Nafn fórnarlambsins

Morgunblaðið hefur í þessari viku sagt frá meintum, ónafngreindum fórnarlömbum séra Georges og Fräulein Müller í Landakoti. Segjast fórnarlömbin ekki hafa fengið nægar bætur frá kirkju sinni. Lýsingar á meintum glæpum látinna starfskrafta kirkjunnar er allar safaríkari og klámkenndari en þær lýsingar sem koma fram í skýrslu rannsóknarnefndar kaþólsku kirkjunnar. Þó svo að rannsóknarnefndin hafi ekki geta fengið staðfestingar hjá vitnum, sem sum fórnarlömbin nefndu til sögunnar, þá er Morgunblaðið t.d. með lýsingu á því að gæslukona ein í Riftúni hafi ekkert aðhafst þegar drengir voru valdir úr með valdi til að eyða nóttinni naktir í koju með sr. George. 

Það er skrítið að enginn muni eftir þessu nema þolandi sjálfur. "Gæslukonan", sem blaðakona Morgunblaðsins nefnir til sögunnar, var algjörlega á ábyrgð hennar, því fórnalambið mun hafa sagt blaðakonunni að þetta hafi verið nunna og að hún héti "Nelly". Blaðamaðurinn umritaði því agnarlítið staðreyndir, sem er náttúrulega vítavert athæfi. Blaðakonan viðurkenndi svo að þarna væri um nunnuna Nellie McLaughlin að ræða. Nellie þessi er í dag þekkt og virt nunna á Írlandi. Rannsóknarnefndin hafði samband við hana og kannaðist hún ekki við þá hræðilegu atburði sem áttu að hafa gerst þegar hún vann á Íslandi.

Mikið virðist líka hafa gerst í Riftúni frá þeim árum að ég var þar (1969-70) og fram til þess að einn drengur var færður séra George "að fórn" á nóttu hverri, þar sem drengurinn sængaði nakinn með prestinum og var misnotaður. Sá sem því lýsir nú fyrir trúgjörnum lesendum Morgunblaðsins segir að hann hafi verið færður til "koju" séra Georges. 8-9 árum áður en þetta fórnarlamb segist hafa verið í Riftúni, svaf George ekki í koju. Hann svaf alls ekki í svefnfskálanum, heldur í íbúðarhúsinu í Riftúni, tugum metra frá svefnskálanum.

Heldur nokkur heilvita maður á Íslandi að aðrir drengir á aldrinum 6-13 ára í Riftúni hafi ekkert tekið eftir slíkum aðförum og hafi ekkert gert þegar leikfélagar þeirra voru teymdir óviljugir í bólið til séra Georges? Þögnin hentar ykkur nú!

Ef ég hefði orðið vitni að slíkum aðförum að öðru barni, hefði ég umsvifalaust sagt foreldrum mínum frá því. En ekkert slíkt átti sér stað í Riftúni. 

Myndin sýnir börn að leik í Riftúni árið 1969. Ljósmyndari er Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson og ég tók einnig þær myndir sem þið sjáið hér neðar. Þarna má sjá Henning Busk, sem í dag er hjartalæknir í Magdeburg, dreng sem hét Klemenz, sem ég veit ekki hvar er niður kominn í dag, einnig Eirík son Gunnars Friðrikssonar sápuframleiðanda, en Eiríkur er í dag kennari í Walddorfskólanum. Einnig má sjá Helga Kárason, sem í dag er mikill trúmaður og Ísraelsvinur. Maður man ekkert eftir nöfnum á stelpum frá þessum árum enda ekki  kominn með áhuga fyrir slíkum verum þá. Þarna sést einnig í bakið á systursyni Müller sem er í hvítum sokkum. Drengurinn var haldinn kvalarlosta. Tvær stúlknanna eru hærri en hinar og eru það ugglaust systur sem áttu franska móður og bjuggu lengi á Ægisíðu í íbúð sem áður hafði tilheyrt foreldrum mínum. Ætli nokkuð af þessu fólki hafi annað en góðar minningar úr Riftúni? Gaman væri að fá viðbrögð.

