Reykjavíkurhótunin 2003

 

Leiðtogafundur Ronald Reagans og Gorbachovs í Reykjavík 1986 er mjög rómaður atburður. Þetta var heimsviðburður, sem hægt er að tengja Íslandi og auknum friði í heiminum. Einn af þessum góðu hlutum sem koma Íslandi á landakortið og menn gleyma seint ef þeir hafa komið einhvers staðar nálægt fundinum.

En annar frægur fundur í Reykjavík hefur að mestu farið fram hjá mönnum, ef hann er þá ekki alveg gleymdur og grafinn. En það sem á honum var sagt var fyrsta afgerandi yfirlýsingin um þá stefnu sem nýja Stór-Rússland sýnir nú í Georgíu. Sergei Borisovich Ivanov, varnarmálaráðherra Rússlands, staldraði við á Íslandi í október 2003. Hann talaði við Halldór Ásgrímsson, sem bauð honum í veislu, og svo hélt Ivanov fund. Ekki í Hofdi House, heldur bara venjulegan fréttamannafund.

Á þeim fundi sagði Ivanov, sem nú er aðstoðarforsætisráðherra Rússlands, að Rússland myndi "stunda varnir" á svæðum utan landamæra sinna, þ.e. innan fyrrverandi Sovétlýðvelda, sem voru meðlimir í Commonwealth of Independent States (Samveldi Sjálfstæðra Ríkja (fyrrverandi Sovétlýðvelda), sem í daglegu tali eru kölluð CIS. Ivanon sagði í Reykjavík, að ef upp kæmi "óörugg staða i CIS löndum" eða "bein hótun" gegn rússneskum borgurum á svæðinu, þá gætu Rússar "fræðilega séð" notað hervald ef aðrar lausnir, eins og t.d. stjórnmálalegar lausnir og efnahagslegar þvinganir, myndu bregðast.

Þessi yfirlýsing Ivanovs í Reykjavík, sem ég kalla Reykjavíkur hótunina, vakti engin viðbrögð á Íslandi. Ingibjörg Sólrún, sem alltaf mótmælir öllu, hélt kjafti. En ekki vantaði viðbrögð CIS landanna og Georg Shevardnadze, þáverandi forseti Georgíu, sem lýsti þessum orðum Ivanovs sem beinni hótun gegn Georgíu.

Nú, þegar Rússar eru orðnir verulega rauðir í vöngum vegna innrásarinnar í Georgíu, sem er aðgerð sem þeir kalla því fína orði Peace Keeping, er yfirlýsingin frá Reykjavík 2003 orðin að veruleika. Hún er ekki lengur fræðilegur möguleiki. Síðan á blaðamannafundinum í Reykjavík árið 2003 hefur Rússland ekkert falið viðleitni sína til að hrinda þessari árás sinni í framkvæmd.

 

Ég hef lengi haft áhuga á rússneska stjórnmálamanninum Sergei Ivanov (f. 1953). Hann er fyrrverandi KGB maður og núverandi vara-forætisráðherra Rússlands og gamall vinur Pútíns, alveg síðan þeir hleruðu andhófsmenn og gyðinga í Leníngrad.

Þegar Pútín er í vondum málum er Sergei sendur í viðtöl, því Sergei er fluggáfaður og getur talað fullkomna diplómataensku. Hann byrjaði feril sinn í Leningrad með því að njósna um gyðinga frá Norðurlöndum, sem reyndu að smygla listum yfir trúbræður sína sem vildu flýja Sovétríkin. Sergei talar nefnilega líka norsku, sænsku og dönsku fyrir utan ensku.

Sergei hefur með tímanum komst til valda undir verndarvæng gamla vinar síns, Pútíns. Pútín valdi hann þó ekki í stöðu forseta. Til þess var hann of verðmætur. Unglambið Dr. Medvedev (f. 1965), varð fyrir valinu, vegna þess að hann veit ekkert um sauruga fortíð Pútíns og Sergeis í Sovétapparatinu. Medvedev er bara sætur strákur, sem Pútín talar beint í gegnum. Hins vegar hefur Pútín hina höndina í Sergei Ivanov, sem er meira pókerfés og diplómat en Pútín sjálfur. Ivanov  getur sagt hlutina á fullkominni ensku, án þess að mismæla sig, líkt og hann gerði í Reykjavík. Tungan er enn mikilvægt vopni, og þegar Ivanov talar, ættu menn ekki að misskilja neitt. Nothing gets lost in translation. Hann er málamaður, sem byrjaði ferill sinn að vasast í gyðingum á flótta.

