Tréð er fundið

Óhemjugaman er að sjá hve heitt sumir Íslendingar una landi sínu og jafnvel sérhverri hríslu sem í landinu grær. Fornleifur segir þessa dagana frá elstu skuggamyndunum með íslensku efni sem framleiddar voru á 9. áratug 19. aldar á Englandi.

Þegar mynd af einmanna reynitré í fjallshlíð í Grafningi birtist, spurði Fornleifur menn, hvort menn vissu nákvæmlega hvar þetta tré væri eða hefði verið. Ekki vantaði svörin. Menn voru ólmir eftir að leysa gátuna. Svo var einnig um mynd af skipinu Camoens sem reyndist vera tekin í Trékyllisvík en ekki við Akureyri eins og menn á 19. öld héldu fram (sjá hér og hér).

Loks leysti Ágúst H. Bjarnason grasafræðingur gátuna um reyninn, enda hafði faðir hans Hákon Bjarnason skógræktarstjóri eitt sinn skrifað um hann.

Reynirinn stóð lengi í hlíðum Bíldsfells í Grafningi en var að lotum kominn árið 1944 þegar Vilhjálmur S. Vilhjálmsson (Hannes á Horninu) skrifaði síðast grein um hann í Alþýðublaðið og greindi þar frá þeim ljóta sið sem Íslendingar og síðast Bretar og Kanar höfðu haft við að skera nafn sitt í hið einmanna tré.

Ef einhver nennir að hlaupa upp í hlíðar Bíldsfells, væri gaman að fá að vita, hvort blessað tréð hafi dáið Drottni sínum, eða hvort þarna vex enn reynir af sömu rótinni. Myndir væru vel þegnar.