Mikið áfall

Það hlýtur að vera mikið áfall fyrir erkibiskupinn af Kantaraborg að uppgötva að faðir hans var enginn andans maður, heldur sonur ótínds einkaritara og róna sem vandist flöskunni hjá Winston Churchill. Einkaritari Churchills var svo heltekinn fíkill að hann sængaði hjá konum wiskísala kl. 11, til að hafa ráð á smá gini eftir hádegi. Er nema von að erkibiskupinn sé svekktur yfir niðurstöðunum úr raðgreiningunni?

Oft hafa farið ýmsar sögur af faðerni vinnuveitanda biskupsins. Móðir hans bar því við að Drottinn hefði komið yfir sig. DNA var ekki orðinn Guð á hans tímum, og svo minnst sé á Guð og ættir Jesús, gæti orðið harla erfitt að greina erfðaefnið úr því sæði sem orð hans eru. Hræddur er ég um að ekki séu miklar prósentulíkur á því að meistarinn sé sonur Drottins og eins víst er að orðið gæti verið hrein lygi, þó það sé hjá Guði. Hugsanlega gæti ein af 10.000 jarteiknatáa úr syninum i raun verið úr dóttur einhvers  páfans eða erfðaefnið bent til þess að Jesús hafi verið samkynhneigður.

Ég hef til fjölda ára reynt að fullvissa Jón Val Jensson um að gagnkynhneigðir gyðingar um þrítugt dvelji ekki saman með öðrum mönnum í klúbbi þar sem talað er signt og heilagt um silfur og svik.

Ég er þó nokkuð viss um að það hafi verið Guðs vilji að erkibiskupinn hafi komist að hinu rétta. Vegir Guðs og DNA eru órannsakanlegir. Eða eins virtur rabbíni á Bretlandseyjum segir um viðbrögð erkibiskupsins: “It is a good example of how to deal with unexpected or difficult news - being open and frank - while it also recognises the reality that family life can often be wonderful and enriching, but is equally capable of being messy and complex. (sjá hér)

Myndin efst var tekin í Vatíkaninu þegar Justin Montague Browne erkibiskup sýndi nýlega Páfa hve einfalt það er að sækja um erfðagreiningu hjá Íslenskri Erfðagreiningu - til að taka af allan vafa. Páfi er greinilega ekki uppveðraður. Hann hefur greinilega heyrt um guðspjallamanninn Kára Stefánsson.

Faðir erkibiskupsins ritari Churchill