Beautiful Denmark

Oft er því haldið fram að Íslendingar séu barnalega ánægðir með sig og sitt. Hreinasta vatnið, besta fólkið, fallegustu konurnar sem tala fallegasta málið við sterkustu karlanna – í heimi. Íslenski þorskurinn hefur hærri greindarvísitölu en sá norski, etc. Er nokkuð að því, ef því sem er haldið fram er satt, eða að mestu leyti satt?

Margir halda, að Íslendingar séu verr haldnir af svona sjálfsánægju heldur en margar aðrar þjóðir. Ég efast um það. Í Miðevrópu og Þýskalandi er þjóðarmeðvitunin þó bældari en gengur og gerist. Heimsstyrjöldin síðari breytti ýmsu. En ekki er hægt að alhæfa um þessa hluti – nema að Íslendingar eru bestir. 

Danir eru alls ekki lausir við stolt. Það kemur fram á ýmsan hátt og oft er glaðst yfir litlu. Tökum sem dæmi kökudósina sem konan mín keypti um daginn. Beautiful Danmark stendur á lokinu. Svona fínar kökudósir hafa lengi verið ein besta landkynning Dana. Mér er sagt að oft hafi verið troðið kössum með dósum af þessum smjörbökuðum smákökum í gáma og flutningabíla, sem annars voru að flytja svínaskrokka og beikon á erlendan markað. Kökurnar voru eins konar fylling og stuðningur við svínin á leið til útlanda. Mikið þjóðarstolt er meðal smákökuframleiðenda í Danmörku. Útlendingar, sem aðeins hafa nartað í “Beautiful Danmark” eða álíka afurðir, og aldrei til þessa lands komið, halda líkast til að hér sé alt eins og í ævintýri og að forsætisráðherrann sé náungi sem heitir Hans Christian Andersen.

Skemmst er frá því að segja, að kökurnar í “Beautiful Denmark” dósinni voru óætar. Það var þráabragð af þeim og þó voru tveir mánuðir eftir af leyfilegum sölutíma. Svona er Beautiful Denmark.