Sjálfsblekking

 

Er tungumálið það eina sem sameinar Íslendinga?  Sýnist ykkur það, nú á hinum síðustu og verstu tímum?

Hafa þeir, sem nú hafa verið rúnir sínum ævisparnaði, talað sama tungumál og þeir sem rændu þjóðina?

Talar fólkið í Alþingishúsinu sama mál og þeir sem standa úti í kuldanum og mótmæla?

Þeir seku tala reyndar ekki mikið þessa dagana. Þeir eru pukrast á fundum og "meika díla", svo að svikamyllan geti haldið áfram að mala. Við vitum ekki hvað er þeirra móðurmál, íslenska ellegar peningamál.

Hvenær endar sjálfsblekkingin? Vefst okkur íslensk tunga um tönn, eða límdist hún við einhverja  nákalda nasistastöng úr járni í 20 stiga gaddi.

Íslendingar eru orðnir fjölleitur hópur, og það ætti líka að vera pláss fyrir þá fáu, sem af einhverjum ástæðum geta ekki valdið hrognamálinu okkar eða skilið menningu Íslendinga - og ekki lái ég þeim það. Íslenska er eitt erfiðasta tungumál í heimi og íslensk menning er harla óskiljanleg eins og stendur. Alíslenskur almúginn getur reyndar ekki einu sinni valdið tungumálinu, eins og sést víða á bloggum manna, eða í daglegu tali. En það skilst! Maður er ekki betri Íslendingur, þótt maður tali og skrifi betri íslensku en aðrir.

Þessi lagabreyting er svo sem í takt við tíðarandann. Í gær heyrði ég einhverja konu tala um atvinnumál í útvarpinu, og hún talaði af sér. Hún talaði í fyrstu um útlendingana, sem fyrst yrði sagt upp í íslensku kreppunni. Svo áttaði hún sig á fordómum sínum og áréttaði, að það gætu alveg eins orðið Íslendingar frekar en útlendingar sem misstu vinnuna fyrstir.

Þessi lagabreyting fyrir íslenskan ríkisborgararétt er kreppueinkenni.

Tungumálið sameinar ekki Íslendinga. Þeir eru sundraðir þrátt fyrir íslenskuna.

Íslenskupróf skilyrði fyrir ríkisborgararétti

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 18.12.2008 kl. 20:45]

8 milljón orða merkingar í ensku til að vera full vígur er það ekki erfit.

Ég talaði sama túngumál og forfeður mínir og skil þá aftur á landnámsöld. Mjög einfalt ef rétt er að staðið. Yngri systkyni mín skilja mig ekki á stundum þó ég skilji þau alltaf. Ég skil líka túngumál allra íslenskra stétta. Ein túnga og einn siður er það sem sameinar. Eða allar stéttir hafa sama skilning á merkingum einstakra tungu hverju sinni.

Það er til skammar að virðing við nýlandnema hafi komið svo seint fram.  Ég var alltaf á því að þegar um innflutning væri að ræða af hálfu fyrirtækis þá ætti sama fyrirtæki að sjá sóma sinni í því að kosta íslensku kennslu sinna "fórnarlamba" þessum sem geta bara farið.

Fyrir marga af erlendu bergi brotna getur verið arðbært að læra íslensku og greindaraukandi.

Í Þýskalandi er þeir að velta sér yfir túlkakostnaði um þessar mundir.

[halkatla, 18.12.2008 kl. 22:41]

íslenska er svalasta tungumál í heimi ásamt sanskrit og kannski nokkrum öðrum, m.a ensku. Og auðvitað hebresku, þetta eru epísk mál. Ekki eru önnur skandinavísk mál svona rosaleg. Það er sorglegt að íslendingar séu ekki núna að rífa í sig menningararfinn sinn, fornsögurnar og það allt. Ég vona að þeir eyði jólunum í það í ár því það er ekkert eins svalt, ekki einu sinni Biblían.

[Sigrún Jóna (IP-tala skráð) 19.12.2008 kl. 00:27]

Það er af hinu góða að erlendir ríkisborgarar eða flóttamenn sem eignast hæli hérna læri málið. Þá eru þeir síður hlunnfarnir í launum og tengdum greiðslum. Þeir geta farið einir og rekið öll sín erindi án þriðja aðilans(túlkaþjónustan)

Og við vinnu fyrir og við hlið íslendinga, verða þeir síður fyrir aðkasti. allavega skilja þeir það sem sagt er og geta sagt frá ef um einelti er að ræða. svo tala ég ekki um, þá útlendinga sem vinna á elliheimilum eða öðrum ummönnunarheimilum.

Þar er kynslóð sem lítið kann annað en íslensku og kannski dönsku. Og ekki kemst maður langt með að kunna dönsku á Íslandi, er það?

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 19.12.2008 kl. 08:06]

Sigrún Jóna, 

Ég þekki konu, sem vann á elliheimili á Íslandi. Þó hún væri með með 8 ára menntun í stjórnmálafræði, gat hún ekki fengið vinnu á Íslandi, nema á elliheimili. Það voru ráðnir hálfmenntaðir krakkar í þær stöður sem hún sótti um. Hún lærði íslensku af gamla fólkinu á elliheimilinu. Ekki hjálpaði sú málakunnátta henni.

Ég þekki íslenskan mann, sem missti starf sitt á Íslandi vegna þess að hann gangrýndi ákveðna hluti. Hann hefur síðan hann missti stöðu sína ekki fengið neina vinnu á Íslandi. Fólk leggur á hann meiri fæð en útrásarvíkingana. Ekki hjálpaði málakunnáttan honum í landinu fína.

