Austur úr hriplekum eistneskum Aski

Askur Alas, heitir blaðamaður á Eistlandi, sem hefur fengið þá fiskiflugu á lokið, að ég hafi skrifað um sig grein. Þessu hélt hann nýlega fram á bloggi Jóns Baldvins Hannibalssonar. Hér er greinin mín sem Aski þar eystra og Jóni Baldvini er svo tíðrætt um, og eins og menn geta lesið, ef þeir kunna það, hefur Aski Alas alls ekki hlotnast sá heiður að vera til umræðu hjá mér, eins og hann heldur sífellt fram. Mikið af því sem Askur segir mig þar að auki hafa skrifað, veit ég ekki til þess að ég hafi skrifað. Askur þessi gerir mér nefnilega líka upp orð og skoðanir. Ég get einfaldlega ekki borið ábyrgð á því sem verður til að dellu í einhverum tómum aski austur í Tallinnborg.  

Í athugasemdum við blogggrein mína um Jón Baldvin Hannibalsson, má líka sjá feilnótu á ensku frá Aski Alas.

En athugasemd við hvað var Askur að setja á bloggi Jóns og hjá mér? Jú hann er alveg viss um drengurinn sá, að ég hafi í bloggi þ. 22. ágúst sl. verið að skrifa um grein sem hann reit. Ég skrifaði aldrei um Ask Alas eða grein hans í blogggrein minni (fyrr en nú). Hvað getur valdið þessari innhverfu þráhyggju Asks? 

Aski Alas og Jóni Baldvini var reyndar rækilega svarað hér í grein, sem ég kalla Jón Baldvin leggst lágt er hann lýgur um mig á bloggi sínu, sem birtist þann 1. september sl. Þeir svara því nú engu, en einhver Glúmur Jónsson, sem ég þekki ekki og hef ekki hitt eða skrifað um, var sendur í orðasennu á blogg mitt, sem ég leggst ekki svo lágt að svara, enda er hann mestmegnis með endurtekningar á ásökunum Jóns Baldvins Hannibalssonar, sem ég sé nú að er faðir hans. Maður getur auðvitað ekki þekkt alla, eða hvað þá að skrifa um þá, en stundum er auðvelt að sjá að sjaldan fellur eplið langt frá eikinni. Skoðið hvernig Jón Valur Jensson kveður Glúm í kútinn.

Nú breytir Askur þessi um stefnu í ófrægingarherferð sinni, sem margar hafa verið skrifaðar á síðari árum í Eistlandi um þá menn sem benda á það sem miður fer varðandi brenglaða sýn margra Eista á "frelsishetjum sínum". Skrifar hann aðeins breytta grein, sem hann birtir í Mogganum og ekki nóg með það, hann sendir þriðju greinina í visir.is, sen birtast í Fréttablaðinu í morgun. Hann skrifar einnig grein í Eesti Ekspress, sem ég hef svarað. Reyndar vill svo til, að út frá þeim athugasemdum sem skrifaðar hafa verið á eistnesku hjá hr. Aski Alas, að greinilegt er að nasismi og gyðingahatur er mikið vandamál í Eistlandi - að minnsta kosti meðal lesendaskara Alas.

 

Askur Alas

Virðist Askur starfa eftir þeirri forskrift, að ef maður endurtaki áróðurinn og óhróðurinn nógu oft, þá muni fólk trúa því að lokum sem skrifað stendur, sama hver skrumskælingin er. En viðvarandi óhróður og sjálfhverfa Asks í tengslum við skrif mín eru honum til lítillar upphefðar og lýsa nokkuð öðrum manni en ég sá í föður hans heitnum, sem ég átti mjög margar viðræður við hér í Kaupmannahöfn á sínum tíma. Sem fyrrverandi freelance starfsmaður Simon Wiesenthal Center í Jerúsalem, kemur þessi aðferð Asks Alas mér ekkert á óvart. Svona hafa ófrægingarskrif þeirra, sem ekki skilja gremju gyðinga yfir því að trampað sé á minnugu þeirra látnu ættmenna, verið. Nútímafólk, jafnvel ungt fólk, í hinum þremur ungu lýðveldum við Eystrasalt, þolir ekki að heyra gagnrýni á frumstæðar skoðanir þess um mikilvægi meðreiðarsveina nasista eða "frelsishetja", sem myrtu gyðinga áður en Þjóðverjar gerðu innrás sína, eða unnu með Þjóðverjum á annan hátt. 