 

 

Nú þegar fer að líða að því að draumur Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur rætist, dýri draumurinn um að Ísland taki setu í Öryggisráði SÞ. Þá hélt maður að það væri kannski meir að vænta en þessarar látlausu yfirlýsingar frá ráðherranum, t.d. í ljósi þess að Rússneski varaforsætisráðhrran skýrðu fyrst opinberlega frá áformum Rússlands um ótakmarkaðan yfirgang sinn yfir nágrannaríki sín á fundi á Íslandi árið 2003, en kannski frekar vegna þess að Ingibjörg dýra er oft miklu harðorðaðri í yfirlýsingum, enda enginn diplómat og léleg málamanneskja. 

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 14.8.2008 kl. 20:01]

Þetta var sannarlega fróðlegur lestur, dr. Vilhjálmur, og þakka þér mikið vel. 'Reykjavíkurkenninguna' gætu menn líka kallað þessa valdbeitingartheoríu, og það var greinilegt á Ivanov í BBC-viðtalinu í gær við Stephen Sackur, að eina breytingin frá kenningunni nú er að í Georgíu hefur henni vísvitandi verið hrundið í framkvæmd. Ég hvet lesendur þína til að fylgjast með því innrásarmáli á hinum vönduðu vefsíðum Júíusar Sigurþórssonar, með greiningu hans á atburðum, nýjustu fréttum og góðri yfirferð og yfirsýn um málin. Sjálfur hef ég bloggað marga smápistla um þetta mál hér á síðu minni. – Vale!

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 15.8.2008 kl. 03:56]

Já, ég gat ekki annað en hlegið, þegar ég sá Ivanov hjá Sackur í gærkvöld.

http://news.bbc.co.uk/1/hi/programmes/hardtalk/7560683.stm

Júlíus er magnaður.

Vale atque ave!

[Kristján Sveinsson (IP-tala skráð) 15.8.2008 kl. 09:52]

Var það ekki Edward Shevardnadze  sem blikkaði tvisvar þegar Ivanov galaði þrisvar?

Ætli Ivanov kunni Hebresku? Ef hann er lunkinn við að njósna um gyðinga veit hann ábyggilega sitthvað um þá kumpána Temur Yakobashvili (eða Jakobasvili) og Davit Kezerashvili. Báðir gyðingar og búsettir í Ísrael um langa hríð, nú ráðherrar í ríkisstjórn Georgíu (Kezerashvili varnarmálaráðherra).

Þær fregnir sjást á vefsíðum t.d.  (Jerusalem Post og www.ynetnews.com) að herlið Georgíu hafi hlotið þjálfun Ísraela. Er stríð orðið að útflutningsvöru í Ísrael? Vopn eru það að minnsta kosti alveg örugglega. Olíupeningar Georgíumanna hafa nýst þeim vel í vopnaverksmiðjum í Ísrael. Enda engir tungumálaörðugleikar milli kaupanda og seljanda.

Ljótu vondu Rússarnir yggldu sig við dáðadreng Bush, hann  Saakashvili, sem hélt hann fengi meiri  monnípening og byssur og klapp á kinn og bak ef hann færi út að skjóta Osseta. En svo fór það allt á rassinn og vinirnir í USA og Israel gera ekki betur en kumra og muldra í bringu sína.  Sem er eins gott ábyggilega. 

