Vissi Hæstiréttur betur en Bobby Fischer ?

Hæstaréttardómararnir Ingibjörg Benediktsdóttir, Markús Sigurbjörnsson og Páll Hreinsson dæmdu í erfðamálinu eftir Bobby Fischer þ. 8.4.2011 eftir að dómur hafði gegnið Myiako Watai í vil í Héraðsdómi og Targ-bræður, frændur Fischers, höfðu kært þá niðurstöðu. Dóminn er hægt að lesa hér.

Hér fyrir ofan er hins vegar hægt að lesa kafla úr viðtali sem rússnesk útvarpsstöð átti við Fischer þann 15. maí 2005, tæpum 8 mánuðum eftir að hann á að hafa gengið í hjónaband. Upplýsingar um þetta viðtal má einnig finna hér. Eins og sjá má á þessum orðum Fischer er greinilegt að Hæstiréttur telur sig hafa betri vissu um hvað Fischer gerði en hann gerði sjálfur.

Að mínu mati er dómur Hæstaréttar í þessu máli íslensku dómskerfi til háborinnar skammar.

Lesið einnig færslu mína frá því í gær, þar sem ég sýni fram á að eina vitnið sem kallað var fyrir í málinu, John Bosnitch, var tvísaga. Framburður hans í héraðsdómi var ekki í samræmi við það sem hann hafði sagt annars staðar.

Er virkilega hægt að dæma konu, sem Fischer taldi alls ekki konu sína, arf? Eru íslensk lög svo framúrstefnuleg, eða er þetta afleiðing kvenrembunnar sem farin er að tröllríða öllu á Íslandi og sem sýnir sig m.a. í því að konur hafa alltaf rétt fyrir sér og forgang í öllu?

Hvar voru íslenskir fjölmiðlar eiginlega í þessu máli?

Voru systursynir Fischers snuðaðir af íslenskum dómstólum ?

Nú eru milljónir íslensks gyðingahatara loks farnar til Miyako Watai lyfjafræðings í Japan, eftir að Héraðsdómur Reykjavíkur ákvað að trúa því að hún hefði gifst Bobby Fischer árið 2004.

Íslensk yfirvöld ákváðu að taka gild japanskt plögg sem á engan hátt gátu sannað að Watai væri gift Bobby Fischer, eða að hann hefði kvænst henni árið 2004.

Kannski hefur íslenskur lögfræðingur systursona Fischers, Targs-bræðra, ekki unnið störf sín nægilega vel?

John Bosnitch (sjá mynd efst þar sem hann er á blaðamannfundi með Watai), maður sem árið 2008 sagði að hann hefði verið viðstaddur brúðkaup Fischers og Watai í fangelsi í Japan árið 2004 (sjá hér), talaði árið 2005 í Ástralíu um Watai sem unnustu Fischers.

Þegar Hr. Bosnitch talaði við umsjónarmann ástralsks útvarpsþáttar, sem ber nafnið PM kl. 18:29 þann 4. mars 2005 sagði hann þetta:

"His lawyer's not been able to visit him. He has been denied his telephone rights, which he had every day in the past. His fiancé has been not allowed to meet with him and most insultingly, the Icelandic delegation that flew around the entire globe and gave advanced written notice and fax notice that they were coming, they were refused permission to meet with him." Hægt er að hlusta á viðtalið með því að klikka á orðin hér fyrir ofan.

Hvað haldið þið lesendur góðir? Hvernig stendur á því að maður sem var vitni við brúðkaup árið 2004 talar um konu Fischers árið 2005 sem unnustu hans? Kvæntist Fischer konu árið 2004, sem umboðsaðili hans kallar unnustu hans árið 2005?

