Lögmaður Írana lögsækir Íslendinga

"Certain claims have been filed". Það var nú harla fyndið að heyra þennan spænskættaða lögfræðingsskratta sem Sjónvarpið var að flagga í fyrrakvöld.

Ekki var þetta nú sannfærandi ræða hjá Joseph Tirado, sem einnig er ráðgjafi Írana í innheimtumálum.  Já, maður sem þjónustar fyrir ógnarstjórnina í Teheran, er nú að þjónusta þá aurasálir sem ætla að sjúga blóðið úr íslensku þjóðinni fyrir erlenda banka vegna þeirra glæpa sem íslenskir kollegar þeirra frömdu í spilltu umhverfi alþjóðalegrar aurahyggju.

Joseph Tirado, þessi "Manuel" hjá Norton Rose, talaði um sameiginleg málaferli "40, 50, 60 banka" sem hugsast gæti að vildu sameiginlega höfða mál gegn Íslandi við íslenska dómsstóla. Hvaða Íslenskir lögmenn ætla að aðstoða þessa menn? Það verða örugglega einhverjir gráðugir skrattar til í það. 

Svo var einnig í fréttinni kynntur til sögunnar einhver Svíaómynd, sem er meðeigndi Norton Rose, og fullvissaði hann að ekki væri  verið að reyna að hnésetja Íslendinga.

Er RÚV vettvangur fyrir ókeypis hótanir lögfræðinga á Bretlandseyjum? Borgar Norton Rose fyrir þessar auglýsingar sínar? Er ríkisstjórnin kannski að fara að koma því inn hjá þjóðinni, að ef við greiðum Icesave, þá losnum við við þessar innheimtur?

Hvað eru þessir lagasnápar hjá Norton Rose og fyrirtæki þeirra annars að gera en að mata krókinn, að sjúga síðasta dropann?

En við þessu var að búast. Myndu Íslendingar sætta sig við að missa peninga í öðrum löndum?

Íslendingar geta aldrei staðið við ICESAVE-ánauðina með þessi boðuðu málaferli á herðunum.

Joly alveg að koma

 

Nú hlýtur að verða fjörugt hjá sérstaka saksóknaraembættinu. Ég leyfi Sylvie Joly að túlka Joly lögmann. Maður þarf ekki að skilja mikið í frönsku til að skemmta sér. Þó maður eigi ekki handhægan frankófón á heimili sínu, má alveg horfa á þetta og túlka þetta sem þátt um Joly Paragraf sérstakan ráðgjafa rannsóknaréttarins yfir íslensku útrásarsvínunum.

Ég heyrði að menn voru að velta því fyrir sér að bjóða Joly út að borða á Þremur Frökkum. Hvað væri hægt að gefa Joly að borða? Ég mæli með makríl sem talar norsku. Það er réttur dagsins í Seðlabankanum, og jafnvel hjá ríkisstjórninni. Makríll með Joly Cola. Kjempefint, Tres bien!

Aurahljóð

 

Fyrsta sinn sem ásjóna mín birtist í fjölmiðli var þriðjudaginn 11. nóvember 1969. Þá var ég rúmlega níu ára. Myndin af mér birtist þá í Vísi heitnum. Á baksíðunni, hvar annars staðar? Undir myndinni af mér og aurapúkunum í Myntsafnarafélaginu mátti lesa þetta:

AURAHLJÓÐ

Myntsöfnun færist nú mjög í aukana og er nú svo komið, að ýmsar gamlar islenzkar myntir eru fáséðar nema í söfnum, svo sem elztu eins- tveggja og fimmeyringar, krónur og tveggjakrónupeningar. Félag myntsafnara, sem stofnað var í fyrra, hélt nú um helgina skiptifund í Hábæ. Á myndinni sjást nokkrir félagsmenn virða fyrir sér gamla mynt. Eins og vænta mátti var á þessum fundi talsvert aurahljóð, hringl í koparhlunkum, sem kosta nú orðið par hundruð þeir sjaldfengnustu. Formaður Félags myntsafnara er Helgi Jónsson, smiður.