Skítablaðamennska Asks Alas og útúrsnúningar eru ekki beint glæsileg. Hann skrifar t.d. "Vilhjálmur fullyrðir, að Eistar hafi drepið flesta gyðinga í landinu fyrir tíma þýska hernámsins árið 1941". Þetta er vísvitandi brenglun á setningu minni: "Eistnesk lögregla hindraði t.d  mótmæli gegn hægriöfgahópum sem minntust SS-liða, og í Viljandi héldu vinir SS mjög viljandi upp á innrás Þjóðverja, sem myrtu þá gyðinga sem Evald Mikson og félagar hans í pólitísku Lögreglunni í Tallin tókst ekki að ræna og myrða fyrir innrás Þjóðverja. 99.3% gyðinga Eistlands voru myrtar í Helförinni."  Hvar segi ég að Eistar hafi drepið flesta gyðinga landsins fyrir tíma þýska hernámsins? Líklegast er svarið að finna í höfðinu á Jóni Baldvin Hannibalssyni, heimildamanni Asks Alas.

Hér má reyndar lesa hvernig gyðingar í Eistlandi mótmæla þeirri nasistadýrkun Eista í t.d. Viljandi, sem Askur Alas er að bera í bætiflákann fyrir.

Getur virkilega verið að þjóðarhetjan í Eistlandi, Jón Baldvin Hannibalsson hefur gefið Aski rangar upplýsingar? Menn sem þekkja til stjórnmála á Íslandi vita auðvitað, að Jón Baldvin er ekki alveg öruggasta heimildin á heimilinu. Ásakanir Asks Alas, um að ég sé að ásaka alla eistnesku þjóðina, er nokkuð sem hlýtur að vera ímyndun hans eða Jóns Baldvins að kenna. En það er eitthvað að í ríki, sem leyfir göngur sem minnast meðreiðasveina nasista, þar sem þeir eru hylltir sem hetjur. Það voru þeir ekki og margir þeirra voru grimmir gyðingamorðingjar. Verðu það Askur í ESB, þangað sem ég mun beina upplýsingum um skrif þín til umræðu í nefndum sem fjalla um "vandamálið" sem allir vita um í Eistlandi. Eistland er fyrirmyndarríki á margan hátt, en það eru enn alvarleg vandamál í landinu, sem dregur ímynd þess í svaðið. Eðlilegt lýðræðisríki hyllir ekki nasista og SS-sveitir!

Mikson-málið á Íslandi 

Íslenskum blaðamönnum, fyrir utan 3-4 heiðvirða einstaklinga, var á sínum tíma varnað að skrifa um Mikson-málið eða tóku þátt í vernda Evald Mikson, (Eðvald Hinriksson), með því að birta ekki heimildir um hann sem gætu flýtt fyrir ákvörðun Íslendinga um að rannsaka mál hans. Komu sumir ritstjórar á vissu stigi málsins í veg fyrir að skrifað yrði um málið. Ekki er hægt að útiloka, að það hafi gerst fyrir þrýsting "að ofan".

Nú má greinilega ekki rifja málið upp, án þess að allt verði vitlaust heima hjá Jóni Baldvin og jafnvel víðar. Og þegar skítkast Alas birtist í Mogganum er nauðsynlegt að minnast þess að einn af aðalleikurunum í stjórnmálum á Íslandi, þegar mál Miksons kom upp á borð íslenskra yfirvalda, Davíð Oddsson, er ritstjóri Morgunblaðsins. Ekki trúi ég því, að Davíð sé að reyna breyta sögunni, eins og hann er oft ákærður fyrir af hatursmönnum sínum, þegar hann birtir grein Asks Alas, alla yfirfulla af rangmælum. Þess ber nefnilega að minnast, að Davíð tók við slatta af fúkyrðum frá Jóni Baldvin eftir að Davíð hafði tekið við beiðni Símon Wiesenthal stofnunarinnar um rannsókn á máli Miksons. Jón Baldvin óð í þeirri villu að Ísraelríki stæði á bak við það sem hann kallaði smánarför Davíðs Oddssonar til Ísrael og sagðist Jón í sporum Davíðs hafa tekið fyrsta leigubílinn út á flugvöll og heim. Sjá hér.

