Hollendingar eru siðmenntuð þjóð

Þeir kasta að minnsta kosti ekki rotnum túlípönum í Íslendinga.

Landsleikur Íslendinga og Hollendinga í knattspyrnu fór fram í Rotterdam í gær og töpuðu Íslendingar, eins og vera ber.  Hollendingar eru ánægðir með leikinn og segja að "gengi" Hollands hafi hækkað við sigurinn.

 

Þessi ungmenni virtust vera með einhverjar saklausar innistæður hjá Íslendingum, og héldu á borða sem á stóð icesave 'n drama, Nederland saves 2day.

Annars er erfitt að finna nokkurn mann á bloggum eða athugasemdum við fréttir um IceSave í Hollandi, sem sýna villimannseðlið eins og andskotar eins og Gordon Brown, Alistair Darling og sumir Bretar sýna.

Fréttir De Telegraaf í gær, hér  og hér, hafa fengið fjölmörg viðbrögð og athugasemdir, en enginn er með dónaskap í garð Íslendinga eins og ruslalýðurinn í Verkamannaflokknum á Bretlandseyjum. 

Við verðum því að vona að ekki hafi verið logið að fjármálaráðherra Hollendinga, Wouter Bos, í Washington í gær, eða að eitthvað hafi tapast í málahæfileikum íslenska ráðherrans.  Fred nokkur  i Arnem var svo ánægður yfir því að fá peningana sína aftur, að hann vill fá Bos fyrir forseta (Hollendingar eru minna hrifnir af kóngafólkinu sínu en Íslendingum).

Hollensk sjónvarpsfrétt

Athugasemdir

[Kristján Sveinsson (IP-tala skráð) 12.10.2008 kl. 10:05]

Hollendingarnir semja um skuldabaggann. Og gefa færi á því að leysa þá hnúta sem hægt er að leysa og ná því skársta sem hægt er að ná út úr eignunum.

Þess vegna er það með bros á vör sem ég tek á mig skuldir mínar og afkomenda minna (mér endist varla aldur til að greiða þær) við Hollendinga. Raunar er mér, hinum íslenska alþýðupungi, það allnokkur ráðgáta hvernig mér hlotnaðist sú upphefð að verða skuldugur Hollandi í hinum fagra heimi einkavæðingarinnar. Í glópsku minni hafði ég ekki grænan grun um ábyrgð mína á þessum einkarekstri. Taldi að eigendur fyrirtækjanna (og sannarlega var ég ekki í þeirra hópi) hlytu að gera það ásamt stjórnendum þeirra. Þetta fólk sem þar fór fremst í flokki var einlægt að græða firnin öll og hljóta í sinn skerf risavaxnar sporslur í alls konar launabónusa og kauprétti og hvað veit ég. Upphæðirnar voru sveitamanninum óskiljanlegar. (Það þarf nú ekki mikið til.) Ég taldi mig ekki þurfa á þessu að halda, miðaldra karl og ómegðarlaus orðinn, og lifi meira og minna frá hendinni til munnsins. Svo ég lét duga að leggja ögn fyrir til elliáranna, ef það skyldi nú henda mig að tóra fram á gamals aldur. Mér fannst þetta ágætt hlutskipti og það veittist fremur létt, enda þarf ég hvorki að leggja peninga í tóbak né brennivín. Þarf heldur ekkert á hlutabréfum né peningasjóðum að halda og lét þessháttar góss kyrrt liggja.

Nú lítur niðurstaðan af reikningsdæmi hins fagra einkavæðingarævintýris hins vegar þannig út að lífeyrissparnaðurinn er að líkindum farinn fjandans til að mestu. Mikið frekar hefði ég þó viljað vita af honum hjá Hollendingum. Og ég er sem óðast að eignast hinar álitlegustu skuldir hér og þar sem ég get (vonandi) dundað mér við að borga það sem ég á eftir af æviröltinu. Jæja, það verður þó að minnsta kosti ekki sagt að það skorti verkefni framundan. Svona getur manni nú hlotnast óvæntur heiður þegar síst varir. Sjálfsagt er að gleðjast yfir því. Þó get ég illa varist þeirri hugsun að hefði ég verið spurður þess hvort ég vildi taka ábyrgð á fjárskuldbindinum einkavæddu bankanna hefði ég áreiðanlega afþakkað það. Og ekki þurft að hugsa mig um. Hvorki einu sinni né tvisvar.

[Bumba, 12.10.2008 kl. 10:10]

Komdu sæll Vilhjálmur.

Ég vil byrja á því að þakka þér fyrir oft mjög skemmtilegar greinar og vel unnin svör oftar en ekki við athugasemdum sem blogarar haf sent þér. Hef haft gaman af að lesa eftir þig.

Ég hnaut yfir þennan pistil þinn og varð dálítið hugsi. Jákvætt þá meina ég. Ég hf búið 28 ár í Hollandi alltaf í Amsterdam, og bý þar enn. Starfa sem docent í söngkennslu og aðferðarfræði við Tólistarháskólann í Utrecht og sem gestadocent í sama fagi við Konunglega tónlistarháskólann í Den Haag.

Hollendingar eru eins og þú segir mjög grandvart fólk, oft lengi verið að kynnast þeim. Eigi maður þá að vini þá bregst sú vinátta seint að fenginni reynslu. Varkárni þeirra til dæmis í fjármálum já og í öllu sem hefur með afkomu þeirra að gera, litast mjög af baráttu þeirra við vatnið og Norðursjóinn. En það er eitt sem ég ætla að leiðrétta þó og það er að þeira taka það sem persónulega móðgun krítiseri aðrir en þeir konungsfjölskylduna. Það er þeirra privilegium, heheh. Og hún, fjöskyldan, er ótrúlega vinsæl. Fyrir stuttu var gerð mikið könnun vegna þessa arna, og voru ekki nema um 4 til  5 procent sem vildu að skipt yrði um í republik. Prins Klaus, sagði að Holland væri eina konungsríkið í heiminum sem væri republik. Með beztu kveðju.