Ég man vel eftir fundum í nýstofnuðu Myntsafnarafélaginu fyrst í Hábæ og síðar í Oddfellow húsinu. Ég fór á þessa fundi með pabba, þó ég hefði ekki mikinn áhuga á mynt. Ég man líka, að þar heyrði ég fyrst orðin "helvítis gyðingurinn þinn", sem einhver óheflaður maður hreytti í föður minn vegna þess að pabbi vildi ekki selja honum pening á hlægilegu verði, sem þessi maður lagði til. Leigubílsstjóri nokkur, skemmtilegur karl sem alltaf var með olíuskán undir nöglum og jafnvel með olíugreitt hár, leiddi manninn í burtu og húðskammaði hann. Hann sást víst ekki mikið eftir það.

Ég skrifaði fyrstu ritsmíð mína, sem gefin var út, fyrir sýningarskrá myntsýningar félagsins í Bogasal Þjóðminjasafnsins, sem haldin var árið 1972. Ritsmíðin mín hét "uppáhaldspeningurinn minn" og fjallaði um Jóns Sigurðssonar gullmyntina frá 1961. Réttast er að greina frá því að sá gullpeningur var í meira uppáhaldi hjá föður mínum en mér, en hann hóf snemma myntsöfnun, jafnvel fyrir stríð í Hollandi.

Í myntsafnarafélaginu voru margir fyrirtaksmenn og vonandi er það svo enn. Annar formaðurinn, Helgi Jónsson smiður, var gamall neftóbakskarl með áhuga á öllu gömlu. Það var gaman að tala við gömlu mennina. Einn hét Guðbjartur og gekk  með forláta staf, sem ég er nú búinn að gleyma hvernig leit út. Þarna var líka Ungverji, dökkur og þéttur Magyari, sem reykti álíka svera vindla. Hann kom nokkrum sinnum í heimsókn á heimili foreldra minna. Eitt sinn kom  í ljós að fjölskylda þessa manns hafi verið verulega nasísk á stríðsárunum og faðir þessa manns hengdur fyrir samvinnu sína við Þjóðverja. Meðan hann lýsti því fyrir föður mínum og mér, lýsti kona hans fjálglega óbeit sinni á útlendingum og sér í lagi blönduðum hjónaböndum fyrir móður minni. Ekki mun þetta fólk hafa komið aftur á heimili okkar.

En sérstaklega man ég eftir Sigurjóni Sigurðssyni, sem var kaupmaður í lítilli hornverslun á Snorrabraut sem hét Örnólfur, sem frægur var fyrir að hafa opið um helgar í trássi við einokunarreglur sem stærri verslunarkeðjur höfðu komið á. Sigurjón var afar góður og vandaður maður, barngóður og góður vinur föður míns. Hann var einn af þessum mönnum sem maður man alltaf eftir, því það var eitthvað gott yfir andliti hans. Hann kom oft í heimsókn til að skoða myntir föður míns.

Den nye Skrue McDuck fra Norge

 

og Dabbi frændi er farinn úr tóma tankinum við Arnarhól.

Nýi  seðlabankastjórinn „okkar", hann Svein Harald, er hátekjumaður í Noregi.

Samkvæmt áreiðanlegum heimildum voru tekjur hans árið 2007 heilar 5.151.123,00 NOK (83.736.655 ISK) Hann greiddi 2.387.595 NOK í skatta og var skráður fyrir 15.555.335 krónum í eignir. Árið áður var hann aðeins skráður fyrir 3.578.881 krónum í eignir. Aukning eigna hans frá árinu 2006 til 2007 námu um 335%, en hann greiddi aðeins 32 % meira í skatt árið 2007 en hann hafði gert árið 2006. Hvernig verða eignir manns meira en tvisvar sinnum hærri en tekjur hans? Þessa list ætti hann að leika í Seðlabankanum, þá verðum við orðin ríkari en í fyrra eftir tæpt hálft ár.

Svein Harald virðist kunna listina að ávaxta sitt eigið fé, án mikillar fyrirhafnar (enda er hann krati). En mun hann geta ávaxtað fé Íslendinga? Það hefur ávallt reynst erfitt að ávaxta neikvæðar tölur.

Hryðjuverkalýðsfélag Jóhönnu

 

Engir öskruðu hærra en Samfylkingin og Vinstri Grænir, þegar breskum hryðjuverkalögum var beitt á Landsbankann.

Nú er annað hljóð komið í skrækmælta og ósamstíga ríkisstjórn Íslendinga. Gordon Brown og Darling hans eru örugglega glaðir yfir að hugsjónarbræður þeirra á Íslandi eru svona slappir.