Samkvæmt fréttum íslenskara miðla var Bosnitch kallaður fyrir réttinn: "Eitt vitni kom fyrir dóminn, John Bosnitch, Kanadamaður af júgóslavnesku bergi brotinn. Hann starfaði fyrir The National Broadcaster í Japan þegar Fischer var handtekinn þar í landi. Hann greindi frá því að Fischer hefði sagt honum að þau væru hjón í skilningi engilsaxnesks venjuréttar (common law couple). Fischer hefði síðan útbúið skjöl til að staðfesta hjúskap þeirra Watai og Fischers. Nokkrum mánuðum seinna hefði borist staðfesting á að skráningu hjúskaparins væri lokið. "

Greinilegt er að þessi John Bosnitch er margsaga og hefur hugsanlega, ef dæma má út frá ofangreindum upplýsingum, logið undir eiði í íslenskum dómssal. Íslenskur dómstóll hefur látið leika á sig.

Fyrir áhugamenn um Fischer:

Nýlega sendi Sheila Michaelis í New York mér viðtal sem hún tók við hálfbróður Fischers sem lést árið 2002. Bobby og Peter Nemeneyi voru samfeðra, en faðir Fischer var Paul Nemenyi.

Mjög athyglisverð ályktun

 

Ég rakst á neðanstæða ályktun (sjá einnig hér) sem mér lýst einstaklega vel á, þótt hún sé enn nokkuð útópísk.

ÁLYKTUN UM VELFERÐ GAGNRÝNNA ÍSLENDINGA 

Stjórnir Hagþenkis, Rithöfundasambands Íslands, Bandalags þýðenda og túlka, Reykjavíkur Akademíunnar, Blaðamannafélags Íslands og PEN á Íslandi vilja af gefnu tilefni minna á eftirfarandi:

Einn af hornsteinum stjórnarskrár Íslands er óskoraður réttur borgaranna til þátttöku í opinni samfélagsumræðu á fundum, í dagblöðum, á netsíðum, ljósvakamiðlum eða í bókum.

Allar tilraunir flokka, stofnanna, fyrirtækja eða einstaklinga til þess að þagga niður í höfundum texta sem birta skoðanir sem þeim eru eru andstæðar - t.d. með skipulögðum atlögum að velferð höfundar, lögsóknum, hótunum um atvinnumissi eða mannorðsmeiðingum sem grafa undan öryggi hans -  eru jafnframt aðför að sjálfu tjáningarfrelsinu.

Þyki hópum eða einstaklingum að sér vegið í ræðu eða riti, þá stendur þeim til boða, nú sem fyrr, að svara fyrir sig með sama hætti. Það kallast skoðanaskipti - jafnvel ritdeilur - og er siðaðra manna háttur í löndum þar sem lýðréttindi ríkja.

Sjón - Sigurjón Birgir Sigurðsson formaður PEN á Íslandi, [e-mail] Þetta tölvupóstfang er varið gegn ruslpósts þjörkum, Þú verður að hafa JavaScript virkt til að sjá það.

Kristín Steinsdóttir formaður Rithöfundasambands Íslands, 568 3190, 861 9509

Jón Yngvi Jóhannsson formaður Hagþenkis, 820 0871

Sölvi Björn Sigurðsson formaður Bandalags þýðenda og túlka, 695 1235

Hjálmar Jónsson formaður Blaðamannafélags Íslands, 553 9155/568 3155

Sólveig Ólafsdóttir framkvæmdastjóri Reykjavíkur Akademíunnar, 562 856/892 1215

_ _ _ 

Mér líst, sem sagt, vel á þessa ályktun, því ég er sjálfur í þeirri stöðu að ég var á síðasta ári rekinn sem ólaunaður yfirritstjóri fræðilegs tímarits Sögufélags Gyðinga í Danmörku, Selskabet for Dansk Jødisk Historie. Rekinn var ég fyrir að hafa skoðun og vilja skrifa grein um ákveðið málefni.

Brottrekstur minn úr starfinu við útgáfu tímaritsins RAMBAM, sem var töluverð vinna hjá mér í frístundum atvinnuleysisins, kom til vegna þess að ég og heiðursfélagi í sögufélaginu, sem gefur út tímaritið, vildum skrifa um ýmislegt sem miður hafði farið í rekstri og fjármálum safns um sögu gyðinga í Danmörku, Dansk Jødisk Museum, sem engin tengsl hefur við Sögufélag gyðinga í Danmörku. Við máttum greinilega ekki skrifa um efnið fyrir formanni félagsins. Þegar hann heyrði að ég var búinn að sanka að mér gögnum um málið frá yfirvöldum, sem sýndu að það var mikil fjármálaóreiða á safninu, þá var ég einfaldlega rekinn úr ólaunuðu starfi. Formaður sögufélagsins, góðvinur minn til langs tíma sem hefur staðið með nafni undir greinum sem ég hef skrifað, er nefnilega betri vinur stjórnarmanns á safninu sem einnig er veraldlegur leiðtogi stóra gyðingasafnaðarins í Danmörku.

