Er Ekvador draumaland nauðgarans?

 

Aumingja karlrassinn hann Julianus, sem um skeið dvaldi í Mosfellsbæ og duflaði við marga í hópi íslenskra blaðamanna. Drengurinn sá þarf nú að flýja allt suður til Miðbaugs, til Ekvadors, þar sem hið fornkveðna er enn við lýði: Sus enemigos son mis enemigos. Miss Enemiga býr auðvitað í Svíþjóð, sem er, eins og kunnugt er, mjög svo aftarlega á merinni, réttarfarslega og í mannréttindamálum. Svíar eru heimsþekktir fyrir spillingu og sem skósveinar vondu mannanna í BNA. Allt öðruvísi en Ekvador, sem er sósíalístísk velferðarparadís eins og Ísland.

Réttast hefði verið fyrir fósturmóður eins af blaðasnápunum sem héngu í skottinu á Assanganum um tíma, að bjóða honum í sælureitinn, eins og öðrum heimsmeistara í móðursýki, rugli og vitleysu. Fósturmóðirin, Jóhanna Sigurðardóttir, er hvort eð er alltaf tilbúin í að brjóta lög og ganga á bak orða sinna. Assange getur svo bara fengið vegabréfið hans Bobby Fischers. Hann þarf hvort eð er ekki að nota það frekar en heimsmeistarinn. Báðir eru ofsóttir af vondum mönnum, og Obama líka, og komast hvergi.

Íslenskir femínistar yrðu vafalaust stórfegnir ef Assange yrði boðið til Ísalands. Þá fengju þeir nú líkast til nóg að gera. Bara senda Assangann á Þjóðhátíð í Eyjum, og þá eru komin tíu ný mál.

Harðbrjósta Herdís

Ég hef lítið á móti Herdísi Þorgeirsdóttur forsetaframbjóðanda, en finnst fjandi óþægilegt þetta svar hennar í Vísi árið 1977, sem nú er dregið upp úr pokahorninu í forsetaslagnum.

Flestir hljóta þó að hafa verið sammála harðbrjósta Herdísi, því engir fáruðust í Vísi út af stúlkunni með köldu tilfinningarnar í garð svartra á þeim tíma. En að senda fólk í burtu á "lekum bát" er nú harla kaldrifjað miðað við það sem hinir sögðu, sem spurðir voru af Vísi svöruðu sumardaginn 27. júlí 1977.

En árið 1977 voru vinstri menn og siðapostular á síðustu dögum heilögum nefnilega ekki búnir að finna upp rétthugsun sína. Þó var ég nærri búinn að því í landsprófi í Ármúlaskóla, þar sem við höfðum ágætan sögukennara að Norðan, sem nú er látinn. Mig langaði oft að kæra hann, þar sem hann kom oft með ærið rasískar túlkanir á sögunni sérstaklega í garð blökkumanna. Hann hafði stundað nám vestur í Bandaríkjunum, n.t. í Arkansas, og hafði kannski smitast af því umhverfi sem hann var í. En eftir á að hyggja, held ég að hann hafi aðeins verið að reyna að ögra með yfirlýsingum sínum til að sjá siðferðislega greind nemanda sinna.

Herdís sagði kannski árið 1977 það sem aðrir hugsuðu í almennri xenófóbíu íslensku þjóðarinnar. Börn útlendinga á þeim tíma og fyrr könnuðust vel við þá fóbíu. Íslendingar voru nefnilega bölvaðir sveitamann og -durgar í garð útlends fólks, þar til fyrir skömmu. Og margir þeirra, sem töldu sig helstu heimsmenn þjóðarinnar, voru oft hin verstu þorpsfífl og ratar inn við hjartað, hræddir um að missa hana Siggu sína eða hann Jón í hendurnar á Kana eða, hugsaður þér, stórum negrabassa með VOÐA stór....

Íslendingar fáruðust líka yfir gyðingum, Víetnömum, Ungverjum og öðrum flóttamönnum. Herdís er bara venjulegur Íslendingur. What can I say? 

Eins gott að Óli heitinn Tynes fékk aldrei þá flugu að bjóða sig fram til forsetaembættis. Þá hefði þetta, nú örugglega verið dregið upp úr hattinum til að sýna arabahatur hans, en hann var með þessa frétt í sama Vísi og Herdís sendi negrana í lekum bát út í hafsauga. Það mun hún örugglega ekki gera ef hún verður Madame la presidente, þar sem hún blandar sér ekki í slík mál.  En ekki örvænta góðu Íslendingar, þið sem viljið leggjast í eina sæng með fátækum Evrumanni. Í ESB er til fullt af lekum bátum. Negrar sem kunna eitthvað í fótbolta eða körfu eru þó alltaf velkomnir.