Ég þekki tvö börn, faðir þeirra er Íslendingur og móðir þeirra er dönsk. Börnin geta valið sér íslenskt ríkisfang þegar þau ná ákveðnum aldri. Þau geta borið íslensk vegabréf þangað til, þó svo að þau kunni ekki stakt orð í íslensku.

En til hvers þurfa þau að læra íslensku? Móðir þeirra gat aðeins fengið vinnu á íslensku elliheimili, vegna þess að á Íslandi var fólk ráðið vegna ættartengsla, og faðir þeirra var gerður útlægur úr sínu eigin landi vegna þess að hann leyfði sér að hafa skoðanir sem t.d. fór fyrir brjóstið á einum af vinum Davíðs Oddsonar.

Sigrún, landslög eiga að vernda hagsmuni þeirra sem vinna fyrir Íslendinga. Skítlegt eðli gráðugs fólks veldur því að oft hefur verið brotið á fólki sem ekki getur skilið það sem fram fer. Skítlegt eðli sumra Íslendinga sem leggur fólk í einelti á ekki að vera vandamál þeirra útlendinga sem koma og þræla fyrir Íslendinga. Ef menn koma til þess eins að vinna erfiðisvinnu á launum sem ekki eru bjóðandi Íslendingum, sé ég enga ástæðu til þess að þeir læri íslensku. Þeir sem staldra lengur við læra að sjálfsögðu málið smám saman. En ég sé enga ástæðu til að neyða vinnandi fólk í málanám, þegar það þarf á öllum sínum tíma að halda til að lífa af á kreppuskerinu. 

[Sigrún Jóna (IP-tala skráð) 19.12.2008 kl. 08:59]

Vilhjálmur. Þessi kona sem er með 8 ára menntun í stjórnmálafræði er engin undantekning, því miður. Hún hefði átta að velja annað land.

Margir menn aðrir en þeir sem koma við kaunin á einhverjum háttsettum íslendingum, missa sína vinnu. Svo þar get ég ekki gagnrýnt neinn.

Þessi tvö börn sem þú nefnir eru vala alin upp á Íslandi. Þau mundu ekki komast gegnum skólakerfið kunnandi ekki neitt í Íslensku. En að sjálfsögðu fá íslensk börn þó þau séu fædd erlendis, íslenskan ríkisborgararétt. Velja svo 18 ára. Það er réttur sem þau fá frá foreldrinu sem er íslenskt. Íslensk lög. Ef þau flytja til Ísland, er af augljósum ástæðum, betra fyrir þau að læra þá íslenskuna. Svona til að fá góða vinnu t.d.

Auðvitað eiga íslensk lög að vernda hagsmuni þeirra sem vinna hér á landi. Ég veit ekki betur en verkalýðsfélög hafi verið að því síðastliðin ár í miklum mæli. Og alltaf þegar þörf er á.

Svo er eitt sem þú skalt hugsa um. Íslendingar missa sína vinnu stundum bara vegna þess að vinnuveitandanum líkar ekki við hann.

Íslendinga sem vinna erlendis, reyna flestir að komast niður í málinu sem talað er í viðkomandi landi, svona fyrir hagkvæmis sakir. Ætla samt ekki að sækja um ríkisborgararétt þar.

Þessi dæmi sem þú tekur eru nú ekki að mínu mati nein rök fyrir að það þurfi ekki að kunna undirstöðu í málinu til að fá ríkisborgararétt hérna

[Rebekka, 19.12.2008 kl. 11:59]

Íslenskur ríkisborgararéttur er ekki það sama og atvinnuleyfi, og ég held að enginn sé að neyða fólk til að læra íslensku áður en það fær atvinnu- eða jafnvel dvalarleyfi hér á landi.  Mér finnst það að læra tungumál samlanda sinna engin kvöð heldur sjálfsagt.  Það að geta talað sama tungumál og þeir sem maður umgengst auðveldar öll samskipti margfalt.

Svo er ég algerlega ósammála því að íslenska sé "eitt erfiðasta tungumál í heimi".  Víst er hún góð og gild tunga, en það fer algerlega eftir hvaðan sá kemur sem vill læra hana hvort honum þyki hún erfið viðureignar eða ekki.  Ég tel t.d. að þeir sem hafa annað germanskt mál að móðurmáli eigi mun auðveldara að læra íslensku, heldur en t.d. þeir sem tala kínversku.  Þar kemur inn í málfræði, orðaforði og málhljóð.

Það hjálpar gríðarlega að geta talað saman, þótt maður fari ekki að halda uppi samræðum við bankamenn eða stjórnmálamenn.  Það er ágætis byrjun að geta skilið Spaugstofubrandara, eða getað pantað sér mat.

[Júlíus Björnsson, 19.12.2008 kl. 13:55]

Ef menn koma til þess eins að vinna erfiðisvinnu á launum sem ekki eru bjóðandi Íslendingum, sé ég enga ástæðu til þess að þeir læri íslensku.

Sú vinna sem ekki er bjóðandi Íslendingum því er hún bjóðandi öðrum?

Það sem sumum finnst erfitt finnst öðrum létt. En það er rétt að launin fyrir "erfiðis"vinnu er ekki samkeppnisfær um réttu íslendinganna sem leita auðveldu störfin sem borga betur.