Ætli Marc (eða Marco), sem kom ofan af Velli, það er Herstöðinni (fremst), eða Bjarni Ben Bjarnason bróðir Ricós og Jossís (fyrir miðju) eða þessi ljóshærði aftast, hafi orðið fyrir barðinu á vonda tvíeykinu í Riftúni? Ég efa það. Þeir hefðu nú bara barið hjúin.

 

Hundurinn á Þóroddsstöðum er ekki til frásagnar lengur, en hann, hænsnin og gæsirnar á nágrannbænum lifðu vel af matarúrgöngum frá Riftúni yfir sumarmánuðina. Við krakkarnir fórum með úrgangana í brúsa, nema þegar við vorum sett í bann af Müller. Hún setti í sífellu slík "schtröff" á börn fyrir minnstu sakir.

 

Eitthvað verulega kínkí er í gangi þarna, ef trúa má þeim sem vita allt um kirkjuóeðli. Bak við dyrnar á bak við stúlkurnar uppi á stólunum var altari kapellunnar/leiksalarins í syndaselinu Riftúni. Við hliðina á altarinu var herbergi Müller, og ef trúa á öllum þeim sögum sem nú teljast til sannleika á Íslandi hefur hún "fornikerað" þar með séra George, þegar hann var ekki að misnota börnin sem hún færði honum úr svefnskálanum.

Klemenz með hænu. Klemenz var ættingi systur Klementíu, sem einnig starfaði í Riftúni. Hún húðskammaði eitt sinn Muller fyrir mína hönd.

Blaðamaður Morgunblaðsins upplýsir, að rannsóknarnefndin sem lauk störfum árið 2011 hefði haft samband við manninn að fyrra bragði árið 2011. Blaðamaðurinn hefur svo skýrt það út fyrir mér, því það undraði mig hvernig rannsóknarnefndin gat fengið slíkar upplýsingar, ef þær höfðu ekki komið fram í fjölmiðlum eða í erindi frá fórnarlambinu sjálfu. Una Sighvatsdóttir blaðamaður skrifar: " Kveikjan var, eftir því sem ég best veit, sú að annar maður sem rannsóknarnefndin ræddi við nefndi nafn míns viðmælanda og taldi sig vita að hann hefði fengið sömu meðferð. Rannsóknarnefndin hefur líklega viljað fá staðfest hvort það væri rétt."  Þetta hljómar mjög undarlega, þar sem í skýrslu nefndarinnar kemur eftirfarandi fram í lýsingu á máli þessa tiltekna fórnarlambs:

"Jafnframt kom þó fram að viðkomandi væri að mestu leyti að segja rannsóknarnefndinni frá í fyrsta sinn." (sjá bls. 73).

Þetta verður að skýra ásamt mörgu öðru ósamræmi á milli skýrslunnar og þess sem fórnarlömbin tjá sig um á safaríkan hátt í fjölmiðlum nú þegar þau fá ekki þá peninga sem þau bjuggust við. Ég stend fast á þeirri skoðun minni, að nefndin hafi ekki verið starfi sínu vaxinn. Hún talaði við biskup (Gijsen, sem nú er látinn) sem sannað hefur verið á að átti til undarlega hegðun gagnvart ungum drengjum í hans vörslu, en ekki var reynt að rannsaka fortíð séra Georges í Hollandi, sem er flekklaus. En Gijsen var notaður sem "karketervitni" fyrir séra George! 

Lesið meira um málið í síðustu færslu, þar sem ég er með kafla úr bréfum mínum frá Riftúni 1969-70.

