Einar Már kominn í sjóðheita samkeppni við Guð í dönskum kirkjum

Þá sjaldan að ég opna póstkassann, sem hér er úti við gangstétt, er orðið harla lítið sem ég get veitt upp úr honum af bréfum. Bréfsprengjur eru jafnvel hættar að berast. Það kostar svo mikið að senda þær nú orðið. Ég hef bannlýst auglýsingar, svo þær koma sjaldan nema fyrir mistök, og allir reikningar fylla tölvuna mína. 

Í morgun var þó eintak af HØK i kassanum. Svo heitir blessað safnaðarblaðið hér fyrir nágrennið. Ég hendi þessu blaði nú venjulega beint í endurvinnsluna, þar sem ég er ekki í neinni kirkju og þegar á samningi við annan Guð en HØK vinnur fyrir. En í þetta sinn tók ég nú blaðið inn með mér í stað þess að setja áróður Guðs beint í ruslið.

Á forsíðu safnaðarblaðsins, sem hefur vaxið fiskur um hrygg og er orðið stærra en venjulega, var flennistór mynd af einu vinsælasta íslenska skáldinu síðan Gunnar Gunnarsson var og hét. Þarna var Einar Már, brosleitur í bláum jakka og í módern Laxness stellingu. Hann hefði örugglega orðið betri prestur en margur annar, með sitt góðlátlega bros og þungar, loðnar brýrnar, og engar alvarlegar, fornar erfðasyndir í farteskinu. Nú er hann kominn í hörku samkeppni við hinn þríeina Gvuð í safnaðarheimilum danskra kirkna og bækurnar hans seljast jafnvel betur en Biflían.

Einar mun koma og tala við áhangendur sína og lærisneiðar í Herstedøster-sókn næstkomandi nóvember. Ég mun ugglaust fara og hlusta á síra Einar Má predika úr pontu yfir verðandi kaupendum bóka sinna. En flestir koma þó til að hrífast af einstæðum framburði hans á dönsku, þegar hann rúllar á errunum eins og urrandi rándýr sem langar í ESB. 

Ég høkti ef til vill upp í safnaðarheimilið ef ég hef tíma, til að láta Einar árita bók fyrir konuna mína sem hefur lesið meira eftir hann en ég, og meira að segja á þýsku. Der Blaue Engel des Universums kemur brátt í úthverfið.