Heimsókn mín í fjármálaráðuneyti Hollands

Ég var nýverið í Hollandi, nánar tiltekið den Haag. Borginni, sem er öllum til hags nema Íslendingum. Við fjölskyldan fórum þangað á Skódanum okkar stútfullum af evrum. Þetta var svona ferð sem aðeins hörðustu ESB-sinnar á Íslandi geta látið sig dreyma um í votum draumum sínum. Þetta  var lúxusferð í alla staði. Gist  var á **** hóteli og var dulítill íslendingabragur á útgerðinni. Svona ferðast flestir nágrannar mínir nú ekki, enda Danir, og sérfræðingar í ódýrustu ferðunum, sem þeir kvarta svo og röfla yfir í heilt ár á eftir.  

Eftir að við vorum komin til Puttgarten brunuðum við eftir ESB-hraðbrautum Þýskalands, sem Hitler lagði grunnin að. Við tókum ekki eftir því, að við keyrðum inn í Holland. Markmiði Hitlers var greinilega náð. Hollendingar halda greinilega að fáni þeirra sé hringur gulra stjarna á bláum fleti. Tálsýn, sem foringjar ESB, Þjóðverjar láta ýmsar þjóðir lifa í. Stjörnurnar eru öllu fallegri en hakakrossinn.

Bíllinn var geymdur í bílageymslu hótelsins, enda ekki mikið að hafa upp úr því að aka um Holland. Við notuðum lestirnar. Við "uppgreiduðum" herbergið í Executive Suite, enda karlinn sem þetta skrifar nýorðinn 50 ára og þarf ótakmarkaðan lúxus það sem eftir er. Hið ljúfa líf í 9 daga. Sól- og sjávarböð voru stunduð í Scheveningen, meðan veður leyfði. Daglegar verslunarferðir og við átum auðvitað frábæran mat í öll mál. Allt fyrir safaríkar og nýprentaðar evrur. Það var ódýrara að borða úti í Hollandi en að kaupa í matinn í Danmörku. Vaskurinn er eðlilegur í Hollandi. 

Þar sem ég nota sjaldan evrur dags daglega, þurfti alltað að segja öllum að ég væri ekki frá Evrozone, þegar ég var að telja smámyntina í liðið. Þá var spurt, hvaðan við kæmum? Danmörku svaraði ég um leið og ég reyndi að yfirgnæfa soninn sem gjabbaði: „and Iceland - He is from Iceland, he is Icelandic". Sonur minn er óþægilega greindur miðað við aldur. Ef uppgötvaðist að ég væri "Icelandic", var ég var hræddur um að þá yrði hreytt einhverju í mig um Icesave og mér kastað í nærliggjandi síki.

Þegar ég var barn, hitti ég fólk í Hollandi, sem var fullvisst um að Ísland lægi norður af Finnlandi. Nú vita Hollendingar hvað Ísland er. Það er ógreidd skuld norður af Englandi, þökk sé ICESAVE glæpamönnunum. Er annars búið að handtaka þá?

Einn morguninn fór ég smá könnunarferð með strákinn minn, meðan frúin og dóttirin Lea fóru að kaupa föt og skó til að fylla Skódann. Allt var ódýrt, því sumarútsölur voru í fullum gangi. Það er líka kreppa í Hollandi. Ég fór á nokkra staði, sem ég sá síðast með föður mínu á yngri árum, en hann bjó í den Haag frá 1938-1943 og svo aftur eftir 1945, eða þangað til hann fluttist til Íslands í byrjun 6. áratugarins.

Ég og Rúben, sonur minn, komum við í Fjármálaráðuneyti Hollendinga á Koorte Voorhout í den Haag, eftir að hafa skoða samkunduhúsið við Prinsessegracht, handan við hornið. Ég fór aðeins inn í afgreiðsluna, og spurði kurteislega, hvort til væri eitthvað aflestrar um Icecave. Vörðurinn hváði. "Ijsscheif", sagði hann og virtist aldrei hafa heyrt um þann fjanda. Hann var hinn vinalegasti og hringdi í tvö símanúmer til að hjálpa mér. Fyrst svaraði einhver, sem var alveg eins óvitaður um þessa stóru skuld Íslendinga og vörðurinn, en benti á ritara, sem upplýsti að þeir sem um Icesave vissu og gætu gefið upplýsingar væru allir í sumarleyfi, en mér var bent á að leita á netinu. Ég sagði þá að það hefði ég gert, en vildi bara fá prentaða skýrslur ef þær væru til. Þeir tóku nafn mitt og fæ ég örugglega einhverja pappíra þegar tímar líða með diplómatapósti, eða þegar vinir Össurar og Svavars heitins diplómats koma úr sumarleyfi. Ég spurði þó ekki hvort þeir þekktu Össur. Taldi ég víst að svo væri. Allir þekkja Össur í ESB.  Ég þakkaði svo fyrir mig og hélt út í sumarblíðuna.

