Einu sinni féll ég næstum því

 

 

Ég hef aldrei farið í gleðigöngu. Ekki einu sinni verið attaníossi í þeim eins og Sigurður Þór.

Hins vegar var ég næstum fallinn niður á gleðigöngu í Kaupmannahöfn árið 2001. Þannig er mál með vexti, að ég vann á 5. hæð í húsi í miðbæ borgarinnar á helfarar og þjóðarmorðastofnun, þar sem morð og ósómi var rannsakaður af sumum sem þar unnu. Aðrir voru bara að leika sér. Fólk var mjög vinnusamt og við sátum nokkur þarna á sunnudegi og skrifuðum. Þá kom gleðigangan framhjá og við út í glugga til að sjá herlegheitin. Þar sem þetta var á þakhæð varð maður að setjast í gluggakistuna til að sjá þennan hóp karla og kvenna, sem Hitler hafði einu sinni haft horn í síðu á.

Ég settist svo langt út á gluggakistuna, að ég rann út .... úps, en sem betur fer út á syllu, og komst inn aftur fyrir eigin rammleik. Hommar og lesbíur litu upp, héldu höndum fyrir vitum sér en veifuðu svo og ég veifaði á móti með lífið í lúkunum og hjartað í rassinum.

Hugsið ykkur ef þetta hefði farið verr og ég hrapað niður og eyðilagt hinsegin daginn. Yfirskriftin, hugsið ykkur: "Islandsk  folkedrabsforsker falder på bøsser, dræber 8". Þetta er enn martröð hjá mér.

 

Athugasemdir

[Aðalbjörn Leifsson, 10.8.2008 kl. 18:51]

Þetta kallast að vera "luftbösse"

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 10.8.2008 kl. 19:27]

Aðalbjörn, þú færð 10 í dönsku og jafnvel Guðs blessun líka.