Þetta Ossetíustríð virðist hafa verið lítil æfing í valdbeitingu í Kákasus þar sem ríkisstjórn Georgíu vanmat styrk sinn hrapallega og reiknaði með stuðningi sem ekki var til. Stóð frammi fyrir því, eins og margar aðrar skítastjórnir, að peningarnir hennar voru góðir í vopnakaupum en pólitísk markmið hennar (og stríðsmarkmið) einskis virði í augum umheimsins. Því miður er allt útlit fyrir að þessar „æfingar“ gætu orðið fleiri í Kákasus. Þar eru Rússar, Georgíumennn og Ossetar ekki einir á vettvangi. Því er verr.

 Elskum friðinn.

[Júlíus Sigurþórsson, 15.8.2008 kl. 16:04]

Ég þakka hrósið.

[Sigurður Sigurðsson, 15.8.2008 kl. 17:27]

Þið framsóknarmennirnir eruð allir eins. Skamm!

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 15.8.2008 kl. 17:53]

Skrítin skoðun, alhæfingar og rangtúlkanir hjá þér Kristján Sveinsson.

Ivanov þurfti ekki á hebresku að halda. Fæstir gyðinga í Sovétríkjunum kunnu eða enn síður gátu talað Ivrit (nútíma hebresku), lært hana eða lesið. Þeir voru sendir í Gúlagið ef þeir reyndu. Ivanov njósnaði um gyðinga frá Norðurlöndum, sem reyndu að hjálpa trúbræðrum sínum fra eymdinni í Sovetríkjunum. Þess vegna var hann svo góður í sænsku, norsku og dönsku, skíthællinn sá.

Yakubashvili (fæddur 1967) hefur í fyrsta lagi aldrei verið ísraelskur þegn og ef hann talar hebresku, þá hefur hann líklegast lært hana í kvöldskóla eða á leynilegum námskeiðum sem Sovétmorðingjarnir bönnuðu. Keserashvili er fæddur 1978 og bjó í skamman tíma í Ísraela, enda neyddust gyðingar að flýja Sovétríkin vegna ofsókna.

Hernaðaraðtstoð Ísraela, Bandaríkjamanna og Frakka við Gerorgíu hefur aldrei verið neitt launungarmál, sérstaklega ekki eftir Reykjavíkurhótunina 2003. Þá áttu menn að vita hvað á þá stóð veðrið. Vopnasala frá Ísrael til Georgíu gegnum tímann nemur um 500 milljóna $ en er miklu minni en sala bæði Bandaríkjanna og Frakka á vopnum til Georgíu.

Nýnasistar um heim allan gera því líka skóna að þessir tveir menn og Ísrael séu á bak við "árásir" Georgíumanna á rússnesku risaeðluna. Nýnasistar hata oft það sama og kommarnir. Þeir eru svo hreinir í hugsun.

Ég mæli með því, Kristján, að þú og aðrir lesi þetta blogg http://momentmagazine.wordpress.com/2008/08/14/the-jewish-part-in-the-caucasus-conflict/ og svo gætu  Íslendingar farið að senda hjálpargögn til Georgíu eins og Ísraelsmenn. Menn deyja alveg eins illa í Gori eins og í Gaza. Olíuauður Georgíumanna er einmitt á þeim svæðum sem keisari Pútín vill hafa af Georgíumönnum. Það er um að gera að styðja Gerorgíu, þó svo að forsetinn þar sé ekki gyðingur frekar en Pútín, en ef Pútín rænir auðlindunum frá Georgíu, gæti verið að enginn vildi selja þeim vopn í framtíðinni. Heldurðu að það skapi frið?

[Kristján Sveinsson (IP-tala skráð) 15.8.2008 kl. 22:04]

Heill og sæll. 

Þetta er ágætt blogg sem þú bendir á. Og það má vel vera að skoðanir mínar séu skrýtnar. En skrýtnari hljóta þó skoðanir Saakasvhilis þó að vera, sem hratt þjóð sinni út í stríð í fádæma dómgreindarleysi og fyrir afleitan málstað. Hann var heldur ekki ýkja bjartleitur í fréttunum þar sem hann var neyddur til að undirrita vopnahlésskilmála við Rússana og frú Rice utanríkisráðherra BNA stóð yfir honum eins og ströng kennslukona. (Hún er sérfræðingur í Rússum og hefur kysst Ingibjörgu Sólrúnu). Það var nefnilega engin risaeðla sem her Georgíumanna réðist á, heldur fólk af holdi og blóði, Ossetar, Rússar … og gyðingar.

