekki séð, hvernig einhver ráðstefna erlendra klámkaupmanna á Íslandi misbjóði blygðunarkennd nokkurs manns. Kastið fyrst steini að klámbúllunum og dansstöðunum, sem fyrir eru í eigu Íslendinga. Oft er gott er að líta í eigin barm frekar en á aðra.

Upptökur á eðlunarmyndum af mannfólkinu er örugglega afar leiðinlega atvinna. Ef sú iðja varðar við íslensk lög, getur löggan bara handsamað fólk, sem fer í sleik við Gullfoss og hefur samfarir við Geysi og vísað þeim úr landi. Við búum í lýðræðisríki og virðum lög. Bjóðum því klámkalla og –kerlingar velkomin, en gerum þeim ljóst, að lög á Íslandi banna þeim að hafa verklegar framkvæmdir nema í hjónasænginni, bak við gardínur og læstar dyr og að það sé synd að gera það uppi á fjöllum og á förnum vegi. Hvað gæti sauðkyndin ekki haldið? Við megum ekki missa sérstöðu okkar á meðal þjóðanna!