Mikið vildi ég hafa hafa haft yfirlýsingu eins og þessa fyrir neðan hér í Danmörku, þar sem litla hjálp er hægt að fá nema fara dómstólaleiðina með mál eins og mitt, en það hefur ekkert upp sig.

Öll brot á rit- og tjáningarfrelsi er að mínu mati mannréttindabrot, sama hvers eðlis það er, ef menn eru ekki með dylgjur, fordóma gegn kynþáttum og trú og dónaskap í máli sínu. Málfrelsi á ekki að vernda slíkt.

Í málinum um fjármálaóreiðu safnsins, sem gyðingar í Danmörku hafa reyndar minnst manna um að segja, mun sannleikurinn koma upp á yfirborðið að lokum, svo ég er svo sem ekkert fórnarlamb og verð ekki drepinn, nema mannorðið fyrir skoðanir þær sem ég hef. 

En mikið er það gott að SJÓN hjá PEN á Íslandi hafi meiri áhuga á velferð gagnrýnna Íslendinga en t.d. kollega hans í Danmörku, Anders Jerichow, en PEN í Danmörku virðast eingöngu vera uppteknir af fótum troðnu fólki annars staðar en í Danmörku.

Forsetaþankar

Öllum er heimilt að koma með innlegg í umræðuna um hver gæti tekið við keflinu af Ólafi Ragnari Grímssyni. Nú virðist samt sem enginn vilji í þetta embætti og mönnum er hálfilla við að einhver sé að stinga upp á þeim.

Eiður Guðnason ætlar ekki að bjóða sig fram, enda er það alls endis ótækt að forseti sé signt og heilagt að leiðrétta stafsetningavillur og málfar þjóðarinnar. Stungið hefur verið upp á fangaverði. Er það ekki illkvittni?

Ég sá landsfrægan bloggara fara fögrum orðum um Sigurð Líndal sem kræsilegt forsetaefni. Æi, er hann ekki of gamall karlinn, og ekki er það honum til framdráttar, að alþekkt er að hann gaf mönnum alltaf lægstu einkunn ef þeir vitnuðuð ekki í hann í munnlegum prófum í lögfræði. Kannski var bloggarinn sem stakk upp á Sigga bara viljandi að reyna að útiloka Líndal með því að stinga upp á honum. Það er ekki sama hvaðan áskorun kemur. Kannski væri hægt að leita eftir áliti Sigurðar á þessu eins og öllu öðru. Kannski væri hægt að skipa nefnd.

Erfðaprinsa viljum vér ekki lengur hafa í þessu landi. Þórarinn Eldjárn er sonur Kristjáns heitins forseta. Hann er og verður ávallt forsetasonur - á Möve hjóli. Listunum væri gerður mikill grikkur ef hann þyrfti að fara að berjast við alþýðuna í landinu, þegar búið er að svíkja hana inn í ESB. En lítum á björtu hliðarnar: Ljóð hans gætu orðið að útflutningsvöru ef hann yrði kosinn. Einverjir telja að Þórarinn eigi allan stuðning Davíðs Oddssonar vísan. Getur nokkur verið í vafa um það? Rím og ljóðstafir hafa alltaf verið sterkasta hlið Davíðs, sem sjálfur er ekki á þeim buxunum að fara í forsetaframboð. Það kallar maður raunsæi.

Margar konur vilja örugglega fá konu á Bessastaði. Séð hef ég einhverja stinga upp á Jóhönnu Sigurðardóttur.  Líklega var það samfylkingin sem vill losna við kerlinguna. Er hún ekki í æviráðningu? Frekar vil ég Jónínu sem forseta og Jóhönnu sem forsetafrú. Það yrði helvíti flott.  