Stríð ríkisstjórnar Georgíu við borgara  ríkisins nú er þeim mun undarlegra að það er yfirlýst markmið að landið verði aðili að Evrópusambandinu. Það er svo sem ekki á döfinni að það verði, en líkurnar á því að það geti nokkru sinni orðið hljóta að hafa minnkað stórlega með þessu frumhlaupi. 

Ef eitthvað er að marka þær fréttir sem ég hef lesið (sumar þeirra eru rússneskar) þá hafa það einkum verið einkafyrirtæki í Ísrael sem hafa stundað vopnasölu til Georgíu. Ísraelskar ríkisstjórnir hafa auðvitað ekki bannað hana, en það er alveg ljóst að stuðningur ísraelsku ríkisstjórnarinnar við stríðsbrölt stjórnvalda í Georgíu nú er enginn. Og það er góðs viti. Og leiðréttu mig ef það er rangt hjá mér að harla mörgum Ísraelum þyki ærið nóg við að fást á heimavígstöðvunum og þarflaust að blanda landinu í átök í fjarlægum heimshluta. Það er  slíkur tónn í þeim Ísraelum sem vilja litlu til kosta að heimta heim landa sína sem hafa gerst lukkuriddarar í olíupeningum í Georgíu og lesa má á blogginu sem þú vísar á. Nokkuð harður tónn, finnst mér, gagnvart fólki sem er í háska og gott að ekki var farið eftir honum.

Látum nýnasista og aðra slíka kóna um að telja framlag Ísraels til hers Georgíu hluta af alheimssamsæri gyðinga. Þetta virðist bara vera einföld gróðastarfsemi og ekki geðfelld, en ekkert umfram það. Mér er annars ekki vel ljóst hvernig nýnasistar hugsa, hreint eða óhreint. Man þó eftir Jonni Hansen erkinasista í Greve. Sem hugsar ábyggilega ekki mikið. En kannski hreint. Veit það ekki. Man líka eftir Bo Warming. Hann var einhvers konar nasisti minnir mig. En hugsaði sannarlega ekki hreint því hann skeit á sig. Bókstaflega.

Og ríkisstjórnin hér er búin að ákveða að senda einhverja smá neyðarhjálp til Georgíu heyrði ég í fréttum. Gott er það og mætti vera meira. Vonandi kemur hún að gagni. 

Komin er nótt. Sofðu rótt.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 15.8.2008 kl. 23:45]

Kristján, nú set ég baun undir dýnurnar þínar, svo þú getur ekki sofið, líkt og prinsessan í ævintýrinu sem fann fyrir bauninni undir 20 dýnum. Baunin sem ég bauna á þig úr baunabyssunni er: Ef Rússar selja óvinum Ísraels vopn, er þá ekki í lagi að Ísrael selji óvinum Rússa vopn? Eða erum við kannski að tala um A og B þjóðir?

Ég var búinn að segja skoðun mína á forseta Georgíu um daginn á bloggi  Júlíusar Sigurþórssonar, og tel enn að hann sé hálfgerður asni. En ef Pútín er asni, má "Sakasvili" ekki vera það líka?

Og ef Rice kyssir Ingibjörgu, þá má Ingibjörg örugglega líka kyssa Rice.

Einna best væri ef allir gerðu eins og Ingibjörg og Condolessa. Allir að kyssast og þá verður friður á jörðu.

En kannski fer þetta á allt annan veg? Kannski þarf Ingibjörg og Öryggisráðið að bjarga heiminum frá Risaeðlum í slag? Ekki held ég nú að það fari svo illa.

Ári held ég samt að það verði erfitt, þegar rússneska risaeðlan er aftur farin að halda að hún geti sagt heiminum til. Hún hefur ekkert ráð á því að fara að éta börnin sín aftur. Henni væri nær að éta nýnasistana í Rússlandi, sem hafa fjölgað sér um 5000% síðan kommarnir urðu kapítalistar.

Góða nótt og lengi lifi Georgía!