Hvert í rauðglóandi

Á bak við Pantheon-hof í Róm hitti ég fyrir þessa félaga. Indverjar og Síkar eru margir á Ítalíu, líkt og Afríkumenn og Roma-fólk (sígaunar). Þetta fólk eru flest flóttamenn, sem ekki drukknuðu á leið til Lampedusa.  Ef þeir hafa vinnu eru þeir í illa launuðum störfum, og allir reyna að framfleyta sér á ýmsan annan hátt, m.a. með götusölu. Margir Indverjar vinna líka erfiðisvinnu í landbúnaði. Það sést nær ekki lengur Ítali að störfum í sveitum Ítalíu. Mikið ber á Indverjunum í sölumennskunni. Í Róm fylla þeir t.d. notaðar vatnsflöskur með venjulegu vatni, líma tappann á með hraðlími og frysta síðan flöskurnar.  Þeir reyna svo blessaðir að selja flöskuna fyrir 1 evru. Þegar lögreglan nálgast sér maður þá hlaupa á brott með vatnspokana sína. Minnir þetta óneitanlega á suma Íslendinga, sem gera allt til að fá sér evru.

Aðrir vinna fyrir sér með "töfrum" eins félagarnir á myndinni. Þeir leika forna íhugunarlist sem ginnkeyptir Vesturlandabúar hafa aldrei skilið. Það kallast "Sterki gúrúinn sem rekur staur í bakhlutann á Himalayamunki". Sá sem undir situr lítur út fyrir að hann haldi á félaga sínum með miklum erfiðismunum og framkallar grettur og stunur, en sá efri, sem á staurnum "situr" er greinileg í djúpri íhugun, sem er nauðsynleg þegar annar eins gaur fer upp í gilið.

Nokkrum klukkustund síðar hittum við aðra Indverja með sama töfranúmer nærri Forum Romanum.  Þá er kannski vatnssalan betri til að sjá sér farborða í þjóðfélagi sem er mjög hatursfullt í garð innflytjenda. En allt er reynt. Vinnumiðlunin skaffar ekki mörg störf og fólk fer ekki á atvinnuleysisbætur sí sona á Ítalíu.