Sigrúnu Davíðs sá ég einnig hafna upp til skýjanna á bloggi Drésa Jóns almannatengslamanns. Þótt Sigrún sé örugglega hin vænsta kona, þá sé ég hana ekki fyrir mér á Bessastöðum. Forseti, sem átti pabba sem var í íslenska nasistaflokknum  og lauk námi í Þýskalandi nasismans, (eða gerði hann það nokkru sinni?) gæti orðið of áhugaverð í útlöndum. Syndir feðranna eiga auðvitað ekki að hafa áhrif, en ekki er nú beinlínis hægt að segja að þær hafi verið spennitreyja fyrir börn Davíðs Ólafssonar frekar en börn annarra nasistadindla á Íslandi. Einhvern tíma var frambjóðandi sem átti danska konu, og var það talið honum til lasts. Pabbi, sem var aðdáandi Hitlers og bankastjóri, getur vart verið miklu betri en dönsk kerling.

Jón Gnarr er alvegaágæt uppástunga - ef menn vilja afnema forsetaembættið fyrir fullt og allt. Með Gnarr á Bessó stæðu Íslendinga vissulega miklu betur að vígi þegar geimverur koma og taka jörðina. Engir taka okkur nefnilega alvarlega nema grænir smokkfiskar á fljúgandi diskum, sem vilja inn í ESB um leið og Samfylkingin. En stendur Gnarr sig ekki bara vel sem borgarstjóri? Hann er að minnsta kosti búinn að skjóta Margareth Thatcher ref fyrir rass í niðurskurði. Maður fær það sem maður kýs eins og þeir sögðu í Múmindalnum áður en hann lagðist í eyði. Maður spyr ekki að því, ef hann fer að láta flúra skjaldamerki lýðveldisins á þann handlegginn sem enn er heill og hægt að nota.

Ég stakk sjálfur nýlega, og ófullur, upp á Halldóri Guðmundssyni bókamessumanni og hann fékk reyndar orðu frá Ólafi um áramótin. Hann hefur skrifað löglega um Hans Konunglegheit Laxness. Nærri guðunum getur maður ekki komist án leyfis. Það útilokar eðlilega Hannes Hólmstein Gissurarson, þótt hann hafi helvíti góð sambönd.

Guðmundur Magnússon og Egill Helgason, http://silfuregils.eyjan.is/2012/01/03/forsetakosningar-og-fjarmal/#comments telja það fráleitt annað en að taka tilkynninguna frá Ólafi alvarlega. Þeir koma sjálfir ekki til greina sem forsetar nema mögulegt væri fyrir þá tvo að sitja saman á forsetastól bekk. Þeir eru eru sammála um að Ólafur Ragnar hefði ekki ráð á því að bjóða sig fram, þar sem engir fjármálamenn séu lengur á bak við hann eins og Jón Ásgeir var hér um árið. Guðmundi og Agli hlýtur samt að vera það í fersku minni að árið 2008 lækkaði líka gengi sumra blaðamanna á Íslandi sem höfðu verið on the take. Núverandi ríkisstjórn er reyndar líka ýtrasta afleiðing af voðaverkum Jóns Ásgeirs og félaga í aurnum. Hugsanlega þarf ekki að fullvissa þjóðina með loftpeningum eins og gert var fyrir 2008. Kannski vill fólkið halda í Ólaf Ragnar alveg fram í hans örgustu elliglöp. Svo á Ólafur líka bestustu konu á Íslandi sem enginn slær út.

Æi, það eru engir á sviðinu, og ég segi bara eins og hinn skríllinn: Páll Óskar eða Mugisson.  Kannski getur einhver illa gerður hlutur orðið að forseta. Árni Matthíasson skrifaði í dag í Moggann um samkennd með hlutum. Ég vissi ekki að hægt væri að hafa samkennd með hlutum. En ef það er hægt væri kannski tilvalið að gera kerti að forseta á Íslandi eða þriggja barna einstæða móður sem er búin að vera atvinnulaus síðan 2008. Það væri nú ekta samkennd ef hún er yfirleitt til á Íslandi.