Nú eru hinir sönnu sósíalistar ríkisstjórnar okkar búnir að kynna þá skoðun sína gegnum leiguliðann sinn, hann Gylfa Magnússon, að þeir ætli ekki að vasast meira í Bretum fyrir að hafa sett Landsbankann í sömu sveit og Bin Laden og Hamas.

Mikill hluti þjóðarinnar, hefur svo komist að þeirri niðurstöðu í fárinu síðustu 5 mánuðina, að einn maður sé miklu hættulegri en Bin Laden.

TF-Stjórn og flugfreyjan æfa í sífellu lárétt flug á Seðlabankann.

Þessi auma niðurstaða í hryðjuverkamálinu er eftir að kosta Íslendinga mikið og valda miklu meiri skaða fyrir Íslendinga en samanlagt átak heimsins hefur valdið skaða hjá Al Qaida.

Hætt við málssókn gegn Bretum

Berskjaldaðir Bessastaðir berrassaðir

 

Menn ættu ekki að láta valdalausan forseta Íslands villa sér sýn. Þeir á Handelsblatt í Þýskalandi eru að minnsta kosti búnir að reikna Ólaf Ragnar út. Helmut Steuer ritstjóri Handelsblatt kemst að þessari niðurstöðu: 

"Für die betroffenen deutschen Kleinanleger heißt es in diesen Tagen also, einen kühlen Kopf zu behalten. Und sich nicht durch vage Aussagen eines politisch machtlosen Präsidenten aus der Ruhe bringen zu lassen."

Já, hættið að hluta á Ólaf og vonandi getur Ólafur slappað aðeins af.  Hann ætti að fara til London og kaupa sér haltukjaftikaramellu í Harrods.

Kannski ætti sú regla að gilda, sem lengi hefur verið nauðsynleg fyrir t.d. fornleifafræðinga sem tjá sig við fjölmiðla: Biðjið um að fréttamaðurinn lesi fyrir ykkur fréttina áður en hún birtist. Fréttamenn eru ekki alltaf greindasta fólk í heimi og eiga það til að leika skáld á kostnað lesendanna.

Í gær var Baugardagurinn langi

 

Tudefjæsagtigt, væluskjóðulegt, kallaði  fjármálafréttamaður á TV2 í Danmörku Jón á Allt, þegar hann grenjaði í fjölmiðla um að Davíð Oddsson hefði sett Mafíuskilyrði fyrir því að hverfa úr stöðu sinni sem seðlabankastjóri.  Jón á allt, en líka bágt, enda gengur veldi hans hér ytra undir nafninu "Bágúr".

Jón á Allt er eins og íslenska þjóðin sem hætti að væla á Austurvelli, þegar hún fékk viðvaninga og öfgafólk í ríkisstjórnina. Eins og þjóðin, er Jón á því að allt sé öðrum að kenna. Davíð, og meira segja einhverjum Philip Green, sem Jón á Allt telur að dansi í stofunni sinni af kæti yfir því að komast yfir eignir sínar fyrir túkall, er kennt um allt. Ég man ekki betur en að Jón á Allt hafi boðið þessum manni til Íslands í eina tíð, til að bjarga hinu og þessu.

Jón á Allt er vonandi ekki að gefa í skyn að menn sem heita Green að eftirnafni séu hræætur?  Gyðingasamsærið, þar sem Green á að vera á höttunum eftir "eignum" Jóns á Allt, höfum við svo sem heyrt um áður og ýmsir merkir bloggarar hafa velt sér upp úr því.  En nú virðist hafa slettst upp á vinskapinn við Green, sem var fenginn á fund í viðskiptaráðuneytinu í október sl. þegar allt lék í lyndi.

Vinskapur Samfylkingarinnar við Baugverja er víst líka dottinn upp úr rassvasanum á Armanibuxum Jóns á Allt.

Engir eru vinir lengur. Allir eru á móti öllum, og sérstaklega Philip Green. En hvað hefur hann gert? Ekki rak hann svikamylluna á Íslandi. Ekki lét hann mata ímyndunarveiki sína með gulli og grænum skógum eins og íslenska þjóðin, sem er hinn eini sanni sökudólgur kreppunnar.