Líkfýlan á Ábyrgðarleysu í Kreppu

 

Maður dó í blokk í Breiðholti í ágúst. Öllum var sama. Það var fyrst þegar líkfýlan var orðin römm, að farið var að gæta að honum.  Allir voru busy í sjálfmeðaumkvuninni. Stigagangurinn, þar sem maðurinn dó, er alveg eins og stórbýlið Ábyrgðarleysa í Kreppu. Þar fannst fýla í fjölmörg ár og stybban barst til útlanda, en enginn gerði neitt.

Ef þetta væri ekki Ísland, væri ráðherra bankamála búinn að segja af sér fyrir löngu - eða það væri búið að reka hann. Á Íslandi situr amlóði í embættinu og ber því við að hann sé með Alzheimer, ungur maðurinn. Einu sinni var ráðherra í Danmörku sem varð það á að kaupa sér lítinn vindlakassa á reikning ráðuneytisins. Hann sagði af sér. Fyrir hans tíð sat á stól ráðherra sem hafði búið á of fínu hóteli í París. Hún sagði af sér vegna bruðlsins. En á bænum Ábyrgðarleysu í Allsherjarkreppu býr Björgvin nokkur G. Sigurðsson, bóndi og fræðimaður, og er rogginn yfir því að hafa skrifað lofsöng um íslensku bankana 10 dögum áður en þeir  voru færðir á silfurfötum til andskotans af íslenskum gírugpúkum og svindldindlum, sem fyrir misskilning hafa verið kallaðir víkingar.

Samkvæmt DV er Dorrit, móðir lýðveldisins, bjartsýn varðandi kreppuna á Ábyrgðarleysu. Hún segist vera viss um að ábúendur það eigi eftir að koma mun betur út en á öðrum bæjum. Lífsgæðin á Íslandi séu þau bestu í heimi og það sé gott að búa í landi þar sem ekki þurfi að óttast skyndileg hryðjuverk. Hún Dorrit velur orð sín vel. En vissulega var hryðjuverk framið. Það gerðist ekki skyndilega, BOOM!! eins og í útlöndunum, heldur horfðu Íslendingar á allt í slowmotion og létu sér fátt um finnast. Dorrit þáði meira að segja flugfar með hryðjuverkamönnunum í lystiflugi til og frá menningunni, þar sem hún býr þegar hún verður leið á forsetanum sínum.

Meðan bankar eru seldir hryðjuverkaliði í Lýbíu á spottprís, er illa gefið fjölmiðlafólk að gera mikið úr einhverjum skítnum þúsundköllum, sem forsetinn mun hringja fyrir á degi hverjum. Karlinn hennar Dorritar gæti vissulega sparað, skæpað eða sent emil, þegar hann þarf að hafa hlutverk meðal þjóðanna. En það er ekki vegna hans, að ómagar Íslands og Bessastaðaóðalið verða að spara við sig næstu 20 árin.

Löggan tók einhvern vandræðaungling kverkataki í 10 11 verslun. En meðan íslensk auðsæld hrynur eins og tveir 9 11 turnar, gerir enginn neitt. Sendið út handtökuskipanir á kvikindin sem settu íslensku þjóðina á vergang og vonarvöl. Til hvers er INTERPOL? Kannski verður líkfýlan svo römm að Interpol fer í gang af sjálfsdáðum?

Eitthvað verður að gerast strax, annars flytur Egill Helgason til útlanda og tekur allan gjaldaeyrinn sinn með sér í maganum. Karlinn sem hótar þessu, vann einu sinni fyrir þá sem hann hatast út í núna. Af hverju heldur fólk að lífið sé betra í útlöndum?

 

 

Út vill hann

Athugasemdir

[Katrín Linda Óskarsdóttir, 9.12.2008 kl. 06:12]

Margt ágætlega skrifað í þessum pistli Vilhjálmur, en mig langar að koma með athugasemd þó vegna þessa manns sem fannst dáinn í íbúð sinni og hafði líklega dáið fyrir þó nokkru síðan.  Mér finnst ekki hægt að segja að öllum hafi verið sama. Ég t.d. þekkti manninn ekki neitt, en mér er ekki sama samt.  Hvorki ég né aðrir meðbræður höfðum tækifæri til að grípa inní því við bara hreinlega þekktum ekki manninn né aðstæður hans.                                                                   Þegar einhver hefur verið dáinn í langan tíma án þess að nokkur sakni hans ... þá segir sig sjálft að eitthvað mikið hefur verið að. Hafi þessi einstaklingur átt ættingja þá hlýtur forsagan að hafa verið á þeim nótum að ekkert samband var þar á milli.  Félagsmálayfirvöld koma eðlilega ekki að málum nema tilefni sé til þ.e. einstaklingar leiti sér aðstoðar og/eða einhver fyrir þá.  Þetta hörmulega dæmi,  ýtir kannski við okkur að fylgjast betur með þeim sem í kringum okkur búa og grípa inn í, ef okkur sýnist þess þurfa.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 9.12.2008 kl. 06:24]

Katrín, ég tók mér skáldlegt leyfi. Ég leyfði mér að heimfærða stigaganginn á ríkistjórnina/þjóðina Svo virðist sem maðurinn hafi ekki átt marga vini í stigaganginum, og það segi ég að öllum ólöstuðum. Fólk þarf að sinna daglegu amstri og hugsa um að lifa af. Einstæðingar gleymast. Ég er sammála þér um allt hitt. Þetta er vonandi einstakt mál, og þegar þjóðin telur 300.000 manns getur slíkt gerst, alveg eins og í 300.000 manna borg út í heimi.

[Héðinn Björnsson, 9.12.2008 kl. 16:16]

Hér á landi er fýlan orðin megn en ætli það sé ekki fyrst þegar fýlan fari að ná út fyrir landsteinana að eitthvað verði gert.

[Hlynur Þór Magnússon (IP-tala skráð) 9.12.2008 kl. 18:22]

Að vísu er líkið í Breiðholtinu naglinn í súpunni í þessari bloggfærslu - atriði sem spunnið er frá og reynist aukaatriði. Leyfi mér samt að taka upp þennan kjarna súpunnar. Ef ég verð nú bráðkvaddur einhvern daginn - kominn á sjötugsaldur - er eins víst að dagar og vikur líði áður en nokkur maður gefur því gaum. Sjálfan mig skiptir það raunar engu. Og þar sem ég bý einn í húsi út af fyrir mig þar sem ríkjandi vindátt stendur út yfir Breiðafjörð, þá er ósennilegt að runnið verði á lyktina ...

[Sigurður Þór Guðjónsson, 10.12.2008 kl. 12:03]

Hurðu! Lögreglumaðurinn var dæmdur fyrir kverkatakið! Hvernig geturðu kallað strákinn vandræðaungling? Og með þessari spurningu ert þú tekinn af mér andlegu kverkataki og hristur duglega.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 10.12.2008 kl. 13:11]

Æi, á, en ég læt þetta sem vind um eyrun þjóta. Vandræðaunglingar, vandræðalöggur og vandræðaskáld. Jafnvel vandræðaráðherrar. Af hverju að taka kverkataki, þegar hægt er að skjóta þá alla?