Það var undarleg tilfinning að koma á stað, þar sem krafist var borgunar strax af öllum Íslendingum í evrum. Hollendingar voru nú ekki að flýta sér sjálfir að greiða þá peninga sem þeir rændu af gyðingum landsins, sem lentu í fangabúðum eða misstu líf sitt í útrýmingarbúðum. Það var sama ráðuneytið, sem sá um þá skuld, sem nú krefst þess að Íslendingar greiði fyrir glæpamenn sem leyft var að valsa með skítuga skóna í Hollandi.

 

Frú Irene, börnin og húsið, (bakvið), sem afi minn vann í fram til 1941.

Sandlistaverkin á torginu fyrir framan þinghúsið Binnenhof i den Haag voru frábær, en þau voru gerð eftir frægum listaverkum, hollenskum.

Athugasemdir

[Vendetta, 28.8.2010 kl. 12:56]

Það voru stuðningsmenn nazistanna (medlöbere) í öllum hernumdum löndum, sem græddu á helförinni. Þótt ég álíti alla Þjóðverja vera nazista í grunni þá er það kannski óréttlátt að kenna fólki, sem ekki einu sinni var fætt á stríðsárunum um glæpi feðra sinna. Þótt hægt sé að ásaka marga Hollendinga (eins og Austurríkismenn, Frakka, Pólverja, Spánverja o.fl.) sem eru komnir yfir sjötugt, þá hafa mín kynni af Hollendingum verið mjög góð. Þeir eru hjálpsamasta og vingjarnlegasta þjóð, sem ég hef kynnzt, ólíkt Dönum sem eru vingjarnlegir, en ekki hjálpsamir og ólíkt Frökkum, sem eru hvorugt. Ég hef ferðast mikið um Evrópu, þó ekki sl. 5 ár, og alltaf þegar eitthvað hefur komið fyrir sama í hvaða landi það var, það voru alltaf hollenzkar fjölskyldur sem komu fyrst til hjálpar.

Holland er mjög merkilegt land. Fyrir utan fegurð landsins, bæja og borga, þá má segja að Holland sé frjálslyndasta ríki heims, þótt þar séu miklar andstæður milli lífsstíls etnískra Hollendinga og múslímskra og milli venjulegra Hollendinga og Kalvínistanna í Svörtu kirkjunni. Þessar andstæður gerir þjóðfélagið mjög athyglisvert.

Varðandi múslímana í Hollandi. Hollenzk yfirvöld hafa aldrei gert neina tilraun til að aðlaga múslímana hollenzku þjóðfélagi, þannig að það varð að landi með tveimur þóðum, annar vegar evrópskra Hollendinga, annarra Evrópubúa og innflytlendjendum frá Surinam og hins vegar múslímskum minnihluta. Í Svíþjóð var farið öðruvísi að, þar var (á yirborðinu, ekki í raun) fullkomin aðlögun. Í raun var aðlögunin á báða bóga, yfirleitt með þvingunum sem hefur skapað reiði meðal margra, en yfirleitt hefur fyrirskipuð "sjálfs"ritskoðun fjölmiðla þagað um öll þannig samskiptavandamál. Í Danmörku var farin millileið, aðlögun af frjálsum vilja, en stóra vandamálið þar var að yfirvöld aðlöguðu sig að múslímunum og ekki öfugt á níunda og tíunda áratugnum. En öfugt við Svíþjóð er ekki hægt að múlbinda fjölmiðla, enda er prentfrelsi stjórnarskrárvarið. Í Þýzkalandi fengu vestur-þýzk svo miklar áhyggjur af orðspori sínu eftir helförina að þeir opnuðu landamærin fyrir öllum innflytjendum, bæði sovézkum gyðingum og múslímum. En það fluttu mikið fleiri múslímar þangað en aðrir. Og aðlögun þeirra hefur verið svo léleg að í Berlin voru hópar arabískra innflytjenda af 3. kynslóð, sem varla gátu bjargað sér á þýzku.

En nú er ég kominn út fyrir efni færslunnar, sem fjallaði um ESB og Icesave.