Athugasemdir

[Aðalbjörn Leifsson (IP-tala skráð) 27.11.2013 kl. 17:05]

Sæll Vilhjálmur. Ég veit að þú ert ekki neitt svo mjög elskur að Kristi og hans félögum og síst ertu elskur að kaþólikkum. En það gleður mig að þú skulir verja Georg gegn illu umtali. Þú hefur birt myndir og upplýsingar sem eru trúverðugar. Hafi Georg verið góður við börnin þá á hann að fá kredit fyrir það. Ég held að þú sért eini maðurinn sem heldur uppi vörnum fyrir hann í dag. Ég trúi þér og því sem þú segir. Gott að vita að þú hefur ekki tekið við neinum mútum til að halla réttinum. Haltu áfram að framfylgja réttlætinu.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 27.11.2013 kl. 21:13]

Af hverju ætti ég að vera elskur að Kristi? Ég virði bara öll trúarbrögð, ef þau eru ekki notuð til ódæðisverka og öfgahaturs.

Ég held ekki uppi vörnum fyrir séra George heitinn. Ég talaði aldrei við manninn eftir dvöl mína í Riftúni. Ég segi sannleikann nákvæmlega eins og ég upplifði hann. Ef hann hverfur, hvort sem það er úr trú eða öðru lífi manna, þá hverfur maðurinn. 

Ég fæ hins vegar fullt af vildarpunktum í 7. himni. Eru það mútur?

[Aðslbjörn Leifsson (IP-tala skráð) 28.11.2013 kl. 06:00]

Hvað er sannleikur?

Ha ha að komast upp í 7. himin kemst enginn nema með "himmelfart-expressen" ég er að vonast til að komast upp í 3. himininn með gullvagninum, kemst ekki hærra vegna alls svínarísins sem ég vinn við. Nei það eru ekki mútur Vilhjálmur heldur er það mýta. :-)

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 28.11.2013 kl. 09:20]

Helgi Kárason, sem ég nefni hér í greininni og síðustu færslu, hefur sent mér kveðju á facebook, þar sem hann segir m.a. 

 

Sæll Vilhjálmur! Ég vissi ekki fyrr en núna að þú værir strákurinn, sem að við kölluðum Villa speking í Riftúni forðum daga.  Ég var þar 5 sumur 1967 - 1971. ...  Þakka þér hlý orð á bloggi þínu þar sem þú minnist mín. Það er rétt sr. George og fröken Margrét voru mér hlý og góð og er ég þeim mjög þakklátur fyrir það en ég viðurkenni líka að þau voru mjög ströng við krakkana ef þau hlýddu ekki bæði í Riftúni og Landakoti. Þegar ég lít til baka var ég í uppáhaldi hjá þeim, bæði vegna hjartasjúkdóms míns og vegna þess að faðir minn styrkti starf þeirra aukalega með vörum og peningum. Ég er þakklátur sr. George og Margréti fyrir það hvað þau voru hlý við mig en ákveðin samt. Stjúpa mín Betsy var virk í Hjálpræðishernum en faðir minn gekk aldrei í hann. Hann var utan safnaða flest barna og unglingsár mín en stunaði samkomur á Hjálpræðishernum með stjúpu minni. Ég ólst upp hjá ömmu minni en hún var í Hvítasunnusöfnuðinum. Ég fór alltaf sem barn í sunnudagaskóla í Fíladelfíu. Þegar ég varð eldri gekk ég í Hvítasunnusöfnuðinn og er í honum. Megi YHWH blessa þig og þína fjölskyldu.

[Ragnhildur Kolka, 28.11.2013 kl. 11:11]

Það hefur verið gaman að fylgjast með þessum skrifum þínum. Eg skil vel hvers vegna krakkarnir í Riftúni kölluðu þig Villa speking, því mér er til efs að nokkur annar hafi skrasett dvöl sína með slíkri nákvæmni sem þú. Sjálf for ég aldrei í sumarbúðir, var bara send í sveit þar sem ég vann myrkranna a milli. Éinhver myndi í dag kalla það barnaþrælkun, en ég naut þess og hefði ekki viljað hafa misst af þessari reynslu fyrir nokkurn pening. Í minningunni voru allir dagar sólskinsdagar.

Ég vann á Landakotsspítala á þeim árum sem þú tilgreindir. Þekkti ekki séra Georg, en minnist aðeins að allir virtust sammála um að hann væri góður maður. Skrif þín núna styðja það, sérstaklega þar sem þú hefur engra hagsmuna að gæta að bera blak af honum.

