Hinn þögli ráðherra

Nú þegar fram hefur farið óháð lögreglurannsókn á svokölluðu lekamáli í innanríkisráðuneytinu er ljóst, að skýrslunni sem lekið hefur verið var ekki lekið til fjölmiðla í tölvupósti. Það liggur því í augum uppi að einhver starfsmaður í ráðuneytinu hefur lekið skýrslunni til fjölmiðla í öðru formi. Hverju breytir það?

Það gerir ábyrgð háttvirts ráðherra ekkert minni og þögn hans ekkert betri. Þegar Hanna Birna situr enn sem fastast með lokað fyrir rifuna er hún kannski í þögn sinni að undirbúa laaaangt frí sitt frá stjórnmálum. Í hvaða siðmenntaða landi sem er væri ráðherra og hæst settu embættismennirnir í ráðuneytinu hans búnir að taka poka sinn í sömu stöðu. En við erum vitaskuld ekki í hvaða landi sem er. Við eru í landi undantekninganna. "Bestasta" landinu í heimi - með "verstasta" siðgæðið á köflum.

 

Fyrir 70 árum síðan

Mál þetta minnir mig á ákveðinn hátt á mál Marokkómanna sem Danir vísuðu úr landi fyrir meira en 70 árum síðan. Marokkómennirnir voru skemmtikraftar í fjölleikahúsum. Sumir þeirra höfðu eins og gerist átt í sambandi við danskar stúlkur sem heilluðust af hinum spengilegu stökkvurum, og þeir af ljóshærðum og bláeygum dönskum stúlkum. Einhverjar stúlkur gengu með börn þeirra. Listamönnunum frá Marokkó var á stríðsárunum tvisvar vísað úr landi fyrir engar ástæðu aðrar en að kynþáttahatarar, lögfræðingar og lögreglumenn í Danmörku, höfðu horn í síðu þeirra. Danskar barnsmæður þeirra einnig sendar úr landi.  Áður en það gerðist voru þær kallaðar á fund lögreglu og ráðuneytis reynt var að fá stúlkurnar ofan af því að giftast Marokkómönnunum í Lahrssa Troup.

 

Ali ben Mohamed (1917-1992) sem hér sést á sýningarspjaldi fyrir annan fjölleikaflokk sinn Panchos, bar aldrei barr sitt eftir dvölina í fangabúðum nasista. Hann lést sem drykkjumaður í París.  Ég hef bæði kynnst syni hans, sem er látinn og dóttur, sem fæddist í Póllandi í stríðinu.

 

Dönsk yfirvöld reyndu einnig að hræða foreldra kvennanna. Eftir að fólinu var vísað úr landi, án aðkomu Þjóðverja vel að merkja, var það lokað í fangabúðum en Þjóðverjar notuðu einnig listamennina til að skemmta þýskum hermönnum sem voru að myrða gyðinga vítt og breytt um Austur-Evrópu. Málsgögnum úr málum þeirra var ekki lekið og birtust fyrst í bók minni Medaljens Bagside (2005) um útvísanir danskra yfirvalda á gyðingum og öðrum landflótta á stríðsárunum. Málsmeðferðin sýndi, að embættismennirnir voru fullir fordóma og kynþáttahaturs í garð Marokkómannanna. Einn lögfræðingur í dómsmálaráðuneyti Dana skrifaði t.d.:

" Er Udsendelse til Frankrig haabløs?? Bør vi ikke tage det Skridt. Det er skrækkeligt som de avler Børn - Skal vi dog ikke have fat i Kvinderne og hegardere dem, at disse Folk ikke faar Lov til at blive her - selvom de gifter sig". 

Þá voru ekki til ljósritunarvélar, fax eða tölvur, snjallsímar o.s.fr. svo gögn og upplýsingar áttu ekki eins auðvelt með að "leka". Embættismennirnir voru þó ekki eins ólmir að sýna "ágæti" sitt í málefnum hælisleitanda og lögfræðingar innanríkisráðuneytisins á Íslandi árið 2013, sem greinilega eiga vini á Morgunblaðinu og Fréttablaðinu sem telja skyldu fjölmiðils að vera armur yfirvalda í stefnu gagnvart hælisleitendum sem til Íslands koma.

Gyðingar áttu minni möguleika en aðrir á að fá hæli eða landvistarleyfi á Íslandi á 4. áratug síðustu aldar. Í dag finnst mér einhvern veginn að þeir sem þeldökkir eru eigi  minni möguleika á að fá hæli á Íslandi en aðrir. Hefur þetta verið rannsakað? Ég held að lítið hafi breyst - bara liturinn?

Athugasemdir

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 3.5.2014 kl. 14:38]

Danir eru enn að. Embættisverk "vinstri" stjórnarinnar í Danmörku vill ekki að svartar au pair stúlkur setjist að í Danmörku : http://www.information.dk/496149#kommentarer

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 4.5.2014 kl. 03:43]

http://www.information.dk/496149