Rauðhausar

 

Alheimsmót rauðhærðra var nýlega haldið í bænum Breda í Hollandi. Þótt ca. 5% af skegghárum mínum séu fagurlega rauð (þau eru nú flest orðin grá, því rautt hár verður fyrst grátt), hefði ég ekki getað sótt þetta mót. Strangar reglu giltu fyrir þátttöku. Mér hefði verið kastað út. Ég byrjaði nefnilega ævina svarthærður, svo var ég á tímabili sköllóttur, síðar svona nokkurn veginn skolhærður, svo brúnhrokkinhærður, og loks hálfkollóttur og fúlskeggjaður- og svo komu nokkur rauð skegghár með í kaupbæti. Sumir tala um bad hairday. Ég hef átt við bad hairlife að stríða. En ég varð þó ekki rauðhærður, Guði sé lof.

Rauðausar eru minnihlutahópur. Þeir hafa haft um sárt að binda, allt síðan að Neanderthalsmenn voru upp á sitt besta. Myndin hér að ofan er túlkun einhvers fábjána á því hvernig Neanderthalsstúlka, sem fannst örend við Gibraltar hafi litið út. Eins og allir vita voru Neanderthalsmenn auðvitað ljóshærðir - heimskar blondínur.

Í flestum löndum heims eru rauðhærðir hæfilegar ofsóttir vegna háralitar síns. Þar sem háraliturinn er sjaldgæfur, fá rauðhausar það í hausinn, að forfaðir þeirra hafi verið útlendingur (vesturlandabúar, krossfarar, breskir dátar etc.). Þar sem dökkir menn finnast svo að segja ekki, var hægt að níðast á rauðhærðum eins og negrum. Munið þið ekki eftir að minnsta kosti einum rauðhaus í ykkar skóla sem var ofsóttur, barinn og niðurlægður fyrir að vera rauðhærður? 

Rauðhærðar konur líða undir því að vera taldar vergjarnar, og sumir menn eru haldnir þeim fetish að dást að rauðhærðum konum, sem sumar hverjar geta náttúrulega verið afar fallegar. Rauðhært fólk getur líka orðið mjög sterkt af öllum þessum mótgangi í lífinu og er oft mjög kaldhæðið. En rauðhært fólk getur fyrir enga muni viðurkennt að það verði gráhært og þótt hausinn sé silfurgrár, á það það til að tala um rauðu hárin sín.

Rautt hár er auðvitað einhvers konar sjúkdómur. Rautt hár er eiginlega erfðabreyting, sem ekki veldur dauða. Henni fylgir ljósfælni, mikið af freknum, svæsin svitalykt. Svo er talið, og ég tel það líka víst, að rauðhærðir þoli verr sársauka og finni frekar til sársauka en fólk með annan háralit. Ég hef sannreynt þetta. Rauð hár sem ég kippi stundum úr risastóru nefi mínu er miklu sársaukafyllra að kippa út en brúnum og svörtum hárum, sem líka vaxa villt og galið úr grön minni.

Rauðu hárin mín erfði ég frá föður mínum heitnum, sem var 110% rauðhærður, og það var mestur hluti móðurættar hans líka. Hann átti mjög erfitt með sig ef hann kenndi sér sársauka og eins og hjá flestum rauðhærðum var svitalyktin ein sér nægileg til að slá út hersveit.

Rauðhærður faðir minn við lestur 1939 eða 1940. Móðir hans dýrkaði rauða hárið hans.

Rembrandtinn á veggnum týndist í stríðinu

 

Með aldrinum hef ég lært að hemja fordóma mína gegn rauðhærðum, þó ég hafi vísvitandi og með erfðafræðilegum ástæðum haldið mig frá rauðhærðu kvenfólki á sokkabandsárunum. Ég ætlaði mér sko ekki að fjölga þessu litaafbrigði og valda komandi kynslóðum sársauka og svitalykt.

Rauðhært fólk þarf auðvitað ekki stuðning minn, en ég styð það samt í baráttu þess við frumstæðari lífverur. Rauðhært fólk fær vitaskuld ekki að gera athugasemd við þessa færslu.  Í lokin ein mynd af rauðhaus, sem líka er hommi og gyðingur. Já, sumir þurfa þola meira en aðrir.

Athugasemdir

[Arafat í sparifötunum, 9.9.2008 kl. 19:28]

Frábær grein og ég vona svo sannarlega, og það eru sterkar líkur á því að þegar þú verður afi þá verða barnabörnin rauðhærð, Því þessi stökkbreyting hoppar yfir eina kynslóð og þar sem faðir þinn var rauðhærður þá.......verða þín barnabörn rauðhærð  Viðurkenni ekki svitalyktina það er eitthvað rugl, ég ilma sko alltaf mjög vel. Því miður var ég var ég ofsótti rauðhausinn í skólanum en það gerði mig svo sannarlega sterka, mjög sterka  ´

kveðja

Rauðhærðasti fornleifafræðingur á íslandi

[Rauðhærð en (IP-tala skráð) 9.9.2008 kl. 19:30]

hvorki með mikið af freknum né hársár. Sorry.

[Sigurður Sigurðsson, 9.9.2008 kl. 20:46]

"Rauðhærðar konur líða undir því að vera taldar vergjarnar..."

Jedúddamíaogmellurnarmeð. Þetta hefði ég þurft að læra fyrir löngu.

[Arafat í sparifötunum, 10.9.2008 kl. 07:29]

Ég þakka fyrir að þú birtir athugasamd mína þrátt fyrir hárlit ! að betur hugsuðu máli er ég svo sannalega ekki eini rauðhærði fornleifafræðingurinn á íslandi við erum amk þrjár og einn rauðskeggjaður....

[Arna (IP-tala skráð) 10.9.2008 kl. 07:32]

Fyndin grein hjá þér, ég hafði mjög gaman af að lesa þetta.  En Neanderthalsmenn voru nú samt reyndar rauðhærðir, og það er talið að þessi hárlitur og freknurnar séu komið frá þeim.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 11.9.2008 kl. 09:38]

Arna, thetta eru fordómar! Hvad hefur thú eiginlega á móti Neanderthalsmönnum. Nýustu rannsóknir sem ég hef lesid, segja ad their hafi verid ljóshærdir og dökkhærdir.

[Arna (IP-tala skráð) 11.9.2008 kl. 12:47]

Nei ég hef nú alls ekkert á móti Neanderthalsmönnum, bara alls ekki frekar en ég hef neitt á móti rauðhærðum... mér þætti hinsvegar gaman að sjá þessar rannsóknir, hvar get ég séð þær?

[Anna Karlsdóttir, 15.9.2008 kl. 00:06]

Sonur minn fæddist rauðhærður. Ég hafði kallað hann glókoll þegar hann var í maganum á mér vegna þess að ég var svo sannfærð um að hann yrði ljóshærður eins og pabbinn. Mér skylst að til að barn geti orðið rauðhært verði báðir foreldrar að hafa hið víkjandi gen. Drengurinn er reyndar ljóshærður í dag en ég held rosalega uppá rauða litinn í hári, finnst það fallegur litur - gylltir glókollar eru flottir!

[Sólveig Hannesdóttir, 15.9.2008 kl. 17:57]

Flottur gæi á myndinni.