[Jón Valur Jensson, 28.11.2013 kl. 14:28]

Beztu þakkir aftur, dr. Vilhjálmur, fyrir þínar greinargóðu frásagnir af þessum málum. Mjög verður að efast um nýframkomnar netfrásagnir af séra Georg, og átt þú umfram aðra heiðurinn af því að hafa kippt fótunum undan ýmsu sem þar hefur verið haldið fram, eða gert það ýmist ótrúverðugt eða hæpið,

Í stað mikilla peningaútláta af hálfu fjárvana kirkjunnar hefur Sigríður Laufey Einarsdóttir, kaþólsk kona austan af Héraði, BA í guðfræði og djákni, í þessari grein sinni á Moggabloggi (við einn Mbl.is-pistilinn) lagt til góða lausn sem mér sýnist bæði hófsöm og réttsýn og verðugt að nota í þessu máli: "einlæg afsökunarbeiðni biskups Kaþólsku kirkjunnar er það eina rétta," segir hún, "boðuð sé guðsþjónusta/iðrunarstund þar sem við leikmenn kirkjunnar erum öll með." Sú tillaga Sigríðar, að því er snertir aðkomu leikmanna og raunar presta líka, minnir á iðrunargöngu lútherskra (sem ég tók reyndar þátt í) á Þingvöllum á Kristnihátíðarárinu 2000, vegna Drekkingahyls og illrar meðferðar á konum (og karlmönnum líka) í Stóradómstíð.

Sigríður virðist þó all-trúuð á sögurnar ljótu af séra Georgi, en segir: "Veraldlegir fjármunir bæta ekki slíka meðferð." Það er að vísu rétt, en hafi þessi maður farið í sálfræðimeðferð, ætti sálfræðingurinn að geta borið um það, með leyfi mannsins, að vandamál tengd Georg hafi verið um að ræða, hafi svo verið, og þá mætti eflaust endurgreiða manninum sálfræðiráðgjöfina. Honum finnst 82.000 litlar bætur fyrir sig og varð þó ekki fyrir beinni kynferðislegri áreitni nema e-r(t) meint tilvik hjá sr. Georgi, án þess að nein kynfæri komi þar við sögu. Lausn kirkjunnar á heldur ekki að felast í því að gefa sér neina sök sr. Georgs að ósönnuðu máli, og ákærendur hefðu betur borið fram ásakanir sínar, meðan hann var enn lífs.

Viðkomandi manni virðist vaxa í augum, að kirkjan "fái" 90 milljónir árlega frá "ríkinu" og sér kannski einhverja von fyrir hlut handa sér af þessu, en þetta eru meðlimagjöldin skatttengdu frá safnaðarfólkinu, ekki ríkisframlag, og ég trúi biskupi, að kirkjan sé "blönk", það kostar ekki lítið að reka allar þessar kirkjur og kapellur víða um land og greiða bíla- og ferðakostnað innan lands og að borga starfsmönnum hennar (þ. á m. á annan tug presta) laun eða uppihald.

Hér hafa jafnvel áratugum saman verið borguð fasteignagjöld af dómkirkjunni í Landakoti og öðrum kirkjum, ólíkt mörgum kristnum löndum, og ekki batnaði fjárhagur kirkjunnar við það, að veraldleg yfirvöld hafa með rangindum tekið sér allt að 30% af sóknargjöldunum. Kaþólska kirkjan verður sjálf að borga prestum sínum laun, ólíkt Þjóðkirkjunni, og á sama tíma er hún enn að reyna að borga stórfé í niðurgreiðslur láns vegna Landakotsskóla, en henni var ekki leyft að stækka skólann með nýjum byggingum nema með því að leyfa einu húsinu þar (prestahúsinu gamla) að halda sér þar, í stað þess að flytja það burt, en þetta var að kröfu húsafriðunarnefndar ríkisins, og kostaði um eða yfir 100 milljónir kr. að endurgera húsið -- og var þó skipt um (nánast) hverja einustu fjöl í því! (já, heimatilbúnar "fornleifar", Fornleifur minn!).