Langhundur

 

Nú sagði hún loksins bless og gaf Katrínu beinið. Hún getur grafið það í næsta bakgarði sögunnar. Þessi ríkisstjórn tilheyrir fortíðinni og er ein af þeim sem maður vill helst gleyma.

Þetta var stjórn svika, pretta og lýðskrums. Hún setti velferðarþjóðfélagið á ruslahaugana og ætlaði sér að rústa hér landinu í skugga hrunsins. Hún gerði slæmt verra. Hún viðurkennir það aldrei því langhundar hafa engan móral, enga siðferðiskennd.

Athugasemdir

[Erla Magna Alexandersdóttir, 2.2.2013 kl. 20:54]

stóru orðin - standa vörð um heimilin- sjúka og öryrkja- svikin- með þeim komst hún í sína stöðu. Hún mun þurfa að svara til saka einhverstaðar-og er ekki hetja heimilana í landinu sem hún lofaði fyrir kosnigar að verja,- svikul kona- sem vann sigur- á sviknum loforðum.

[Vilhjálmur Eyþórsson, 3.2.2013 kl. 14:16]

Auk lyganna og sýndarmennskunnar má ekki gleyma ofbeldinu og yfirganginum sem þetta hyski hefur beitt ítrekað, nú síðast í stjórnarskár-óskapnaðarmálinu.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 3.2.2013 kl. 16:45]

Maður verður bara brennimerktur sem íhaldsskratti með svona skoðanir, en hvað annað er hægt, ja að setjast með lappirnar í kross á Himmalæa og hlæja?

[Aðalbjörn Leifsson (IP-tala skráð) 3.2.2013 kl. 17:09]

Gömul kona sem titrar og skelfur, töturhypja. Augun brostin, ranghvolfir þeim en sér ekkert, hrukkótt, illa farin. Var einu sinni hið mesta gersemi, perla, en er núna týnd. Komin í hafdjúp gleymskunnar, var einu sinni mikils virði en er brotin, ónýt-gagnslaus. Betlikerlingin.