Hundurinn var barn þeirra

Arki allur. Ljósmynd lögreglan í Køge.

Ekki er lengur mikið skrifað um kjölturakkann Lúkas frá Akureyri eftir að hann náðist af fjöllum. Sumarævintýri Lúkasar var skemmtilegt, en enn skemmtilegra var að sjá hvernig mannfólkið á Íslandi elskar hundinn sinn meira en náungann.

Hér í Danmörku, þar sem menn tíndu sakleysi sínu og trú fyrr en Íslendingar, koma hundar ekki af fjöllumeftir ævintýri sumarsins. Tíndir, danskir hundar finnast dauðir og jafnvel myrtir.

Einn þeirra, hann Arki, fannst stunginn til bana á hrottalegasta hátt nærri íþróttamannvirki í Køge.

Hann tíndist seint í gær og fannst myrtur í morgun. "Foreldrum" sínum harmdauði og forsíðufrétt á Dönskum blöðum á morgun. Mynd af líkinu og allt.

Nú leitar danska lögreglan af ódæðismönnunum, sem stungið hafa hundinn með skrúfujárni að sögn lögreglu. Arki var annars hinn vinalegasti hundur, samkvæmt matmóður hans frú Grethe Jespersen i Køge. Hann átti það til að fylgja öllum slefandi sem kölluðu á hann.

Drengir, auðvitað drengir með innflytjendabakgrunn, hafa víst sést gera eitthvað misjafnt og er þeim lýst sem 16-18 ára gömlum og dökkklæddum. Svo margir geta komið til greina.  

Við verðum að vona að allir 16-18 ára Aliar og Muhammeðar í Køge verði ekki lagðir í einelti eins og íslenski pilturinn, sem var ákærður af hundingjaeðlinu hjá löndum vorum. En það er munur á þessum tveimur málum. Lúkas fór til fjalla og Arki fór götóttur til Guðs beina og Pedigree Pals.

Lögreglumaðurinn Søren Sørensen lofar því í Nyhedsavisen (sem blað í eigu Íslendinga, sem vita ekki enn hve lélega blaðamenn þeir hafa ráðið), að allt verði gert til að ná í þá seku "ef þeir eru sekir" (hann gefur sér ekki neitt hann Søren), og leggur afar mannúðlegt mat á málið, enda var Arki eins og "barn" Jespersen hjónanna, segir þessi vinur fjórfætlinganna hjá dönsku lögreglunni.

Athugasemdir

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 17.8.2007 kl. 19:08]

Það er kannski ekki við hæfi að ræða um Björn Þorsteinsson á eftir "frétt" um dauða hunda í Danmörku.

Björn var merkasti sagnfræðingur Íslendinga á 20. öld. Ég á flest rit hans og eru þau enn klassíkerar. Ég kynntist Birni lítillega, fyrst í rannsóknarferð í HÍ árið vorið 1980. Hann var hafsjór af fróðleik og afar skemmtilegur maður. Bækur hans eru líka skemmtilegar og skrifaðar fyrir almenning. Hann var ekki einhver "fakír" í fílabeinsturni eins og sumir kollegar hans í heimi sagnfræðinnar. 

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 17.8.2007 kl. 22:32]

Í gegni er hann samanlagt með 156 titla á samviskunni. Geri aðrir betur. Þá voru menn ekki að eyða tíma sínum í blogg. Þú verður að fara í gegnum þetta og telja. Nú er helgin byrjuð hjá mér.

[Linda, 18.8.2007 kl. 01:50]

Já þetta er sjúkt þetta lið sem gerir svona,  það er haft eftir sálfræðingum að þeir sem meiða dýr og hafa gaman af leiðast út í ofbeldi gegn mannfólkinu.  Raðmorðingjar eiga það sameiginlegt að hafa misnotað dýr í æski..svo ekki boðar þetta góða hluti fyrir Dönsku þjóðina.  Bara skelfilegt.

[Greta Björg Úlfsdóttir, 18.8.2007 kl. 12:16]

Sjúkt, hvort sem gera það aliar eða íslendingar, að ráðast á smælingja, mælandi eður ei, ávísun á meira böl.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 19.8.2007 kl. 18:59]

Vissulega er þetta óhugnanlegt og sjúkt að ungir menn geri svona hluti. Það er heldur ekki gaman að sjá "foreldra" hundsins grátandi á forsíðu síðdegisblaðs hér í Danmörku.

Kattamaður eins og ég á erfitt að skilja söknuð eftir hundi, en líklega myndi ég gráta ef köttur sem byggi hjá mér yrði myrtur og hver veit hvað ég myndi gera ef það væri heiðingi sem hefðu framið glæpinn. Ég hef reyndar heyrt sögu af íslenskum stjórnmálamanni sem á yngri árum sprautaði SS-sinnepi upp í afturendann á ketti. Kötturinn sást ekki aftur. Maðurinn er ekki raðmorðingi, svo að ég viti. Kannski er sagan bara lygi eins og sagan um hundinn Lúkas.