Flóttafólk

 

Nú vilja dönsk stjórnvöld ólm vísa flóttamönnum frá Írak úr landi. Lengi er hægt að deila um, hvort það er harðbrjósta afstaða, að senda fólk til síns heima, þar sem öfgahópar slátra saklausu fólki á hverjum dagi. Sérstaklega ef einnig er tekið tillit til þess að Danir taka þátt í baráttunni við þessa öfgahópa; Í baráttu þar sem árangur erfiðisins hefur enn ekki sést. En sama hvaða skoðun maður hefur á ástandinu í Írak og lausn þess, virðist engin glóra í því að senda fjölskyldur með börn niður í darraðadansinn í Bagdað. Í versta lagi verður flóttaflólk frá Írak, sem dönsk yfirvöld senda aftur til síns heimalands, sprengt í tætlur.

Myndin hér af ofan er af gyðingnum Alfred Kempner, sem var flóttamaður á Íslandi og í Danmörku. Honum var vísað úr landi á Íslandi og til stóð að gera það sama í Danmörku árið 1941. Hann hafði þó heppnina með sér og komst síðar til Svíþjóðar haustið 1943. Það gerðu ekki þeir gyðingar og pólítískir flóttamenn, sem dönsk yfirvöld sendu úr landi til Þýskalands nasismans – ótilneydd!  Um örlög þessa fólks í fanga- og útrýmingabúðum Þjóðverja má lesa í bókinni Medaljens Bagside, sem kom út í Danmörku árið 2005 og sem hægt er að nálgast á ýmsum bókasöfnum á Íslandi.

Þótt ekki sé ávallt hægt að líkja saman stöðu flóttamanna á mismunandi tímum, verða siðferðisleg gildi að vega þyngra en allt annað, þegar menn íhuga heimsendingar á fólki sem hefur flúið land sitt vegna ógnarstjórnar og stríðs. Maður sendir ekki manneskjur í opinn dauðann.  

Eftir að bókin Medaljens Bagside kom út í Danmörku vorið 2005, baðst Anders Fogh Rasmussen forsætisráðherra Dana opinberlega afsökunar á meðferða danskra yfirvalda á flóttafólki 1940-43.  Ef flóttafólk frá t.d. Írak eða Íran er sent út í óvissuna, og jafnvel beint í dauðann, er ég hræddur um að erfitt verði að taka við afsökunarbeiðnum í framtíðinni. Danmörk verður að standa sig í baráttunni við þau öfl sem hrakið hafa fólk frá Írak, en einnig í stuðningi við þá sem flúið hafa hryðjuverk. Það er líka auðvelt að vera á Íslandi og sakna Saddams, óska þess að hann verði “afhengdur” og þurfa ekki að hafa neinar áhyggjur af fólkinu sem flýði ógnarstjórn hans. 

Ef flóttamaður var sendur til Íraks í fyrra, átti hann á hættu að verða eitt af 34.000 fórnarlömbum ofbeldisverka eða einn af 36.000, sem særðust vegna hryðjuverkanna, og það samkvæmt tölum SÞ.