Menn muna kannski líka, hvernig Jón vann gegn þessu máli, sem hann neitar alfarið nú. En hverfum aftur til ársins 1992, áður en ég loka á kjaft Asks og tómu tunnunar á Íslandi, og sjáum hvernig Jón Baldvin og Þorsteinn Pálsson léku sér í frumrannsókn Miksonsmálsins á Íslandi. Morgunblaðið birti þessa frétt um Jón þann 27. mars það ár. (sjá einnig hér). Tók Jón Baldvin mál Eðvalds Hinrikssonar alvarlega? Nei, hann blés á það með vandlætingu og sagði að það væri eintómur KGB-áróður, þótt það sem kemur fram i skýrslum KGB um eistneska stríðsglæpamenn sé nú talið gott og gilt að nefnd sem var sett á laggirnar árið 1999. Sjálfur hitti Jón fulltrúa úr sovéska sendiráðinu árið 1961, eins og ég skrifaði í blogggreininni sem Jón og Askur fárast yfir, og ræddi um framtíð Íslands við mann sem mjög líklega vann fyrir einhverja af leyniþjónustum Sovétríkjanna. Hann Jón mark á KGB árið 1961, eða var Jón bara að leika á Sovéska kerfið?

Askur Alas skrifar á visir.is: En ég legg ekki blessum mína yfir aðferðir Zuroffs, ef hann lætur sér sæma að sniðganga rétt hinna ákærðu og skyldur réttarríkisins til að virða dómstólaleiðina. Askur Alas veit greinilega ekki mikið um aðferðir Efraims Zuroff. Zuroff hefur aldrei talað um aðra leið en dómstólaleiðina til að ná í stríðsglæpamenn.  Það var hins vegar ekki aðferð sem eistneskir ráðherrar vildu ræða árið 1992 þegar sumir þeirra héldu fram sakleysi Eðvalds Hinrikssonar. Efraim Zuroff þurfti að þola sniðgöngu ráðherra á Íslandi og í Eistlandi við kröfu um að rannsaka mál Miksons eftir þeim lögum sem á Íslandi ríkja.  Ætli óskir um slíkt hafi komið frá manninum sem talaði um fingrabrjót í dómsmálaráðuneytinu árið 1992? Voru starfsaðferðir Jóns í takt við skyldur réttarríkisins? NEI, því fer fjarri. Jón hataði Ísrael eins mikið og hann sýndi á Sprengisandi á Bylgjunni um daginn að hann gerir enn, og þegar hann taldi á sínum tíma Ísrael vera á bak við kröfur um rannsóknir á Mikson, skein fyrirlitningin út úr öllu því sem hann aðhafðist í málinu. Jón Baldvin Hannibalsson barðist gegn fullnægingu réttlætisins fyrir fórnarlömb nasista.

Jón Baldvin segir, að sumir af bestu vinum sínum séu gyðingar. Það þykir mér brengluð fyndni.

Ekki verður bókvitið  látið í askana Alas og Jón, en einn góðan veðurdag vitum við það sanna um tengsl Jóns Baldvins Hannibalssonar við Sovétið og hvernig hann seinkaði réttvísinni, þegar gyðingar vildu að íslensk og eistnesk yfirvöld rannsökuðu mál Eðvald Hinrikssonar og þau yfirvöld þráuðust við, með dyggilegri þáttöku Jóns sem utanríkisráðherra. Ég hef enga ástæðu til að trúa Jóni í einu eða neinu um eðalmannlega aðild hans að því máli. Allir vita hvernig hann fór fram í því. Askur í Tallinn ætti svo að fara að læra að hafa rétt eftir mönnum, áður en hann kallar sig blaðamann. Já, og ritstjórar Moggans og Fréttablaðsins og visir.is ættu að skammast sín fyrir að birta óhróður.

Til upplýsingar og fróðleiks, og eins til að sýna hve Askur Alas er í raun fáfróður um hagi heimalands síns, vil ég benda lesendum mínum á það ógeð sem þrífst í landi Asks með því að biðja þá að lesa þetta hér og hér. Blómarósin hér að neðan hélt ásamt vinum SS og nýnasistum upp á hátíð árið 2008. Yfirvöld bönnuðu ekki neitt og blómarósin aríska virðist halda, að það að berjast við nasista sé það sama og að hylla SS-sveitir Eista. Kannski er hún bara heimsk blondína, sem fór á ranga útihátíð?  Karlarnir efst eru líka heimskar blondínur sem börðust í Waffen-SS og eru greinilega stoltir af því í ellinni.